روز کارگر را به روز اتحاد و مبارزه کارگران برای تشکیل حزب سیاسی و اتحادیه های سراسری به خاطر تحقق مطالبات کارگران تبدیل کنیم.
"طبقه کارگر در مقابل قدرت متحده طبقات حاکم چاره ای جز تشکیل حزب سیاسی ندارد" از اسناد انترناسیونال اول کارگری.
نظام سرمایه داری جهانی با مالکیت خصوصی و جایگاه سیاسی فرا ملیتی در مسائل تولیدی - صنعتی - مالی و منابع حیاتی جهان در بهره کشی از ٧ میلیارد انسان با رشد تکنولوژی و انباشت هر چه بیشتر سرمایه شکاف و تضاد طبقاتی را به بالاترین حد خود در طول تاریخ بشری رسانده است. افزایش دم افزون بحران اقتصادی اجتماعی نتیجه جبری این اوضاع می باشد، در چنین شرایطی این سیستم با تشدید بهره کشی چندگانه از جمله کاهش مداوم در ارائه خدمات اجتماعی ، بهداشت و درمان ، آموزش و همچنین روی آوری به کثیف ترین اشکال بهره کشی مانند کار کودکان و زنان ،نزول خواری، برده داری جنسی، مواد مخدر و فروش اعضای بدن تلاش می کند بار بحران را به بهای بیکاری و گرسنگی مردم بر دوش طبقه کارگر بیندازد.
تحت چنین اوضاعی، جهان آبستن تحولات عمیق و انقلاب جهانی و نابودی نظام سرمایه داری می باشد، اعتصابات و تظاهرات هر روز افزایش یابنده جهانی بیانگر این مسئله است، در صورتی که جمهوری اسلامی به عنوان حافظ و شریک کشورهای امپریالیستی در تأمین نیروی کار ارزان و موادخام (برای سرمایه جهانی شرکت های چند میلیتی امپریالیستی بطور عام و شرکت های امپریالیستی امریکا بطور خاص تحت ادامه رهبری و هدایت سازمانهای سرمایه جهانی مانند صندوق بین المللی پول و بانک جهانی و سازمان تجارت جهانی) و با پیاده کردن سیاستهای آنهاست، مثل خصوصی سازی، بر داشتن یارانه ها و گمرکات مرزی و واردات کالاهای بنجل و نابودی امنیت شغلی، توده های زحمتکش را در یکی از ثروتمند ترین کشورهای جهان به سود چپاول تعدادی مولتی میلیاردر روحانی - نظامی به خاک ذلت نشانده است، در مقابل کارگران به همراه کلیه اقشار مردم با اعتصابات و نارضایتی ها و تنفر عمومی خود زمینه ساز انقلاب اجتماعی آتی می باشند.
طبقه جهانی کارگر به عنوان نیروی اصلی تولید ، مبارزه با تحولات انقلابی در طول ٢٠٠ سال مبارزه طبقاتی خود در مقابل دولت و طبقه سرمایه دار حاکم تجارب گرانبهایی در عرصه تشکل ،مبارزه و آگاهی کسب نموده که مهمترین آنها را می توان این گونه جمع بندی کرد :
١- سوسیالیسم علمی، به عنوان سلاحی نیرومند طی مبارزه طبقاتی و انقلابی در جهت شناخت قوانین جامعه و تکامل برای رهایی کارگران از سلطه اجتماعی ، اقتصادی و سیاسی و معنوی سرمایه داری ، تجربه اعتصابات اقتصادی و اعتصابات نیمه سیاسی و گاهی مسلحانه به عنوان مهمترین وجه و مرحله انقلاب، تجربه شوراهای نمایندگان کارگران به عنوان مهمترین دستاورد و زاده نبوغ انقلابی توده ها که ابتداعا" به عنوان ارگانهای نمایندگان کارگران کارخانه های مختلف برای رهبری اعتصابات اقتصادی سیاسی پدید آمده و سپس به ارگانهای رهبری کننده قیام مسلحانه انقلاب کارگری برای نابود ی حکومت سرمایه درای تبدیل شده و درنهایت به نهادهای رهبری و هدایت حکومت کارگری مبدل می شوند و البته تسریع کننده روند انقلابی شده و با نابودی دولت سرمایه داری به عنوان ابزار سرکوب و ادامه بهره کشی، خود مدیریتی کارگران را جایگزین می کند تجربه ی اتحادیه های کارگری به عنوان تشکل و منشأ پرورش همبستگی و مبارزه ی طبقاتی کارگران در عرصه ی مبارزات صنفی و سوسیالیسم است، و مهمترین تجربه به عنوان مکمل اساسی شوراهای کارگری، حزب مستقل سیاسی کارگران که آگاه ترین و جسورترین و شجاعترین افراد طبقه کارگر را متحد ساخته و به آگاهی انقلابی سوسیالیستی به عنوان علم تکامل جامعه می رساند حزب با مسلح بود به چنین آگاهی، توانایی اجرا و پیشبرد تاکتیکهای مختلف را دارد.
٢- مسئله پرورش رهبران طبقه کارگر است که کارگران در صفوف آن دانشهای نظری و سیاستهای مقدماتی، رهبری همه اشکال مبارزه طبقاتی را یاد می گیرند و با شرکت در مبارزه روزمره و دفاع از منافع حیاتی آنان از جمله در جهت رهایی بوسیله انقلاب به دست آورده و با اقدامات هماهنگ و مشترک کارگران در جهت نیل به اهداف واحد مبارزه ونابودی استثمار و بهره کشی و برقراری نظام سوسیالیستی گام برمی دارند . مهمتر اینکه داشتن و پرورش آگاهی طبقاتی در رهبران کارگری سلاح برنده مبارزات طبقه کارگر بر علیه چپ و راست درون جنبش کارگری به عنوان عوامل و حافظان سرمایه می باشد، طبقه جهانی کارگر در مقابل سیاستهای سرکوبگرانه سیستماتیک، آشکار و پنهان سرمایه درای و برنامه ریزیهای پیچیده آن برای نابودی جنبش کارگری فقط و فقط با تشکیل حزب سیاسی و وحدت انترناسیونالیستی می تواند مقابله کرده و به طبقه کارگر تشکل و آگاهی و درک روشن از هدفها، وضع خویش و از راه ها و وسایل مبارزه را بدهد ، اقشار ستمکش را متشکل کرده ذهن آنها را از لحاظ نیازهای خویش روشن ساخته و درک مصالح خود و راههای آزادی از تبعیض و ستم ملی ، جنسی ، مذهبی و طبقاتی می آموزد و پیرامون برنامه دمکراتیک طبقه کارگر برای نابودی استبداد گرد آورد، و بالاخره وجود حزب باعث می شود رهبران کارگری با وجود شرایط عینی انقلاب به امکانات رهبری توده های مردم و تئوری های انقلابی مجهز باشد و بتواند وضع را درست تشخیص داده و مسائل و نیاز های و برنامه ها را بر پایه تحلیل علمی طرح نمایند با وجود حزب می توان به آینده امیدوار بود و اعتراضات و مبارزه را بر مسیر درست هدایت کرد.
طبقه کارگر ایران به عنوان گردانی از ارتش میلیاردی جهان در طول بیش از یک قرن مبارزه طبقاتی علیه بهره کشی و ارتجاع بین همرزمان جهانی خود تجارب بهترین احزاب سیاسی و اتحادیه های سراسری ،اعتصابات اقتصادی ، اعتصابات نیمه سیاسی و مهمتر اینکه ١٦٠ شورای کنترل کارگری در انقلاب ۵٧ به عنوان نقطه عطف حکومت کارگری را در گنجینه خود دارد . آزادی اعتصاب ، تظاهرات ، میتینگ، آزادی احزاب، سندیکاها ، مطبوعات ، بیان و قلم ونشریات و تدوین قانون کار مترقی ، بیمه های اجتماعی ، افزایش دستمزد متناسب با تورم ، ٨ ساعت کار ،اشتغال دائم با بستن قراردادهای دسته جمعی ، نابودی حکومت نظامی استبدادی امنیتی از اهم نتایج عملی مبارزات کارگران می باشد، که همچنان ادامه دارد. اما در خواستهای همچون تشکل و تجمع و امنیت شغلی و دستمزد در شرایط کنونی یکی از معضل های جنبش کارگری است که به دنبال شدت سرکوب، خود به خودی و پراکنده بودن آن نمی تواند سراسری و همه گیر شود و نتیجه ثمربخشی داشته باشد، به این علت این سئوال برای کارگران و انسانهای آزادیخواه پیش می آید که راه خلاصی از این اوضاع کدام است؟ مهمترین مسئله در داخل کشور این است که توده های وسیع آماده مبارزه اند اعتصاب و درگیری، نارضایتی، شور مبارزاتی و تنفرعمومی به مسئله ای عادی تبدیل شده است، اما انقلابیون ،ستادی از رهبران و سازمان دهندگان در داخل کشور ندارند، یعنی توده ها به تنگ آمده از ناعدالتی و تبعیض فاقد ستاد رهبری و سازماندهی و برنامه ریزی عملیاتی می باشد، پیشروترین و جسورترین نیرو ها وفعالین ستمکشان و روشنفکران انقلابی سردرگم و بی برنامه و بی تشکیلات هستند.
به نظرم نقطه آغاز غلبه بر تشدد کنونی و بحران رهبری در وهله ی اول با سازمان یابی مجدد بر اساس استراتژی برنامه انقلاب و حکومت جایگزین از میان فعالین و سازمانهای سوسیالیستی و کارگری شروع می شود که به سازماندهی در قالب کمیته ها و هسته های مخفی سازمان ده در داخل کشور اعتقاد دارند. شبه فرقه های که تحت عنوان پرهیز از خدشه دار شدن استقلال تشکیلاتی کارگران و پایه سازماندهی مبارزین طبقاتی در داخل از عمل و اقدام مستقم تهیه مقدمات سازماندهی به عنوان خط مقدم جبهه انقلاب فرار می کنند دورادور مفسر بدون ارتباط مستقیم حوادث هستند،و نمی خواهد بدانندکه کارگران و مردم به انگیزه ای برای وحدت عمل،به وحدت اراده درمبارزه نیاز دارند و وحدت اراده بدون تشکیلات آن هم نه در فضای مجازی بلکه در میان کار و زندگی و مبارزه زحمتکشان، ممکن نیست، اگر حزب سیاسی طبقه کارگر به عنوان گردان پیشاهنگ آگاه سازمان یافتگان، در میان کل طبقه براساس برنامه سرنگونی انقلابی باشد، عناصر انقلابی و پیشروان کارگری از طریق تشکلهای توده ای و سیاسی،مطالبات و خواستهای دمکراتیک-سوسیالیستی کل اشکال مبارزه طبقاتی کارگران را سازمان دهند.
نیروهایی که به صورت عملی به سازماندهی کمیته ها و سلولها و تشکیلات سیاسی مخفی اعتقاد دارند براساس یک کمیته مشترک سازمان ده دارای نشریه ای با رو ی کرد تشکیلات سراسری سیاسی با مرکز ارتباط غیر قابل دسترس داخلی برای تمام ایران که فعالین و هسته ها و محافل کارگری و دمکراتیک را تحت پوشش قرار می دهد شروع کنند.
این نشریه تسمه نقاله و ریسمانی در جهت پیوند غیر مستقیم بخشهای مختلف تشکیلات سراسری بر اساس رعایت اصول عدم تمرکز ،عدم تداخل ،عدم تسری اطلاعات خواهد بود، همه ای سلولهای درگیر فعالیت انقلابی بر اساس تبلیغ ،ترویج و سازماندهی در محیط کار و زندگی توده ها با هدایت و رهبری انقلابیون پیگیر و تمام وقت که فعالیت انقلابی را سازمان خواهند داد، همچنین باعث افزایش قدرت و توان سازمان دهی روز افزون شده بدین ترتیب ادامه کاری را ممکن کرده و هر روز بیشتر و بهتر از قبل تنظیم خواهد کرد، بنابراین چنین نشریه ی در یک ساختار عمومی بر اساس منافع طبقه کارگر و بازیابی هویت طبقاتی ضرورت حیاتی دارد که کارگران کلیه بخش ها و لایه ها در سازمانهای سیاسی، سندیکایی، تعاونی متشکل شوند تنها با این گونه در هم آمیختن تمامی آحاد تحت ستم و استثمار ملتها در یک طبقه واحد است که به کارگران امکان می دهد یک پارچه علیه اشکال مختلف بهره کشی مداوم و بحران هویت رهبری از وضعیت کنونی نجات یابند .
روزنامه سراسری سازمانده سیاسی و پیش برنده وحدت عمومی می باشد این نشریه اخبار مبارزاتی ، افشای اشکال سازمانی در سرکوب توسط دشمن ، شیوه های مقابله با سرکوب را از سلولها و کمیته ها دریافت کرده و پخته تر ،عمومی تر و عملی تر به تمام بخش های فعال ارایه خواهدکرد، این یک تئوری عمل ارتباط زنده برقرار خواهد کرد، لیدر کل توده های مبارز در عرصه ی میدان نبرد خواهد بود، به عنوان ارگان سیاسی انقلابی اهمیت و امنیت سیاسی را در همه ی عرصه ها رواج خواهد داد، برای شکست فکری دشمنان تئوریک طبقه کارگر زمینه های لازم را فراهم خواهد کرد، آلترناتیو انقلابی را حفظ کرده و به پیدایش درک عمیق و راحت عمومی از برنامه و تاکتیک افراد و سازمان ها مخفی و انقلابی را برای مبارزین ممکن خواهد کرد، و به اتحاد سازمانی هسته ها،کمیته ها و گروههای مختلف بر اساس منافع رهایی کل طبقه کارگر و رشد آگاهی کل طبقه یاری خواهد داد.
ادامه همین مسیر و رهبری، که برای منافع عمومی مبارزه می کنند، دست یابی به شبکه ای از نیروهای انقلابی خواهد بود که وظیفه آنها تهیه مقاله و خبر برای نشریه و توزیع آن و تأمین ارتباط میان کارگران، تشکلهای کارگری با هم و با هسته ها و کمیته های انقلابی است، سازمان طرفداران این نشریه هسته ها و کمیته های مخصوص خود را تشکیل خواهند داد و نحوه پیسبرد این مسئله توسط کمیته مشترک سازمان ده، مرکب از افراد متحد و متفق خواهد بود، به نظرم جهت اجرایی کردن این مورد دو راه پیش رو ما موجود است، اول تخصیص بخشی از نیروها تشکیل دهنده و تسهیلات تشکیلاتهای موجود در قالب کمیته مشترک سازمان ده رزمنده است.
شرط دوم ادغام کامل محافل و تشکلهای متعدد و ایجاد تشکلها و هسته ها و کمیته های جدید که در روند پیشرفت ، توده ای و سراسری شدن خود امکان تبدیل شدن به حزب کمونیست را داشته باشند، تا حزب فوق در جهت ایجاد اتوریته و هژمونی و استقلال طبقاتی و به دنبال آن در مسیر ممکن شدن استقلال تشکل های توده ای کارگران، آماده سازی طبقه کارگر برای اعمال رهبری بر تمامی اپوزیسیون سر مایه و رهبری و هدایت انقلاب و بر قراری حکومت کارگری پدید آید.
اگر اهداف فوق را وظیفه مهم برای کارگران پیشرو بدانیم تعهد عملی به این مسئله در سطح سازمان دهی ارتباطات توده ای و جنبش کارگری و طبقاتی در داخل تشکیل جبهه متحد مقاومت کارگری بر اساس مطالبات فراگیر می تواند در دستور کار این نیروها قرار گیرد.
١-سازماندهی مبارزات کارگران شاغل و بیکار، لغو قراردادهای سفید امضا و موقت ،برگشت به کار کلیه کارگران اخراجی و برقراری اشتغال دائم
٢- مبارزه برای حق اعتصاب، حق ایجاد تشکل مستقل کارگری و حق انتخاب نمایندگان کارگری ، آزادی مطبوعات و احزاب و آزادی زندانیان کارگری و سیاسی ٣- تضمین و تامین دمکراسی توسط نمایندگان واقعی کارگران
۴- برچیده شدن و انحلال کلیه نهادهای نظامی و جاسوسی در میان اصناف و کارخانجات مانند بسیج ، حراست ، دفاتر اطلاعاتی ،نمایندگی رهبری، انجمنها و شوراهای اسلامی و نمایندگی های خانه کارگر
۵- تعیین دستمزد واقعی توسط نمایندگان واقعی کارگران
٦- لغو پیمانکاری و خصوصی سازی و لغو واردات کالاهای بنجل توسط نیروهای حکومت و نظارت و کنترل کارگران و اتحادیه های مصرف کنندگان در تولید و وتوزیع در مقابله با سود و دلالی باندهای حکومتی
٧- کنترل و در اختیار در آوردن کارخانه ها و مراکز تولید و توزیع در سطح به اصطلاح ورشکسته توسط شوراهای کنترل کارگری و سازماندهی و راه اندازی آنها در جهت نیازهای عمومی
ترکیب شوراهای رهبری این جبهه با هدایت و سازمان دهی کمیته ها و سلولهای مخفی داخلی می تواند از میان اگاه ترین و جسورترین نمایندگان تمامی تشکلها و رشته های مانند نفت و پتروشیمی ، ماشین سازی ، معادن ، خدمات ساختمانی و حمل و نقل و بالاخره بیکاران انتخاب گردد.
این گفته ها نهایت موضوع نیست، بلکه چنین پیشنهاداتی به عنوان طرح اولیه باید با دید انتقادی و باز و منطبق با شرایط موجود بررسی و آمیخته با حس انجام وظیفه و حسن نیت توسط رفقا و دوستان مورد بررسی کامل قرار گرفته و تصویر بهتر یابد.
در پایان تمامی رفقا و دوستان پیشرو کارگری باید بدانند، ما از هر فرصتی از جمله اول ماه می برای استقرار تشکل و پایه مبارزات طبقاتی کارگران در جهت رهایی آنان از بردگی اقتصادی-سیاسی وبرای برقراری حاکمیت شورایی کارگران استفاده کنیم، از خرده کاری و دنباله روی، فرد گرایی و فرقه گرایی و سازشکاری بپرهیزیم، و به سازمان دهی اساسی مخصوصا" ایجاد هسته ها و کمیته های مخفی در محیط کار و زندگی کارگران به عنوان اهرم اساسی و نطفه های سازمان دهی تشکیلات پایدار و سازنده بستر و روند ممکن شدن سازمانهای توده ای و سیاسی که تنها ابزارهای رسیدن به خواسته های صنفی و سیاسی مان است دست بزنیم.

تاکید می کنم:

که چاره کارگران تشکیلات،تشکیلات و باز هم تشکیلات است.

زنده باد پیوند جنبش سوسیالیستی کارگری

پیش به سوی حزب سیاسی و اتحادیه های سراسری کارگران

زنده باد انقلاب

زنده باد سوسیالیسم

بر قرار باد حاکمیت شورایی دمکراتیک زحمتکشان