بار دیگر اول ماه مه، نماد اتحاد و همبستگی کارگران جهان فرا رسید. در این روز طبقه کارگر همه کشورها، علاوه بر اینکه مطالبات روزانه خود را بیان می کنند؛ همچنین سیاست های سرمایه سالار و کاپیتالیستی حاکم بر جهان را به چالش می کشند و با طرح شعارهای ضد سرمایه داری، خواسته های برابری طلبانه را در مقابل تبعیض و بی عدالتی حاکم بر جهان به نمایش می گذارند.
یکصد و سی و پنج سال پیش در اول ماه مه ۱۸۸۶، اعتصاب و تظاهرات کارگران شیکاگو با خواست هشت ساعت کار توسط دولت سرمایه داری آمریکا بشدت سرکوب شد. اگر چه کارگران این کشور پرچم کاهش ساعت کار را به دست گرفته بودند؛ اما بازخوانی تاریخ جنبش کارگری ایالات متحده به ما نشان می دهد که ترس و وحشت بورژوازی این کشور، از «شوالیه های کار» و تکرار «کمون پاریس» در شیکاگو و دیگر شهرهای این کشور بود. جنبش هشت ساعت کار در آمریکا، جنبشی ضد سرمایه‌داری بود که به سمت به زیر کشیدن حاکمیت سرمایه در این کشور گام برمی‌داشت.
امروز و در آغاز دهه سوم قرن بیست و یکم، سرمایه جهانی همچنان با در اختیار داشتن ابزارها و نهادهای بین المللی مانند سازمان ملل، بانک جهانی و دهها نهاد منطقه ای دیگر برای جمعیت میلیاردی کره زمین تصمیم گیری کرده و برای دستیابی به سود بیشتر، بشریت را با کابوس جنگ و گرسنگی و ویرانی محیط زیست و مصیبت‌های بیشمار دیگری دست به گریبان کرده است.
علاوه بر این همه‌گیری کرونا وارد دومین سال خود شد. بیماری مرگباری که سایه شوم آن، همه جای دنیا را در برگرفته و همچنان کشتار می‌کند. اینک اما مدتهاست بر همگان روشن شده که راه برون‌رفت از این بحران مرگبار، تولید و توزیع واکسن کروناست. اما سلطه حاکمیت سودمحور و سرمایه سالار بر جهان، مانع اساسی این پروسه است. صاحبان سرمایه می‌خواهند با بازی با جان انسان‌ها، از این بیماری هولناک هم کسب سود نجومی کنند. به همین دلیل شرکت های تولیدی قدرتمند، فرمول تهیه واکسن را پنهان نگه می دارند و در این بازار آزاد سرمایه، بی‌شرمانه به دنبال مشتری با قیمت های بالا هستند. این در حالی است که وظیفه دولت هاست که در کوتاه ترین زمان ممکن واکسن رایگان را در اختیار همگان بگذارد. اما افزایش میلیونی آمار ابتلا و مرگ و میر در جهان، نشان از این دارد که بسیاری از دولت‌های سرمایه‌داری در جهان اقدام های جدی در این زمینه انجام نداده‌اند. این است تمدنی که سرمایه‌داری در قرن بیست‌ویکم برای بشریت به ارمغان آورده است.
در چنین شرایطی و در نبود یک قطب بین‌الملل کارگری در برابر سرمایه‌داری لجام‌گسیخته و سودپرست، اول ماه مه به عنوان نماد همبستگی جهانی کارگران، اهمیت بسزایی پیدا می کند. به این اعتبار نیاز مبرم به یک بین الملل کارگری که بتواند اکثریت مزدبگیران در جهان را متشکل کند، امری حیاتی و عاجل است. همان طوری که بین الملل اول در نیمه دوم قرن نوزدهم توانست با مخاطب قرار دادن کارگران اروپا و امریکا، شعار «کارگران جهان متحد شوید» را سر لوحه فعالیت خود قرار دهد، امروز نیز ایجاد چنین نهادی بین‌المللی، برای کارگران در سرتاسر دنیا و با همان شعار انترناسیونالیستی، اهمیتی دوچندان دارد.
فرارسیدن روز جهانی کارگر را به همه مزدبگیران و فرودستان شادباش می‌گویم.
#گرامی_باد_اول_ماه_مه
خسرو غلامی - سوم اردیبهشت ۱۴۰۰
كميته هماهنگی برای كمك به ايجاد تشكل های کارگری