گرامی باد اول ماه مه (١٢ اردیبهشت ١٣٩١)
روزتجلی همبستگی کارگران سراسرجهان
سازمان اتحاد فدائیان کمونیست فرارسیدن اول ماه مه ٢٠١٢ (١٢ اردیبهشت ١٣٩١) روز تجلی همبستگی کارگران سراسرجهان را به همه کارگران وهمرزمان شادباش میگوید.
اول ماه مه ( ١٢ اردیبهشت) روزهمبستگی جهانی کارگران درپیکار علیه نظام سرمایه داری است. دراین روز میلیونها کارگر درسراسرجهان حلقه های اتحاد وهمبستگی خود را درمبارزه علیه نظام سرمایه مستحکمتر میسازند. کارگران جهان امسال این روزتاریخی را درشرایطی برگزار میکنند که بحران نظام سرمایه داری درسراسر جهان هنوز فروکش نکرده است . بحرانی که به همراه خود جنگ و کشتار ، گرسنگی ، تشدید استثمار ، بیکاری ، تورم ، گرانی وچپاولگری سلاطین سرمایه را درسراسر جهان به نهایت رساند. هرچه بار سنگین اقتصادی واجتماعی و سیاسی این بحران سنگینتر میشود ، هرچه فقر و مسکنت ، زندگی انبوه عظیم توده های مردم جوامع مختلف را به سطح نازلتری سوق میدهد. وهرچه تضاد طبقات ستمگر و ستمکش و دنیای کار و استثمار و فقر، با دنیای سرمایه وثروتهای بیکران ، آشکارتر میگردد ، سلاطین سرمایه و مرتجعین رنگارنگ حامی آنها، قانون و مذهب واخلاق و سرکوب را یکجا به میدان میاورند تا آنچه را که ممکن است هستی سرمایه را دستخوش پریشانی سازد، منکوب سازند.
اکنون عوارض این بحران آنچنان دامنگسترشده است که درنتیجه فشار کمرشکن آن ، میلیونهاکارگر و زحمتکش دردفاع از حق معیشت خود هرروز دست به اعتراض و اعتصاب میزنند . اعتصابات وتظاهرات عظیم کارگران درکشورهای آمریکا ، اروپا درسال گذشته، پدیداری جنبش های ضدسرمایه داری اقشار مختلف مردم زحمتکش، بویژه جوانان درکشورهای معظم سرمایه داری و جنبشهای اجتماعی در کشورهای استبداد زده خاورمیانه وشاخ آفریقا ، نمونه های غلیان توده ای علیه ظلم وستم واستثمار و سرکوبگری نظامی است که خود را تنها به زور سرکوب و فریب سرپا نگه داشته است.
رژیم جمهوری اسلامی ایران نیز همانند همپالیگیهای خود درسراسرجهان درچالش با بحرانهای داخلی و حل تضادهای خارجی خود، میکوشد باتشدید استثمارکارگران وزحمتکشان باراصلی بحران، بویژه اثرات تحریم اقتصادی را بردوش توده های زحمتکش مردم قراردهد. درسال گذشته درحالیکه جمهوری اسلامی برای عقب نماندن از قافله سالاران بازار آزاد وسیاست نئولیبیرالیسم ورشکسته ،با پیاده کردن شتابناک اوامر بانگ جهانی و صندوق بین المللی پول و با اعمال سیاست های اقتصادی ضد کارگری خود، طبقه کارگر وتوده های زحمتکش مردم را به زندگی درشرایطی سخت تر از آنچه تاکنون بوده است سوق داده است ، کارگران ایران نیزازپای ننشسته اند بلکه درمواجهه با تعرض عنان گسیخته دولت وسرمایه داران به سطح معیشت خود ، دربرابر اخراجهای دسته جمعی ، پائین نگهداشته شدن سطح دستمزد ها ، وعدم پرداخت بموقع حقوق ، نبود تضمین شغلی ، ایمنی محیط کار ، قراردادهای موقت ، عدم شمولیت بیمه های اجتماعی به عموم کارگران و نبود تشکل و تحزب و ازادیهای سیاسی به اعتصابات واعتراضات متعددی دست زده اند و بمثابه بخشی از گردان پرلتاریای جهان درمصاف با یکی از ارتجاعی ترین حکومت های سرمایه همواره با دستگیری ، اخراج و سرکوب وزندان و شکنجه مواجه بوده اند.
کارگران مبارز ایران!
روند حوادث دریکسال کذشته در جهان و درمنطقه خاورمیانه وکشور ماایران مبین این واقعیت تاریخی وانکارناپذیر است که نظامهای سرمایه داری برای برون رفت از بحرانهای گریبانگیر خود، جز حمله به دست اورد های مبارزاتی کارگران ،اخراج و بیکارسازی دسته جمعی، یورش به دست مزدها وسطح معیشت کارگران و زحمتکشان وایجاد جنگ و کشتار و سرکوب حرکت های اعتراضی و فریب توده های زحمتکش مردم راه دیگری نمی پیمایند. اکنون دراین مصاف ، کارگران و همه آنهائیکه بار فشار سنگین بحران اقتصادی و ستم و استثمار نظام سرمایه داری رابرگرده خود احساس میکنند راهی جز مبارزه و مقابله وعقب راندن سنگر و به سنگر دشمنان خود وسرانجام غلبه بر اقلیت استثمارگر و ستمگر حاکم ندارند.
اول ماه مه( یازدهم اردیبهشت) امسال فرصتی است تا دراتحاد با کارگران سراسر ایران وجهان صدای اعتراض خود را به وضعیت موجود بلند کنید با طرح شعار محوری کار - مسکن - آزادی و سایر شعار ها ومطالبات خود، بویژه ازادی کارگران زندانی و همه زندانیان سیاسی، روز اول ماه مه را به روز گسترش مبارزه علیه نظام حاکم مبدل کنید .
رژیم جمهوری اسلامی تابه حال حتی به گماشتگان خود درمیان کارگران نیز اجازه راهپیمائی دراین روزرا نداده است . درروزهای اینده نیز اگر چنین اجازه ای برای افرادی نظیر کمالی ، محجوب و غیره که خود را باصطلاح نماینده جامعه کارگری محسوب میدارند، صادرشود، تنها بمنظور گردآوری عده ای از کارگران برای نمایش مضحک مراسم دولتی بنام «اول ماه مه »خواهدبود . کارگران برای برگزاری مراسم اول ماه مه روزجهانی کارگر نیازی
به اجازه گرفتن ندارند. این روز متعلق به جنبش کارگری است .روزی است که کارگران سراسر جهان با طرح مطالبات خود درصف متحدی دربرابر نظام سرمایه داری ظاهر میشوند.
سازمان اتحادفدائیان کمونیست ازهمه کارگران دعوت میکند تا درروز اول ماه مه (١٢اردیبهشت ١٣٩١) درهرکجا که هستند دست از کار بکشند وبا سازماندهی تجمعات وگردهمائیهای مختلف همبستگی خود را با هم طبقه ای های خود درسراسر جهان اعلام دارند.
کارگران پیشرو ، رفقا و فعالین سازمان
برای بزرگداشت اول ماه مه وارد اتحاد عمل بشوید. درهرجا و مکانی که مناسب میدانید فراخوان تجمع وتظاهرات بدهید .
اعلامیه ها ،تراکت ها وفراخوان های سازمان و کمیته های محلی آن را بدست کارگران برسانید.باشعارها ی مستقل خود درسایر تجمعات ومراسم ها شرکت کنید.
اول ماه مه امسال فرصت دیگری است تا درهر کجا که هستیم ، با تلاش و کوشش خود به سازماندهی برگزاری مراسم روز کارگر همت گماشته وبا طرح شعارها و مطالبات محوری وسایر مطالبات اقتصادی و سیاسی و طبقاتی خود، ازجمله طرح شعارهای تبلیغی و ترویجی آلترناتیو سوسیالیستی وکارگری، کارگران را به اتحاد ومبارزه حول آنها فرابخوانیم.
زنده باد اول ماه مه روزجهانی کارگر
نابود باد نظام سرمایه داری
زنده باد سوسیالیسم
سازمان اتحاد فدائیان کمونیست - ٣٠ فروردینماه ١٣٩١
********************
گرامی باد اول ماه مه روز جهانی کارگر،
روز همبستگی جهانی کارگران!
روز پرشکوه اول ماه مه در راه است . کارگران سراسر جهان هر سال بخاطر گرامیداشت پیروزی طبقه کارگر آمریکا در اول ما مه ١٨٨٦ ، این روز تاریخی را پاس میدارند . اهمیت تظاهرات و راهپیمائیهای خیابانی از جانب کارگران در این روز بزرگ ، بخاطر تجدید عهد و پیمان با آرمانهای طبقه کارگر ، نشاندهندۀ اراده منسجم و همبستگی بین المللی علیه بورژوازی ، بعنوان دشمن طبقاتی کارگران است . صفوف منسجم کارگران همراه با فریادهای اعتراضی و آزادیخواهانه ، تجسم نیرو و ارادۀ مستحکم طبقه ای است که برای سرنگونی نظام سرمایه داری ، اسقرار سوسیالیسم و گسترش انترسیونالیسم بپا خاسته اند . روز اول ماه مه برای کارگران تنها جشن بزرگ همبستگی به شمار نمیرود . این روز پیش از هر چیز روز پاسداری از سنتهای مبارزاتی کارگران ، روز تشدید مبارزه برای تحقق مطالبات و آرمانهای کارگران و آزادی از قید و بند هزاران درد و مصیبت نظام سرمایه داری است . روز نمایش ارداه پولادین تولید کنندگان نعمتهای مادی و آفرینندگان مایحتاج و ابزار پیشرفت و تعالی جامعه بشری است . روز اول ماه مه ، نمایش قدرت و توان اجتماعی طبقه ای جهانی است . به همین خاطر روزی بین المللی میباشد . اما طبقه کارگر هر کشوری با مرتبط ساختن گرامیداشت چنین روزی ، برگزاری مراسم اول ماه مه با مبارزه خویش در سطح ملی ، قادر خواهد بود در مراسم بزرگ جهانی مشارکت کند . صد و بیست شش سال پیش ، هنگامی که کارگران امریکا ، با شعار تعیین ساعت کار به خیابانها سرازیر شدند ، در صف پیشین جنبش ایستادند که تعیین ساعات کار در تمامی کشورهای سرمایه داری ، بعنوان اساسی ترین مطالبات خویش اعلام کرده بودند . به همین خاطر فریاد مبارزه کارگران شیکاگو در اول ماه مه ١٨٨٦ در سرتاسر جهان انعکاس یافت و از آنزمان به بعد هر سال یاد و خاطره مبارزه قهرمانانه آنها با تشدید مبارزه برای تحقق مطالبات کارگران گرامی داشته میشود.
اعلام روز اول ماه مه بعنوان روز جهانی کارگران از جانب انترناسیونال دوم نیز با تاکید بر اهمیت جهانی مطالبات کارگران و تاثیر متقابل آنها در هر نقطه ای از جهان انجام گرفت و به سنتی همیشگی تبدیل گشت . در طول بیش از یکصد سال اخیر ، طبقه کارگر در سطح جهانی ، پیروزیهای عظیمی به دست آورده است . مهمترین مطالبات خویش در بیشتر زمینه ها را محقق ساخته است . با پیروزی انقلاب کبیر سوسیالیستی اکتبر ، جهان سرمایه داری را دچار تفرقه نمود و نظام نوینی پایه ریزی نمود و پس از جنگ جهانی دوم در بسیاری از کشورهای دیگر قدرت را بدست گرفت اگر چه در نتیجه بحران در چنان سوسیالیسمی که از درک ناتمام از استقرار سوسیالیسم و ابزارهای حفظ آن یعنی دیکتاتوری پرولتاریا انجام گرفت ، طبقه کارگر حاکمیت خویش را از دست داد و پروسه بازگشت جامعه بسوی سرمایه داری آغاز گشت . اما سنتهای سوسیالیستی طبقه کارگر و دستاوردهای آن ، جایگاه تاریخی خویش را در پیشرفت و تعالی جامعه بشری حفظ نمود . شکست درک بوروکراتیک از سوسیالیسم علیرغم تمامی نتایج تلخ آن ، با تجارب خویش ، به تجارب جنبش طبقاتی کارگر جهان افزود و ارادۀ طبقه کارگر در بازسازی ، رشد و گسترش و استقرار سوسیالیسم در آینده ، بعنوان آرمان والای انسانی مستحکم تر نمود . زیرا که کارگران به تجربه ، به اثبات رسانده اند که هر شکستی را با تجربه اندوزی از آن شکست به پلی برای پیروزیهای بزرگ تبدیل خواهند نمود . این تجربه بزرگ اول ماه مه خونین کارگران شیکاگو بود که انعکاس آن اکنون هر سال در سرتاسر جهان در نیروی متحد کارگران ، بیش از پیش به گوش می رسد . در ایران که رژیمی دیکتاتوری – مذهبی به نام جمهوری اسلامی حاکم است ، به کارگران اجازه داده نمی شود که به هیچوجه آزادانه تجمع کنند . رژیم جمهوری اسلامی هر سال در چنین روزی از طریق ارگانهای ضد کارگری خویش مراسم فرمایشی برگزار میکند تا از این طریق مانع برگزاری هرگونه مراسم مستقل از جانب کارگران گردد . مدت زمان مدیدی است که طبقه کارگر ایران قادر نیست نقش مؤثر خویش را در روند وقایع سیاسی – اجتماعی ایران ایفا نماید . تلاش بی وقفه کارگران چه در رژیم شاه و چه در دوران رژیم جمهوری اسلامی ، همیشه با زندان، شکنجه و اعدام پاسخ داده شده است . رژیم جمهوری اسلامی ایران نیز همانند تمامی حکومتهای سرمایه داری ، همیشه جار و جنجال تبلیغاتی به راه میاندازد تا اینکه به توده ها و بخصوص کارگران و جوانان بقبولاند که سوسیالیسم و کمونیسم از میان رفته است . علیرغم جاروجنجال رژیم علیه کمونیسم ، ایمان طبقه کارگر ایران نسبت به سوسیالیسم سست نگردیده . بلکه ضرورت تاریخی تغییر و تحولات انقلابی در جامعه و دفاع سرسختانه آنها از دمکراسی و سوسیالیسم افزون گردیده است . بعد از فروپاشی بلوک شرق ، رقص و پایکوبی بی حد و حصر از جانب جهان سرمایه داری را شاهد بودیم . علیرغم اینکه اکنون بیش از دو دهه است که جهان سرمایه داری حاکمیت خویش را بر دنیا گسترانیده است ، اما هنوز هیچگونه تغییر و تحول بنیادی به سود هیچکدام از اقشار اجتماعی جهان روی نداده است . بر عکس ، فقر ، جنگ و نا امنی گسترش یافته است . به همین خاطر هنوز شرایط مناسب وجود دارد تا افکار و عقاید سوسیالیستی در میان طبقه کارگر و تمامی زحمتکشان تبلیغ و ترویج گردد .
اکنون طبقه کارگر ایران در وضعیتی بسیار نا مساعد از نظر اقتصادی - اجنماعی بسر میبرد . در چهار چوب تبلیغات ضد کارگری جمهوری اسلامی ایران ، نهادهایی همچون وزارت کار، خانه کارگر و ارگانهای دیگر همانند انها در دفاع از حقوق کارگران حرف و حدیث خالی از محتوا بر زبان میرانند . در حالیکه این ارگانها هیچ ارتباطی با کارگران ایران نداشته و ندارند ، آنها تنها ابزار منافع طبقاتی سرمایه داران و نظام مذهبی حاکم هستند . بدلیل شرایط دیکتاتوری و سرکوب سالیان گذشته ، هرگونه ارتباط ما بین طبقه کارگر و اقشار اجتماعی همچون زحمتکشان ، فرهنگیان ، کارمندان و غیره در سطحی پایین قرار دارد . با این وجود رژیم قادر نگردیده این ارتباط هر چند ضعیف را بطور کامل از هم بگسلد .هر چند وجود انجمنهای اسلامی در کارخانجات و سیستم پلیسی ، موجب جدایی و تفرقه در میان کارگران گردیده و علیرغم تمامی فشار و تعقیبات پلیسی ، در طول سالهای اخیر اعتصابات و تظاهرات کارگری به صورتی پی در پی اتفاق افتاده است . در شرایط کنونی راه حل مشکلات طبقه کارگر همچون دیگر اقشار ایران در گرو سرنگونی جمهوری اسلامی ایران است . اکنون پس از ٣۴ سال درد و رنج ، فقر و گرسنگی ، جنگ و خانه خرابی ، شکنجه و اعدام حاکمیت سیاه جمهوری اسلامی ، طبقه کارگر ایران به استقبال روز اول ماه مه خواهد رفت ، به این امید که بتواند اتحاد و انسجام خویش را مستحکم تر سازد ، خود را سازمان دهد و بر ویرانه های جمهوری اسلامی ، نظامی بدون استثمار و ازاد و دمکراتیک مستقر سازد .
زنده باد اتحاد و همبستگی بین المللی کارگران!
زنده باد سوسیالیسم
سرنگون باد رژيم جمهورى اسلامى ايران برقرار باد جمهورى فدراتيو شورايى ايران!
سازمان اتحاد فدائيان كمونيست
كميتة ايالتى كردستان - ١٧/۴/٢٠١٢