در آستانه اول ماه مه قرار داریم. روزی که کارگران جهان با مشت گره کرده درمحل کار، خیابان وگردهمایی های مختلف به نابرابری، استثمار وبی حقوقی روزافزون فریاد اعتراض سر میدهند.
سرمایه داری جهانی که آزمندانه درجستجوی سود وغارت هر چه بیشتر است جهان و تمام امکانات آن را به خدمت گرفته تا امنیت انباشت سرمایه به هرقیمتی تامین و تداوم یابد.
این کارگران وزحمتکشان در کشورهای مختلف جهان هستند که برای گذران زندگی با سختی ومشقات فراوان دست وپنجه نرم میکنند.
کارگران وزحمتکشان کشورهای اروپایی و امریکایی که روزگاری بخاطر مبارزات منسجم خود با همراهی روشنفکران ،اندیشمندان وانسانهای برابری طلب وآزادی خواه در مرز امنیت نسبی قرار گرفته بودند امروز در شرایط سخت ناگواری قرار دارند،بحران ظاهری وساخته خود نظام سرمایه داری ، ورشکستگی اقتصادی یا به تعریفی دیگر انتقال سرمایه به کشورهای دیگربرای استفاده از نیروی کارگران وبدست آوردن مواداولیه وامکانات ارزانتر و درتحمیل بدهی های فراوان به اقتصاد و زحمتکشان آن کشورها که طبق تبلیغات سرمایه داران ورسانه های وابسته روزی بهشت موعود بود اکنون به جهنمی سیاه بدل شده است.وضعیت کارگران دریونان ،اسپانیا،پرتقال،ایتالیا،فرانسه حتی انگلیس وآلمان بسیار بحرانی است ،کشورهای کوچکتر اتحادیه اروپا وکشورهای حوزه بالکان بمراتب سیاه تراست !
کارگران وزحمتکشان در کشورهای بسیار فقیرتر مانند بنگلادش، پاکستان،هند ،چین وبسیار دیگری از کشورها درافریقا و امریکای لاتین درشرایط برده داری مشغول بکارند و روزانه تعداد زیادی از آنان نیز قربانی حوادث کار شده جان خود را از دست میدهند،جانی که برای سرمایه داران یا برده داران نوین هیچ ارزشی ندارد.
کارگران وزحمتکشان در کشورهای عربی که طی دوسال گذشته بغض فروخفته از نابرابری وفقر وفلاکت تحمیل شده به خود را با سرنگونی حاکمان وابسته ونوکر سرمایه جهانی بنمایش گذاشته اند، متاسفانه بعلت نداشتن تشکلات مستقل ،منسجم وسراسری درنهایت مغلوب سیاست های سرمایه جهانی شده و عقبگرد مهلکی به آنان تحمیل شده است.
کارگران وزحمتکشان درکشورهایی مثل عراق وافغانستان وبرخی کشورهای حوزه بالکان با رویای رسیدن به آزادی و برابری، که زمانی در ناآگاهی هجوم و تجاوز کشورهای سرمایه داری به کشور خود را حرکتی آزادیبخش تلقی وتبلیغ میکردند ومتاسفانه بدون باور بر نقش اساسی خود و دخیل بستن به سرمایه داری غارتگر جهانی ، اکنون بر تلی از خاک سیاه و ویرانه های جنگ وتجاوز نشسته وبدنبال برنامه های سیاست بازان سرمایه داران جهانی افتاده و درگیر جنگهای قومی ،مذهبی و ناسیونالیستی شده اند، بهانه ای که حضور ارتش حافظ سرمایه جهانی در این کشورها را برای آنان توجیه ومطلق میکند.
اما در ایران وضعیت به مراتب وخیم تر است ! ایران که به تایید اکثر قریب به اتفاق محققین و اندیشمندان دارای ثروت های بالفعل وبالقوه عظیم نفت وگاز، معادن سرشاروبکر، و نیروی کار متناسب اقتصادی است با وجود یک نظام سرمایه داری وحشی ،انگلی وغارتگر طی حدود سی وسه سال گذشته در سیاهترین دوران سیاسی واقتصادی قرار دارد! کارگران، مزد بگیران وزحمتکشان ایران در بی حقوقی مطلق بسر برده واز ابتدایی ترین حقوق خود نیز محروم میباشند.
کارگران وزحمتکشان ایران امسال در حالی به استقبال اول مه ماه میروند که شرایط کار و زندگی ناشی ازغارتگری، سرکوب وبی عدالتی مجالی برای دستیابی به یک زندگی عادی انسانی را به آنان نمی دهد. کار وزندگی زیر خط فقرشدید ،تعطیلی روزافزون صنایع ونابودی اقتصاد وتولید ،عدم امنیت شغلی و اضطراب و ترس از پایان قراداد کاری ،بیکاری وعدم امیدواری به آینده ،وهزاران تبعات دیگر شرایط سختی است که در مقابل آنان درنتیجه بخش عظیم جامعه و فعالین و آگاهان کارگری قرار داده است .
مسلما بزرگترین فشار و آسیب از جانب حاکمیت های سرمایه داری به کارگران وزحمتکشان ایران وجهان تحمیل شده و میشود، ما که در حرکت های اعترضی ودر نتیجه جابجایی قدرت از دوبخش سرمایه داری غارتگر(شاهنشاهی به اسلامی) در سال ۵٧ اصلیترین نیروی انسانی تاثیر گذار وتعین کننده بودیم در این جابجایی قدرت سهمی بجز فقر و ناکامی بیشتر نصیبمان نشد،در نتیجه به این تجربه تاریخی وتلخ رسیدیم که بعلت نبود تشکیلات منسجم وسراسری خودمان ،فقط جاده صاف کن جناح های مختلف سرمایه داری وهرجریانی که بنام ما به قدرت برسد میشویم، نیروهایی که از ما در هر شرایطی فقط سود میبرند.
درآنزمان فعالین آگاه جنبش کارگری فریاد میزدند باید تشکلات مستقل خود را ایجاد کنیم ولی متاسفانه عوامل بسیاری مانع از آن شد،حکومت سرمایه داران اسلامی بعنوان جناح غالب و برنده درجنگ قدرت، با تسخیرء تشکیلات خانه کارگر و شوراهای اسلامی کاردرصنایع و کارخانجات را بوجود آوردند و در برخی مراکزوکارخانجات که کارگران توانسته تشکلات مستقلی را در یک شرایط خلاء قدرت بوجود آورده بودند رابااستفاده از شعارهای فریبکانه درمورد کارگران متوهم ودرمواردبسیار با سرکوب ودرندگی و وحشی گری خود در استفاده از زور و قوه قهریه به مقابله با هر تشکل مستقلی برخاسته و آنرا بخاک وخون کشیدند. نمایندگان کارگری، دانشجویی، معلمین ،دانشگاهیان و حتی وکلای آنان را به زندان افکنده، بسیاری نیز اعدام وترور شدند. همه اینها از عدم قدرت گیری وسراسری شدن تشکلات آگاه، مستقل ومنجسم وسراسری حکایت داشت،سرمایه داران متشکل وسازمان یافته به همه چیز رسیدند اما ما نیروی اصلی غیر متشکل سرکوب وناتوان شدیم.اگر روزی طبقه کارگر بداند که چه انسانهایی در این راه آگاهانه جان خود رااز اولین حکومت کارگری جهان با نام کمون پاریس تا کنون فدا نموده اند به ارزش این اگاهی واستقلال طبقاتی پی خواهد برد.
اما خوشبختانه طی حدود ده سال اخیر که مجموعه تجربیات تاریخی فعالین کارگری ایران منجر به سرلوحه قرارگرفتن ایجاد تشکلات مستقل توسط خود کارگران بوده ،آنها توانستند با شجاعت و فداکاری جوء خفقان حاکم را شکسته و چند تشکل کارگری را بوجود آورند هرچند که تاوان سختی از این بابت به فعالین وسازمانده گان این تشکلات تحمیل شده ومیشود اما سرفصل بزرگی از تاریخ جنبش کارگری ایران وشناساندن این جنبش به جهانیان رقم خورده است ،تلاش دوسویه فعالین کارگری داخل وفعالین تبعیدی در خارج از کشور این گام اساسی را رقم زده است،مبارزات کارگران ومزدبگیران وزحمتکشان در ایران سمت وسویی آگاهانه گرفته و امید است که جناح های مغلوب اما سرکوبگر وفریبکار رژیم اسلامی وسرمایه داری جهانی نتوانند در اراده و آگاهی آنان تاثیرگذاشته و آنان را به دنباله روی از خود بکشانند.
طبقه کارگر ایران زنان ومردان فعال ومبارز آن بخصوص در اول مه امسال برای به عقب راندن سرمایه داران غارتگر و ویرانگر حاکم برایران کاری مهم واساسی پیش روی خود دارد ، باید یکپارچه تر از گذشته مبارزه آنان که برای بقاءاست ،با خواسته هایی که دارند مانند آزادسازی فعالین زندانی،ایجاد وگسترش تشکلات مستقل ،افزایش دستمزدها ،لغو قراردادهای موقت وسفید امضاء وگسترش تامین اجتماعی را دردستور کارخود قراردهند. هرچند فعالین کارگری در تلاش برای انجام این امورهستند امادر عین حال باید مواظب فریبکاری ودسیسه های فرصت طلبانه جناح های رقیب شکست خورده سرمایه داری درون حکومت وجناح قدرت از دست داده حکومتیان گذشته که در جنگ قدرت بزیر کشیده شده اندباشند، آنان با بهره گیری از تمامی امکات و تجربیات سرمایه داری جهانی سعی در به انحراف کشاندن جنبش کارگری را در برنامه خود دارند .طبقه کارگر ایران باید برای استقلال خود اهمیت فراوانی قائل شده و با اتکا به نیروی خویش ،خود وجامعه رااز ننگ نابرابری ،استثمار وغارت و جنگ وسرکوب نجات دهد.
مافعالین کارگری که در تبعید بسر میبریم باید کماکان وظیفه خود بدانیم که همچنان در کنار طبقه کارگر ایران بوده ومثل گذشته پشتیبانی و جلب حمایت های بین المللی از مبارزات آنان را فراهم نماییم.
ما همچنان در حرکت های اعتراضی اول مه که در سراسر جهان توسط کارگران کشورهای مختلف در جریان است شرکت خواهیم نموده وخواهان تقویت هرچه بیشتر همبستگی کارکران جهان برای مقابله بانابرابری ،ظلم ،بیحقوقی وسرکوب درجهان خواهیم شد.
چاره کارگران وزحمتکشان ایجاد تشکلات مستقل است.
اساسی ترین گام در شرایط فعلی ایجاد تشکلات مستقل کارگری ودیگر اقشار مزدبگیر وزحمتکش جامعه است کارگران ومزدبگیران وزحمتکشان در ایران باید در این راه اقدامات بیشتری انجام دهند ودولت سرکوبگر را وادار به پذیرش آن کنند ،با ایجاد تشکلهای مستقل و پیوندو سراسری شدن این تشکلات است کهآنان میتوانند برای حقوق پایه ای خود وکسب قدرت سیاسی نقش تعین کننده ایفاء نموده تا مثل گذشته بعنوان لشکرسیاهی جناهای سرمایه داری مورد بهره کشی مضاعف قرار نگیرند.
به امید آنروز
زنده باد اول مه روز مبارزه وهمبستگی جهانی کارگران
نابود باد نظام سرمایه داری در کل جهان
نابود باد نظام سرمایه داران وحشی وغارتگر اسلامی ایران
برقرارباد آزادی، عدالت ،برابری
------------------------------
توجه شما را به شعر بسیار زیبایی از برتولت برشت جلب میکنم
تو میگویی: مدت دراز امیدوار بودم.دیگر نمی توانم
امیدوار باشم
به چه دل بسته ای؟
به اینکه جنگ،آسان است؟
این سخن مقبول نیست
روزگار ما از آنچه می انگاشتی بدتر است
روزگار ما چنین است:
اگر ما کاری را شجاعانه انجام ندهیم معدومیم.
اگر نتوانیم کاری کنیم که هیچ کس از ما انتظار ندارد
از دست رفته ایم
دشمنان منتظرند
تا خسته شویم
هنگامی که نبرد در شدیدترین مرحله است
و جنگجویان در خسته ترین حال
جنگجویانی که خسته ترند
شکست خوردگان صحنه ی نبردند
برتولت برشت
---------------------------------------------
سوییس- ٢٠١٣- آپریل
علی مبارکی - فعال کارگری - نماینده سابق سندیکای پروژه ای آبادان