روز جهانی کارگر در حالی فرا میرسد که هیچ روزنه ای از طرف سیستم حاکم برای بهبود زندگی میلیونها خانواده کارگری و اقشار گسترده ای از جامعه وجود ندارد.علاوه بر تداوم و افزایش فقر و فلاکت و گرانی، شیرازه اقتصادی جامعه در حال از هم گسیختگی است و جناح های مختلف حاکمیت ضمن اعتراف به این حقیقت، هیچ برنامه ای جز تحمیل بیشتر فقر و فلاکت و سرکوب اعتراضات میلیونها کارگر و مردم تحت ستم در ایران را ندارند.
تورم و افزایش چند برابری قیمت مایحتاج زندگی نسبت به سال گذشته و افزایش ناچیزی به میزان حداقل مزد در سال ۹۸، زندگی کارگران را چندین برابر بیشتر به زیر خط فقر رانده و عملاً خانواده های میلیونها کارگر و اقشار کم درآمد جامعه را به لب پرتگاه نابودی کشانده است.
با واگذاری مراکز تولیدی و صنعتی به نهادها و افراد مرتبط با حوزه قدرت عملاً این مراکز را با ورشکستگی و تعطیلی مواجه کرده و ده ها هزار نفر از کارگران را با خطر اخراج و بیکاری روبرو کرده اند و اعتراضات کارگران به این مافیای خصوصی را با سرکوب و اخراج و شکنجه و زندانی کردن پاسخ میدهند.
طمع سیری ناپذیر سرمایه داران حاکم چنان جامعه را به مرز نابودی کشانده است که از کوچکترین تعرضی به طبیعت و محیط زیست نیز چشم پوشی نکرده و چنانچه در سیل اخیر شاهد بودیم همین تعرض به طبیعت پیامدهای فاجعه بار صدچندانی را به خانه و زندگی هزاران نفر از مردم وارد کرده و مسئولین و نهادهای حاکم هیچ توان و اراده ای برای کمک و جبران خسارت به مردم سیل زده ندارند. در مقابل این همه بی حقوقی و تهاجم به زندگی کارگران و سایر اقشار جامعه، جنبش عظیم مطالباتی مردم روز به روز قدرتمندتر و تعرضی تر به جلو آمده و مبارزات کارگران به نقطه ثقل تحولات در جامعه بدل گشته است.
اعتصابات قدرتمند کارگران هپکو، فولاد اهواز و نیشکر هفت تپه به تسخیر خیابانها انجامید و تمامی جامعه را معطوف به خود کرد. تحصن های گسترده معلمان و رانندگان و تجمع های بازنشستگان برای دستیابی به مطالباتشان نشان داد که میلیونها کارگر و مزدبگیر به میدان آمده اند تا معادلات را تغییر داده و خواسته هایشان را محقق کنند.
در جریان سیل اخیر مردم با بی اعتمادی کامل نسبت به مسئولین به کمک رسانی به سیل زدگان شتافتند و گروه های مختلف مردمی را برای کمک رسانی سازمان دادند. در شیراز و آق قلا دست به تجمع های اعتراضی زدند و در خوزستان اعتراضات گسترده ای نسبت به بی عملی مسئولین در جریان است.
چپاولگری غارتگران دسترنج ما کارگران و سیاست سرکوب هر نوع مطالبه گری توسط حکومتگرانی که چهل سال پیش با ژست مستضعف پناهی سرنوشت جامعه را حاکم شدند از یک سو، و از سوی دیگر پیشروی اعتراضات کارگران، معلمان، پرستاران، رانندگان، بازنشستگان، دانشجویان، زنان و ده ها هزار نفر از مالباختگان مؤسسات مالی میرود تا به یک رویارویی عظیم تبدیل گشته و سال پیش رو را به سال اعتراضات و اعتصابات گسترده ای تبدیل کند.
ما کارگران با توجه به شرایط فلاکتبار اقتصادی جامعه و نبود هیچ روزنه امیدی از طرف سیستم حاکم برای بهبود اوضاع، وقوع تغییرات بنیادین در کشور را تنها راه برای پایان دادن به وضعیت دهشتناک کنونی میدانیم و بر این مبنا حداقل خواستهای خود را به شرح زیر اعلام میداریم:
١- افزایش فوری حداقل دستمزد به ٧ میلیون تومان و پرداخت بیمه بیکاری به کارگران بیکار و جوانان آماده کار به میزان حداقل مزد
٢- تامین فوری مسکن برای سیل زدگان، تامین بیمه بیکاری و جبران خسارات برای تمامی کسانی که به نحوی از این اتفاق اخیر دچار خسارت های مادی و جانی شده اند؛
٣- پایان دادن به امنیتی کردن اعتراضات صنفی و مدنی، لغو مجازات اعدام و شلاق، لغو کلیه احکام صادره علیه فعالان کارگری، معلمان و دیگر جنبش‌های آزادی‌خواه و برابری طلب و آزادی بی قید و شرط همه کارگران ، معلمان و فعالان سیاسی و اجتماعی در بند،
۴- آزادی بی قید و شرط ایجاد تشکل‌های مستقل، اعتصاب، اعتراض، راهپیمائی، تجمع، اندیشه و بیان، احزاب و مطبوعات؛
۵- پرداخت فوری مطالبات معوق کارگران، بازنشستگان، معلمان و کارمندان بخش خصوصی و دولتی همراه با خسارت دیر کرد و تصویب قانونی برای جرم دانستن عدم پرداخت حقوق و مزایا؛
٦- تامین امنیت شغلی و توقف اخراج سازی‌ها، برچیده شدن قراردادهای موقت، امحا شرکت‌های تامین نیروی انسانی و پیمانکاری، قرار گرفتن کلیه کارگران شاغل در کارگاه‌های کوچک ، مناطق آزاد و ویژه تحت پوشش کامل قانون کار و عدم افزایش مبلغ بیمه کارگران ساختمانی؛
٧- قطع دست دولت از صندوق‌های بازنشستگی، سپردن اختیار صندوق سازمان تامین اجتماعی و دیگر صندوقهای بازنشستگی به هیات امنایی از نماینده های منتخب اعضا، محاکمه غارتگران صندوق‌های بازنشستگی و جبران خسارت‌های وارده به اعضا؛
٨- خارج شدن طرح «اصلاحات پارامتریک قانون تامین اجتماعی» از دستور کار مجلس و واگذاری اختیار تصویب هر گونه قانون برای کارگران، به نمایندگان منتخب مجامع عمومی آنان؛
٩- ممنوعیت کار کودکان و فراهم کردن امکانات زندگی، تحصیل رایگان و برابر برای همه کودکان فارغ از تعلق خانوادگی، جنسیت، قومیت و مذهب مطابق با استانداردهای پیشرفته امروزی؛
١٠- برقراری بالاترین استانداردهای ایمنی کار در تمامی محیط‌های کارگری؛
١١- بر چیده شدن حجاب اجباری و تمامی قوانین تبعیض آمیز نسبت به زنان؛ برابری کامل و بی قید و شرط حقوق زنان و مردان در تمامی عرصه های زندگی اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و خانوادگی؛
١٢- به رسمیت شناخته شدن حق شهروندی برای مهاجرین افغانستانی و دیگر مهاجران و منع هر گونه اعمال تبعیض آمیز علیه آنان؛
١٣- اول ماه مه روز جهانی کارگر بايد تعطيل رسمی اعلام و هر گونه ممنوعيت و محدوديت برگزاری مراسم اين روز ملغی شود.