قطعنامه چند تشكل مستقل جنبش کارگری ایران به مناسبت روز جهانی کارگر سال ٩١

اول ماه مه ٢٠١٢، مصادف با ١٢ اردیبهشت ٩١، روز جهانی کارگر و روز اتحاد و همبستگی بین المللی کارگران ، برای بیان خواست ها و مطالبات این طبقه ، جهت بهبود وضعیت زندگی آنان ، رهایی از مشقات و نابرابری های نظام سرمایه داری و برپایی دنیایی عاری از ستم و استثمار طبقاتی است.
پیام روز جهانی کارگر ، در اول ماه مه ، این است که کارگران در سرتاسر جهان، فارغ از نژاد ، ملیت ، زبان و مذهب ، یک طبقه ی واحد جهانی هستند زیرا همگی در یک چیز مشترکند :آنان با فروش نیروی کار خود به صاحبان سرمایه در قبال دریافت مزد امرار معاش میکنند و نقش اصلی در تولید همۀ ثروت های مادی و معنوی جامعه را دارند . روز جهانی كارگر امسال در شرایطی برگزار میشود كه در سطح جهان كارگران بسیاری فریاد بر میآورند كه "ما ٩٩ درصد افراد جامعه و تولید كننده ی ثروت های جامعه هستیم و باید برای كسب مطالبات خود بر علیه نظام سرمایه داری مبارزه كنیم." ما كارگران جهان همگی از این مبارزات پشتیبانی میكنیم و اعلام میكنیم كه : کارگران به عنوان اکثریت افراد جامعه ، اگر متحد باشند و به تشکل های مستقل و متکی به نیرو و ارادۀ خویش اتکا کنند، و آن را با دانش و آگاهی طبقاتی همراه سازند، این قابلیت و توانایی را دارند که علاوه بر بهبود شرایط کار و معیشت خویش، برای محو نظام طبقاتی تلاش و مبارزه كرده و ایجاد جامعه ای آزاد، برابر و انسانی را مد نظر قرار دهند . امسال ، کارگران مراسم اول ماه مه را در شرایطی برگزار می کنند که نظام سرمایه داری، برخلاف تبلیغات قلم به دستان و توجیه گران این نظام كه سعی میكنند این نظام را تنها نظم ممكن برای ادامه حیات بشریت وانمود كنند، همچنان و بیش از پیش در بحرانی عمیق و همه جانبه دست و پا می زند و برای خلاصی خود از این بحران ، به هر دستاویزی چنگ می اندازد.
سرمایه داری البته در سطح جهانی و داخلی تلاش می کند تا در جهت تأمین سود های هنگفت و نجومی خویش ، حتی الامکان بار این نابسامانی، فشار و بحران را بردوش کارگران بیندازد و فقر و بی حقوقی بی حد و حصری را به این طبقۀ مولد جامعه تحمیل نماید.
به دنبال بحران سرمایه داری و در آغاز سال ٩١، اخراج و بیكارسازی های گسترده كارگران، و عدم امنیت شغلی ابعاد بیشتری به خود گرفته است و كارگران با مبارزات برحق خود، هر روز بیش از پیش با اعتراضات دسته جمعی سعی در مقابله با این موج اخراج و بیكارسازی خواهند كرد. تورم و گرانی بیسابقه، توان كارگران برای خرید مایحتاج اولیه را به كلی از بین برده است. حداقل دستمزد تعیین شده توسط نهاد سرمایه داری شورایعالی كار، به مبلغ ٣٨٩٧٠٠ تومان در ماه كه مبلغی در حدود یك چهارم زیر خط فقر است، نشان دهنده این است كه سرمایه داری میخواهد با دادن كمترین مقدار دستمزد و تحمیل استثمار بیشتر به كارگران همچنان بار بحران را بر دوش كارگران انداخته و سود خود را تضمین كند. در حالی كه نرخ تورم توسط اتاق بازرگانی ۴٠ درصد و توسط مجلس ٢٠ درصد اعلام شده، حداقل دستمزد كارگران را بر اساس نرخ تورم ١٨ درصد افزایش داده اند كه به هیچ وجه تناسبی با مخارج حداقل های زندگی كارگران ندارد. این مقدار دستمزد، تنها و تنها نابودی كارگران و خانواده هایشان را به دنبال خواهد داشت و نتیجه ای جز بدبختی و فقر و فلاكت و خانه خرابی برای این اكثریت مولد جامعه به بار نخواهد آورد.
اقدام به حذف یارانه ها كه باعث ایجاد تورم و بیكاری و ایجاد گرانی در هزینه های زندگی كارگران شده است اكنون ماهیت اصلی خود را برای عموم كارگران نشان داده است. رواج بیشتر شركت های پیمانكاری و رواج كارهای با قرارداد های یك ماهه، موقت و سفید امضا و عدم امنیت شغلی از جمله دیگر اقدامات سرمایه داری برای ایجاد فشار بیشتر بر كارگران و تضمین منافع خودشان است. اقدامات و مبارزات پیروزمندانه كارگران در پتروشیمی های ماهشهر و تبریز بر علیه شركت های پیمانكاری از موفقیت های قابل تكرار توسط دیگر كارگران ایران است. همچنین اقدام برای تغییرات در قانون كار برای نفع هر چه بیشتر سرمایه داران از جمله اقداماتی است كه قطعا بیش از پیش باعث اعتراضات كارگران خواهد شد. این سیاست ها كه تنها برای تامین منافع سرمایه داری داخل و همراه شدن با نسخه ها و روش های سرمایه داری جهانی است اكنون علاوه بر ایران در دیگر نقاط جهان كه با عناوینی چون ریاضت اقتصادی اجرا میشود باعث اعتراضات روزافزون كارگران شده است.
در سطح جهان از جمله در آمریكا و اروپا شاهد اعتراضات و جنبش های گسترده ی طبقه ی كارگر، همچون جنبش اشغال وال استریت، اشغال خیابان ها، جنبش ٩٩ % و اعتصابات و اعتراضات گسترده ی دیگری بر علیه نظام سرمایه داری بوده ایم. كارگران این كشورها به درستی اعلام میكنند كه آنها اكثریت افراد جامعه هستند كه تمامی ثروت های جامعه را تولید میكنند و خواهان این هستند كه به حق و حقوق و مطالبات خود دست یابند. این اقدامات نوید بخش و پرشور طبقه ی كارگر در این كشورها باید با تقویت و یا ایجاد تشكل های مستقل و طبقاتی كارگران همراه شود و بیشتر و بیشتر از حالت اعتراضات بدون نقشه و هدف بیرون بیاید. كارگران این كشورها كه از فساد و سازشكاری اتحادیه های و نهاد های كارگری موجود به ستوه آمده اند باید به نیروی خود دست در كار ایجاد تشكل و نهاد ها وسازمان های مستقل خود شوند. این كارگران و نیز كارگران در كشورهای عربی و شمال آفریقا كه در كشورشان بر علیه دیكتاتوری های حاكم در آن كشورها قیام شده است باید بتواند با برنامه و هدف و اتحاد سازمان یافته و با قدرت و آگاهی بیشتری علیه نظام های سرمایه داری مبارزه كنند و هر چه بیشتر در جهت تامین منافع خود اعم از منافع اقتصادی و نیز كسب آزادیهای دموكراتیك وسیاسی موفق شوند. در شرایطی كه سرمایه داری در سطح جهان برای حفظ بقای سیاسی خود دست و پا میزند، همچنین با اقدام به تحریم و تلاش برای جنگ افروزی در پی كسب سود بیشتر و به هرز بردن نیروی مبارزاتی طبقه ی كارگر است. كارگران ایران و جهان به عنوان اولین قربانیان جنگ، در صف اول مبارزه علیه جنگ طلبی خواهند بود زیرا به خوبی میدانند كه این تحریم ها و هر گونه بهانه دادن برای جنگ و نیز هرگونه تهدید و اقدام به جنگ تماما در خدمت طبقه سرمایه داری داخلی و خارجی و برای فرار از بحرانهایش، كسب سود از این طریق و سهولت سركوب كارگران و نیز سرگرم و مشغول كردن اذهان كارگران است.
اخراج و بیكارسازی و عدم امنیت شغلی، تعیین حداقل دستمزد به اندازه ی یك چهارم زیر خط فقر توسط نهاد سرمایه داری شورایعالی كار،گرانی طاقت فرسا و تورمی كه امان از كارگران بریده است،هجوم و تك تازی شركت های پیمانكاری، بسط و رواج قراردادهای موقت و سفید امضا و افزایش رواج كارهای بدون قرارداد،تعطیلی كارخانجات،حذف یارانه ها، ستم و بیحقوقی مضاعف بر زنان، كار كودكان، حقوق های معوقه ، شرایط معیشتی وخیم بازنشستگان، ناكارامد بودن بیمه ها، دستگیری و حبس كارگران و فعالان كارگری و سركوب هرگونه اقدام كارگران برای برپایی تشكل های خود ساخته و مستقل ،عدم آزادی بیان و هرگونه آزادی فعالیت های سیاسی، عدم آزادی تحزب، اجرای احكام ضد انسانی اعدام،همه و همه نشان از تحمیل بی حقوقی های بیشتر به طبقه ی كارگر و نشان دهنده ی ماهیت نظام سرمایه داری است.
ما كارگران در مقابل این وضعیت ضد انسانی و گسترش عمق و دامنه آن سكوت نخواهیم كرد و اجازه نخواهیم داد بیش از این حق حیات و هستی ما را به تباهی بكشانند . ما تولید كنندگان اصلی ثروت و نعمت در جامعه هستیم. داشتن یك زندگی انسانی و مطابق با بالاترین استانداردهای حیات بشر امروز، حق مسلم ماست و ما برای تحقق آن تمامی موانع پیش روی خود را با برپایی تشكل های مستقل از دولت و كارفرما و با اتكا به قدرت همبستگی مان از سر راه خویش بر خواهیم داشت.
در این راستا ما تشكل های امضا كننده زیر، ضمن محکوم کردن هر گونه تهاجم به مراسم های اول ماه مه و تاکید بر لزوم تشكل یابی و اتكا به دانش طبقاتی و نیروی سازمانیافته ی كارگران، به طو ر یکپارچه و متحد ، مواضع و مطالبات زیر را به عنوان حداقل خواست های خود در سال ٩١ اعلام می کنیم و برای تحقق فوری آن به صورت هر چه متشكل تر مبارزه خواهیم كرد:
١- در حالی كه خط فقر اعلام شده توسط نهاد های رسمی بیش از یك میلیون و سیصد هزار تومان در ماه است ،حداقل دستمزد اعلام شده از سوی شورای عالی كار(٣٨٩٧۵۴ تومان ) كه با معیار نرخ غیر واقعی تورم به مقدار ١٨ %،محاسبه شده، تحمیل مرگ تدریجی برمیلیون ها خانواده كارگری است.ما ضمن رد روش سه جانبه گرایی و تعیین دستمزد توسط شورای عالی كار، خواهان مبارزات متحد و سازمانیافته ی كارگران برای افزایش دستمزد ها و براساس اعلام نظر آنان از سوی نمایندگان واقعی و منتخب آنان در تشكل های مستقل كارگری و از طریق اعمال نیروی طبقاتی آنان هستیم.
٢- ما كارگران ضمن مقابله با موج اخراج و بیكارسازی و عدم امنیت شغلی كه سرمایه داری برای طبقه كارگر ایجاد كرده است، خواهان اقدامات دسته جمعی و متحد همه ی بخش های كارگری علیه این وضعیت هستیم. لازم است كه ما كارگران، هر گونه مبارزه و تلاش برای خنثی كردن هرچه بیشتر اخراج و بیكارسازی و نیز تلاش برای بازگشت به كارمان را به شیوه ی جمعی و سازمانیافته انجام دهیم.
٣- ما خواهان لغو قراردادهای موقت و سفید امضاء و كارهای بدون قرار داد و خواهان حذف شركت های پیمانكاری هستیم كه تنها نتیجه ی این وضعیت، عدم امنیت شغلی، دستمزد كمتر برای كارگران، حذف یا ناتمام بودن وضعیت بیمه، سود بیشتر برای سرمایه داری و استثمار و فشار بیشتر برای كارگران است. ما از كارگران شركت های پیمانكاری و از كارگرانی كه با قراردادهای موقت مشغول به كار میشوند و نیز از كارگران اخراجی میخواهیم با ایجاد تشكل های خود دربرابر این وضعیت به مبارزه بپردازند. 4ــ حذف یارانه ها كه باعث ایجاد تورم و گرانی شده است بیشترین ضرر و زیان را به كارگران وارده نموده و چیزی جز فلاکت و خانه خرابی بیشتر برای کارگران و تودۀ محروم مردم به ارمغان نیاورده است .ما كارگران خواستار توقف مرحله ی دوم حذف یارانه ها بوده و خواهان اقدامات سازمانیافته دیگر هم طبقه ای هایمان بر علیه اینگونه اقدامات هستیم.
۵- ما اقدامات اخیر برای تغییرات در همین قانون كار نیم بند را که تحت عنوان " اصلاحیه ی قانون کار" در دست اجراست را محكوم نموده و اعلام میكنیم این تغییرات هدفی جز تامین هرچه بیشتر منافع سرمایه داران ندارد.كارگران بدون شك با اتحاد و همبستگی علیه این سیاست ها و اقدامات ضد كارگری خواهند ایستاد.
٦- ما كارگران ایران، ضمن حمایت و اعلام پشتیبانی از اعتراضات، اعتصابات و اقدامات كارگران در كشورهای دیگر از جمله در اروپا و آمریكا، ضمن اینكه خود را متحد آنان میدانیم، خواستار تقویت سازمانیابی و مبارزات هدفمند و با برنامه توسط این كارگران هستیم. این كارگران و نیز كارگران در كشورهای عربی وشمال آفریقا، برای كسب آزادی های سیاسی و همزمان كسب مطالبات اقتصادی و معیشتی هر چه بیشتر، لازم است با مقابله با نظام سرمایه داری، از طریق ایجاد تشكل ها، نهاد ها و سازمان های طبقاتی كارگری خود، مبارزاتشان را ادامه دهند. چنانچه كارگران با آگاهی طبقاتی و سلاح سازمانیابی به مبارزات بر حق خود ادامه ندهند، خطر رشد و تسلط جریانات هرج و مرج طلبانه و جریانات نژاد پرست افزایش خواهد یافت.
٧- برپایی تشكل های مستقل كارگری و حق اعتراض و اعتصاب ، حق تجمع و راهپیمایی، حق آزادی بیان و نشر، جزء حقوق خدشه ناپذیر ما است . ما کارگران باید برای دستیابی به این خواسته ها به عنوان ابتدایی ترین حقوق انسانی و اجتماعی خود به صورت متشکل مبارزه کنیم.
٨- جنگ و تحریمی كه از سوی سرمایه داری داخلی و جهانی برپا میشود نه به نفع كارگران ایران و نه به نفع كارگران جهان است. كارگران ایران و جهان در این عرصه، نه جانب سرمایه داری داخلی و نه جانب سرمایه داری جهانی خواهند بود.
٩- ما خواهان آزادی كلیه كارگران و فعالان کارگری زندانی و لغو احكام صادره و توقف پیگرد های قضایی و امنیتی علیه کارگران و فعالان کارگری از جمله رضا شهابی، علی نجاتی، بهنام ابراهیم زاده، پدرام نصراللهی، فرزاد احمدی، رسول بداقی، عبدالرضا قنبری، شاهرخ زمانی، محمد جراحی، علی اخوان، مهدی شاندیزو ... هستیم ؛ کارگران برای آزادی هم طبقه ای های دربند خود از طریق تلاش و مبارزه ی جمعی اقدام خواهند كرد.
١٠- كارگران اخراجی، كارگران و جوانان آماده به كار، زنان خانه دار، كارگران از كار افتاده، تهیدستان و ... همه و همه بخشی از اردوی كار و طبقه ی اجتماعی كارگر هستند . ما ضمن اینكه خواستار ایجاد شغل برای كارگران بیكار و آماده به كار هستیم خواستار این هستیم كه به تمامی اقشار كارگری تا زمان كسب شغل مناسب بیمه ی بیكاری تعلق بگیرد.
١١- دستمزدهای معوقه كارگران و خسارت های ناشی از ان باید فوراً و بی هیچ عذر و بهانه ای پرداخت شوند و عدم پرداخت آن ها می‌باید به مثابه جرم قابل تعقیب تلقی گردیده و مورد پیگرد قضائی قرار گیرد . همچنین مطالبات و خواسته های كارگران اعتصابی و معترض در سراسر كشور باید برآورده شود. همچنین ما خواهان اجرای طرح مشاغل سخت و زیان آور و محاسبه سنوات كاری برای این بخش از كارگران هستیم.
١٢- ما خواهان برابری کامل حقوق زنان و مردان در تمامی شئونات زندگی اجتماعی و اقتصادی و محو كلیه قوانین تبعیض آمیز علیه آنان می باشیم و از تمامی کارگران میخواهیم برای به کرسی نشاندن خواسته های و مطالبات زنان به صورت متشکل دست به مبارزه فراگیر بزنند. همچنین ما خواستار ایجاد مهد كودك رایگان در محیط های كار و تعلق گرفتن یك سال مرخصی زایمان با حقوق برای كارگران زن هستیم.
١٣- ما خواهان برخورداری تمامی بازنشستگان از یك زندگی مرفه و بدون دغدغه اقتصادی هستیم و هرگونه تبعیض در پرداخت مستمری بازنشستگان را قویاً محكوم می كنیم.
١۴- ما ضمن اعلام حمایت قاطعانه از مطالبات معلمان، پرستاران و سایر بخش های طبقه کارگر، از مبارزات تمامی آنان دفاع کرده و خواهان تحقق فوری مطالبات آنان می باشیم و برای دستیابی به آن به صورت متحد و متشکل مبارزه خواهیم کرد.
١۵- از آنجا كه اكثریت كارگران فصلی و ساختمان از همین قوانین نیم بند تامین اجتماعی، از جمله بیمه، محروم هستند ، ما از اعتراضات این بخش از طبقه كارگر برای رسیدن به حقوق انسانی آنها دفاع می كنیم؛ لازم است که این کارگران برای کسب مطالبات خود دست به ایجاد تشکل های مستقل خود بزنند.
١٦- كارگرا ن باید در محل كار خود از استاندارد های مربوط به ایمنی و بهداشت كار برخوردار باشند . به علاوه تمامی قوانین و استاندارد های جهانی مربوط به مشاغل سخت و زیان آور باید بدون قید و شرط و هر گونه عذر و بهانه ای به مرحلۀ اجرا گذاشته شود.
١٧- ما خواهان تامین موارد حداقلی رفاه اجتماعی از جمله خدمات بیمه های اجتماعی برای عموم ، آموزش رایگان در تمامی سطوح ، بهداشت و درمان رایگان و خدمات عمومی رایگان از جمله حمل و نقل عمومی میباشیم. همچنین اختیار و مدیریت سازمان تامین اجتماعی كه از آن كارگران است و با پرداختی های كارگران تامین میشود باید به خود كارگران برگردانده شود.
١٨- نظام سرمایه داری با هدف پایین نگه داشتن دستمزد ها به هدف سودآوری و استثمار بیش تر،عامل كار كودكان است . تمامی كودكان ( افراد زیر ١٨ سال ) باید جدای ازموقعیت اقتصادی و اجتماعی والدین، نوع جنسیت و وابستگی های ملی و ن‍‍ژادی و مذهبی از امكانات آموزشی، رفاهی و بهداشتی یكسانی برخوردار شوند.
١٩- ما بدینوسیله پشتیبانی خود را از تمامی جنبش های آزادی خواهانه و برابری طلب همچون جنبش دانشجویی و جنبش زنان و حق تشكل یابی آنان اعلام می داریم و دستگیری ، محاكمه و به زندان افكندن فعالین این جنبش ها را قویاً محكوم می كنیم.
٢٠- ما ضمن اینكه خواهان لغو حكم اعدام هستیم،هر گونه اعتراض ، ابراز عقیده و آزادی بیان، حق تحزب، نهادها و تشكل های سیاسی و اجتماعی را حق مسلم و خدشه نا پذیر مردم می دانیم و خواستار آزادی كلیه ی زندانیان سیاسی و توقف پیگرد های قضایی علیه آنان هستیم.
٢١- ما بخشی از طبقه جهانی كارگر هستیم و اخراج و تحمیل بی حقوقی مضاعف بر كارگران مهاجر افغانی و سایر ملیت ها را به هر بهانه ای محكوم می كنیم و ضمن قدردانی از تمامی حمایت های بین المللی از مبارزات كارگران در ایران و حمایت قاطعانه از اعتراضات و خواسته های كارگران در سراسر جهان خود را متحد آنان می دانیم و بیش از هر زمان دیگری بر همبستگی بین المللی طبقه كارگر برای رهایی از مشقات نظام سرمایه داری تاكید می كنیم.
٢٢- اول ماه مه باید تعطیل رسمی اعلام و در تقویم رسمی كشور گنجانده شود و هر گونه ممنوعیت و محدودیت برگزاری مراسم این روز ملغی گردد.

اول ماه مه سال ٢٠١٢ - دوازده اردیبهشت سال ١٣٩١ - روز جهانی کارگر

زنده باد همبستگی و اتحاد بین المللی طبقه كارگر - زنده باد اول ماه مه

..................................................

کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری
کمیته پیگیری ایجاد تشکل های کارگری
انجمن صنفی کارگران برق و فلز کار کرمانشاه