!برای تشکل مستقل کارگری و تجمع و آزادی کارگران زندانی مبارزه کنیم

درود بر کارگران و فعالان کارگری که علیرغم همۀ فشارها و محدودیت ها و بگیر و ببندهای نیروهای انتظامی و پلیس امنیتی و لباس شخصی و با تأیید و حمایت دولت و سایر عناصر حکومتی، به مناسبت روز کارگر اطلاعیه دادند و به خیابان آمدند و از آزادی اجتماعی و سیاسی همۀ مردم به ویژه طبقۀ کارگر دفاع کردند. این روز و حتی روز قبل از ۱۱ اردیبهشت تعدادی از کارگران و فعالان کارگری را دستگیر و بازداشت و با برخوردی بسیار خشن و سرکوبگرانه از سوی پلیس روبرو شدند. عده ای از دستگیرشدگان تا ساعاتی بعد آزاد شدند، ولی برخی از کارگران و فعالان کارگری به دلیل جسارت و مقاومتی که در مقابل نیروهای سرکوبگر و ضد کارگری از خود نشان دادند هنوز در زندانهای جمهوری اسلامی گرفتار و محبوس می باشند.
ما ضمن دفاع از این کارگران، متحد و یکپارچه برای آزادی آنان مبارزه می کنیم و اقدامات ضد کارگری نیروهای دولتی و پلیس انتظامی و امنیتی را محکوم می نماییم. ما در قطعنامه به مناسبت اول ماه مه، روز جهانی کارگر، به خواست های فوری طبقۀ کارگر پرداختیم. اتفاقات اخیر در رابطه با تهاجم نیروهای پلیس به کارگران در روز اول ماه مه و جلوگیری از برگزاری روز کارگر ما را بر آن داشت که بارِ دیگر به اهمیت مبارزه برای به کف آوردن خواست های مطرح شده در قطعنامۀ مذکور تأکید ورزیم. در بند یک قطعنامه اعلام کردیم که: «اولِ ماهِ مه روز اتحاد و همبستگی کارگرانِ همۀ کشورها در مبارزه با سرمایه داری است و باید تعطیل رسمی اعلام گردد و هرگونه ممنوعیت و محدودیتِ برگزاری این روز ملغی گردد.»
جمهوری اسلامی این خواست کارگران را نادیده گرفت و با یورش به تجمع کارگران، برگزاری روز کارگر را جرم محسوب نمود و با دستگیر کردن و زندانی نمودن کارگران نشان داد که با هرگونه احقاق حقوق کارگران مخالف و دشمن آن است.
یکی دیگر از بندهای قطعنامه: «حق گردهمایی، تظاهرات، اعتصاب و عدم دخالت پلیس، نیروهای انتظامی و امنیتی برای پایان دادن به اعتصاب» بود.
دخالت پلیس در ممنوع کردن آزادی اجتماعات و راهپیمایی در روز کارگر، به روشنی حقانیت ما را در اعلام این خواست واقعی کارگران نشان می دهد. تأکید بر مبارزه برای به دست آوردن آزادی اجتماعات، راهپیمایی و اعتصاب باید سرلوحۀ مبارزۀ طبقۀ کارگر برای تأمین آزادی قرار گیرد. بند دیگری که از اهمیت ویژه ای برخوردار می باشد چنین است: «آزادی فوری و بی قید و شرط همۀ کارگران، معلمان و دانشجویانی که به دلایل سیاسی، عقیدتی یا مبارزه برای خواست های اقتصادی و اجتماعی زندانی شده اند. بازگشت به کار کارگران و معلمان زندانی و پرداخت حقوق و مزایای مدتی که زندانی و یا بازداشت بوده اند. لغو ممنوعیت تحصیلی دانشجویانی که فعالیت سیاسی داشته و به این خاطر محکوم شده اند.»
نیروهای انتظامی و پلیس امنیتی دولت «تدبیر و امید» به شکل گسترده ای در اول ماه مه، روز کارگر، برای مقابله با تجمع کارگران، وارد عمل شدند و بسیاری از آنان را دستگیر کردند، همچنان که پیش از این نیز رژیم جمهوری اسلامی چند نفر از کارگران مبارز را به زندان های طولانی مدت محکوم کرد.
مبارزه برای آزادیِ کارگران و فعالان کارگری و همۀ زندانیان سیاسی تحت هر شرایطی باید ادامه پیدا کند. تا تحقق خواست های کارگران، از جمله مبارزه برای نان و آزادی، و آزادی کارگران مبارز و بازگشت آنها به آغوش خانواده و اجتماع از پای نخواهیم نشست.

زنده باد آزادی! زنده باد دموکراسی کارگری!