کارنامه بسیار درخشان جنبش مزدبگیران با گذشت بیش از ۷ ماه مبارزه برای تغییر بنیادی همچنان مسیر اجتماعی خود را در پیش رو میگشاید و هر روز فصلی جدید از استقبال مردمی را میان مزدبگیران، کارگران و زحمتکشان و سایر اقشار مردمی را باز میکند، فصل های جدیدی که هریک بیانگر خواسته های انباشته شده مردم از حاکمانی است که سالها و دهه ها حقوق مردم را پایمال کرده اند. حاکمان نیز تلاش کرده ومیکنند تا خواسته های مردم را به یک یا چند موضوع کاهش دهند و به نوعی گریبان خود را از خواسته های اصلی مردم برهانند.
در فاصله دو اول ماه مه سال گذشته و امسال، جامعه ایران صدها اعتراض اجتماعی-صنفی را در نقاط دور و نزدیک ایران تجربه کرده و آتش اعترضات در صنایع پایه ای امروز فروزان تر شده است، دستگیری هزاران نفر، گروگانگیریهای بدون پشتوانه و اسیر کشی های یکسال گذشته تنها بخش کوچکی است از آنچه که توسط حاکمان ارائه شده است.
امروز اعتراضات مزد بگیران از مرزهای ایران نیز عبور کرده و در پی اعتصابات در بخش انرژی ایران ما شاهد اعترضات کارگران در عراق هستیم.
در چنین شرایطی خواسته های حداقلی گروه های بر خواسته از مبارزات مردمی در منشور حداقلی تشکل‌های کارگری و صنفی بیان شده است. گروه هایی که در تمامی این دهه ها هیچگاه خواسته های مردم را به فراموشی نسپرده ودر هر فرصتی این خواسته ها را بیان کرده و به هر وسیله ای اعلام کرده‌اند و برای پیش برد آنها سالها زندان و شکنجه و بی خانمانی و محرومیت های اجتماعی را تحمل کرده اند و با تمامی فشار این سالها را از سرگذرانده اند.
همزمان با اعتصابات سراسری در بخش های گوناگون اقتصاد همانند پالایشگاههای نفت، پتروشیمی، فولاد، مس، شهرداریهای ، معلمان، کارگران روز مزد بگیر ، کارگران اقتصاد غیر رسمی شامل بخش کشاورزی، کارگران راه و ترابری ، پست، مواد غذایی ، بخش بهداشت، آموزش و بازنشستگان در آستانه روز کارگر و روز معلم اعلام میکنیم که وظیفه ما به عنوان پیگیری کنندگان این خواسته ها آن است که روز کارگر و معلم را به روز اعتراض به وضعیت موجود تبدیل کرده، این روزها را به تعطیلی عمومی برای بیان خواسته های مردمی تبدیل کنیم و از تمامی آنان که حمایت خود را از منشور اعلام کرده اند و ثابت کرده اند که در سمت و کنار مردم قرار دارند، میخواهیم که از این حرکت حمایت کنند تا آنکه هرچه بیشتر در پیشبرد اهداف جنبشی که با شعار زن زندگی آزادی در جریان است وظایف خود را انجام دهند.
جنبش کارگری ایران، خود را همگام با جنبش های برابری طلب و ضد استبدادی در سراسر جهان هماهنگ می داند که امروز از شیلی، کلمبیا ، نیکارگوئه، بلاروس، برزیل، آرژانتین ، مکزیک، هنگ کنگ ، فلیپین، چین و روسیه تا امریکا در جریان است. این مبارزه در عین اینکه جهانی است، منطقه ای و ملی است، برای ما در ایران چند برابر سخت تر است، چون ما فقط با حکومت در مبارزه نیستیم ما با سیستمی در افتاده ایم که امکانات و حامیان بسیار زیاد دارد، از نهادهای سرکوبگر تا رسانه های دروغ پرور گرفته تا حمایت نهادهای اقتصادی جهانی از جمله صندوق بین المللی پول و بانک جهانی، حامیان مدعی ضدامپریالیست و بانیان و حامیان بنیاد گرایی، اما در مقابل یک چیز را ندارد و آنهم حمایت زحمتکشان خود کشور است.
امروز بعد از گذشت ۴۴ سال، زحمتکشان می دانند بالاییها نمی خواهند تغییری در عملکرد خودشان بوجود بیاورند و هر روز بر سیستم امنیتی و کنترلی زحمتکشان و جنگ روانی می افزایند، اما پایینی ها هم دیگر خود را با این شرایط غیرانسانی هماهنگ نمی کنند و برای خیزی بلند برنامه ریزی می کنند.

روز جهانی کارگر بر تمامی مزدبگیران و زحمتکشان ایران و جهان مبارک باد