بار دیگر اول ماه مه روز همبستگی بین المللی کارگران از راه رسیده است. در اول ماه مه، پرچم اعتراض علیه نظم موجود و پرچم مبارزه برای رهایی از هرگونه ستم و استثمار را به اهتزاز درآوریم. اول ماه مه روزجهانی کارگر و روزی است که پرچم های سرخ در سراسر جهان برافراشته می شود. روزی است که طبقه کارگر جهانی اراده واحد خود را برای رهایی از زنجیر های بندگی و نظام سرمایه داری و برای استقرار سوسیالیسم به نمایش می گذارد. امسال نیزهمچون سالهای گذشته کارگران سراسر جهان روز اول ماه مه را به نشانه بیداری و آگاهی و اتحاد وهمبستگی جهانی خود جشن می گیرند وعزم واراده خلل ناپذیر خود را به ادامه نبرد برای بر انداختن نظام طبقاتی و ستم استثمار و ایجاد جامعه سوسیالستی به نمایش می گذارند.
در ایران اول ماه مه در شرایطی فرا می رسد که تعرضات طبقه سرمایه دار حاکم و رژیم سیاسی آن، کارگران را به روز سیاه نشانده اند. ستمهایی که امروز در ایران بر طبقه کارگر اعمال میشود حقیقتا کم نظیر است. کارگران در معرض وحشیانه ترین ستمهای اقتصادی و فشار ها و محدودیت های سیاسی قرارگرفته اند. شرایط مادی زندگی کارگران هیچگاه تا به این حد وخیم نبوده است. بحران اقتصادی حاکم بر جامعه که پیوسته تشدید شده، بیشترین و شدیدترین فشار را برگرده طبقه کارگر وارد آورده است. میلونها کارگر فقیر و گرسنه ، حتی نان خالی را نیز به زحمت می توانند برسر سفره خود فراهم کنند. جمهوری اسلامی نزدیک به نیم قرن حاکمیت ارتجاعی خود جز تشدید و گسترش فقر، بیکاری، گرسنگی، فلاکت و بدبختی ، جز نکبت و فحشا و تن فروشی، جز بیماری و اعتیاد، جز سرکوب و کشتار و زندان و معضلات دیگری از این دست، ثمر دیگری برای توده های مردم نداشته وآشکارا جامعه را به قهقرا سوق داده است.
کارگران و زحمتکشان
جمهوری اسلامی به عنوان یک نظام دیکتاتوری عریان پاسدار نظم سرمایه، ازهمان آغاز به قدرت رسیدنش و استقرار یک رژیم ترور و خفقان، با سرکوب و کشتار،کارگران و زحمتکشان و عموم توده های مردم را از ابتدایی ترین آزادی های سیاسی و حقوق اجتماعی محروم ساخت. شوراهای کارگری و تشکل های سیاسی و صنفی را برچید . هزاران تن از پیشروترین کارگران و نیروهای کمونیست را اعدام کرد، دهها هزار تن را به بند کشید تا نظم ارتجاعی و ضد انسانی سرمایه را حفظ کند.
کارگران و زحمتکشان و روشنفکران
جمهوری اسلامی دشمن کارگران و زحمتکشان با سیاست های جنگ طلبانه و ماجراجویانه خود و به بهانه شرایط جنگی به سرکوب عریان جنبش کارگری، سرکوب خشن زنان و جنبش اعتراضی آنان روی آورده است .هدف رژیم زن ستیز حاکم از تشدید سرکوب وحشیانه زنان، ایجاد رعب و هراس در کل جامعه و عقب راندن جنبش های اعتراضی و جنبش انقلابی توده های مردم است. رژیم جنایتکار حاکم برای بقای خود تنها به سرنیزه و دستگاه سرکوبش متکی است .اما ما میدانیم که به سرنیزه میتوان تکیه داد ولی بر روی آن نمی توان نشست. رژیم جمهوری اسلامی با تشدید سرکوب نمی تواند روند گسترش یابنده اعتصابات کارگری و مبارزات اقشار مختلف توده های مردم را متوقف کند. چیزی به پایان عمر ننگین جمهوری اسلامی باقی نمانده است. این رژیم را باید با یک اعتصاب عمومی سیاسی و قیام مسلحانه برانداخت.
ما فعالین و هواداران سازمان فدائیان (اقلیت) - داخل کشور، ضمن تشدید مبارزه برای سرنگونی نظم حاکم، اول ماه مه روز جهانی کارگر را به عموم کارگران و زحمتکشان شاد باش میگوییم.
زنده باد همبستگی بین المللی کارگران
سر نگون باد رژیم جمهوری اسلامی - برقرار باد حکومت شورایی
نابود باد نظام سرمایه داری - زنده باد سوسیالیسم
فعالین و هواداران سازمان فدائیان (اقلیت) - داخل کشور
اردیبهشت ماه ۱۴۰۳
*************
گرامی باد اول ماه مه جشن همبستگی طبقه کارگر جهانی
اگر نقطه آغازین جنبش کارگری ایران را به تقریب سالهای ۱۲۸۳و۱۲۸۴ شمسی بدانیم، بیش از۱۲۰ سال ازعمرجنبش کارگری ایران با فراز و نشیب‌های متعدد دردوره‌های مختلف می‌گذرد.
کارگران و فعالین جنبش کارگری متناسب با شرایط، همه ساله در اشکال متفاوتی اول ماه مه را جشن می‌گیرند.
امسال در شرایطی بهتر از گذشته به استقبال جشن کارگری اول ماه مه می‌رویم.
طبقه کارگر ایران، طبقه کارگر دو سه دهه‌ی پیش نیست و طی سالهای اخیر رشد کمی و کیفی قابل توجهی داشته است. به‌خصوص در دو سال اخیر و در شرایطی که بحران انقلابی بر جامعه حاکم است، طبقه کارگر در عمل درگیر مبارزه سیاسی اجتماعی بود و اعتراضات و اعتصابات بسیاری سازمان داد.
طبقه کارگر دراعتصاباتی که داشت چیزهای زیادی در زمینه مبارزه سیاسی، طبقاتی و تشکیلاتی آموخت.
امروز طبقه کارگر ایران همان طبقه درخود، خاموش و بی‌صدا نیست که به نیابت از آن برمی‌خواستند، بلکه به درجاتی پیشگامان وپیشتازان خود را در میان بسیاری از واحدهای صنعتی و تولیدی بزرگ و کوچک و پروژه‌های صنعتی بوجود آورده و پیشتازانی دارد که آگاه به امر مبارزه سوسیالیستی هستند.
حمایت جنبش‌های اجتماعی با انبوهی از آگاهی و تجربه، هم‌چون جنبش معلمان ، زنان و بازنشستگان از طبقه کارگر، موجب رشد و تقویت این جنبش بیش از تمامی دوره‌های گذشته شده است.
تاکنون از عدم پیوند و اتحاد در میان واحدهای کارگری به‌عنوان یک کاستی و ضعف یاد می‌شد، اما اطلاعیه‌هایی که کارگران رشته‌های مختلف در حمایت از یکدیگر صادر می‌کنند، نشان می‌دهد که مبارزات کارگران وارد مرحله تازه‌ای از اتحاد در درون طبقه کارگر شده است.
در این مدت، نمونه‌های درخشانی از حمایت تشکل بازنشستگان خوزستان و چند تشکل کارگری دیگر وهم‌چنین سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه در حمایت از کارگران گروه صنعتی فولاد داشتیم.
در دیگر جاها نیز چنین است، درمیان واحدهای کارگری گام‌هایی در مسیر اتحاد سراسری برداشته شده است.
شاید جمهوری اسلامی به روال سالهای گذشته، از آمدن یکپارچه طبقه کارگر به خیابان‌ها دراول ماه مه جلوگیری کند، اما این به آن معنا نیست که طبقه کارگر ایران ضعیف است و نمی‌تواند جشن کارگری اول ماه مه را به‌گونه‌ای دیگر برگزار کند.
حتی در سالهای رکود و اختناق، درشرایط پلیسی سنگین، کارگران پیشرو و بخش‌هایی از طبقه کارگر، درباغ‌های حاشیه شهر، در پارک‌ها، در سالن‌ها، در کارگاه‌های خصوصی، درمحل کار خود، و یا حتا در زندان‌ها به استقبال اول ماه مه و جشن کارگری رفته است. شعرخوانی، اجرای نمایشنامه، ساز و آواز، درکنار نقد و گفتگو درباره‌ی مسائل طبقه کارگر از جمله موضوعاتی هستند که حاضرین در مراسم‌های اول ماه مه به آن‌ها می‌پردازند.
امسال با توجه به پیشرفت مبارزه طبقه کارگر و موقعیت انقلابی، طبقه کارگر با عزم راسخ‌تری به استقبال اول ماه مه می‌رود، حتی اگر رژیم با بسیج نیروهایش و طرح‌های از پیش ساخته بخواهد از مشارکت کارگران درجشن اول ماه مه جلوگیری کند.
طبقه کارگرایران برای پیشرفت مبارزه و رهبری انقلاب سوسیالیستی پیروزمند خود، نیاز به سازماندهی و کار سیاسی بیشتری در عرصه‌های مختلف دارد .
مبارزه با گرایش‌های بورژوایی جمهوری‌خواهی و سوسیال دمکراسی، و انحرافات درون جنبش از جمله گرایش خرده بورژوایی غالب در جریان جنبش زن زندگی آزادی، بخشی از وظیفه ما است.
باید یادآور شد که برخی از جریانات سیاسی درون جنبش، نهایت هدف خود را تحقق این شعارمی‌دانند!
انحرافات خردوریز دیگر هم کم نیستند. همه به نسبت، کم یا زیاد می‌توانند جنبش انقلابی طبقه کارگررا تهدید کنند.
علاوه بر افشای این جریانات، طبقه کارگر، فعالین طبقه، سازمان‌ها و احزاب کارگری موجود، می‌بایست جهات دیگری مانند تقویت تشکل‌های کارگری و پیوند میان واحدهای طبقه کارگر در ابعاد سراسری را سرلوحه فعالیت‌های خود قرار دهند.
اگرچه سیاست‌های رژیم در داخل و خارج به شکست انجامیده است، اما رژیم با تکیه بر نیروی نظامی و سرکوب خود، تنها پاسخی که به توده‌ها و طبقه کارگرمی‌دهد، فقر بیشتر، استثمار و سرکوب است. برای توقف دستگاه سرکوب و به زیر کشیدن رژیم از اریکه قدرت، نیاز به تشدید فعالیت داریم، فعالیت درعرصه‌های مختلف مبارزه.
مبارزه برای خواست‌های فوری در راستای اتحاد و همبستگی سراسری و برای تحقق اهداف بلند مدت طبقه کارگر، تلاش موثر و هدفمند در راه تشکیل حزب طبقه کارگر، ضرورت افزایش و ارتقاء سطح اگاهی انقلابی کارگران به‌میزانی که خود طبقه بتواند در شرایط متقضی درهماهنگ با مرحله انقلاب، شکل مناسب تشکل مبارزاتی خود را انتخاب کند و برای ایجاد کمیته‌های اعتصاب، شوراهای کارگری و دیگر ابزار تشکیلاتی خود آمادگی کامل داشته باشد.
این کار هرگز خودبه‌خود انجام نمی‌گیرد، مگراین‌که به کمک آموزش علمی مارکسیسم انقلابی درپیوند با پراتیک اجتماعی این امر میسر گردد.
با طرح شعارهای مستقل کارگری و با صفوف متحد به استقبال جشن اول ماه مه برویم.
ما اول ماه مه، روز جهانی کارگر را به همه کارگران ایران و جهان تبریک میگوییم.
هسته کارگری حمید اشرف - فعالان کارگری جنوب
اردیبهشت ۱۴۰۳
کار، نان، آزادی، حکومت شورائی
*************
زنده باد اول ماه می، زنده باد همبستگی جهانی طبقه کارگر
رفقای کارگر؛ اول ماه می روز ماست. در این روز در سراسر جهان، ما کارگران و فعالان این طبقه، پرچم سرخ برمی افرازیم و اتحاد و یگانگی خود را در برابر ستمکاران استثمارگر اعلام میداریم.
اعلام میداریم جهان یگانه است وطبقه کارگر طبقه‌ای جهانی ودارای منافع یگانه است . در این روز در برابر سروری سرمایه و همه پلشتی وپلیدی آن با قامتی افراشته خواهیم ایستاد و اعلام میداریم که آماده تعیین تکلیف قطعی با نظم سرمایه و پایان دادن به همه ستمگری های ناشی از آنیم.
جهان سرمایه داری بیش از هر زمان در گرداب بحران فرورفته است. بحرانی که سرمنشا واساس آن بر استثمار و بهره کشی، نابرابری انسان در همه ابعاد اقتصادی ،اجتماعی ، سیاسی و فرهنگی و... ریشه دارد که جز با پیروزی ما بر سرمایه ونفی کامل نظم موجود نمی‌توان به آن پایان داد.
رفقای کارگر؛ جهان در بحران ناشی از یکه تازی طبقه سرمایه داران است. جنگ بر بخش‌هایی از جهان سایه گسترده وکشتار و ویرانی می آفریند. در اوکراین هیچ چشم اندازی به صلح وثبات دیده نمی‌شود. بر عکس هر روز بیش از پیش سوخت آنرا افزایش می‌دهند تا از شعله های ویرانگر آن کاسته نشود. در فلسطین در تداوم اشغالگری وفاشیسم حکومتی مذهبی( اسرائيل ) و در تقابل با گروه های تروریستی مذهبی اسلامی مانند حماس وجهاد اسلامی که از طریق ارتجاع جمهوری اسلامی ایران وبعضی حکومت‌های مرتجع دیگر تغذیه وتشویق به اقدام میگردند، تاکنون جان بیش از ۳۵ هزار نفر عمدتا زن وکودک از فلسطينيان غزه گرفته شده است. دوبرابر این تعداد مجروح و معلول و بیش از ۵ /۱ میلون نفر خانه ومحل زندگی‌شان ویران وآواره شده اند. در ایران وجهان ، هر روز بر گرسنگان افزوده و میلیونها دانش آموز و دانشجو از چرخه تحصیل جدا و انسانهای بی‌شمار از بهداشت ودرمان و... محروم میگردند واین در شرایطی است که جهان امروز بیش از هرزمان دیگر می‌تواند به تامین کار، نان وآموزش، بهداشت ودرمان ومسکن برای عموم و برپا ساختن فرهنگی انسانی وبدون جنگ وخونریزی نائل آید .
از کار وزحمت ما، ثروت‌های بی‌حساب در نزد اندک افراد وسازمانهای انحصاری ودول امپریالیستی ودیگر دولت‌های سرمایه داری وبدون توجه به گرسنگی وفقر وفلاکت ناشی از آن بر توده های عظیم انسانها، اندوخته میشود. هرچه انباشت سرمایه بیشتر و این توده عظیم ثروت بزرگتر وبزرگتر میشود، از سرمنشا خود فاصله اش بیشترو خطر ویرانگری اش افزون تر می‌گردد.
درایران تحت سیطره نظام سرمایه داری جمهوری اسلامی اقلیت ناچیزی حکم می‌رانند که با ادغام کامل دین و دولت و تکیه بر خرافات مذهبی استثمار وحشیانه ای را بر طبقه کارگر تحمیل نموده اند. این اقلیت ناچیز برثروتی عظیم چنگ انداخته‌اند که تماما حاصل کار وزحمت و دسترنج ماکارگران است و برای حفظ این ثروت قدرتی جهنمی ساخته‌اند که تابع هیچ قاعده وقانون بشری نیست وجز سرکوب وقتل وشکنجه وبیحرمتی وتجاوز، قانونی نمی‌شناسند. قوانین کار وتامین نان وآزادی را باشدت وحدت تمام سرکوب کرده و در سایه این همه ددمنشی به چپاول هست ونیست طبقه ما وهمه زحمتکشان وستمدیدگان تداوم بخشیده اند .
رفقای کارگر؛ نظم سرمایه داری در ایران بیش از هر جای دیگر بر سنتهای سرکوب عریان وعنان گسیخته بنا نهاده شده است ومحال است که جز با رهبری طبقه ما وایجاد یک حکومت شورایی خللی در این وضعیت ایجاد شود . مایه تاسف است که طبقه ما تاکنون نتوانسته است در برابر این استبداد وسرکوبگری طبقه حاکم بدیلی قدرتمند بسازد تا حداقل بر آن مهار زده واز ترک تازی اش بکاهد. ضعف بزرگ ما در عدم انسجام ما به عنوان یک طبقه است . تا به عنوان طبقه ای که امروز در اکثریت مطلق است متحد نشویم وبه ایجاد تشکل های مستقل از جریانات مدافع سرمایه نپردازیم و قدرتمند در برابر عنان گسیختگی واستبدادشان بپا برنخیزیم، در بر همین پاشنه خواهد چرخید وچیزی تغییر نخواهد کرد .
در شرایط کنونی اعتراضات و اعتصابات بسیار حتی افزون بر دیگر کشورهای سرمایه داری جریان دارد ، اما باید پذیرفت که این اعتراضات واعتصابات عمدتا نتوانسته است جامعه را از مداری که سرمایه تعیین کرده است خارج نماید . برای اینکه از اعتصابات و اعتراضات نتیجه ای حاصل شود باید به ایجاد کمیته ها و هسته های فعال در کارخانجات ومحل کار و زیست اقدام نمائیم، ارتباط بین هسته ها را ایجاد، به رشته های هم صنف و به صنایع و کارخانجات دیگر گسترش دهیم . البته این فعالیت ها و این ارتباطات خشم بورژوازی را صد چندان خواهد کرد وافراد بیشتری را از طبقه جداکرده وبه حبس وحصر خواهد انداخت ویا تلاش خواهد کرد با تهدید و ارعاب، این فعالین را به انفراد بکشاند . اما راه همین است وما تجربیات غنی از مبارزه را علیه بورژوازی در ایران وسراسر جهان باخود داریم .
رفقای کارگر؛ تنها ما به عنوان یک طبقه انقلابی می‌توانیم کل جامعه را از کثافات نظام طبقاتی برهانیم .بنابر این، دفاع سرسختانه از اقشار زحمتکش وستمیده مانند معلمان، بازنشستگان، پرستاران، زنان ستمدیده و عموم تهیدستان جامعه را باید در برنامه خود داشته باشیم .
رفقای کارگر؛ این امری بدیهی است که هر پیروزی وپیشروی ما در امر مبارزه طبقاتی فقط با اتحاد و همبستگی و تشکل وتحزب ما به ثمر خواهد نشست . اول ماه می روز همبستگی واتحاد ماست ، در اتحاد با پرولتاریای جهانی این روز را هرچه با شکوه تر گرامی میداریم.
ما در این روز قانون خود را مجری، کار را تعطیل وخیابانها را از آن خود نموده وپرچم "کارگران جهان متحد شوید" را به اهتزاز در می آوریم.
سرنگون باد رژیم سرمايه داری جمهوری اسلامی ایران - برقرار باد حکومت شورایی
زنده باد آزادی ، زنده باد سوسیالیسم!
نهم اردیبهشت ماه ۱۴۰۳
هسته کار، نان ، آزادی، هوادار سازمان فدائيان (اقلیت)