کارگران: سال ٩١ برای ما همچون سالهای پیش اخراج، بیکاری و گرانی به ارمغان آورده است و همانند سالهای قبل دستمزد کارگران جوابگوی نیاز اولیة خانواده‌های کارگری نیست؛ دستمزد‌های ما را به مقدار یك‌ چهارم زیر خط فقر رسانده‌اند و گرانی امان‌‌ از ما بریده است.
امروز ما کارگران با وجود قراردادهای یکماهه و سفید‌امضاء و شرکتهای پیمانکاری به شکل روزمزد برای سرمایه‌داران کار می‌کنیم و هیچ امنیت شغلی برایمان باقی نگذاشته‌اند. واقعیت این است که ما کارگران را بر دو راهی انتخاب مرگ و زندگی قرار داده‌اند: یا باید این زندگی سراسر بدبختی را انتخاب کنیم، یا برای بیرون آمدن از این وضعیت مبارزه کنیم اما چه باید کرد؟
برای مقابله با اخراج و بیکاری باید اعتراضات دسته جمعی با دیگر بیکاران را در مقابل ادارات کار، مجلس، فرمانداری ها، ریاست جمهوری و هر گونه ارگان دولتی سازمان دهیم. کمیته ها وجمع های بیکاران را سازمان دهیم. ما نیازمند ایجاد تشکل کارگران بیکار هستیم. محلات کارگری را با دیگر کارگران و خانواده‌هایمان تبدیل به محل اعتراضات و تظاهرات علیه هر گونه گرانی و بیکاری کنیم.

«با هر گونه اخراج و بیکارسازی به شدت مقابله کنیم.»

در محیط های کار و محلات کارگری کمیته های کارگری خود را توسط همکاران و دوستان نزدیک خود به هرشکل ممکن و لازم سازمان دهیم. این کمیته ها با هر تعداد کارگر میتوانند به عنوان مغز متفکر سازماندهی اعتصابات واعتراضات کارگری باشند و نطفه هایی باشند برای تشکل های کارگری. ما برای ایجاد تشکلهای کارگری نیازمند شکل گیری نهادهای قدرتمند در محیط های کارگری و محلات کارگری هستیم.

ایجاد تشکل های مستقل کارگری ضامن رهایی ما کارگران از تبعیض و بی عدالتی است.

کارگران علیه سرمایه متحد و متشکل شوید.

«کمیته‌ هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری»

www.k-hamahangy.com

دوشنبه ۰۴ اردیبهشت ۱۳۹۱