رفقای کارگر!
درودهای ما را بمناسبت فرا رسیدن اول ماه مه، روز جهانی کارگر بپذیرید. این روز را به همه شما و مردم آزادیخواه تبریک میگوئیم.
مزد بگیران جامعه در حالی به استقبال اول ماه مه روز جهانی كارگر میروند كه بحران عمیقی نظام سرمایه داری جهانی را در بر گرفته است. هر روز آمار دولتهای ورشكسته و بحران زده در جهان بالا میرود. تا كنون در اروپا كشورهای یونان، ایرلند، پرتقال و اسپانیا اعلام ورشكستگی كرده اند. بار سنگین این بحران در حال گسترش و تامین كسری بودجه و پرادخت سودهای نجومی بدهی این دولت ها به بانك جهانی را طبقه کارگر می پردازد. نظام سرمایه با گرانی و افزایش مرتب هزینه های زندگی، با افزایش مالیات ها، بالا بردن مرتب سن بازنشستگی، با تخریب و باز پس گرفتن سیستماتیک امكانات رفاهی و زیستی شهروندان و با سرکوب وحشیانه اعتراضات توده ای تعرض همه جانبه خود را ادامه می دهد. در نتیجه این وضع آمار بیكاران و فقرای جامعه و بی سر پناهانی که راهی خیابانها شده اند بسیار افزوده شده اند. امواج اعتراضات توده ای و كارگری در اروپا و قیام برای نان و كار و آزادی در كشورهای شمال آفریقا و جهان و منطقه خاورمیانه، عكس العمل شهروندان جامعه به این بحران است.
جمهوری اسلامی همراه با تشدید سرکوب و ایجاد فضای پلیسی در محیط کار، بیکارسازی وسیع در سطح میلیونی، سرکوب اعتراضات کارگری، در زندان نگه داشتن رهبران و فعالین کارگری، فشار بر جنبش کارگری و رهبران آن را به سیاست اصلی خود تبدیل کرده است. هنوز رهبران و فعالین كارگری و سندیكاها از جمله منصور اسالو، مددی، غلام حسین غلام حسینی، رضا شهابی، بهنام ابراهیم زاده و رضا رخشان و بسیاری دیگر از فعالین کارگری در زندان هستند. بار فشار روز افزون گرانی، تعطیلی یکی پس از دیگری کارخانه ها و مراکز تولیدی، افزایش سرسام آور کرایه خانه و آنچه تحت عنوان حفاظ امنیتی اقتصادی و مالی برای کارگران هست از آنها سلب شده است.
طبقه كارگر در یكسال گذشته بر محورهای اصلی مبارزه برای افزایش دستمزدها در اشکال مختلفی تلاش کرده است. مبارزه حول گرفتن حقوق های ماهانه معوقه و در مواردی برای اضافه دستمزد در اشکال اعتصاب و تجمع و تومار نویسی و راه بندان و بصورت راهپیمائی سازماندهی شده است. سطح دستمزدهای ٣٣٠ هزار تومان، بقول یک فعال كارگری این مبلغ ناچیز را میتوانید نه در ارائه آمار و ارقام بلكه آثار آن را در زندگی روزانه تامین یك خانواده ٤ نفره تجربه كرد. این مبلغ كفاف پوشش مالی و تامین هیچكدام از مایحتاج زندگی روزانه را نمی كند.
طبقه کارگر را مجبور کرده اند که با مشکلات عدیده ای برای حیات و بقاء و برای برخورداری از یک زندگی انسانی دست و پنجه نرم کند. کارگران راهی جز این ندارد که در سر لوح قطعنامه و مطالبات خود زیر و رو کردن این دنیای وارونه و استثمارگر را قرار دهد. خلاصی از دست این دنیای وارونه بجز با یک تحول انقلابی، با سرنگونی این نظام حاکم و ایجاد یک جامعه سوسیالیستی که در آن دیگر استثمار و کار مزدی وجود نداشته باشد، قابل تحقق نیست. رفقای كارگر! تغییر و دگرگون كردن این نظام ظالمانه عملی است. قدرت قیام و مبارزه كارگران، مردم و جوانان در تونس و مصر در چند ماه گذشته بار دیگر اعتماد به خود و به قیام و انقلاب را در دل میلیاردها انسان زنده كرد.
طبقه كارگر و مردم و جوانان تا کنون دو دیكتاتور را فراری داده اند و مبارزات عدالتخواهانه آنها در دیگر کشورها علیه نظام های مستبد ادامه دارد.
در ١١اردیبهشت امسال طبقه کارگر در ایران می تواند در جشن و مراسم های روز جهانی اش با طرح مطالبات طبقاتی و سیاسی خود گام مهمی بسوی دخالت موثر در تحولات جاری جامعه و ایفای نقش در آن به نفع کسب قدرت سیاسی و سرنگونی جمهوری اسلامی بر دارد.
امر کارگران ایران، امر مشترک همه کارگران در سراسر جهان است.
موقعیت همگون کارگران و دردهای مشترک جهانی آنان، اهداف و آرمان مشترکی را در برابرشان قرار داده است. مبارزه برای سرنگونی بورژوازی و برپایی سوسیالیسم، امر کارگران ایران و راه همبستگی با دیگر بخش های هم طبقه خود در سراسر جهان است.
امر کارگران ایران، امر تشکل، حزب سیاسی کارگری و چگونه متشکل شدن و متشکل ماندن است.
رفقای کارگر! طبقه ما سلاحی بجز آگاهی و تشکل ندارد. آنزمان که صفوف میلیونی کارگران به این سلاح مجهز شوند، هیچ قدرتی تاب مقاومت در برابر با آن را نخواهد داشت. صفوف خود را حول شعار “آزادی، برابری، حکومت کارگری” فشرده و یکپارچه کنیم و ناقوس مرگ جمهوری اسلامی و نظام سرمایه داری در ایران را بصدا در آوریم.
زنده باد اول ماه مه!
زنده باد همبستگی جهانی طبقه کارگر!
زنده باد سوسياليسم!
مبارزان کمونیست آوریل ٢٠١١(اردیبهشت ١٣٩٠)