زمان زیادی تا اول ماه «می» برابر با ١١ اردیبهشت روز جهانی کارگر باقی نمانده است. شرایط برای برگزاری مراسم روز جهانی کارگر امسال ویژه است. یک سال پر اعتراض و اعتصاب و زد و خورد میان طبقه کارگر و کارفرمایان و قداره بندان اجیر شده آنان و همه دستگاههای قضائی، امنیتی و انتطامی را پشت سر گذاشته ایم و در دی ماه سال گذشته تظاهرات های گسترده محرومان، بیکاران، تنگدستان که همه اجزاء طبقه کارگر هستند به همراه زنان و مردان آزادیخواه و برابری طلب در بیش از ۱۰۰ شهر توازن قوا به نفع ما به عنوان اکثریت جامعه را بسیار تغییر داده است.
به همین خاطر دولت که بن بست اقتصادی و بحران و تعطیلی کارخانجاتش در کنار دزدی ها و چپاول سیستماتیک در درون دستگاههایش توان پاسخگوئی به مطالبات کارگران را ازش سلب نموده است، عوامل خود را مانند خانه کارگری ها و شورا اسلامی ها و دیگر هم قماشانشان در وزارت کار را مانند سالیان گذشته، اما با طرح ها و برنامه های ویژه ای با همراهی دیگر وزارتخانه ها و نهادهای سرکوبگر، از مدتها پیش مأمور فراهم نمودن یک رویاروئی گسترده و عیان کرده است.
قبل از پایان سال ٩٦ حسن صادقی رئیس اتحادیه پیشکسوتان جامعه کارگری نگرانیش از برگزاری مراسمات قدرتمند در روز جهانی کارگر ۹٧ ابراز داشت و از همه عوامل در کلیه وزارتخانه ها و نهادهای قضائی، امنیتی و انتظامی که قرار است در نمایش رویاروئی با کارگران در این روز شرکت کنند، خواست که هوشیاری کامل خود را حفظ کنند تا کارگران معترض و به جان آمده کنترل نمایش ضد کارگری را به دست نگیرند و آن را تبدیل به نمایش قدرتمند اعتراض به فریبکاری، سرکوب و فقر و بیکاری نکنند. اخیرا نیز پرویز نصیری (دبیر ستاد مرکزی گرامیداشت هفته کارگر) برنامه های ضد کارگری وزارت کارگر و خانه کارگر را اعلام کرده است که تماما در راستای فریبکاری و برگزاری نمایشاتی در دفاع از هر آنچه که کوچکترین ربطی به کار و زندگی کارگر ندارد، می باشند. از دیدار با مراجع عظام گرفته تا شرکت در نماز جمعه و دیدار با رئیس جمهور برنامه هائی هستند که وزارت کار و خانه کارگر می خواهند با کشاندن مشتی از عوامل خود و احتمالا بتوانند تعدادی کارگر را با تهدید به این نمایشات بیاورند و از طریق آن در بعد تبلیغی بر عمق و دامنه اعتراضات کارگران نسبت به وضعیت موجود سرپوش بگذارند.
این درجه بالا از تمهیدات دولت و نهادهایش برای مقابله با مراسمات مستقل کارگری در روز جهانی کارگر باید بیشتر از پیش ما را به قدرت و تغییر توازن قوا به نفع ما آگاه سازد و بیشتر از پیش باید با اعتماد و جسارت بیشتر خود را برای برگزاری یک اول «می» باشکوه و وسیع با طرح مطالبات و شعارهای اساسی آماده کنیم .
علی رغم اینکه شورای عالی کار حداقل دستمزد سال ۹٧ را یک میلیون یک صد و هشت هزار تومان تصویب نموده، اما از ترس شدت گیری اعتراضات کارگری اعلام نموده است که هنوز به مرحله نهائی نرسیده است و این یک مجال مناسب است تا با قرار دادن خواست حداقل دستمزد ۵ میلیون تومان در رأس شعارها و مطالبات ویژه روز جهانی کارگر، نیروی خود را متحدتر و تحقق دستمزد بالای خط فقر را میسر کنیم.