امسال در حالی به استقبال روز كارگر می رویم كه طبقه ی كارگر ایران بیش از هر زمان تحت فشارهای اقتصادی و اجتماعی قرار دارد و زیر بار كمر شكن بیكاری و كمی دستمزد از یك سو و تورم لجام گسیخته و هزینه های سنگین ابتدایی ترین نیازهای زندگی است. گرانی كالاهای مورد نیاز اولیه از قبیل خوراك، پوشاك، مسكن، بهداشت آن هم در پایین ترین حد از یك طرف و تحمیل حداقل حقوق ناچیز برای این زندگی از طرف دیگر سفره ی خالی كارگران، مزد و حقوق بگیران و اقشار زحمتكش جامعه را مورد هجوم قرار داده است.
هم زمان نظام سرمایه داری و جهانی و در پی بحران های فزاینده ی سال های اخیر تلاش می كند تا بار سیاست های غیر انسانی و استثمارگرانه خود را بر دوش كارگران و زحمتكشان بیندازد و با اعلام سیاست های ریاضت اقتصادی تلاش می كند تا سودهای سرمایه داران را حفظ كرده و فشار فزاینده ای را بر مردم تحت ستم واستثمار سراسر جهان وارد كند.
سرمایه داری جهانی متحدان آنان در كشورهای مختلف دست در دست یكدیگرند و برای تحمیل هر چه بیشتر بار فقر و تنگدستی بر توده های عظیم كارگران، مزد و حقوق بگیران هماهنگ عمل می كنند. كارگران و زحمتكشان ومردم تحت استثمار نیز در سراسر جهان اعتراض های خود را در سال گذشته به انواع مختلف و به هر شكل كه توانسته اند، بیان كرده اند.
هر چند فشار اقتصادی واجتماعی از طریق افزایش نیروهای امنیتی و پلیسی بر مردم تحت ستم هر روزه افزایش می یابد، اما گسترش مبارزات سراسری كارگران و زحمتكشان جهان، كاركنان بخش های خدماتی و اقشار تهی دست در سال گذشته و تداوم آن ، بیانگر آن است كه امروزه نظام سرمایه داری بیش از هر زمان دیگر با بحران های فزاینده مواجه شده است.
اعتراضات گسترده جنبش ضد سرمایه داری در سال گذشته و اعتصاب ها و مبارزات سراسری كارگران و حقوق بگیران فرودست در سراسر كشورهای سرمایه داری نشان داد كه بخش وسیعی از توده های عظیم مردم تحت ستم به آگاهی های عینی و ذهنی رسیده است. اعتصاب ها واعتراض های میلیونی در امریكا، انگلستان، اسپانیا، پرتغال، یونان، ایتالیا، فرانسه، هند، و... همه و همه نشان دهنده ی آن است كه این نظام دیگر نمی تواند با شیوه های گذشته به تسلط بر نیروی كار ادامه دهد.
به مناسبت این روز و با گرامیداشت آن، با مبارزات سراسری كارگران در كشورهای مختلف اعلام همبستگی می كنیم و بار دیگر خواسته های مبرم جامعه ی كارگری ایران را بیان كرده و از همگان می خواهیم برای تحقق این خواسته ها چه در ایران وچه در كشورهای دیگر متحدانه وهماهنگ به مبارزات خود ادامه داده و تا رسیدن به یك جامعه ی انسانی از پای ننشینند.
١- آزادی تشكل های مستقل كارگری بدون هیچ گونه محدودیتی حق مسلم همه ی كارگران و زحمتكشان است. اعتصاب، آزادی اندیشه و بیان ، آزادی تجمع، آزادی احزاب از حقوق مسلم انسان هاست كه در ایران نادیده گرفته می شود. ما خواهان به رسمیت شناخته شدن این حقوق هستیم و تا به دست آوردن آنها به مبارزه ادامه خواهیم داد.
٢- تعیین حداقل دستمزد برای كارگران در سال جاری نوعی توهین مستقیم و آشكار به زندگی و معیشت كارگران است، درحالی كه هیچ گاه محدودیتی برای حداكثر حقوق مدیران در نظر گرفته نمی شود. ما خواهان تعیین حقوق مكفی برای تامین زندگی همه ی آنانی هستیم كه نیروی كار جامعه خودرا ارزانی می دارند تا بتوانند از یك زندگی سالم وانسانی برخوردار باشند.
٣- اخراج، بیكار كردن، قراردادهای موقت وسفید امضا و عدم پرداخت حقوق كارگران با هیچ عذر وبهانه ای پذیرفتنی نیست. به ویژه عذر و بهانه های ضد انسانی و ستمگرانه ای كه نظام سیاسی و اقتصادی سرمایه حق به جانب به زبان می آورد و رسانه ها را نیز به خدمت می گیرد. امنیت شغلی و زندگی انسانی از ابتدایی ترین حقوق همه ی انسانهاست. با توجه به اخراج های گسترده ی اخیر، همگانی كردن بیمه های بیكاری برای خیل اخراج شدگان ضرورت دارد.
۴- زندانی كردن افراد و تعقیب و آزار و اعدام و حبس های طولانی مدت فعالین كارگری و اجتماعی به یك روال تبدیل شده است. مسوولان باید بدانند كه این اعمال نمی تواند در اراده ی فعالان سیاسی و اجتماعی برای رسیدن به حقوق خود خللی ایجاد كند. ما خواهان آزادی فوری و بدون قید و شرط كلیه فعالان كارگری و اجتماعی به خصوص کارگران و فعالان کارگری زندانی، شاهرخ زمانی، محمد جراحی، علی اخوان، بهنام ابراهیم زاده، رضا شهابی، علی نجاتی... و منع تعقیب آنان هستیم.
۵- مجازات اعدام امروزه در اكثریت قاطع كشور ها ممنوع است .ما نیز این مجازات را غیرانسانی می دانیم .امروزه اعدام تنها درچند كشور معدود اجرا می شود و ایران بیشترین تعداد اعدامی را نسبت به جمعیت خود در سطح جهانی داراست. ما خواهان لغواین مجازات در تمامی كشورها وبه خصوص در ایران هستیم.
٦- سرمایه داران تلاش می كنند تا برای سود بیشتر تبعیض های جنسی، قومی، نژادی و مذهبی را رواج دهند، اما كارگران و زحمتكشان به صورت اساسی برای رفع تبعیض در همه ی زمینه ها مبارزه می كنند. ما با هر گونه تبعیض و نابرابری مخالف بوده و خواهان تامین حقوق انسانی برای تمام كارگران وزحمتكشان از هر قوم نژاد ومذهبی هستیم
٧- كارگران مهاجر درایران تحت شرائط سخت و وحشتناكی زندگی می كنند واز حقوق ابتدائی سایر كارگران محرومند. ما ضمن محكوم كردن هر نوع ستم وتبعیض نسبت به آنان خواهان رعایت حقوق برابر برای مهاجران وبه رسمیت شناختن حق تحصیل برای فرزندان آنان هستیم.
٨ - تامین اجتماعی حق همه کارگران و مزد وحقوق بگیران است، ما خوهان تامین اجتماعی برای کارگران ساختمانی و کلیه کارگران روزمزد وموقت هستیم.
٩- بار دیگر تاكید می كنیم وادار كردن كودكان به كار بر خلاف موازین انسانی است و ضمن محكوم كردن آن، خواهان تامین امكانات تحصیلی برای همه ی كودكان در تمام مقاطع تحصیلی هستیم.
١٠- هرگونه هجوم سرمایه داری را به دست آوردهای كارگران و زحمتكشان تحت عنوان اصلاح قانون كار و خصوصی سازی، تعدیل نیروی انسانی و جز آن محكوم می كنیم.
١١- كارگران ایران خود را جزئی از طبقه ی كارگر جهانی می دانند كه در برابر نظام سرمایه داری ایستاده اند. ضمن همبستگی با مبارزات جهانی كارگران و پشتیبانی از مبارزات مردم خاور میانه برای آزادی، هرگونه لشگركشی و مداخله ی نظامی كشورهای سرمایه داری های علیه مردم منطقه را نه تنها رهایی بخش ندانسته بلكه آن را جهت تحت سلطه در آوردن بیشتر مردم منطقه برای سود بیشتر و حل بحران های نظام سرمایه داری می دانیم و آن را قویا محكوم می كنیم.
١٢- تحریم های اقتصادی علیه ایران جزئی از تهاجم نظام سرمایه داری برای سرپوش گذاشتن بر مشكلات این نظام است كه چیزی جز فقر و سیه روزی برای كارگران وزحمتكشان ندارد و در سایه ی آن تنها دست اندركاران بازارهای سیاه و غیررسمی و انحصارگرانه با این بهانه به سودهای افسانه ای می رسند.
١٣- روز اول ماه می جشن جهانی كارگران و زحمتكشان است. این روز باید به روز تعطیل رسمی تبدیل شود.
سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه
اتحادیه کارگران پروژه ای
هیات موسس کارگران نقاش ساختمان
كانون مدافعان حقوق كارگر
١٢ اردیبهشت - اول ماه می ١٣٩١