کارگران، مزدبگیران!
با نزدیک شدن به اول ماه مه روز جهانی کارگر دو جبهه در جهان ایجاد خواهد شد. جبهه کار، که طبقه کارگر در آن حضور دارند و خود را برای برگزاری مراسم اول ماه مه آماده و در آن روز معیین علیه نظام سرمایه داری اعلان جنگ می کنند.
از سوی دیگر نیروهای امنیتی قرار دارند که هر ساله با نزدیک شدن به اول ماه مه با تمام کارگرانی که در گذشته و یا حال فعال هستند ، تماس گرفته و آنها را تهدید می کنند که در مراسم های کارگری شرکت نکنند. درچند روز گذشته به منازل کارگران و فعالین کارگری از جمله علی ثقفی ، هاله صفرزاده ، مرتضی صیدی ، محمد ایرانژاد ، نصرالله امیرلو ، عمر سلیمانی ، فواد فاروقی ، پروین عبدالله پناه ، فاتح مجیدی ، سعید محمدی ، افشین رشیدی و ... مراجعه و آنها را دستگیر و بازداشت کرده اند.
بيش از يک قرن از انتخاب اول ماه مه به عنوان روز جهانی کارگر، که توسط بين¬الملل کارگران می-‌گذرد. در این روز، طبقه کارگر جهانی به اشکال مختلف و در شرايط اجتماعی و سياسی متفاوت، ابراز وجود نموده و مطالبات طبقاتی خود را در جامعه طرح و نظام نابرابر سرمايه‌داری جهانی را به چالش می کشند. اگر چه اين طبقه، دوره‌ای (جنبش هشت ساعت کار) را سازماندهی کرد و زمانی برعليه فقر و بيکاری ناشی از بحران‌های ادواری سيستم سرمايه‌داری به پا خواست و در دوره‌ای ديگر، با شعار «صلح» در مقابل جنگ امپرياليستی ايستاد و شوراها را برای اداره امور جامعه ايجاد کرد؛ اما در تمام اين دوران‌ها و اوضاع سياسی متفاوت، اول ماه مه يک روز معیين تاريخی برای بيان خواسته‌ها و اعلان جنگ علیه نظام سرمايه‌داری است.
کارگران ايران نيز در چندین دهه‌ گذشته، به هر شکلی که توانسته‌اند اول ماه مه را گرامی داشته و در اين روز، مطالبات طبقاتی خود را در قطعنامه‌هایشان، طرح کرده‌اند. از همان سال‌های اول قرن بيستم و بازگشت کارگران مهاجر ايرانی از آسيای ميانه و روسيه، و ورود انديشه‌های راديکال کارگری، فکر برپايی مراسم روز جهانی کارگر را نیز با خود آوردند. به تدريج در سال‌های متوالی و با توجه به توازن قوا، کارگران در اين روز اقدام به بيان خواسته‌های خود کرده اند. چه آن هنگام که کارگران در دهه 20 خورشيدی تشکل‌های قدرتمند خود را ايجاد کردند و چه در فردای انقلاب 57 که طبقه کارگر در آن نقش مهمی ايفا کرد، برگزاری مراسم اول ماه مه جز جدايی¬ناپذير حرکت طبقاتی اين طبقه بوده است.
طبقه کارگر در کردستان ايران نیز، در چهار دهه گذشته از نظر کمی و کيفی و آگاهی طبقاتی، رشد و پيشرفت چشم‌گيری داشته است. اين امر سبب شد که اول ماه مه، به يکی از ارکان مهم مبارزات کارگری در اين منطقه تبديل شود. کارگران و فعالين کارگری شهرهای کردستان برای برگزاری اين مراسم ها ، آگاهانه متحمل هزينه‌های فراوانی شده‌اند. احضار، بازداشت، محاکمه، شلاق، زندان و حتی اعدام برای چهره هایی هم چون (جمال چراغ ويسی) ، جز لاينفک و کارنامه‌ مبارزه طبقاتی کارگران در کردستان بوده است.
بنابراین هر گونه فشار امنیتی در این آیام نمی تواند کارگران و فعالان کارگری را مرعوب کند.
ضمن محکوم کردن دستگیری کارگران و فعالان کارگری خواستار آزادی کلیه دستگیر شدگان و پایان دادن به پرونده سازی علیه کارگران ، زنان ، معلمان و بازنشستگان صنفهای مختلف هستیم.

پیش بسوی برگزاری مراسم روز جهانی کارگر بدون دخالت دولت و کارفرما.

محمود صالحی