از چند روز پیش از فرا رسیدن اول ماه مه، رژیم جمهوری اسلامی برای جلو گیری از برگزاری مراسم مستقل توسط کارگران و تشکل های مستقل کارگری در این روز، بر شدت اختناق و سرکوب افزوده بود. در چنین فضایی که با تهدید و بگیر و ببند فعالین مستقل کارگری همراه بوده است، خانه کارگری ها، این مزدوران سرمایه، در روز اول ماه مه تظاهراتی را با هماهنگی با دولت از محل خانه کارگر تا محل نماز جمعه، از جمله با شعارهای نژاد پرستانه "کارفرما حیا کن، افغانی را رها کن" و عکس هایی از علی خامنه ای سازمان دادند و بی شرمانه نام این حرکت نفرت انگیز و نمایشی را راهپیمایی کارگران در روز کارگر نامیدند.
وابستگی و مزدوری این تشکل به اصطلاح کارگری به رژیم را همگان می دانند. سر دادن این شعار نژاد پرستانه و فاشیستی علیه کارگران افغانی آن هم در روز جهانی کارگر، علاوه بر آشکار کردن عمق سرسپردگی این مزدوران به رژیم سرمایه داری اسلامی، نشان ازاوج استیصال و درماندگی جمهوری اسلامی و اراذل و اوباش متشکل در خانه کارگر دارد که به خوبی از درجه نارضایتی و خشم کارگران نسبت به شرایط غیر قابل تحمل کار و زندگی و فقر و فلاکتی که سرمایه داری ایران و رژیم اسلامی بر طبقه کارگر و اکثریت مردم تحمیل کرده اند آگاهند. به همین دلیل، رژیم و این تشکل ضد کارگری مدتها است که مذبوحانه تلاش می کنند که کارگران افغانی، این محروم ترین و بی حقوق ترین بخش طبقه کارگر ایران را سپر بلای خشم کارگران "ایرانی" و به انحراف کشاندن مبارزات کارگران علیه شرایط موجود قرار دهند. علیرضا محجوب، نماینده مجلس و دبیر کل خانه کارگر، بارها علیه اشتغال "اتباع خارجی" سخنرانی کرده است و حسن صادقی از دیگر سران خانه کارگر در نفرت پراکنی علیه کارگران افغانی پیشقراول بوده است. به همین گونه مراکز خانه کارگر در مناطق و نیز بخشهای مختلف از جمله در بخش ساختمانی بطور سازمانیافته در ایجاد این فضای مسموم فعال بوده اند.
چنین اقدامات شنیع و نژاد پردستانه اما محکوم به شکست است. زیرا هر کارگر آگاه می داند که کارگران افغانی، مسبب تعیین حداقل دستمزدهای چندین برابر زیر خط فقر، بالا کشیدن دستمزد کارگران توسط کارفرمایان، بیکارسازی چند صد هزار کارگر فقط در طول سال گذشته، بیکاری چندین میلیونی در سراسر کشور، دزدی و چپاول هزار میلیاردی از صندوق های بازنشستگی ودزدی های کلان از منابع نفت وگاز ومعادن متعلق به مردم ایران و بطور کلی مسب فقر و استثمار شدید تحمیل شده بر کارگران نبوده و نیستند، بلکه عامل همه این فجایع تحمیل شده به کارگران در ایران، نظام سودجوی سرمایه داری و رژیم اسلامی آن است. کارگران افغانی، همواره از نخستین قربانیان شرایط فقر وفلاکت بار در این نظام ضد کارگری بوده اند که هم بار سخت ترین کارهای طاقت فرسا را برگرده خود داشته اند و هم هدف تبلیغات نژادپرستانه و عوام فریبانه این حکومت قرار گرفته اند.
"خانه کارگر جمهوری اسلامی ایران" در ایجاد و گسترش این شرایط ظالمانه ازجمله با شرکت مستقیم در سرکوب فعالین کارگری و همچنین تبلیغ و اشاعه سیاست های تفرقه اندازانه و فاشیستی به منظور مهار طبقه کارگر و جنبش مستقل کارگران در ایران، نقش فعالی داشته است. خانه کارگر در اساس یک جریان شریک درقدرت است؛ علی ربیعی عضو شورای مرکزی این تشکل، وزیرکار، وعلیرضا محجوب عضو دیگرشورای مرکزی، بهارستان نشین است. و این بار نیز با حمایت مستقیم رژیم است که مزدوران متشکل شده در این نهاد وابسته به حکومت، جرئت می کنند در روز جهانی کارگر، لجن پراکنی کنند و شعارهای نژاد پرستانه علیه کارگران افغانی سر دهند.
واقعیت این است که بگیر و ببندها در آستانه اول ماه مه، که با هماهنگی تمامی جناح ها و همه قوای حکومتی از قوه مجریه (ازجمله وزارت اطلاعات و کار) گرفته تا قوه قضاییه و مقننه صورت گرفته است، و برگزاری تظاهرات دولتی در روز اول ماه مه با شعارهای فاشیستی، بیش از هر چیز دیگری گواه وحشت دستگاه سرکوب از قدرت کارگران و تشکل یابی مستقل آنها است.
کارگران افغان، و دیگر کارگران مهاجر، بخشی از طبقه کارگر ایران هستند و باید از کلیه حقوق کارگری و شهروندی برخوردار باشند. قطعنامه های تشکل های مستقل کارگری به مناسبت اول ماه مه و حمایت از حقوق کارگران افغانی در این قطعنامه ها، مایه افتخار جنبش مستقل کارگری ایران و نشان گر همبستگی و آگاهی به منافع مشترک همه بخش های این جنبش علیه شرایط ضد کارگری و ضد انسانی است که بر طبقه کارگر تحمیل شده است. اهمیت این منافع مشترک طبقاتی و همبستگی بین المللی کارگری را باید درجای جای ایران طرح و بر آن تاکید کرد.
اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران، سیاستهای ضد کارگری "خانه کارگر" و حرکت شنیع و فاشیستی آن در روز جهانی کارگر علیه کارگران افغانی را توهین به کل طبقه کارگر ایران، افغانستان و جهان می داند و به شدت آنرا محکوم و همبستگی خود با کارگران افغان در ایران را بار دیگر و با صدایی هرچه رساتر اعلام می کند.
ما به نوبه خود همچنان تلاش خواهیم که از جمله با استناد به این حرکت های نژاد پرستانه، کلیه سیاست ها و عملکرد رژیم ضد کارگری ایران و تشکل های وابسته به آن از جمله خانه کارگر و شوراهای اسلامی را در نزد تشکل ها و نهادهای کارگری و مترقی در سطح جهان افشا کنیم و امکان هرگونه ابراز وجود و حضور آنان به نمایندگی از کارگران ایران در مجامع بین المللی را سد نماییم.

اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران

سوم ماه مه ۲۰۱۵

info@workers-iran.org
www.workers-iran.org