از اولین مبارزه طبقاتی اگاهانه ی کارگران برعلیه سرمایه داران در شیکاگو حدود صد و پنجاه سال میگذرد، این واقعه بنام روز اول ماه مه در تاریخ جنبش کارگری ثبت شده است.
در این روز کارگران با اتکاء به نیرو و ارداه جمعی خود بدون اجازه دولت و قانون به خیابانها می آیند و فریاد میزنند ما تولید کنندگان نعمات زندگی و جامعه هستیم، اما با تولید و ایجاد ارزش اضافه هر روز از یک زندگی انسانی بیشتر محروم شده و سفره هایمان خالی تر میشود. در مقابل سرمایه داران از قبال استثمار ما سودهای نجومی به جیب میزنند. در این راستا بود که نبرد خونین کارگران شیکاگو در مقابل سرمایه داران برای احقاق حق خود متحقق شد.
گرچه این مبارزه بر حق کارگران برای تقلیل ساعات کار و دیگر خواستهای بر حقشان توسط پلیس حامی سرمایه به خاک و خون کشیده شد، تعدادی کشته و زخمی شدند، اما کارگران در این روز در قامت یک طبقه در مقابل سرمایه داران قدعلم کردند، و رسالت تاریخی و طبقاتی خود را به کرسی نشاندند. از این تاریخ به بعد هرجا و هر زمان که کارگران بصورت رادیکال و متشکل برای دخالت در سرنوشت خودشان بمیدان آمده اند حافظان سرمایه سعی میکنند به اشکال مختلف مبارزه ی کارگران را به انحراف بکشانند . بورژوازی برای درهم شکستن اتحاد و همبستگی کارگران با استفاده از قوانین و پارلمان و تبلیغات دروغین به میدان آمده و در بسیاری موارد هم دست به خشونت و سرکوب میزند.
سیاستهای نئولیبرالی و خصوصی سازیهای سرمایه جهانی که تا به امروز بیکاری، گرانی، تورم لجام گسیخته را که ماحصل آن فقر و فلاکت روز افزون و ریاضت کشی است به طبقه امان تحمیل نموده است. آسیبهای این سیاستهای ضد کارگری آنچنان عیان است که طبقه کارگر را هر روز با ناامنی شغلی، استثمار بیشتر و بی حقوقی مواجه ساخته است. در حالیکه تمرکز ثروت و قدرت در دست اقلیتی از سرمایه داران قرار گرفته است، بنابراین نه تنها تخریب را در سطح بشریت به اوج رسانده اند، بلکه محیط زیست را هم با استثمار و جنگ و تخریب برای سوددهی بیشتر در معرض نیستی قرار داده اند.
در هر کجای این کره ی خاکی از اروپا و امریکا تا آسیا وافریقا و غیره هرگونه اعتراض علیه این وضع وحشیانه وغیر انسانی شکل میگیرد سرمایه داران تلاش میکنند این مبارزات را علیه دولت، قانون وعلیه امنیت ملی قلمداد کرده و سرکوب نمایند .
امنیت ملی ودولت وقانون اسم رمزی است که صاحبان قدرت برای حفظ بقای خود با این عناوین مارا فریب میدهند در صورتیکه ما کارگران با بیکارسازیهای میلیونی و با محیط های کار خطرناک و آلوده هیچگونه زندگی و آینده ی امنی نداریم و سودهای نجومی که از حاصل کار و تولید ما از طریق قانون حاکم سرمایه به یغما برده میشود هیچگونه قاعده و قانونی بر آن حاکم نیست .
نان بخور نمیری که بر سفره ی ناچیز ما برای ادامه ی زندگی با عنوان مزد پرداخت میشود بخش ناچیزی از سود حاصل تولید ماست که سرمایه داران و صاحبان سرمایه در پرداخت آن ما را از راههای پیچیده ی بوروکراسی و قانون برای چانه زدن بر سر این حداقل مشغول میکنند .
پراکندگی صفوف ما و آویزان شدن به داربست قانون و نبود تشکیلاتی که با اراده ی جمعی دخالتگرانه اهدافمان را پیش ببریم وضع نابرابرموجود را پیش روی ما گذاشته است. در برابر هر اعتراض و اعتصاب ما دستگاه قدرت و پلیس و ارتش های حافظ سرمایه و رسانه ها وغیره که از سود حاصل نیروی کار ما است بر علیه ما کارگران بکار گرفته میشود .تا زمانیکه در بر این پاشنه میچرخد وضع ما بهتر از این نخواهد بود .
اما اگر طبقه ی میلیونی ما با اگاهی طبقاتی خود وارد عرصه ی مبارزه بر علیه سرمایه شود قدرت ما غول خفته ای است که هیچ نیرویی توان مقابله با آن را نخواهد داشت . ما توان از کار انداختن تولید سود سرمایه یعنی شاهرگ سرمایه داران را در دستهای خود داریم اگر اگاهانه و متحد وارد میدان شویم.
اول ماه مه روز تجدید پیمان طبقه کارگر برعلیه نظام استثمارگرانه سرمایه داری می باشد. روز اتحاد و همبستگی و هم صدا شدن و متشکل شدن است. تا جائیکه به کارگران ایران برای به دست آوردن مطالبات خود در این روز بر میگردد، چاره‌ای ندارند که هم صدا و با آگاهی هرچه بیشتر و سازمان‌یافته و با تقویت روحیه تشکل‌یابی در کنار هم طبقه ایهای جهانی شان در نبرد با سیستم سرمایه‌داری برخیزند. تنها راه رهایی کارگران، متشکل شدن و ایجاد تشکل‌های مستقل کارگری می باشد.

زنده باد مبارزه ی اگاهانه ی طبقه ی کارگر در برپایی اول ماه مه

زنده باد همبستگی طبقاتی جهانی!

SOLIDARITYCIWM@GMAIL.COM
HTTPS://T.ME/NAHADHAYEHAMBASTEGI