اول ماه مه روز اتحاد و همبستگی بین المللی طبقه کارگر، روز اعتراض و مبارزه مشترک علیه استثماروهرگونه ستم نظام سرمایه داری است. اول ماه مه امسال در حالی فرا می رسد که حاصل رقابت های درونی سرمایه داری برای کارگران و اکثریت مردم ستمدیده جهان باز هم کشتار و بیکاری و گرانی بوده است و تامین حداقل هزینه های اولیه زندگی برای آنها را دشوارکرده است، بودجه عظیمی دولتها از رفاهیات و نیازهای اجتماعی کم کرده و به تسهیلات نظامی اختصاص داده اند. مطالبه محوری کارگران جهان در امسال مبارزه متحد و متشکل علیه سرمایه داری برای دستیابی به تامین هزینه های زندگی با اتکا به نیروی اجتماعی خویش و در عقب راندن سیاست های هار دولت های سرمایه داری است. مقابله با این سیاست ها را در چند ماه گذشته در اعتراضات و اعتصابات کارگران درچهار گوشه جهان و وجه برجسته آنرا در پاریس - لندن، هند و ... شاهد بوده و هستیم.

درایران نیزسال ۱۴۰۱ با اعتراضات و اعتصابات کارگری، بازنشستگان و معلمین برای تامین معیشت، علیه فقر و گرانی آغاز گردید و طبقه حاکمه و جمهوری اسلامی تنها با دستگیری و زندان و اتهامات امنیتی مانند چند دهه گذشته به مقابله با آنها پرداخت. دستگیر شدگان اردیبهشت گذشته آقایان: رضا شهابی- حسن سعیدی- کیوان مهتدی- رسول بداقی- جعفرابراهیم زاده - محمد حبیبی و.. همچنان در زندانند.

درمقابل با قتل حکومتی مهسا امینی در هفته پایانی شهریوربه این سو، دربرابراعتراضات اجتماعی مردم زمینه سازخیزش دیگری شد که همچنان به پیش میرود. جنبش و خیزش "زن زندگی آزادی" علیه تبعیض و ستم جنسیتی و برابری حقوقی زنان با ازخود گذشتگی زنان ومردان جوان و سطح وسیع دانش آموزان و دانشجویان علیه دستگاه و قوانین ارتجاعی ضد زن فراگیرشد که در سطح جهانی مورد توجه و حمایت بیشماری قرار گرفت. این خیزش، که بر بسترفقر و فلاکت و عدم دسترسی در تامین معیشت اکثریت مردم جامعه شکل گرقت توسط گرایشات راست، در حد مسئله حجاب زنان و تعویض رژیم از بالا با اتکا به ارگانها و دولت های آمریکا و اروپا محدود شد و با صدور انواع منشورها در پی تغییر قدرت از بالا برآمدند. در برابر چنین وضعیتی ۲۰ تشکل صنفی و مدنی منشورمشترکی از مطالبات حداقلی جامعه منتشر نمودند و خاطر نشان ساختند که جامعه ایران و مردم ستمدیده نه دنبال دست بدست شدن قدرت از بالا بلکه بدنبال تامین خواست های خود با اراده جمعی هستند. پایه تاکید جنش کارگری بر حرکت از پائین مشارکت گسترده کارگران و طبقات محروم جامعه در خیزش انقلابی ماههای اخیر است. بی دلیل نیست که هر چهار نفری که به خاطر مشارکت در خیزش انقلابی اعدام شده اند تبار کارگری دارند و رژیم در مقابله با اعتراضات محسن شکاری، کارگر کافه - مجید رضا رهنورد کارگر میوه فروش- محمدمهدی کرمی، کارگر رنگ کار ساختمان و سید محمدحسینی، کارگر مرغ داری را به جوخه های دار سپرد. جمهوری اسلامی در تداوم ناتوانی در برابر خیزش جاری، به عبث دست به حملات شیمیایی در مدارس زد که آن نیزاکنون با اعتراضات اجتماعی پاسخ گرفته است. هرچند جنگ و گریز جوانان با رژیم، که صدهها نفر از آنان جان باخته و دهها هزار نفر بازداشت شدند فروکش کرد ولی اعتراضات اجتماعی دوباره به خیابانها سرازیر شد و بازنشستگان با شعار "تنها کف خیابان/ بدست میاد حقمان" اتحاد و همبستگی خود را به نمایش گذاشتند. مزد تحقیر آمیز مصوبه "شورای عالی کار" که براساس منافع دولت و کارفرما تعیین شده، فقر وفلاکت بیشتر و تبدیل نیروی کار به ارزانترین شکل را بر زندگی کارگران و بازنشستگان و دیگر مزدبگیران درسال جدید تحمیل کرده است. در چنین شرایط بس دشواری ما به سمت اول ماه مه سال ۱۴۰۲ میرویم. درآستانه اول ماه مه ۲۰۲۳ برابر یازدهم اردیبهشت ۱۴۰۲ما شاهد اعتصابات و اعتراضات بهم پیوسته کارگران پیمانکاری و پروژه ای شاغل در شرکتهای نفت و گاز و پتروشیمی، مس، فولاد، معادن و نیروگاه ها بتدریج وارد اعتصاب در مناطق مختلف کشور پیرامون افزایش دستمزدها و سایر مطالبات بی پاسخ مانده خویش دست به اعتراض وسیع زده اند. اعتراض کارگران، معلمان، بازنشستگان، پرستاران و دیگر بخش های اجتماعی که خواهان تامین معیشت همگانی، بهداشت و آموزش رایگان و آزادی های فردی و اجتماعی هستند به اشکال مختلف در حال گسترش است و با شعار "زنده باد همبستگی کارگران شاغل و بیکار و بازنشستگان" آرایش جدیدتری بخود گرفته است. برای سرنگونی جمهوری اسلامی و دستیابی به مطالبات اجتماعی در ایران، به میدان آمدن و تشکل یابی و سازماندهی طبقه کارگربه مثابه نیرویی سیاسی و اجتماعی حیاتی است. ما فعالان نهادهای چپ و دموکراتیک درجای جای جهان نیزخود را در تامین ملزومات چنین حرکتی شریک می دانیم.

زنده باد اول ماه مه!

زندانی سیاسی آزاد باید گردد!

سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی ایران!

زنده باد آزادی، دمکراسی و برابری!