بیانیه­ی کمیته­ی برگزار کننده­ی مراسم

اول ماه مه ٢٠١٢ سنندج، به مناسبت برگزاری شکوهمند روز جهانی کارگر

اول ماه مه، روز جهانی کارگر، روز کیفرخواست طبقه­ی کارگر علیه نظامی است، که با اتکا به ساختار طبقاتی و مناسبات ضد انسانی، سعی بر تعمیق شکاف­های طبقاتی موجود میان انسان­ها دارد؛ نظامی که کارکرد واقعی آن از همان آغاز ظهورش تا کنون، چیزی جدای از فقر و فلاکت، جنگ و خون­ریزی و فساد و تباهی برای بشریت نبوده و نخواهد بود؛ نظامی که هر بار با بروز بحران­های جدید، پیش از پیش بشریت را به سوی سراشیبِ تندِ سقوط، سوق می­هد.
در چنین اوضاعی طبقه­ی کارگر برای رهایی از ستم طبقاتی و زدودن غبار نابرابری­های موجود از چهره­ی زندگی خویش، و ساختن تاریخ پیشاروی خود، به باز تعریفِ عظیمت طبقه­ی کارگر، متناسب با شرایط کنونی، با توجه به بحران­های موجود پرداخته و با در دستور کار قرار دادن مبارزات متحدانه و گسترده­ی کارگران در سراسر جهان، افقِ روشنی را پیشاروی محرومان و تهی­دستان قرار می­دهد.
بدین منظور، امسال در اول ماه مه کارگران در چهار گوشه­ی جهان، از استرالیا تا کانادا، از آمریکای جنوبی تا شمال آفریقا و شرق دور در آسیا، از خیابان­های سنندج و پاریس تا نیویورک و شیکاگو، فریاد برابری­طلبی و عدالت­خواهی و شعارِ نان و آزادی برای همه­ی بشریت را به فراخوان جنبش جهانی ضد سرمایه­داری، رساتر از همیشه بر پرچم­های خود به اهتزاز در آوردند و فریاد بر آوردند : بیکاری و گرسنگی، تبعیض و بی حقوقی، زندان و اعدام و استثمار انسان به دست انسان باید برچیده شود! و هر چه متحدانه­تر، آوای برپایی دنیایی آزاد و برابر و عاری از ستم و استثمار را سرودند. در مقابل سرمایه­داری باز هم امسال در بسیاری از نقاط جهان، با بهره­گیری از ابزارهای سرکوبش، به منظور شکافتن صفوف در هم تنیده­ی کارگران، رژه­ی آنان را مورد تعرض و تهاجم وحشیانه­ی خود قرار داده، تا بار دیگر نقاب از چهره­ی واقعی و ضد انسانس­اش بیافتد.
کارگران سنندج نیز قصد داشتند امسال در اول ماه مه، هم آوا و هم صدا با دیگر کارگران و هم طبقه­ای­های خویش در سراسر جهان، خواسته­ها و مطالبات خود را اعلام دارند! اما در مقابل چه شد؟ گسترش فضای شدید امنیتی و پلیسی در سطح شهر سنندج، به منظور ایجاد فضای رعب و وحشت، جهت جلوگیری از استقبال و مشارکت عمومی از مراسم؛ احضار و تهدید کارگران و فعالین کارگری و اخذ تعهد مبنی بر عدم حضور آنان در مراسم؛ تنها بخشی از مانع تراشی­های دستگاه­های دولتی و امنیتی، بر سر راه برگزاری روز جهانی کارگر بود.
با این اوصاف کارگران و توده­های مردمِ به ستوه آمده از فقر و تنگدستی، سدها و موانع موجود را نادیده انگاشته و با سر دادن سرود: برخیزیم زنجیریان گرسنگی! خود به رهایی خویش برخیزیم! جهان از بنیاد دگرگون می­شود، و آفتاب جاودانه خواهد درخشید... به خیابان­ها آمدند؛ تا طنین فریادهای در هم آمیخته­شان، دلیلی بر اتحاد طبقاتی­شان باشد! به خیابان­ها آمدند تا فریاد برآرند که دیگر فقر و گرسنگی بس است!
اما در جوابِ این حق خواهی، نیروهای امنیتی و گارد ویژه، با تعرض و تهاجم وحشیانه و غیر انسانی خود به صفوف کارگران، آن­هم با بهره­گیری از باتون و اسپری فلفل و گاز اشک آور به شدیدترین وجهی به سرکوب و ضرب و شتم کارگران پرداخته و تعدادی نامشخص از آنان را تنها به جرم درخواست زندگی انسانی بازداشت نمود. اینجاست که دمل چرکین مصائب مناسبات سرمایه­داری سرباز کرده و عمق درد و محنت محرومانِ جامعه­ی ایران را به جهانیان نمایان می­سازد و قلب هر انسان آزاده­ای را به درد می­اورد.
در پایان کمیته­ی برگزار کننده­ی مراسم اول ماه مه ٢٠١٢ سنندج، به حضور تمام کسانی که با قلبی مالامال از عشق به انسان و عظمی نستوه و استوار، بار دیگر با روحیه­ای مبارزاتی پا به میدان گذاشتند و فریاد برابری خواهی سر دادند، و با حضور و ایستادگی وصف­ناشدنی­شان درسی دیگر را به ما آموختند، نهایت سپاس و قدردانی خود را اعلام می­داریم و دست یکایک آنان را به گرمی می­فشاریم! ضمناً برخورد سرکوب­گرانه و ضدانسانی نیروهای امنیتی و گارد ویژه، در برابر کارگران را به شدت محکوم می­نمائیم و آزادی بدون قید و شرط تمامی بازداشت­شدگان را در اسرع وقت خواستاریم!

زنده باد اول ماه مه!

زنده باد همبستگی طبقاتی کارگران!

کمیته­ی برگزار کننده­ی مراسم اول ماه مه ٢٠١٢ سنندج
١٦/٠٢/١٣٩١ - ٠۵/٠۵/٢٠١٢