اول ماه می به مثابه روز همبستگی کارگران و زحمتکشان علیه نظام سرمایه داری جهانی و برای رهایی از هر گونه استثمار و سلطه اجتماعی مهمترین روز در تقویم مبارزاتی جنبش چپ محسوب می شود. روز جهانی کارگر نماد جنبشی است، به تمامی چپ و رادیکال که موجودیت خود را در بلوک بندی سرخ طبقاتی علیه کلیت نظام سرمایه داری تعریف کرده و در نبرد تاریخی کار و سرمایه، پرچمدار ارتش کار به شمار می رود.
گرامیداشت اول ماه میِ امسال در ایران علاوه بر آنچه گفته شد با جنبش توده های بپا خاسته علیه رژیم سرمایه داری پیوند خورده است. جمهوری اسلامی ضمن اِعمال خشونت بار تبعیض طبقاتی علیه کارگران و زحمتکشان، با توجه به ایدئولوژی ارتجاعی خود، حداقلِ حقوق دموکراتیک در حوزه اقتصادی و تامین اجتماعی را نیز به طور مستمر مورد تهاجم قرار داده و در نتیجه کارگران ایران از ابتدایی ترین حقوق خود از حیث تامین معاش و تشکل یابی محروم می باشند.
در مقطع کنونی که رشد و تعمیق مبارزات توده ها نظام حاکم را دچار بحران کرده و به چنان موضعی کشانده که حتی برگزاری مراسم های رسمی خود چون ٢٢ بهمن را نیز صرفاً در سایه استقرار میلیتاریسم آشکار و حکومت نظامی برگزار می نماید، وظیفه نیروهای کمونیست و سوسیالیست های انقلابی است که ضمن افشای تمامی جناح های سرمایه داری حاکم از جمله رهبری موسوم به جنبش سبز و مرزبندی با انواع رفرمیسم که مطالبات کارگران را صرفاً در چارچوب نظم موجود جستجو می کنند، با اتحاد و یکپارچگی در جهت ارتقاء و اعتلاء جنبش جاری کوشا بوده و در این مبارزه سعی و تلاش خود را در تشکل یابی تمامی کارگران و زحمتکشان متمرکز کنند.
در این راه آموزه های درخشان بنیانگذاران سوسیالیسم کارگری چراغ راه توده های انقلابی بوده و تز جاودانه مارکس که « رهایی کارگران، رهایی کل انسان ها است » پرچم مبارزاتی آنان خواهد بود.
کارگران جهان متحد شوید!
سرنگون باد تمامی اشکال نظام سرمایه داری!
زنده باد انقلاب سوسیالیستی، زنده باد کمونیسم!
هسته کمونیسم انقلابی(هکا)/ اردیبهشت ١٣٨٩
________________________________
کارل مارکس، دستنوشته های اقتصادی و فلسفی ١٨۴۴، ص.١٣٩