کارگران، فعالین کارگری!
همین چندی پیش بود که خواست افزایش حداقل دستمزد به دو میلیون تومان از سوی برخی از فعالین کارگری مطرح شد و حتی تشکل هایی از فعالین کارگری هم از آن دفاع کردند، ولی با این وجود شوراهایعالی کار، بطور یک جانبه حداقل دستمزد کارگران در سال ١٣٩٣ را تعیین کرد، و دستمزد کارگران از ٤٨٧ هزار و ١٢٥ تومان در سال ١٣٩٢ به ٦٠٨ هزار و ٩٠٠ تومان در سال ١٣٩٣ افزایش یافت. حداقل دستمزد کارگران در سال ١٣٩٣ حداقل سه برابر زیر خط فقر است.
این تنها نمونه ای از دهها موردیست که نشان میدهد طبقه کارگر ایران بدلیل پراکندگی و نداشتن تشکل سراسری خود، توان دخالت در حتی تعیین دستمزدها را هم ندارد. اعتراضات انفرادی حتی اگر موضوع اعتراض برحق هم باشند، ره به جایی نبرده و شکست میخورند. در مقابل دولت و سرمایه داران که قدرت و کل دستگاه سرکوب را در اختیار دارند، بایستی یک صف آگاه، متشکل و میلیونی کارگران قرار داشته باشد تا بتوان حقوق و خواستهای برحق کارگران را به سرمایه داران و دولت اسلامی آنان تحمیل کرد. طبقه کارگر ایران تنها از طریق تشکل های مستقل و سراسری خود است که میتواند به وزنه ای مهم تبدیل شود و شرایط فلاکتبار کنونی را به نفع بهبود شرایط کار و زندگی کارگران که اکثریت جامعه هستند تغییر دهند.
ما برای تامین این اتحاد وسیع طبقه کارگر و سپس دامن زدن به نهضت تشکل سازی درمحیطهای کاری و تشکیل تشکل سراسری کارگران، پیشنهادات زیر را بعنوان ملزومات ضروری و اولیه این حرکت بزرگ پیشنهاد میکنیم:
١- قبل از هر چیز لازم است تا رابطه ای درست، معقول و منطقی بین عینیات و ذهنیات بوجود بیاید. این مؤلفه بویژه علیه سکتاریسم مهم است. به این معنی که برآورد کردن و کسب خواست و مطالبه ای که همگانی است را منوط به تک گرایشی ننماییم. بعنوان مثال، دستمزد که مستقیماً به معیشت کارگران - با هر نظرات فردی که داشته باشند - مربوط است. به همین خاطر آنجاییکه چنین مسئله ای مطرح است، منطقاً پتانسیل اتحاد وسیع، فی الحال وجود دارد. در درون جنبش کارگری گرایشات مختلف سیاسی سوسیالیستی، سندیکالیستی و ... وجود دارند. همکاری و توافق بر سر فی المثل، دستمزد، امکان پذیر است. بگذار نظرات مختلف در شرایطی وجود داشته باشند که همه از یک شرایط کار و زیست کافی برخوردار باشند.
فعالین کارگری لازم است تا در امتداد فعالیتهای نقشه مند خود، حتماً دارای نقشه سیاسی شهرهای ایران باشند. به این معنی که در مورد جمعیت و ترکیب طبقاتی هر شهر، تعداد محلهای کاری و تعداد کارگران آن و تعداد جمعیت غیر کارگر، آگاهی و اطلاع داشته باشند....
این شرایط، یعنی تقابل مؤثر با سرمایه و سرمایه داران ایجاب میکند تا فعالین کارگری ظرفیت گفتگو و همکاری خود را افزایش دهند تا بتوانند در سطح ماکرو یا کلان به تغییرات مورد نظر برسند. اگر منافع کارگران مشترک است، پس گفتگوها، همکاریها و توافقات بر سر مطالبات عینی هم امکان پذیر است....
٢- فعالین کارگری بایستی هدفمند و نقشه مند باشند. وضعیت چگونه است؟ چه چیزهایی را میخواهیم تغییر دهیم؟ چگونه به این تغییرات خواهیم رسید؟ بایستی مشخص باشند. وضعیتی که در ایران وجود دارد، منبعی برای بوجود آوردن صدها و هزارها تشکل در عرصه های مختلف است. در چنین کشوری، جمعهایی از امکان پیروزی برخوردار خواهند بود که آگاه، هدفمند و متشکل باشند. و اصولاً قدرت داشتن هم از همین کانال میگذرد. بدون تشکل، کارگران، به آحاد کارگر تنزل میبابند. آحاد کارگر اگر ظرفی برای اتحاد خود درست نکنند، نمیتوانند، قدرت باشند، و اگر قدرت نباشند، نمیتوانند تاثیری در مبارزه طبقاتی و شرایط فلاکتبار ایران بگذارند.
بورژوازی، کارفرمایان و دولت اسلامی در غیاب تشکلهای قدرتمند کارگری است که این چنین افسار گسیخته به کار، زیست و زندگی اجتماعی کارگران تعرض میکند، سرکوبگریهایش را علیه فعالین کارگری و هر معترض دیگری تشدید میکند و با حربه زندان و اعدام سعی در مقهور کردن کل جامعه مینماید. تعرضات وحشیانه دولت اسلامی و سرمایه داران تنها در غیبت طبقه کارگر متحد و متشکل امکان پذیر است.
٣- بوجود آوردن شبکه های وسیع همبستگی کارگری هم در داخل کشور و هم کشورهای پیرامونی یکی از ضروریات امروز است که قدرت کارگران ایران را افزایش میدهد....

کارگران!
پرچم «کارگران ایران متحد شوید» را برافرازید. «کارگران ایران متحد شوید» در تکمیل و زیر مجموعه «کارگران جهان متحد شوید» است و نه در تقابل و آلترناتیوی برای آن. دوره ای که مارکس شعار کارگران جهان متحد شوید را مطرح کرد، دوران انترناسیونال اول بود که جنبش کارگری در کشورهای بزرگ سرمایه داری مثل آلمان، فرانسه و انگلیس در انترناسیونال خود گرد آمده بودند. بنا به وضعیت طبقه کارگر در آن زمان و وجود انترناسیونال کارگری؛ مارکس بدرستی شعار کارگران جهان متحد شوید، را طرح کرد و (در مانیفست) گفت که "کارگران در این میان چیزی جز زنجیرهای خود را از دست نمیدهند، ولی جهانی را بدست خواهند آورد."
انترناسیونالیسم سوسیالیستی در این دوران از اتحاد کارگران و تشکلیابی آنان در سطح کشوری آغاز میشود و به کشورهای همجوار تسری می یابد....
امروزه ما متأسفانه نه تنها دارای انترناسیونال کارگری در سطح بین الملل نیستیم، بلکه کارگران ایران و خیلی از کشورهای دیگر حتی دارای تشکل مستقل خود در محیط کار و تشکل سراسری که همه کارگران آن کشور را نمایندگی کند، روبرو نیستیم. کمااینکه تحقق اتحاد جهانی کارگران، تنها و تنها از طریق تشکلهای سراسری کارگران در کشورهای مختلف میگذرد و نه تشتت و پراکندگی که ما امروزه شاهد آن هستیم.
«کارگران ایران متحد شوید» نخستین گام در راستای تحقق آن اهداف دیرینه سوسیالیستی مبنی بر «کارگران جهان متحد شوید» است. لذا پرچم «کارگران ایران متحد شوید» را به پرچم مبارزاتی خود تبدیل کنید.

اول ماه مه موفقی داشته باشید.

کارگران ایران متحد شوید

زنده باد سوسیالیسم در ایران

پیش بسوی نهضت بوجود آوردن تشکلهای کارگری

زنده باد طبقه کارگر آگاه و متشکل

(مندرج در نشریه مبارزه طبقاتی، شماره ١٧)