خواهران و برادران کارگرم در ایران
امروز، روزی است که به نام ما نام گذاری کرده اند. ممکن است شاخه گلی، تکه ای شیرینی در محل کارمان به ما هدیه دهند یا حتی زودتر از همیشه از سر کار مرخص شویم! اما آیا این است همه ی آن چیزی که بناست این روز بزرگ به یاد ما بیاورد؟ نه، به هیچ وجه. ما بناست به یاد آوریم که فارغ از زن و مرد، ترک، فارس، کرد، بلوچ، عرب و عجم، بی سواد و با سواد، با سابقه و بی سابقه و ... همه فرزندان دردهایی مشترکیم! درد بیکاری، درد دستمزد ناچیز، درد قراردادهای ظالمانه موقت، درد نداشتن تشکل مستقل کارگری، درد شرمساری مقابل فرزندان و خانواده و ....
از شما می پرسم چاره درد مشترک در چیست؟

دوستان عزیزم
آیا غیر از این است که هر ساله با افزایش تورم در قیاس با وضع دستمزدها ( تازه اگر به موقع پرداخت شود) ما ذره ذره همین اندک زندگی را هم داریم از دست می دهیم؟
آیا غیر از این است که دردهای مشترکی که بدانها اشاره کردم، بدیهی ترین حقوق حقه هر انسانی است؟
آیا غیر از این است که تاریخ به ما یاد داده است که " حق گرفتنی است"؟ آیا غیر از این است که با سکوت و یک جا نشستن وضعیت خود و خانواده مان هر سال بدتر می شود؟
نباید اجازه دهیم که برای خواستن این بدیهی ترین حقوق انسانی ما را بگیرند و بزنند و بکشند.
ما پر جمعیت ترین گروه نه در ایران، که در جهانیم.؛ و من به همین اعتبار می خواهم با تمامی کارگران جهان نیز سخن بگویم:

هم طبقه ای های عزیز؛ رفقا!
بیش از دو قرن است که از نبرد طبقاتی ما علیه نظام سرمایه داری می گذرد. خون ها داده ایم، رفیقانی بس گرانمایه را از کف داده ایم؛ دستاوردهایی داشته ایم و در عین حال عقب نشینی هایی.
پیشروان جنبش کارگری درست گفته اند که مسئله این نیست که سرمایه داری چقدر قدرتمند است، مسئله این است که ما چرا به قدرت اتحادمان پی نمی بریم.
کافی است دست یاری به سوی هم دراز کنیم تا تبدیل به زنجیری شویم که گسستنش ممکن نیست. ما یک نفر کارگر تنها و بیچاره نیستیم. ما یک گروه کوچک همکار در یک محیط کار نیستیم، ما طبقه کارگریم، و اجازه نخواهیم داد که نظام استثمارگر سرمایه داری در هر جای جهان، زنده ماندن در شرایطی حیوانی را به ما تحمیل کند.
در زبان فارسی شعری هست که می گوید:

وه!

            چه نیروی شگفت انگیزیست

دست هایی که به هم پیوسته است

بیاییم نیروی شگفت انگیز این دستها را آشکار کنیم.

روز کارگر مبارک

رضا شهابی زکریا - زندان اوین، بند ۳۵۰

۹ اردیبشت ۱۳۹۳