به فراخوان اتحادیه های کارگری در روز کارگر بیش از ٢٠ هزار نفر در تورنتو راه پیمایی کردند.
برخلاف اکثر کشورهای جهان که کارگران در اول ماه مه، روز جهانی کارگر، در اعتراض به سرمایه داران و دولتشان به میدان می آیند، در کانادا و آمریکا کارگران در اولین دوشنبه ماه سپتامبر به خیابانها می آیند. روز کارگر در کانادا، به استثنای ایالت کبک که کارگران کماکان اول ماه مه را جشن می گیرند، روزی ملی است نه بین المللی. البته در چند سال گذشته جنبشی با هدف تثبیت اول ماه مه به عنوان روز جهانی کارگر در کانادا برپا شده است.
امسال تم اصلی روز کارگر در تورنتو "اتحاد برعلیه سیاست ریاضت اقتصادی دولت" بود.
روز کارگر امسال مصادف بود با حمله دولت لیبرال انتاریو به معلمان، منجمد کردن دستمزدهایشان، کاهش ایام بیماری استحقاقی به نصف! و منجمد کردن حق اعتصاب در دو سال آینده.
در روز کارگر معلمی در مصاحبه بایک کانال تلویزیونی به طعنه گفت: " در حالی که دولت حق اعتصاب را برای دو سال آینده از ما گرفته، از ما می خواهند درکلاس درس در مزایای دموکراسی داد سخن بدهیم! "
یکی از سازمان دهندگان روز کارگر در ابتدای راه پیمایی خاطر نشان ساخت که: "سیاست‌مداران ما ابایی ندارند که از یک سو از طریق سیاست کاهش مالیات کمپانی‌ها، میلیاردها دلار به جیب سرمایه داران بریزند و از سوی دیگر به مردم بگویند که باید کمربندهایشان را سفت کنند." سی سال حمله بی وقفه دولت و سرمایه داران به کارگران کانادا در شعارهایی که کارگران حمل می کردند چنین تجلی می یافت: "با این سفره های خالی، به زودی فقرا چاره ای جز بلعیدن سرمایه داران نخواهند داشت!"
کن لونزا، دبیر اتحادیه کارگران اتوموبیل سازی کانادا، خاطر نشان ساخت که "خدمات اجتماعی‌ای که کارگران با جان‌فشانی در طول سال ها به دست آورده اند از جانب دولت محافظه کار در معرض تهدید است." وی اضافه کرد که "دولت محافظه کار یک اقتصاد متکی بر نیروی کار ارزان می خواهد که در آن از بیمه بازنشستگی خبری نباشد." وی با اشاره به عاصی بودن کارگران و این که از رهبری اتحادیه انتظار دارند که راهی پیش پای آنها بگذارد، از آنان خواست که به مبارزه شان برای حفظ دستاوردهای تاکنونی ادامه دهند.
دیگر سخنرانان این مراسم نیزراه حل مقابله با حمله عنان گسیخته سرمایه داران و دولت شان را تاکید بر نقش اتحادیه های کارگری و لزوم پاسداری از دستاوردهای تا کنونی تشخیص دادند. یکی از سازمان دهندگان مراسم گفت: "امروز روز اتحادیه های کارگری و پاسداری از دستاوردهایشان است." سید رایان، دبیر فدراسیون کار انتاریو، نقاط عطف پیشروی جنبش اتحادیه ای در کانادا را چنین بر شمرد: تثبیت روز کار ٨ ساعته، ۵ روز کار در هفته، دستمزد مناسب و بیمه بازنشستگی.
سخنرانان روز کارگر به سادگی فراموش کردند که اتحادیه های کارگری، تا کنون و در بهترین حالت، کارگران را به عنوان یک صنف متشکل کرده اند در حالی که نقطه قدرت کارگران در اتحاد طبقاتی شان است. مقابله موثر با سیاست های نئولیبرالی دولت در عصر جهانی شدن در گرو متشکل شدن و به میدان آمدن کارگران به صورت یک طبقه است.
*****
کمیته حمایت از مبارزات کارگران ایران - کانادا که کمپینی برای آزادی کارگران زندانی در دستور گذاشته بود فرصت را مناسب دید که با شرکت در مراسم روز کارگر از یک سو به صف مبارزه کارگران کانادا بر علیه سرمایه داران و دولت بپیوندد و پیام آور همبستگی بین کارگران ایران و کانادا باشد و از سوی دیگر با حمل پلاکاردهایی، که حاوی عکس هایی از کارگران زندانی در ایران بود، خواستار حمایت اتحادیه های کارگری از آزادی کارگران زندانی در ایران بشود. ما در شعارهایمان ضمن محکومیت ستم جنسی بر زنان خواهان پایان دادن به آپارتاید جنسی در ایران و سرنگونی رژیم اسلامی شدیم. ما هم چنین با حمل پلاکاردهایی آزار و ستم بر کارگران افغانستانی در ایران و نیز کشتار کارگران معدن در آفریقای جنوبی را محکوم کردیم.
کمیته حمایت از مبارزات کارگران ایران - کانادا
سپتامبر ٢٠١٢