اول ماه مه، روز جهانی كارگران، روز جشن بزرگ مردمانی است كه گرچه بیش‌ترین مواهب عالم مرهون كار و رنج و خون آن‌هاست اما اندك بهره‌ای از این مواهب می‌برند یا یك‌سر از آن بی‌بهره‌اند. اول ماه مه، روز جهانی طبقه‌ای جهانی است كه سراسر جهان مدرن حاصل كار اوست اما خود در سراسر تاریخ رنج‌بار خویش همواره دستخوش خشن‌ترین سركوب‌ها و سانسورهاست تنها از آن رو كه خواهان حقوق مسلّم خود، زندگی شرافت‌مندانه و انسانی، و ایجاد دنیایی بهتر است.
اما اول ماه مه در این دیار از لونی دیگر است. فقط ظرف یك سال ده‌ها هزار كارگر را اخراج كرده‌اند. میلیون‌ها كارگر بر اثر گرانی هولناك خاكسترنشین شده‌اند. هر كارگر حق‌طلبی كه لب به اعتراض گشوده به زندان محكوم شده است. از برگزاری جشن و راه‌پیمایی اول ماه مه جلوگیری می‌شود و فریاد آزادی‌خواهی و حق‌طلبی كارگران را به بهانه‌های واهی در گلو خفه می‌كنند، اما در بازگذاشتن دست سرمایه‌دارانی كه خون فرزندان كار و زحمت را در شیشه می‌كنند، سخاوت‌مندند.
اما اول ماه مه، روز جشن و سرور كارگران نیز هست؛ خاصه امسال كه تقارن خجسته‌ای نیز در میان است. فراخوان جنبش «٩٩درصد»ی برای اعتراض گسترده به چپاول‌گری سرمایه در اول ماه مه مایه‌ی امید و دل‌گرمی همه‌ی كسانی است كه به جهانی آزاد و برابر، فارغ از سانسور و سركوب، باوری انكارناپذیر دارند. كانون نویسندگان ایران، كانون كارگران فكری، روز اول ماه مه را به همه‌ی كارگران ایران و جهان تبریك می‌گوید و خود را در آمال و آرزوهای این جنبش سهیم می‌داند.
كانون نویسندگان ایران
١٠ اردیبهشت ١٣٩١