در آستانه اول ماه مه، روز جهانی کارگر، فشار سرمایه و عوامل آن بر کارگران و فعالین کارگری بیش تر شده است. در همین رابطه با خبر شده ایم که در آخرین ساعات روز سه شنبه و بامداد روز چهارشنبه ٨ و ۹ اردیبهشت، مامورین اطلاعاتی و امنیتی به خانه های تعدادی از کارگران و فعالان کارگری مراجعه کرده و تنی چند از آنان ازجمله ابراهیم مددی، داود رضوی، محمود صالحی، عثمان اسماعیلی و ... را بازداشت کرده اند. و این در حالی است که تعداد دیگری از این کارگران و فعالین کارگری در روزها و هفته های گذشته در دیگر شهرها، از جمله شهر سنندج دستگیر یا احضار شده و از جانب این نیروها مورد بازجویی و تهدید قرار گرفته اند.
یورش به منازل کارگران و فعالین کارگری و احضار، بازداشت و زندانی کردن آن ها و خانواده هایشان، در شرایط کنونی و در روزهای اخیر به بخشی از فشارهایی تبدیل شده است که سرمایه داران و عوامل آنان برای ممانعت از برگزاری هرچه باشکوه تر اول ماه مه و فراتر از آن، ممانعت ازمطرح شدن خواستها و اعتراضات کارگران به موارد و موضوعاتی از قبیل حقوق های معوقه کارگران، تحمیل قراردادهای موقت و سفید امضاء و در این رابطه ایجاد ناامنی شغلی برای کارگران، اخراج و بیکارسازی آنان، کاهش خدمات تامین اجتماعی و چپاول این صندوق و به ویژه دستمزدهای زیرخط فقر صورت می گیرد. صاحبان سرمایه و حامیان آن ها به خوبی میدانند که استثمار هر چه بی رحمانه تر کارگران و دستیابی به برنامه و سیاست های مورد نظر سرمایه داران، برای انباشت و سودآوری هرچه بیش تر سرمایه و مهیا نمودن شرایط برای رشد و گسترش روزافزون آن، بدون اعمال فشار به کارگران و سرکوب جنبش های حق طلبانه ی آنان، به راحتی امکان پذیر نخواهد بود. لذا همه ی سعی و تلاش خود را به کار می گیرد تا با ایجاد فضای ترس و ناامنی در جامعه و در این رابطه احضار و تهدید کارگران و فعالان کارگری و بازداشت و زندانی کردن آنان حتی المقدور از رشد و گسترش جنبش های اجتماعی جلوگیری نمایند.
عوامل سرمایه سال هاست که شاهرخ زمانی، محمد جراحی و بهنام ابراهیم زاده از فعالین کارگری و از اعضای کمیته پیگیری را به بهانه های واهی بازداشت و زندانی کرده و به حبس های طولانی مدت محکوم نموده است. در همین رابطه یوسف آب خرابات و واحد سیده از فعالین کارگری و از اعضای کمیته هماهنگی هر یک به دوسال حبس تعزیری محکوم شده و هم اکنون دوران حبس خود را سپری می کنند و حسن رسول نژاد دیگر فعال کارگری و عضو کمیته هماهنگی نیز به ١ سال زندان محکوم شده است. هادی تنومند و جمال میناشیری از فعالین کارگری و از اعضای کمیته هماهنگی هر یک به ۵/٣ سال حبس تعزیری محکوم و در انتظار احکام دادگاه تجدید نظر هستند؛ قاسم و ابراهیم مصطفی پور و محمد کریمی از فعالان کارگری و از اعضای کمیته هماهنگی هر یک به ٢ سال حبس تعزیری محکوم شده و در انتظار احکام دادگاه تجدید نظر می باشند؛ جعفر عظیم زاده و جمیل محمدی، از فعالین کارگری و از اعضای هیئت مدیره اتحادیه آزاد کارگران، به ترتیب به ٦ و ۵/٣ سال زندان محکوم شده و به همراه فرزاد مرادی نیا از فعالین کارگری و از اعضای کمیته هماهنگی در انتظار احکام دادگاه های تجدید نظر و بدوی می باشند.
در چند هفته اخیر تعداد زیادی از کارگران و فعالین کارگری، احضار یا بازداشت شده اند که نظری به لیست تنها بخش هایی از آن خود می تواند گویای بسیاری از مسائل باشد. از جمله ی این کارگران و فعالین کارگری می توان از: ابراهیم مددی نایب رئیس و داوود رضوی عضو هیئت مدیره سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه یاد کرد که در ساعات پایانی روز سه شنبه ٨ اردیبهشت و بامداد روز چهار شنبه ٩ اردیبهشت بازداشت شده اند. محمود صالحی فعال کارگری و از اعضای کمیته هماهنگی و عثمان اسماعیلی از فعالین کارگری و سخنگوی کمیته دفاع از کارگران مهاباد در روز سه شنبه ٨ اردیبهشت به ترتیب در شهرهای سقز و مهاباد دستگیر شده اند. خالد حسینی فعال کارگری و عضو کمیته هماهنگی برای چندمین بار احضار و توسط مامورین امنیتی مورد بازجویی قرار گرفته است. همچنین طی روز ها و هفته های اخیر رضا امجدی، کورش بخشنده، حامد محمود نژاد و نظام صادقی از فعالین کارگری و اعضای کمیته هماهنگی و فؤاد و آرام زندی از فعالان کارگری، به همراه منیژه صادقی فعال زنان و کودکان توسط نیروهای اطلاعاتی و امنیتی باز داشت و روانه زندان ها شده اند. ریبوارعبدالهی، فعال کارگری و از اعضای کمیته هماهنگی نیز در تاریخ 22 فروردین بازداشت و به یک سال حبس تعزیری محکوم شده است که هم اکنون در حال گذراندن حکم زندان خود در زندان شهر سنندج است.
عوامل سرمایه درصددند تا با اعمال فشار به کارگران و فعالان کارگری، آنان را مرعوب نموده، از ادامه ی کار که چیزی جز دفاع از منافع طبقه ی کارگر در عرصه های مختلف نیست بازدارند. در حال حاضر بسیاری از کارگران و فعالین جنبش های اجتماعی از جمله رسول بوداغی و.محمود باقری و عبدالرضا قنبری صرفاً به اتهام واهی "اقدام علیه امنیت ملی" ، "اجتماع به قصد تبانی" ، "تبلیغ علیه نظام" و اتهامات و در واقع بهانه هایی از این دست سال های زیادی از عمر و زندگی خود را در زندان سپری کرده و در حال گذراندن مدت محکومیت خود هستند و کارگران و فعالانی چون رضا شهابی نیز پس از گذراندن چندین سال از محکومیت زندان خود، پس از یک عمل جراحی سخت وحساس در مرخصی استعلاجی بسر می برد. این کارگران و فعالان کارگری در واقع تاوان فعالیت ها و مبارزات خود را برای بهبود وضعیت معیشتی کارگران و بهروزی و رهایی طبقه ی کارگر از وضعیت اسف بار و طاقت فرسای موجود پس می دهند. آنان با دفاع از منافع کارگران و زحمتکشان ، حتی در طول مدت حبس و زندان خود، این اتهامات را که صرفاً برای دربند کردن کارگران و فعالان کارگری توسط سرمایه داران علم می شوند خنثی نموده و آن ها را به حربه ای علیه سرمایه تبدیل کرده اند. عوامل سرمایه در واقع با احضار، بازداشت و زندانی کردن این کارگران و فعالان کارگری، و محکوم کردن آن ها به زندان های طویل المدت در واقع عمقِ کینه و نفرت خود را نسبت به کارگران و مردم به جان آمده از ظلم و ستم سرمایه به نمایش می گذارند. اما تاریخ جنبش کارگری خود، گواه این حقیقت بوده و هست که این گونه سرکوب ها و اِعمال فشارها هیچگاه نتوانسته است کارگران و فعالان راه رهایی این طبقه را از تلاش و مبارزه برای پیگیری خواست ها و مطالبات شان باز داشته و از ادامه راه منصرف نماید. اگر چه فشار و سرکوب و زندان صاحبان سرمایه و عوامل آن ها همواره بدرقه راه شان بوده و هیچگاه این کارگران و فعالان کارگری را رها نکرده است.
سرمایه داران و عوامل آنان تا به امروز و لااقل با مشاهده ی روند حرکت جنبش کارگری و فعالان آن باید متوجه شده باشند که با این قبیل اقدامات نمی توان جنبش عظیم و گسترده ای را که به حکم جایگاه و موقعیت طبقاتی خویش در نظام نابرابر و ضدکارگری سرمایه داری، برای بهبود شرایط کار و زندگی خویش و رهایی از ستم و استثمار طبقاتی تلاش و مبارزه می کند برای همیشه متوقف نمود و از تحرک و مبارزه برحذر داشت. سرمایه داران و عوامل آنان باید بدانند که جنبش کارگری و فعالان پیگیر و مخلص آن تمام شدنی نیستند و تا زمانی که سلطه ی سرمایه و بهره کشی هر چه وحشیانه تر طبقه ی کارگر به دست صاحبان سرمایه، ادامه داشته و زندگی را بر طبقه کارگر تیره و تار کرده است، تا زمانی که سرمایه داران به ضرب زور و سرکوب و اخراج و بیکارسازی کارگران و ارعاب و تهدید و بازداشت و زندان آنان، درصدد تحمیل انواع بی حقوقی ها و بی حرمتی ها به این طبقه برآمده و آن ها را یکی بعد از دیگری به طبقه ی کارگر و اکثریت قریب به اتفاق مردم تحت ستم و استثمار جامعه تحمیل می نمایند و سرانجام تا زمانی که نتیجه و ماحصل کار و تلاش کارگران از تولید ثروت و رفاه برای جامعه، چیزی جز خانه خرابی و فقر مطلق نیست، جنبش کارگری به راه خود ــ که هیچ چیز جز بهبود مداوم و پیوسته ی شرایط کار و زندگی و رهایی از منجلاب متفن سرمایه نیست ــ ادامه خواهد داد و باز نخواهد ایستاد.
کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری ضمن محکوم کردن این قبیل فشارها و هر گونه احضار، تهدید و دستگیری کارگران و فعالین کارگری، برپایی آزادانه مراسم روز جهانی کارگر (اول ماه مه) را حق طبیعی همه کارگران دانسته و خواهان آزادی فوری و بدون قید شرط همه کارگران و فعالین کارگری دربند و زندانیان سیاسی و عقیدتی می باشد.

کمیته ی هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری

٩ اردیبهشت ١٣٩۴