مزد ومعیشت شان وبرعلیه فقر از یک طرف وتلاش بی وقفه سرمایه داران برای استثماربیشتر کارگران و تمکین آنان به شرایط موجود برای تضمین سود بیشتر، ازطرف دیگر است!
اول ماه مه ، سر آغاز پیدایش حضورمتحدانه کارگران کشورها علیه بردگی نوین وهمچنین عینیت یافتن رژه متحدانه کارگران جهان ، به عنوان لشکر بزرگ نیروی کار مزدی ، علیه نظم موجود سرمایه ، و در زیر پرچمی واحد است.
سرمایه داران و دولت های مدافع شان ، همواره تلاش میکنند اول ماه مه را بعنوان یادآور یک رویداد متعلق به گذشته های دور وانمود کرده واز گره زدن این رویداد به مطالبات و خواسته های امروزی و در دستورکارگران ، بکاهند!
دولت های سرمایه داری در ایران خصوصا" طی سه دهه اخیر، دائما" تلاش نموده است ،از برپایی اعتراض متحدانه کارگران ونیروی کار مزدی علیه شرایط مشقت بار و وضعیت زیست موجودش با سرکوب و بگیر و ببند ممانعت بعمل آورد و در این رابطه فعالین کارگری را که در تجمعات مستقل اول ماه می حضور داشتند دستگیر کرده است . از طرفی چون تحت فشار کارگران موفق به نادیده گرفتن چنین روزی نشده ، با بکارگیری نهادهای دست ساز ضد کارگری دولتی و تحت لوای نمایندگان کارگر ، و در فقدان تعطیلی رسمی این روز ، سعی کرده است با پرهیز از ذکر نام اول ماه مه و عدم به رسمیت شناختن آن به عنوان روز عمل متحدانه کارگران ، روز ۱۱ اردیبهشت را به عنوان روزی اختیاری، و بعنوان روزخرسندی وشادی کارگران از شرایط موجودشان با توزیع شیرینی ونقل وآب نبات بین کارگران وکارفرمایان ، تعریف کرده و با برپائی ونمایش های کنترل شده و بی خاصیت خیابانی توسط نمایندگان دست ساز مدافع سرمایه در ایران آنرا ازمحتوای منافع مستقل کارگری تهی اول ماه مه تاریخی ازیک کشمکش طبقاتی دائمی بین کار وسرمایه است. بیانگر مبارزات کارگران برای افزایش کند!
اول ماه مه، روز همبستگی عمل متحدانه طبقه کارگر ایران در اعتراض علیه استثمار،فقر وفلاکت و فرصتی ست برای پاسخ کوبنده این نیروی عظیم اجتماعی کارمزدی (کارگر، کارمند، معلم، پرستار) علیه بردگی نوین، ونپذیرفتن وضع موجود!
در ایران روزجهانی کارگردر شرایطی برگزار میشود که تلاش چندماهه تمام نهادهای ضدکارگری مدافعان سود سرمایه در ایران، در آخرین روزهای پایانی سال و به دور از چشم وحضورطبقه کارگردر شورای مزد، با شتابزدگی وبا سوء استفاده از شرایطی که کارگران و مردم جامعه درگیر دغدغه های روزهای آخرسال بودند،در کمال وقاحت پرونده تعیین حداقل مزد سال ۹۶ را می بندند تا به خیال خود نفس راحتی بکشند و جدالی را که ازماه ها پیش برسرسهم معاش وزندگی کارگر و سود سرمایه آغاز گشته بود طبق معمول به سود سرمایه موقتا" خاتمه دهند.
کشمکشی که همواره درطول سالیان گذشته بویژه در سال قبل در دل کارخانه ها و خیابان ها و در مقابل مجلس و مراکز دولتی بین کاروسرمایه جریان داشت ، و موجب توقف وحتی عقب راندن تعرض آنان درمقابل نیروی کار شده بود ، نهایتا" درغیاب ناخواسته واجباری یک سوی این جدال ، با تصویب حداقل مزد توهین آمیز (که حتی با تعیین هزینه سبد معیشت خانوارکارگری خودشان که با دستکاری و زدن نیازمندیهای واقعی، حدود ٢ میلیون وپانصدهزارتومان محاسبه شده بود تفاوت فاحش داشت) ، به بهای ویران ترکردن زندگی و معیشت میلیونها انسان برای نجات عقب مانده ترین و ضد انسانی ترین نظم اقتصاد سرمایه داری، توسط دولت رسمیت یافته و رقم زده شد! تعیین حداقل مزد ٩٣٠ هزارتومان،و بازتاب ونتایج این درجه ازاستثمار و بهره کشی از کار میلیونها انسان ، نه تنها اعلان جنگی آشکارعلیه معیشت و زندگی نیروی اجتماعی کارمزدی ، که علیه موقعیت زیست جامعه ایران بطور کلی است!
اما مبارزات کارگران ایران ،خصوصا" در سال گذشته با گسترش دامنه تعرض اش در تقابل با سرمایه، برای دسترسی به مطالباتش ، چه به لحاظ کمیت وچه به لحاظ کیفیت ابراز وجودش، گویای این واقعیت بود که دیگر کارگر در ایران به اینکه سرمایه داری بخواهد مزد ومعیشت اش را با خط فقر تعریف کند ،پاسخش را داده است! چه کسی چنین حقی را به شما داده است؟
تقابل نیروی کارمزدی در تناسب قوای کنونی اش،برای افزایش مزد و معیشت اش دیگر نه بر مبنای "خط فقر" که سرمایه به تصویر میکشد بلکه بر پایه "خط زندگی" بمعنای برخوردار شدن ازامکانات موجود ومطابق استانداردهای یک زندگی متمدنانه وقابل دسترس مایه میگیرد و به جلو رانده میشود.
شرایطی که پیش روی ماست ، روزاول ماه می را برای طبقه کارگرایران به یک جدال قطعی و فرصتی برای بیرون کشیدن مطالبات سرکوب شده خود از حلقوم نظام سرمایه تبدیل کرده است. خشم فروخورده کارگران درمقابل تعرض دائمی دولت و حامیان سرمایه داری اینک به نقطه برگشت ناپذیر و تعیین تکلیف برای بازپس گیری سهم انسانی و برحقشان از وفورنعمات مادی است که خود تولید کرده اند ، رسیده است.