در سال ١٨٨٦ در چنین روزهایی کارگران پس از ماه ها تظاهرات،٨ ساعت کار روزانه را بر دولت و طبقه ی حاکم تحمیل کردند و با تصویب بین الملل دوم کارگری در سال ١٨٨٩ یک می به روز همبستگی بین المللی کارگران شناخته شد و کارگران هم این روز را گرامی می دارند روز چهارشنبه ٩٢/٢/١١ برابر با ١ می سال ٢٠١٣ به مناسبت روز کارگر سالن ١٢ بندها زندان رجایی شهر چنین گرامیداشتی با مدیریت رسول بداغی برگزار شد در این جشن گروه ها،احزاب،ادیان،مذاهب و قوم های گوناگون بدون توجه به نوع تفکر مذهب،قوم و حزب خویش روز کارگر را گرامی داشتند در این جشن سرودهای انقلابی و قومی و ملیتی به صورت تکی و گروهی خوانده شد و زندانیان سیاسی سالن ١٢ شعار،آواز، مقالات و خواسته های خود را در استقبال از این روز خواندند،سرود سرآمد زمستون با اجرای جعفر ابراهیمی و چند بیت در قالب گروه ... که در بیشتر جشن ها و آیین های داخلی برنامه اجرا میکنند خوانده شد و زندانیان توی سالن در پی خوانده شدن ابیات در زیر آمده دست زدند:
من با توام، تو نیز، با منی
عهد تو را حس میکنم
شب موندنی نیست، گریه نکن
این چشمان، برای اشک ریختن نیست، گریه نکن
چشم عسلی ، آسمانی ، آهویی من
شب، زمستان موندنی نیست ، گریه نکن
در افق، بهار رااا نگاه کن
فردا بهاره، بی خیاله بغض و کینه
فردا جهان بهتر میشه برامون
سرود سوسیالیسم برکن بنان دشمن، سرودی بود که توسط شاهرخ زمانی در فضای سالن ١٢ در ساعت ٢٢ شب طنین انداز شد.
شعر کاوه آهنگر سروده سعید رضایی بخشی دیگر از برنامه بود که توسط ایشان به سمع حاضرین رسید،رضایی در بخشی از سروده ی خود گفت:
گر کاوه و آرش نِیی ،
اما چون او آزاده ای،
کس بهر فردا مهیا شود بیرق او چرم گوهرنشان شود
میگویمت آخر کلام ، آن تیر با جان و تن بافشان.
شعر پدرم کارگر بود سروده خالد حردانی توسط وی خوانده شد،خالد حردانی در بخشی از سروده خود گفت:
و من امروز آمده ام،
در کنار تو، از درون توشه های اندیشه ی بشر
گل یاس پدر را،
به تو ای کارگر،
ای معلم لحظه های زندگی،
تقدیم کنم.
همچنین دو مقاله ی مبارزاتی انقلابی با موضوع تاریخچه ی تشکل های کارگری در ایران و بزرگداشت اول ماه می توسط شاهرخ زمانی خوانده شد در بخشی از این مقاله آمده بود:نظام سرمایه داری با تشدید فاصله و تضاد طبقاتی که در تاریخ بشری بی سابقه می باشد، دچار بحران ساختاری عظیمی مخصوصا" در کشور های کانونی شده است و تلاش میکند با نابودی تمام دست آوردهای مبارزاتی کارگران و ستم کشان مانند تامین اجتماعی،بهداشت و درمان،آموزش،خدمات عمومی و تشدید بهره کشی چند گانه بار بحران را بر دوش توده ها بی اندازد و در بخشی دیگر از مقاله ای دوم در مورد تاریخچه ی مبارزات کارگران ایران آمده است: مبارزات و تشکل های کارگری از صد سال پیش تاکنون شروع شده است و در قسمتی دیگر گفت شورای متحد کارگری در سال ١٣٢٣ ،چهل و پنج اعتصاب و در سال ١٣٢٧، چهل اعتصاب بزرگ را سازماندهی کرد در اواسط سال ١٣٢۵ شورای متحده با ١٨٦ اتحادیه با مجموع ١٣۵ هزار عضو اقدام کرد، در این اعتصابات خواستار افزایش دستمزد متناسب با تورم،بهبود وضع مسکن،٨ ساعت کار در روز،آزادی دمکراتیک و پیوند میان جنبش های اجتماعی و آزادی برگزاری روز کارگر ،ازادی تشکلهای سندیکایی کارگری ، مذاکره و بر قراری قراردادهای دسته جمعی تاکید کرد.مقاله ی دیگری درباره ی چگونگی تلاش نطام سرمایه داری در اجتماع کارگران توسط ناصح یوسفی خوانده شد که مورد استقبال حاضران قرار گرفت.
آخرین سرود دایه دایه وقت جنگه بود، توسط رسول بداغی و با هم آوایی حاضرین خوانده شد، در حین خواندن سرود دایه دایه حاضرین به وجد آمده و با کف زدن ها طولانی خوانندان را همراهی کردند