ما کارگران غیر رسمی نفت روز جهانی کارگر را به همگان شادباش میگوییم. ما قبلا اعلام کرده بودیم که بدلیل عدم اجرایی شدن وعده های داده شده، راهی جز اعتراض گسترده در مقابل ما قرار ندارد. روز جهانی کارگر یک روز اعتراض سراسری است و بهترین فرصت است که با صدایی بلند تر و همصدا با هم طبقه ای هایمان خواستهایمان را اعلام کنیم. ما برده نیستیم و اجازه نمیدهیم که از بالای سر ما زندگی و معیشت مان رقم زده شود.
آلترناتیو ما همانطور که کارگران هفت تپه اعلام کرده اند ، اداره شورایی است.
در عین حال ما به کل این بساط تبعیض، نابرابری، اختلاس ها و دزدی ها و استثمار بدون حد و مرز حاکم بر جامعه اعتراض داریم.
ما جامعه ای میخواهیم که در آن شکاف طبقاتی نباشد. اسثتمار نباشد. جامعه ای که درآن رفاه و عدالت و شادی و برابری حاکم باشد.
ما همچنین بر خواستهای فوری همین امروزمان تاکید کرده و بار دیگر اعلام میکنیم که خط فقر را قبول نمیکنیم و مزد هیچ کارگری نباید کمتر از ۱۲ میلیون باشد. ما برده نیستیم و قوانین ویژه اقتصادی باید لغو شوند و دست پیمانکاران باید از سر ما کارگران کوتاه شود.
ما خواستار آزادی بدون قید و شرط همه زندانیان سیاسی هستیم.
در یک کلام ما همبستگی خود را با بیانیه ها و قطعنامه های اول مه که همچون هر سال انتشار می یابد اعلام میکنیم.
از همین رو علاوه بر تاکیداتی که داشتیم بر خواستهای سراسری دیگر چون برابری زن و مرد در تمام عرصه های اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و سیاسی و لغو هرگونه تبعیض جنسیتی علیه زن با خواست ، رفاه و شادی برای همه کودکان لغو کار کودک، حق تشکل، تجمع ، آزدی بیان و وسیعترین آزادی ها، آزادی بدون قید و شرط تمامی زندانیان سیاسی و لغو مجازات اعدام و پایان دادن به امنیتی کردن مبارزات، پایان دادن به سودجویی های سرمایه داران و تخریب محیط زیست، پایان دادن به اختلاس ها و دزدها و برچیده شدن حقوقهای نجومی تاکید میکنیم.
اول ماه مه روز اتحاد مبارزاتی ما ۹۹ درصدی های جامعه برای رهایی از توحش و بربریت سرمایه داری و برای داشتن جامعه ای شایسته انسان است.

با برافراشتن پرچم اول مه این روز همبستگی جهانی کارگری را گرامی میداریم.

ما کارگران غیر رسمی نفت با این مطالبات

به استقبال اول ماه مه روز جهانی کارگر می رویم

دستمزد هیچ کارگری نباید کمتر از ۱۲ میلیون باشد
ما نه شورای عالی کار را قبول داریم و نه نمایندگان خودگمارده “کمپین پنجم مزد”
همانطور که قبلا نیز اعلام کرده ایم ما کارگران غیر رسمی نفت پیگیر همان مطالباتی هستیم که در مرداد ۹۹ به خاطر آنها دست به اعتصاب زدیم. در آن مقطع وعده و وعید بسیاری داده شد. اما هیچکدام عملی نشد که هیچ بلکه وضع بدتر از بد شده است. بیکارسازیها بیشتر، هزینه ها گزاف تر و زبان پیمانکاران دراز تر شده است. از همین رو از مرداد ماه تا کنون اعتراضات بسیاری داشته ایم ولی دیگر ادامه این وضعیت ممکن نیست و هم اکنون راهی جز اعتصاب دوباره و اعتراض مقابل ما نمانده است.
ما بار دیگر تاکید می‌کنیم که همانند کارگران فولاد و بازنشستگان تامین اجتماعی و معلمان و دیگر هم طبقه ای هایمان خواستار افزایش دستمزد ها به بالای خط فقر ۱۲ میلیونی هستیم. ما تاکید می‌کنیم که مزد هیچ کارگری نباید از ۱۲ میلیون کمتر باشد. البته ما بر این نکته مهم نیز تاکید می کنیم که نباید سطوح مزدی دیگر همکاران ما در رده های تخصصی بالاتر آنطور که نمایندگان “کمپین پنجم مزد” ردیف کرده اند، با تعیین مزد ۱۲ میلیونی به عنوان مبنای مزدی تداخل داشته باشد.
طراحان “کمپین پنجم” در لیست پیشنهادی خود حداقل دستمزد پایه را در زرورق دستمزدهای چهارده میلیونی که اساسا شامل تخصص های بالای کاری می‌شود پیچیده اند، تا وقاهت تعیین دستمزد دو میلیونی برای کارگر ساده را که بخش عظیمی از کارگران نفت را در بر می‌گیرد، از چشم پنهان نگاهدارند. آنها همچنین در همان آغاز طرح پیشنهادی شان نوشته اند که به خاطر سربلندی(کشور عزیزشان) آخرین درخواست خود را بعنوان شروط لازم برای همکاری با تمامی شرکت ها و پیمانکارها اعلام می‌کنند. تاریخ آغاز کمپین کذایی خود را نیز اول فروردین ماه ۱۴۰۰ قید کرده اند.
ما همین جا به این جنابان اعلام می‌کنیم که به شما اجازه نمی‌دهیم که از بالای سر ما مشغول چنین رایزنی هایی شوید. یک خواست کلیدی و مهم ما کارگران رسمی و غیر رسمی در نفت کوتاه شدن دست پیمانکاران، این دلالان مفت‌خور و چپاولگر در نفت و موسسات وابسته به آنست و کوتاه شدن دست آنها از محیط های کاری اولین گام در جهت بهبود شرایط کاری و معیشتی ماست و هیچ جایی برای همکاری با آنان وجود ندارد. ما همانطور که قبلا نیز اعلام کرده ایم بر خواستهای فوری زیر تاکید داریم:
حقوق مبنای کارگران باید بالای رقم ۱۲ میلیون باشد و سر ماه و بموقع پرداخت شود، قراردادهای موقت و پیمانی باید دائمی شود و کارگران امنیت شغلی داشته باشند و اخراج ممنوع باشد، وضعیت بهداشت و درمان بهبود یابد و امکانات درمانی رایگان در اختیار همه کارگران نفت باشد، پروتکلهای سازمان بهداشت جهانی در مقابله با بیماری مهلک کرونا اجرایی گردد و واکسن استاندارد و رایگان در اختیار همه مردم قرار گیرد، محیط های کار ایمن باشد و به تجهیزات لازم ایمنی کار و امکانات گرمایشی و سرمایشی با استانداردی قابل قبول مجهز باشند، استانداردهای زیستی و کاری کارگران از جمله خوابگاهها، غذاخوری ها، حمام و دستشویی و … بالا رفته و در حد قابل قبول باشد. اساسنامه تحمیلی صندوق نفت باطل گردد، ماده ده و تعلق برخی مزایا به کارگران اجرایی شود، مبالغ بن کارت متناسب با تورم موجود افزایش یابد، به تحمیل مالیات های سنگین و تصاعدی بر مزد کارگران پایان داده شود، به امنیتی کردن محیط کار و هر نوع پرونده سازی امنیتی برای کارگران معترض پایان داده شود. تشکل، اعتصاب، تجمع از جمله حقوق پایه ای همه کارگران است. ما کارگران غیر رسمی نفت با این مطالبات به استقبال اول ماه مه روز جهانی کارگر می رویم.