روز اول ماه مه، یازده اردیبهشت برای ما کارگران، هویت ماست پاس می داریم این روز را بخاطر تلاش و مقاومت خستگی ناپذیر کارگران سراسر گیتی در مقابل استثمار و بیداگری نظام سرمایه، و اما ما کارگران ایران در استانه روز جهانی کارگر سال ۱۳۹۶ روز های پر از بیم و امیدی را می گذارنیم، ما کارگران در این سرزمین سالهاست کار می کنیم اما حسرت، ذلت و خفت درو می کنیم، تولید می کنیم اما اخراج و بیکاری و بیگاری تحویل می گیرم نصیب ما از ثروتی که خلق می کنیم، دستمزدهای زیر خط فقر، حقوق های معوقه، ناله همسرانمان، حسرت کودکانمان، ناکامی جوانانمان، را هدیه گرفتیم.
تهاجم سرمایه داری حاکم، ابرو، حیثت و شرف ما را خدشه دار کرده است و همه راههای مصالحه،‌ مماشات، سازش و اصلاح را بر ما مسدود کرده است، هر منفذ و مفری برای نفس کشیدن و احقاق حقوق مان را بسته و به انسداد کشانده است.
اما تاریخ پر شکوه مقاومت اول ماه مه به ما یاداوری میکند ما کارگران ایران با همه رنج و محنتی که در این سالها کشیدم در همه لحظات این ایام دست از تلاش و مبارزه برای فردای بهتر نکشیدیم، ما کارگران برای اینکه کارخانه تعطیل و ورشکسته نشوند جنگیدیم، ما با اخراج، بیکاری،  تعلیق، تنبیه و تحقیر جنگیدیم، ما با خصوصی سازیها، خودمانی سازیها و پیمانکاریها جنگیدیم، با قرارداد موقت با حذف ده نفر از شمول قانون کار و با طرح استاد و شاگردی جنگیدیم  ما برای افزایش دستمزدها جنگیدیم  ما برای دستمزدهای معوقه جنگیدیم، ما با همه توانمان برای معیشت و منزلت جنگیدیم، ما برای  ما برای حق تشکل، تجمع ، اعتصاب و اعتراض، برای آزادی بیان و حقوق شهروندی برای  شان و کرامت انسانی جنگیدیم، ما با فقر، فلاکت و گرسنکی با ناامیدی و استیصال جنگیدیم، ما در غم مرگ عزیزانمان خون گریستیم، ما خون دلها خورده ایم، اما شعله مقاومت و امید به زندگی را فروزان نگه داشتیم و ما باور داریم  که تلاش و مبارزات طبقه کارگر ایران در این نیم قرن و بویژه ده سال اخیر بطور حتم روزهای روشنی برایمان به ارمغان خواهد آورد  اول ماه مه، یازده اردیبهشت سال ۹۶ را جشن خواهیم گرفت و تا گرفتن همه‌ مطالبات انباشته خود هرگز از پای نخواهیم نشست.

زنده باد اول ماه مه روز جهانی کارگر