در آستانه روز کارگر ۱۴۰۲، جنبش مستقل کارگری بیش از هر زمانی در تاریخ خود چشم به قدرت سیاسی دارد. اگر در انقلاب ۵٧ کارگران صنعت نفت از زبان رهبران شورای پالایشکاه آبادان خواهان شرکت یک نماینده کارگر در شورای انقلاب بودند، رضا شهابی و حسن سعیدی در پیام خود به همایش کلن اعلام کردند که "با توجه به شرایط خاص به لحاظ اعتراضات سراسری در کشور که بستر اصلی آن نارضایتی کارگران و فرودستان می باشد، طبقه کارگر این پتانسیل را دارد که دگرگونیهای ریشه ای ایجاد و برای تضمین تحقق این مطالبات قدرت سیاسی را در دست گیرد".

جنبش مستقل کارگری ایران از دیماه ٩٦ و با شعار "نان کار آزادی" که بسرعت در جنشهای دانشجویی، زنان، معلمان و بازنشستگان فراگیر شد، تمایلات خود برای فراتر رفتن از مطالبات خاص خود و معطوف شدن به قدرت سیاسی را نمایان کرد. اتحاد جنبشهای کارگری، زنان، دانشجویی، معلمان و بازنشستگان را در دستور گذاشت. با بیانیه روز کارگر ۱۴۰۰ که ١۵ تشکل کارگری، زنان، بازنشستگان و معلمان آنرا امضا کرده بودند، ضمن تاکید بر لزوم ساختن تشکلهای محل کار و تشکلهای منطقه ای و سراسری کارگری، خواهان ایجاد یک شورای همکاری میان جنبشها بعنوان حلقه اصلی کار سازماندهی در جامعه و در بین کارگران و زحمتکشان شدند و تلاش برای همگرائی میان مبارزات پراکنده و گسترش همبستگی مبارزات در سال پیش ‌رو را ضرورتی فوری و حیاتی دانستند.

منشور ۲۰ تشکل علیه ستم طبقاتی، جنسیتی، مذهبی، ملی و علیه دیکتاتوری پاسخ مناسب خط مشی اتحاد جنبشها به حرکت انقلابی مردم ایران علیه رژیم اسلامی در پنجمین ماه خود بود. جنبش مستقل کارگری ایران برای تحقق خواستهای پنج گانه و ایجاد جامعه ای بدون این ستمها چاره ای جز به دست گرفتن قدرت سیاسی ندارد. در هم تنیدگی عمومی سوسیالیستها با جنبشهای اجتماعی شرط لازم آمادگی جنبش کارگری برای گرفتن قدرت سیاسی است.

در آستانه روز کارگر ۱۴۰۲، حمایت از منشور ۲۰ تشکل با همایش سوسیالیستها در کلن به اوج خود رسید. همایش کلن در آلمان زمینه را برای نزدیکی و همراهی عمومی سوسیالیستها با جنبشهای اجتماعی فراهم آورد تا بتوان یک جنبش اجتماعی و طبقاتی میلیونی را حول "نان کار آزادی" و مکمل آن "زن زندگی آزادی" سازمان داد.

در آستانه روز کارگر ۱۴۰۲ و در هشتمین ماه حرکت انقلابی مردم ایران علیه رژیم اسلامی، کارگران در بیش از ٨٠ شرکت نفت، پتروشیمی، گاز و فولاد برای خواستهایی از جمله اضافه دستمزد وارد اعتصاب شده اند. این گسترده ترین حرکت اعتصابی کارگران برای اضافه دستمزد و پاسخی است به سیاست فقیرسازی رژیم اسلامی علیه طبقه دهها میلیونی کارگر. فلاکت اقتصادی عمومی در ایران راه حل سیاسی دارد و نه اقتصادی. در شرایط کنونی مبارزه جنبش کارگری برای اضافه دستمزد بخشی از مبارزه برای پایان دادن به عمر رژیم اسلامی است.

روز کارگر ۱۴۰۲، روز عزم و اراده متحد جنبش مستقل کارگری، فعالین و تشکلهایش برای گسترش مبارزه بر سر اضافه دستمزد، ایجاد تشکلهای کارگری، ایجاد حزب، گسترش و انسجام اتحاد جنبشها، نزدیکی هر چه بیشتر سوسیالیستها و جنبش های اجتماعی است تا زمینه برای قدرت یابی کارگری فراهم شود.

زنده باد اول ماه مه، روز جهانی کارگر

زنده با سوسیالیسم

نان کار آزادی، زن زندگی آزادی