مطابق با سنن هر ساله "کمیته موقت برگزاری..." در راهپیمایی اول ماه مه که بوسیله سندیکاهای فرانسه سازماندهی می شود، شرکت نمود. ولی امسال حال و هوای فرانسه و بویژه پاریس با سال های قبل تفاوت داشت. یکی اینکه حزب سوسیالیست فرانسه مطابق با مواضع بورژوایی دیرینه اش تا جایی پیش می رود که چهار نعل به مواضع نئولیبرالیسم بورژوایی روی می آورد و وحشیانه ترین موازین سرمایه داری علیه نیروهای کار و به نفع کارفرمایان را از طریق رفرمیسم پارلمانی، به جامعه تحمیل میکند، و از طرف دیگر، طبقه کارگر و لایه های پائینی و نیز جوانانی که از رفرم های ارتجاعی و قوانین استثمارگرانه بورژوایی به ستوه آمده اند و سیاستمداران ریاکار و چپ نما را در راس اینگونه معاملات ستمگرانه می بینند، تحولی عمیقا بنیادی و معترضانه و ضد ریاضت طلبانه، همراه با نیروهای کار و در تقابل با منافع نظم سرمایه داری در میدان جمهوری پاریس، "شب ایستاده"(۱) را سازماندهی کرده اند. این مبارزات و واکنش های رو به رشد اجتماعی، جزیی از مبارزات طبقاتی جهانی علیه سیستم سرمایه و بحران های ساختاری این نظام است.
البته باید اضافه نمود که چنین معیارها و واکنش هایی که میخواهد نیروی کار را در مرکز ثقل مبارزات قرار دهد و با نگاه طبقاتی بدان معطوف گردد، دامن سیاسی ما "ایرانی ها" در برگزاری اول ماه مه ۲۰۱٦ را نیز گرفت (اگر "کمیته موقت برگزاری اول ماه مه در پاریس" ضرورت آنرا لازم بداند و در مورد آن تصمیم بگیرد، بدان خواهد پرداخت).
بنابراین راه پیمایی امسال از ویژه گی خاصی برخوردار بود و به دلیل مقاومت سراسری بویژه علیه لایحه ی ارتجاعی قانون کار، و نیز هماهنگی همه ی سندیکاهای بزرگ فرانسه از جمله "اف. او" در صفوف این اتحاد و استقبال عظیمی از طبقه کارگر و مردمان محروم اجتماعی، راه پیمایی به دو مسیر متفاوت طی گردید. ما در طول تظاهرات، به توزیع اطلاعیه و بیانیه های خود پرداختیم که با استقبال چشمگیری از طرف مردم روبرو گشت و به پایان راهپیمایی به میدان ناسیون رسید. در این میدان بود که پلیس ضد شورش فرانسه بخاطر ترس و تداوم مبارزات متحدانه و پیگیرانه کارگران و دانشجویان و لایه های زحمتکش اجتماعی و نیز "شب ایستاده" مستقر در "میدان جمهوری"، جهت "تنبیه" و ایجاد وحشت در جامعه، به خشونت وحشیانه ای روی می آورد و به تظاهرکنندگان حمله ور می شود و گاز اشک آور شلیک می نماید که مقاومت و درگیری ها آغاز می گردد. در واقع ماشین سرکوب دولتی سرمایه همانند هفته ها و روزهای قبل به حرکت درمیآید و ثابت می نماید که دل بستن به موازین بورژوایی توهمی بیش نیست و خیانتی آشکار به آرمان های طبقاتی کارگران و زحمتکشان است که برای نجات خویش و کسب قدرت سیاسی فقط به انقلاب اجتماعی نیاز دارد.

زنده باد اول ماه مه،روز همبستگی بین‌المللی کارگران

پیش به سوی تشکل سراسری و مستقل کارگران در ایران!

سرنگون باد نظام سرمایه داری جمهوری اسلامی ایران!

زنده باد آزادی، زنده‌باد سوسیالیسم! (1): Nuit Debout