بیانیه به مناسبت اول ماه مه

یازده اردیبهشت روز جهانی کارگر، روز همبستگی و اتحاد ما برای رسیدن به همه مطالباتمان است

روز جهانی کارگر درحالی فرا میرسد که از گوشه و کنار کشور، ندای حق طلبی و فریاد اعتراض کارگران به گوش میرسد و جنبش ها و مبارزات کارگری به شکل ها و شیوه های جدیدی درحال بروز و نمود است.
در جوامع صنعتی و پیشرفته، کارگر به عنوان ابزاری ارزشمند و سرمایه ای اثرگذار در تولید، توسعه و پیشرفت تلقی میگردد اما در کشور ما بواسطه وجود خلأهای قانونی و نبود سندیکاهای مستقل کارگری، همواره کارگر مورد فشار،ظلم و سوءاستفاده های ابزاری کارفرمایان قرار میگیرد.
کارگر و نیروی مولد در مناسبات اقتصادی و در سیاستگذاری های کلان تولید و اشتغال؛جایگاه و پایگاهی نداشته و قوانین حاکم برجامعه تنها تأمین کننده منافع کارفرما بوده و هست. وجود همین قوانین ظالمانه؛سالهاست که فقر و نکبت و گرسنگی را بر کارگر تحمیل کرده و هرسال سفره او کوچک و کوچک تر میشود.
باوجود آنکه بیش از نیمی از جمعیت آماری کشور به جامعه کارگری تعلق دارد اما نبود قوانین حمایتی، مناسبات حاکم و سیاسی کاری های موجود و نیز نفوذ کارفرمایان در مراکز تصمیم سازی و تصمیم گیری، موجب شده تا تقابل کارگر و کارفرما سالها ادامه یافته و پایانی برای مشکلات کارگر وجود نداشته باشد و به همین دلایل ذکرشده همواره اراده و حاکمیت کارفرمایان بر سرنوشت کارگر حکمفرما بوده و روز به روز بر شکل گیری بسترهای ناامن در روابط بین کارگر و کارفرما افزوده شده است.
در چنین شرایطی کارگر تنها ابزار موجود برای بیان مشکلات خود را در اعتراض و برگزاری تجمعات صنفی میبیند اما در کمال تأسف شاهدیم که کارگر از همین حق ابتدایی خود هم برخوردار نیست و در صورت اقدام به اعتراض با انواع روشهای خشونت و سرکوب اعم از تهدید به اخراج؛ احضار به مراکز امنیتی و قضایی؛ بازداشت و بازجویی های طولانی و دربرخی موارد حتی با شکنجه مواجه میشود.
کارگر هیچگاه بدنبال هرج و مرج نبوده و نیست اما هنگامی که میبیند نه تنها منافعش تأمین نگردیده بلکه حقوق خود را هم از دست رفته و ضایع شده میبیند؛چاره ای جز دست کشیدن از کار، اعتراض و مبارزه برایش باقی نمی ماند.
در این مبارزه علیه ظلم و تبعیض آنچه که اهمیت دارد این است که کارگر باید به این باور برسد که بدون اتحاد و یکپارچگی، راهی دشوار و طولانی در رسیدن به اهداف خود پیش رو دارد و بدون این اتحاد بسیار بسیار آسیب پذیر و شکننده خواهد بود.
دستمزدهای ناعادلانه باعث بروز مشکلات و دشواری های فراوان در معیشت کارگر شده اند دقیقا از همین نقطه ضعف یعنی نبود اتحاد و انسجام بین کارگران سراسر کشور و تشکل های کارگری استفاده کرده و هرسال میخ دیگری بر تابوت زندگی کارگر می کوبند.
نقطه آغازینِ ایجاد پیوستگی و اتحاد کارگران، برقراری ارتباط های مستقیم بین کارگران صنوف و صنایع مختلف کشور برای استفاده از تجارب مثبت بدست آمده از اعتراضات کارگری و پرهیز از اشتباهات صورت گرفته و کمک به یکدیگر است.
امروز تنها راه مقابله با مظالمی که بر جامعه کارگری میرود فقط اتحاد بین کارگران سراسر کشور است.
قدرت و توان ما برای ایستادگی در برابر زورگویان و سرمایه داران زرپرست؛ با یکپارچگی و بهم پیوستگی مان بیشتر و بیشتر خواهد شد.
اول ماه ماه، یازده اردیبهشت روزی است که همه ما کارگران همصدا و همنوا پای مطالبات خود و ایفای نقش در تعیین سرنوشت مان محکم و استوار بایستیم تا به نتیجه مطلوب برسیم.

جمعی از کارگران گروه ملی صنعتی فولاد اهواز

۷ اردیبهشت ۱۳۹۷