هراس رژیم جمهوری اسلامی از روز کارگر
رژیم سرکوبگر جمهوری اسلامی که برای حفظ خود تنها به نیروی سرکوب متکی است ، در یک سال گذشته برای مرعوب کردن کارگران و مردم فرودست و زحمتکش از هیچ تلاشی فرو گذار نبوده است . در این راستا حمله به نشت و جلسه های کارگری، دستگیری کارگران و فعالین معترض در عرصه جنبش زنان ، دانشجویان و معلمان و دیگر معترضان و صدور احکام سنگین و طولانی مدت زندان برای فعالین کارگری از جمله رضا شهابی، شاهرخ زمانی، محمد جراحی ، پدرام نصرالهی و دیگر فعالان سیاسی و حمله به روزنامه نگاران و دستگیری آنها، در طی سال گذشته تا به امروز فزونی یافته است. سران رژیم اسلامی از شورش گرسنگان، اعتراضات عمومی و در راس آن اعتصابات کارگری در هراس هستند. حاکمان سرمایه می دانند که خشم و نفرت کارگران و مردم زحمتکش و ستمدیده از فقر، فلاکت، استثمار و...، هم چون بشکه باروتی است که با هر جرقه ای، می تواند منفجر شود.
رژیم اسلامی در آستانه روز جهانی زن ( ٨ مارس) تعدادی از فعالین کارگری را در سنندج دستگیر و زندانی کرد تا از برگزاری هر گونه مراسمی خود داری شود .در روز های اخیر که به استقبال روز جهانی کارگر نزدیک میشویم ، مامورین سرمایه فشارهای خود را بر فعالین کارگری دو چندان کرده اند. رضا شهابی عضو هیئت مدیره و خزانه دار سندیکای شرکت واحد رابه زندان بازگردانده و دیگر فعالین کارگری را به شیوه های مختلف تهدید میکند تا مانع برگزاری هر گونه مراسمی در روز جهانی کارگر بشوند. اینکه رژیم جمهوری اسلامی با تشدید ارعاب تلاش دارد که مراسمهای اول ماه می امسال را محدود کند قدرت و توان این رژیم را در کنترل اوضاع نشان نمیدهد؛ چرا که هر دسته و گروه جنایتکاری میتواند با تهدید ،مانع تجمع و حرکتهای اعتراضی اجتماعی به طور موقت بشود.
ناصر شعبانی یکی از فرمانده هان نیروهای سرکوبگر اعتراف میکند "وخامت اقتصادی در سال جاری توده های محروم جامعه را به عصیان و مقابله از شهرستانها و حاشیه شهرهای بزرگ به مرکز خواهد کشاند".در چنین شرایطی جامعه برای گذار از این مصائب راهی جز مبارزه ی متشکل پیش رو ندارد. تهدیدها و ارعابهای رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی خللی در روحیه مبارزاتی و مطالبات کارگران وزحمتکشان برابری خواه نخواهد داشت. برگزاری مراسم روز جهانی کارگر یکی از سنت های جا افتاده در جنبش کارگری ایران است که در اشکال گوناگون و با توجه به فضای پلیسی درایران هر ساله گرامی داشته شده است. رژیم سرا پا در بحران فرو رفته جمهوری اسلامی برای بقای عمر خود دست و پا میزند. کارگران ایران با بر شمردن تجارب هم طبقه ای های خود در کشورهای دیگرمبارزه پیش رو را سازماندهی خواهند کرد ، همچنان که رضا شهابی در نوشته اخیر خود آن تجارب را برشمرده است ، کارگران خود را برای دخالت موثر در سرنوشت بعد از جمهوری اسلامی آماده خواهند کرد و به گفته کارگر زندانی، شاهرخ زمانی، این بار نوبت کارگران است ! کارگران با این تصویر واین تحلیل تلاش برای برگزاری مراسم اول ماه می ١٣٩٢ را شروع میکنند و قطعا با توجه به توازون قوا و تشخیص رهبران عملی جنبش کارگری آنچه را که شایسته باشد در روز جهانی کارگر به انجام خواهند رساند.

زنده باد اول ما می روز جهانی طبقه کارگر