بیشتر از دو ماه است اعتراضات توده ای بیشتر شهرهای عراق را در بر گرفته است. این اعتراضات بخشی از جنبش عدالتخواهانه ادامه دار کارگران و توده های مردم در کشورهای خاورمیانه و شمال آفریقا است و تاثیرات مهمی را بر فضای سیاسی دنیا و آرایش دولتهای منطقه و نیروهای سیاسی گذاشته است. این جنبش توده ای اعتماد و اتکا به نیروی مبارزاتی متحدانه مردم و کارساز بودن آن در حل معضلات جامعه را در سریع ترین زمان ممکن در راس توجه همگان قرار داد.
در عرض کمتر از دو ماه حاکمان مستبد در مصر و تونس را بزیر کشید و بسیاری از دولتها را مجبور به دادن امتیازاتی به مردم و باز کردن سر کیسه ها کرده است. همین اندازه از دستاوردها را اگر به کانال دیپلماسی و مذاکرات دولت ها و پیاده کردن دموکراسی توسط کشورهای غربی محول میشد، انجامش غیر ممکن بود و یا یک قرن چانه زنی لازم داشت و یا اینکه با حمله نظامی و کشتار و خانه خرابی شهروندان مردم را چشم به انتظار نگاه می داشتند و توان هر گونه تحرکی را از آنها سلب میکردند.
اما اعتراضات مردم در عراق و سوریه و تعداد دیگری از کشورها در ارتباط با مبارزات مردم در ایران برای سرنگونی جمهوری اسلامی دارای ویژگیهائی است. یکی از این ویژگیها جنبش اعتراضی مردم در شهرهای کردستان عراق علیه دولت فعلی عراق و احزاب و حاکمان ناسیونالیست کرد در آن است. این اعتراضات بخشی از جنبش عمومی تر مردم در عراق و خاورمیانه است و خشم احزاب و نیروهای ناسیونالیست کرد در عراق و ایران و ترکیه و ایدئولوگهای این جنبش را در سطح منطقه بر انگیخته است.
این مبارزات از پایه و در سطح اجتماعی به جنبش ناسیونالیسم کرد ضربه وارد کرد و از سد دولت ملی و "خودی" عبور نمود و مهر باطلی بر رادیکال نمائی و انقلابی گری ارتجاعی و عوام فریبانه نیروهای ناسیونالیست کرد کوبید. در راس شعارها و مطالبات مردم و جوانان شعار آزادی بی قید و شرط سیاسی، امنیت شغلی، تامین زندگی، خلاصی از فقر و فلاكت و کوتاه شدن دست نیروهای نظامی احزاب ناسیونالیست کرد قرار گرفته است. کارگران و مردم در مقابل دستگاه فساد مالی ـ اقتصادی اتحادیه میهنی و حزب دموکرات کردستان عراق و چپاول دسترنج خود و کاخهای فرعونی آنها خشمگین اند.
اعتراضات ایندوره در عین اینکه هم سر نوشتی توده های مردم در کشورهای خاورمیانه و شمال آفریقا را بر جسته کرد، منافع طبقاتی مشترک استثمارگرانه و جنایت کاری نیروهای ناسیونالیست های کرد و عرب و فارس و ترک و غیره را به نمایش در آورد.
مبارزات آزادیخواهانه کارگران و توده های مردم در شهرهای عراق صف گسترده ای از احزاب و رسانه های ناسیونالیست کرد، سخنگویان آنها در ایران و عراق و ترکیه و تئوریسین ها و نهادهای مختلف ناسیونالیست در کشورهای اروپائی را به حرکت در آورده است. همه به خط شده اند تا از منافع اقتصادی سرمایه داران کرد زبان دفاع کنند و سرکوبگریهای احزاب ناسیونالیست را با عرق ملی توجیه کنند. چپاول و دزدی دو دهه اخیر احزاب ناسیونالیست کرد و موقعیت فراهم شده آنها الگو و آرزوی حزب دمکرات های کردستان ایران و دارو دسته های زحمتکشانی عبدالله مهتدی و جریان طرفدار رفرم است.
اول ماه مه، روز کارگر امسال را در شرایطی جشن میگیریم که شاهد این صف آرائی طبقاتی و این تحرک عمومی نیروهای ناسیونالیست کرد منطقه علیه مبارزات کارگران و توده های مردم در شهرهای کردستان عراق هستیم. توجه فعالین کارگری در شهرهای کردستان ایران و عراق به این آرایش سیاسی و طبقاتی در منطقه و به اهتزار در آوردن پرچم عدالتخوانه صف کارگران و مردم و آزادیخواهان در برابر با آن جایگاه ویژه خود را دارد. جا دارد که در مراسمهای اول مه امسال کارگران در شهرهای کردستان ایران و عراق بندی از قطعنامه مراسمهای روز اول مه را به همبستگی مبارزاتی کارگران در منطقه اختصاص داد. اعلام صف جداگانه کارگران در برابر با صف بورژوازی محلی و نیروهای ناسیونالیست کرد در این شرایط می تواند صف متمایز و برابری طلبانه کارگران را در سطح منطقه تقویت بنماید. بحث و گفتگو در این باره در میان جمعها و محافل مختلف کارگری و فعالین کمونیست اهمیت زیادی در تقویت مبارزات کارگران و توده های مردم در تحولات پیش رو دارد. ایجاد چنین سنگر بندی در مقابل تحرکات این دوره ناسیونالیسم کرد و دست زدن به هر فعالیت و عملی که در مراسم های روز کارگر ممکن باشد اقدامی است با اهمیت و طبقاتی. چنین اقدامی در محل منجر به تقویت همبستگی مبارزاتی انقلابی در سراسر ایران و در مبارزات کارگران و توده های مردم و دانشجویان برای بزیر کشیدن جمهوری اسلامی خواهد شد. از طرف دیگر اعلام این هم سر نوشتی می تواند دامنه توطئه های جمهوری اسلامی در سطح منطقه را محدود کند و هوشیاری مردم منطقه در برابر با توطئه های جمهوری اسلامی را بالا ببرد.
به امید برپایی مراسم های باشكوه روز جهانی كارگر.
مبارزان كمونیست - آپریل ٢٠١١