مراسمات روز جهانی کارگر، اول ماه می، ۱۱ ار دیبهشت سال ۹۸ را به دنبال یک سال دیگر از سخت تر شدن شرایط معیشتی برای طبقه کارگر برگزار می کنیم.
سال ٩٧ همراه بود با افسار گسیختگی تورم و گرانی و بیکاری گسترده که نه تنها برای طبقه کارگر، بلکه برای اکثریت مردم محروم جامعه نفس گیر و درد آور بود. دستگاه های دولتی و حکومتی که در تامین حداقلهای نیاز جامعه ناتوان و درمانده بودند، تمام توانشان را برای سرکوب اعتراضات کارگران و مردم به تنگ آمده از فقر و فلاکت به کار بردند و با یورش به صف اعتصابات و اعتراضات کارگران و تحصن معلمان، ده ها کارگر و معلم معترض را بازداشت کردند و برایشان پرونده های امنیتی گشودند و اقدام به صدور احکام طولانی مدت زندان برای فعالین و زندانی نمودن آنان کردند. و نهایتا سال ٩٧ باز هم بعد از نمایشات فریبکارانه شورای عالی کار و عوامل خانه کارگری و شورای اسلامی کار، حقوق ٧ الی ۸ برابر زیر خط فقر را بر کارگران تحمیل کردند.
اما از طرفی دیگر سال گذشته، به مراتب، بیشتر از سالیان قبل، طبقه کارگر و مردم محروم جامعه علیه فشارهای اقتصادی و معیشتی به جلو آمدند. خیزس گسترده خیابانی دی ماه ٩٦ جای خود را به اعتصابات سراسری رانندگان، اعتراضات و اعتصابات قدرتمند کارگری از جمله کارگران هپکو، فولاد اهواز و تحصن های سراسری معلمان داد که مورد حمایت های وسیعی در سطح جامعه قرار گرفتند. سال گذشته سال تبدیل شدن طبقه کارگر به مرکز ثقل مبارزات توده ای و چرخیدن سرها به سویش بود.
طبقه کارگر نه تنها علیه مطالبات به ظاهر صنفی و معیشتی به طور جدی تر عرض اندام نمود، بلکه وارد مرحله مبارزه طبقاتی شد که علاوه بر دفاع از منافع خود، دفاع از منافع اکثریت جامعه را نیز نمایندگی کرد و در مقابل سیستم چپاول و اختلاسگری و وجود مافیای غارتگر، اداره شورایی و نظارت طبقه کارگر بر تولید و توزیع ثروت اجتماعی را خواهان گردید و امروز می بینیم که شعار اداره شورایی و فراخوان ایجاد شوراهای کارگری و مردمی کارگران هفت تپه در جریان سیل ویرانگر، به عمل در آمد.
مردم سیل زده و بقیه مردم نقاط دیگر ایران که لاقیدی دولت و حکومت نسبت به جان و مال سیل زدگان را مشاهده کردند، دست به کار ایجاد ستادها، گروه ها و کمیته های کمک رسانی و خود مدیریتی نحوه توزیع کمک ها شدند و خود اقدام به ایجاد سیل بند و نجات محاصره شدگان در سیل شدند و به موازات آن تظاهرات ها و تجمعات خیابانی علیه دولت به راه انداختند که به وظایفش در قبال مردم آسیب دیده عمل نکرده است. از اینرو پاسخ سراسری به فراخوان کارگران هفت تپه مبنی بر ایجاد شوراهای کارگری و مردمی ضرورت عاجل است.
انجمن صنفی کارگران برق و فلزکار کرمانشاه با تاکید بر تحقق مطالبات کارگران و زحمتکشان و مردم تحت ستم به شرح زیر پافشاری کرده و برای رسیدن به آنها کارگران و همه مردم محروم جامعه را به مبارزات متحدانه فرا می خواند:
١- افزایش فوری حداقل دستمزد به ٧ میلیون تومان.
٢- پرداخت فوری کلیه حقوق های معوقه و جرم به حساب آمدن به تعویق انداختن هر نوع مطالبه مالی کارگران.
٣- داشتن شغل مناسب و شرافتمندانه حق همه افراد بالای ١٨ سال اعم از زن و مرد است. در صورت ناتوانی دولت در تامین شغل مناسب، باید به همه افراد بیکار بیمه بیکاری معادل حداقل حقوق بپردازد.
۴- پرداخت حقوق برابر به مردان و زنان کارگر.
۵- تعیین حداقل مزد باید با توافق نمایندگان منتخب از طریق مجامع عمومی کارگران انجام گردد.
٦- تامین هزینه های تحصیل تا مقطع دانشگاه به هزینه دولت. ممنوعیت اخذ پول به بهانه شهریه و کمک به مدارس.
٧- آزادی بی قید و شرط تشکل، تحزب و ابراز عقیده و بیان.
٨- کلیه زندانیان سیاسی و اجتماعی ،فعالان کارگری و معلمی و دانشجویی باید بدون قیدو شرط ازاد شوند و کلیه پرونده های امنیتی علیه فعالین این عرصه ها باید مختومه گردند.
٩- کلیه کسانی که مسئول فلاکت و بد بختی های مردم اند با یستی بدون قیدو شرط به دادگاه های صالحه مردمی سپرده شوند و کلیه اموال به غارت رفته مردم در هر کجا که هست باز گردانده شود و نظارت بر کلیه امور تولید و اداره جامعه به شوراهای کارگری و مردمی سپرده شوند.
١٠- پرداخت فوری کلیه خسارات وارده ناشی از سیل به سیل زدگان و تامین مسکن و معیشت آنان تا هنگام امکان از سر گیری فعالیت های اقتصادی و تامین معاش.
١١- حقوق کارگران مهاجر افغانستانی باید به عنوان شهروندان متساوی الحقوق در ایران به رسمیت شناخته شود.
١٢- ممنوعیت اعدام به هر بهانه ای و لغو کلیه احکام اعدام.