ما کارگران و همه انسانهای تحت ستم در ایران و سراسر جهان امسال در حالی به استقبال اول ماه مه می رویم که نظام سرمایه داری در همه ابعاد، دچار بحرانهای غیرقابل حلی شده است و تمام تلاشش را به کار میبرد تا بار بحرانهای بوجود آورده را با بیکارسازیهای گسترده، تغییر در قوانین کار و به طور کلی باز پسگیری دستاوردهای طبقه کارگر و به راه انداختن جنگها بر دوش ما بیاندازد و خود را از این مخمصه رهایی بخشد. اما طبقه کارگر و بشریت متضرر از این وضعیت نیز ساکت ننشسته و با تمام قوا از آمریکا و یونان گرفته تا فرانسه و ایران و... در مقابل این تهاجم ایستاده است.
خصیصه نظام سرمایه داری و تقابلش با طبقه کارگر در هر نقطه از جهان، کسب سود هر چه بیشتر در ازای تحمیل فقر و گرسنگی بر طبقه کارگر است، اما میزان شدت آن بسته به نوع نظامهای حاکم بر جوامع مختلف متفاوت است. ایران یکی از مناطقی است که طبقه کارگرش به شیوه ویژه ای تحت فشارهای سنگین سرکوب، محروم از هر گونه حق اعتراض، داشتن تشکل و به تبع آن برخورداری از همان درجه از امکانات معیشتی است که هم طبقه ای هایش در مناطق دیگر جهان از آن برخوردارند.
سالهاست که در بسیاری از کشورهای جهان و از جمله در ایران مبارزه کارگران و همه مزدبگیران برای عقب راندن سرمایه داری از سیاست تحمیل ریاضت اقتصادی و یورش به زندگیشان، تحت عناوین بحران اقتصادی و غیره با قدرت در جریان است، امروز ما کارگران ایران مجددا و اکیدا اعلام مینمائیم که هیچ توجیهی برای پوشاندن و تبرئه ناتوانی نظام سرمایه داری در تأمین یک زندگی مرفه برای خود را نپذیرفته و به هیچ وجهه تحقق خواست یک زندگی انسانی را به رفع نیازمندیهای اقتصاد سرمایه داران گره نخواهیم زد.
از این رو ما کارگران، معلمان، پرستاران، مستمری بگیران و کل بیکاران با خواست افزایش فوری دستمزد ، ایجاد کار و یا پرداخت بیمه بیکاری و همچنین ممنوعیت تشکیل پروندههای قضائی با اتهامات امنیتی علیه معترضان به شرایط موجود، روز جهانی کارگر را گرامی میداریم و خواسته های فوری خود را به ترتیب زیر اعلام داشته و برای تحققشان پیگیرانه مبارزه میکنیم:
١- ممنوعیت تشکیل پرونده های قضائی با اتهاماتی از قبیل "اقدام علیه امنیت ملی، تبلیغ علیه نظام و اخلال در نظم عمومی" علیه کارگران، معلمان و همه فعالین اجتماعی، لغو مجازات اعدام و قصاص و لغو کلیه احکام صادره، آزادی بی قيد شرط كليه فعالان كارگری و معلمان در بند همراه با تمامی فعالان سياسی و اجتماعی.
٢- حق ایجاد تشکلهای مستقل و آزادی عضویت در آنها. آزادی بی‌قید و شرط اعتصاب، اعتراض، راهپیمائی، تجمع، اندیشه و بیان، احزاب و مطبوعات برای عموم مردم ایران.
٣- افزایش فوری حداقل دستمزد، بالاتر از خط فقر اعلام شده (٣ میلیون و ۵٠٠ هزار تومان) و پرداخت بیمه بیکاری به همان میزان برای کلیه بیکاران و هر انسان آماده به کار اعم از زن و مرد. کارگران، معلمان و پرستاران حق دارند در ازای کارشان از یک زندگی مرفه و مطابق با استانداردهای مدرن برخوردار باشند.
۴- ممنوعیت به تعویق انداختن حقوق و دستمزدها. حقوقهای معوقه كه به يك رويه عادی در بنگاههاي اقتصادی تبديل شده، معیشت كارگران و زحمتكشان را بيش از پيش به تباهی كشانده است. سرمايه داران و حاميان آنان با عدم پرداخت به موقع حقوق کارگران سودهای افسانهای به جيب ميزنند. تعويق در پرداخت حقوق بايد به عنوان يك جرم تلقی شده و کارفرمایان خاطی مجازات و ملزم به جبران خسارات گردند.
۵- تامین امنیت شغلی و توقف اخراج سازیها، برچیده شدن قراردادهای اسارتبار موقت و سفيد امضا، حذف شرکت‌های تامین نیروی انسانی و پیمانکاری، قرار گرفتن کلیه کارگران شاغل از کارگاه‌های کوچک تا کارگران مناطق آزاد تحت پوشش کامل قانون کار و اجرای فوری بیمه کارگران ساختمان.
٦- ممنوعیت کار کودکان و فراهم نمودن امکانات زندگی و تحصیل رایگان و برابر برای کلیه کودکان فارغ از جنسیت، قومیت و مذهب مطابق با استانداردهای پیشرفته همراه با ایجاد فضائی کاملا علمی و شاد و دادن یک وعده غذای گرم و با کیفیت.
٧- سازمان تامين اجتماعی و صندوقهای بیمه ای که متولی امر ارائه خدمات بهداشتی و بازنشستگی هستند، در سالهای اخير مورد چپاول و غارت عدهای از دولتمردان قرار گرفته و در نتيجه هر روز در ارائه خدمات به كارگران و زحمتكشان كه صاحبان اصلی ان هستند، ناتوان تر شده اند. اين سازمان و کلیه صندوقهای بیمه بايد در اختيار نمايندگان منتخب كارگران قرار گيرند و دولت مردان حق هيچ گونه دخالتی در آن نداشته باشند.
٨- لغو کلیه قوانین تبعیض‌آمیز نسبت به زنان و برابری کامل و بی‌قید و شرط حقوق زنان و مردان در تمامی عرصه‌های زندگی اجتماعی، اقتصادی، سیاسی.
٩- به رسمیت شناخته شدن حق شهروندی مساوی با شهروندان ایرانی برای مهاجران گریخته از فقر و نا امنی به خصوص مهاجرین افغانستانی و منع هر گونه اعمال تبعیض آمیز علیه آنان
١٠- روز جهانی كارگر، روز رزم مشترك كارگران و ستمدیدگان در سراسر جهان است . اين روز بايد تعطيل رسمي اعلام شود و هر گونه تظاهرات كارگری و اعتراض عمومی برای احقاق حقوق خود در اين روز بدون هيچ مانعی برگزار شود.