من بهنام ابراهیم زاده، از فعالین کارگری در زندانم. ما کارگران، ما انسانهای معترض را زندان میکنند تا اعتراض نباشد. تا فریاد و کیفرخواستی نباشد. اما ما اجازه نمیدهیم که این صداها خاموش شود و اجازه نخواهیم داد. ما به کل این بساط استثمار و بربریت اعتراض داریم و اول مه، روز جهانی کارگر، روز اعتراض به همه مصائبی که سرمایه داری در گسترده جهان برای بشریت بوجود آورده است ، را گرامی میداریم.
امسال در شرایطی اول مه را گرامی میداریم که فقر و گرسنگی بیش از هر وقت زندگی کارگران و کل مردم را تباه کرده است. حداقل دستمزد ٨١٢ هزار تومان، تحمیل فقر بیشتر بر ما کارگران و ما مردم است. اول مه امسال با اعتراض به زندگی زیر خط فقر، با اعتراض به ٨١٢ هزار تومان حداقل دستمزد، بر یک زندگی انسانی و شایسته تاکید کنیم.
من همصدا با همکارانم جعفر عظیم زاده و اسماعیل عبدی که به این وضعیت اعلام اعتراض کرده اند، همصدا با ١٣ تشکل کارگری که خواستار حداقل دستمزد سه میلیون و پانصد هزار تومان شده اند، باز هم میگویم معیشت، منزلت حق مسلم ماست.
من از خواستهای جعفر عظیم زاده و اسماعیل عبدی از جمله لغو احکم زندان برای کارگران و زندانیان سیاسی که بخاطر مبارزه برای اولیه ترین حق و حقوشان در زندانند و با اتهام واهی «اجتماع و تبانی به قصد اقدام علیه امنیت ملی کشور» محاکمه و احکام سنگین گرفته اند، اعلام همبستگی میکنم. خود من یک نمونه از چنین احکام ناعادلانه هستم که ٦ سال در زندانم و در حکم جدیدی هم به هفت سال و ده ماه دیگر حبس محکوم شده ام.
من در عین حال نگرانی این عزیزان هستم. بعضا ما زندانیان در شرایطی اضطراری قرار میگیریم که ناگزیر میشویم با شیوه ای چون اعتصاب غذا حرف و اعتراضمان را بیان کنیم، تا صدای اعتراضمان شنیده شود. اما همیشه حمایت مردم و جامعه یار و یاور ما بوده است. و امروز همکاران من جعفر و اسماعیل چنین رسالتی را بر دوش گرفته اند. من ضمن اعلام حمایت قاطع از بیانیه مشترک جعفر عظیم زاده و اسماعیل عبدی انتظار وسیعترین حمایتها را از این عزیزان دارم و بر این باورم که این یکی از اقدامات مهم امسال ما در گرامیداشت اول مه روز همبستگی جهانی کارگران است.
باز هم میگویم روز جهانی کارگر را گرامی میدارم.

زنده باد اول مه روز همبستگی جهانی کارگران

٢٠ فروردین ١٣٩۵

بهنام ابراهیم زاده. بند ١٠ رجایی شهر، سویت زندانیان سیاسی