بیش از یک قرن است که برگزاری «اول ماه مه» روز جهانی کارگران و زحمتکشان، هم نماد گرامی داشت مبارزات، پیروزی ها و اتحاد طبقاتی کارگران در اقصی نقاط جهان بوده است و هم، جزئی جدایی ناپذیر از برنامه مبارزاتی کارگران در سرتاسر جهان، تا به سرمایه داری یادآور شوند که سرانجام با به هم پیوستن این مبارزات، جهانی بدون سرمایه و عاری از فقر و زشتی های زاییده آن، جهانی بدون طبقات و نابرابری فرا می رسد.
کارگران ایران، به عنوان یکی از رزمنده ترین حلقه های طبقه کارگر جهانی، همواره در سخت ترین شرایط و در هر تنگنای تاریخی، برای برگزاری مراسم اول ماه مه و اعلام دوباره هم پیمانی با هم طبقه ای هایشان در کشورهای مختلف، پیشگام و ثابت قدم بوده اند. در سال های گذشته نیز شاهد بوده ایم که با تمام مشقّت ها و بلایایی که حکومت سرمایه داری اسلامی به کارگران و زحمتکشان ایران تحمیل کرده، اما کارگران ایران مصرّانه و به هر شکلی که میسّر باشد، این روز مهم در تقویم طبقه کارگر جهانی را به همگان یادآور می شوند.
در آغاز سال جدید، رهبر جمهوری اسلامی ایران، سال نود و دو را "سال حماسه اقتصادی و حماسه سیاسی" نامید و بدون شک این "حماسه" اسم رمزی است برای حکومت سرمایه داری ایران، که بیش از هر زمان دیگر، کارگران و زحمتکشان و دیگر متّحدان فرودست ایشان را در تنگنا قرار داده و سرکوب کنند و برای طبقه سرمایه دار، حماسه ای بیافرینند. آنان پیشاپیش این حماسه را کلید زده اند: حداقل دستمزد سال آینده کارگران و مشمولان قانون کار را، با ٢۵ درصد افزایش نسبت به سال ٩١، معادل ۴٨٧ هزار و ١٢۵ تومان تعیین کرده انددر حالیکه این میزان برای زندگی یک خانواده دو نفره و هزیبنه کرایه خانه یک اتاق خوابه آنها هم کافی نیست؛ بخش قابل توجّهی از کارگران و زحمتکشان از همین حداقل حقوق نیز محرومند؛ دستمزدهای معوّقه چندین ماهه کارگران و محروم بودن کارگران از هرگونه بیمه و تأمین اجتماعی به یک مسئله عادی در زندگی کارگران و زحمتکشان بدل شده است؛ کارگران از حقّ ایجاد تشکّل های صنفی-سیاسی خود، حق اعتصاب، اعتراض و تجمّع محرومند؛ افزایش روزانه شمار کودکان کار سرسام آور است و سرکوب فزاینده فعالین و پیشروان کارگری، همه و همه، تنها نمونه هایی از حملات و "حماسه" آفرینی های همه جانبه حکومت سرمایه داری اسلامی به هستی کارگران و زحمتکشان است و علی رغم این، رهبر جمهوری اسلامی، در همان ابتدای سال نو اعلام می کند که این تعرّضات و تهاجمات، بایستی رو به افزایش باشد.
به این ترتیب در سال جاری شاهد آن خواهیم بود که سرمایه داری جهانی و نیروهای امپریالیستی با تشدید تحریم های اقتصادی، دست در دست سرمایه داری اسلامی ایران که با اعمال سیاست های ریاضت اقتصادی و سرکوب های سیاسی-اجتماعی حلقوم فرودستان را می فشارد، شرایط زندگی کارگران و زحمتکشان ایران را لحظه به لحظه وخیم تر می کنند.
با تمامی این اوصاف، فعالین کارگری مبارز، علیه سرمایه داری اسلامی و ستمگری سازمانیافته اش مبارزه می کنند و می رزمند، به زندان می روند و عدّه ای دیگر جای آنان را پر می کنند، خود و خانواده هایشان فشارهای مضاعف را تحمّل می نمایند و با امیدی که به بهبود وضعیت تمام زحمتکشان دارند و با ایمانی که به آرمان مشترک رهایی طبقه کارگر دارند، این راه را ادامه می دهند و پیش می روند.
اول ماه مه، روزی است که طبقه کارگر در ایران و در تمام جهان، مشت هایش را گره می کند، و متّحدانه علیه نظم سرمایه دارانه در هر شکل و شمایلی، فریاد سر می دهد و صف رزمنده خود را با وحدت طبقاتی اش، به رخ سرمایه داری اسلامی و همدستان جهانی اش می کشد. اول ماه مه، روز مرور و یادآوری تمام تلاش ها و از خودگذشتگی ها، تمام مبارزات و قهرمانی های کارگران و زحمتکشان در گوشه گوشه جهان است. اول ماه مه، روزی است که انسان های آزادی خواه و خواستار برابری و زندگی انسانی در آن هم بستگی خود را به رخ ارتجاع سرمایه دارانه می کشند، خواسته ها و مطالبات خود را فریاد می کشند و مسیر صحیح مبارزه را آشکار می کنند.
زنده باد اول ماه مه!
زنده باد طبقه کارگر جهانی!
زنده باد سوسیالیسم!
کمیته حمایت از مبارزات جنبش کارگری ایران - دانمارک
۱۵ آوریل ۲۰۱۳