کارگران جهان درشرایطی به استقبال اول ماه مه میروند که هنوز از زیر فشار سیاست‌های اعمال ریاضت اقتصادی و پیآمدهای دهشتناک پاندمی کرونا، کمر راست نکرده اند که دولتهای سرمایه داری بار دیگر جهان را وارد جنگ و دورانی پرمخاطره و سرنوشت ساز کرده اند.
در شرایط کنونی سرمایه داری جهانی بیشتراز هر دورانی درگیر بحران ساختاری اقتصادی ورقابت و جنگ و ناامنی، در سراسرجهان است. در نتیجه این شرایط طبقه کارگرجهانی و بشریت محروم در سراسرکره زمین، فقرو فلاکت وبیکاری بیشتر را تجربه می‌کند و با تنگناهای اقتصادی و کشتار و بی‌خانمانی و گرسنگی و مشقات فراوانی روبرومی باشند. سرمایه داری بنا به ماهیت‌اش برای عبوراز بحران و رونق مجدد بازارسود و سرمایه با پیش‌برد سیاست‌های ریاضت اقتصادی تلاش می‌کند بار این بحران را بردوش طبقه کارگر و زحمتکشان قرار دهد. با شروع پاندومی کرونا و اکنون جنگ دراکراین، این شرایط تشدید شده و هزینه جنگ، میلیتاریسم، بحران اقتصادی و گرانی فزاینده هزینه‌های زندگی را باید نیروی کار و زحمت بپردازند.
این یک جنگ امپریالیستی و ارتجاعی است که همه سویه‌های درگیر در آن بدنبال منافع خود هستند. هم‌اکنون دولت‌ها و سیاستمداران بورژوا، با تهدید و استفاده از سلاح‌های بیولوژیکی و شیمیایی و اتمی، نفس‌ها را در سینه مردم جهان حبس کرده‌اند. اگر یک هدف اساسی این جنگ، بازتعریف نظم جدید جهانی و تعیین جایگاه و حوزه نفوذ قدرتهای سرمایه داری و میلیتاریزه کردن جهان است، هدف دیگرآن تحمیل عقب‌گردهای گسترده به طبقه کارگر و دستاوردهای جوامع بشری است. سیاست شرکت در جنگ و حمایت از یکی از بلوکها و دولت‌های درگیر، سیاستی سوسیال شوونیستی و ناسیونالیستی است. هریک از طرفین درگیر در این جنگ پیروز شوند، بازنده‌اش، کارگران جهان و مشخص‌تر کارگران و مردم کشورهای درگیر جنگ هستند. طبقه کارگر خواهان توقف فوری جنگ است. این سیاست اما تنها با عمل اعتصابی و اعتراضی ممکن است که فی الحال هم طبقه‌‌ای‌های ما در ایتالیا و اسپانیا و یونان و بلاروس با واکنش‌های اعتراضی خود علیه جنگ آغاز کرده‌اند. بی تردید تغییر این شرایط نیازمند پاسخ طبقاتی و گسترش اعتراضات انترناسیونالیستی طبقه‌کارگر و زحمتکشان منطقه و جهان است.
طبقه کارگر ایران به عنوان بخشی از طبقه کارگرجهانی در شرایطی به استقبال روز جهانی کارگر می‌رود که درقیاس با کشورهای مشابه در بدترین شرایط زیستی و معیشتی قرار دارد و با نا امنی شغلی، بیکاری وسیع و تورم افسارگسیخته، و فقر و فلاکت اقتصادی روبرو است. با این حال مبارزات کارگری در برابر این وضعیت، پیوسته گسترش می‌یابد. بیش از دوهزار اعتصاب و اعتراض تنها در سال گذشته، نمادی از مقاومت کارگران در برابر این شرایط است. مبارزه کارگران پیمانی نفت و پتروشیمی، اعتراضات پرستاران، مبارزه بی وقفه کارگران هفت تپه و فولاد و نیز اعتراضات فزاینده و سراسری معلمان و بازنشستگان که با حضور گسترده زنان همراه بوده، نمونه‌هایی هستند از روند گسترش یابنده مبارزات کارگری. برآمد چندین خیزش بزرگ توده‌ای طی سال‌ها و ماه‌های گذشته، همانند خیزش‌های دی ماه و آبان و اعتراضات تهیدستان در خوزستان و کشاورزان اصفهان و نیز گسترش و تداوم مبارزات کارگران، نشان دهنده امکان گشایش‌های بزرگ سیاسی در جامعه ایران است. این امر تنها در صورتی امید بخش است که طبقه کارگر در مرکز این تحولات قرار گرفته و زمینه‌ساز تحقق آزادی و سوسیالیسم و پایان دادن به تبعیض و نابرابری و استثمار باشد.
در اول ماه مه امسال، طبقه کارگر و مردم تحت ستم، تبعیض و استثمار درایران و کشورهای مختلف، باید علیه نظام و حکومتهای سرمایه داری به میدان بیایند، ادعانامه انقلابی خود را علیه نظم ویرانگر کنونی اعلام کنند، با صدای بلند علیه جنگ امپریالیستی و اهداف ارتجاعی آن حرف بزنند و پرچمدار واقعی توقف فوری جنگ شوند. همچنین ضروری است که سازمانها، نهادها و اتحادیه های کارگری با طرح شعار “قطع بیدرنگ جنگ”، “علیه جنگ سرمایه داران، علیه میلیتاریسم”، اکثریت مردم مخالف جنگ را به‌میدان بیآوردند.
شورای همکاری نیروهای چپ و کمونیست ضمن تبریک اول ماه مه به همه کارگران وآزادیخواهان جهان، کارگران ایران را به برگزاری گسترده مراسم‌های اول مه، اعلام تنفر از جنگ امپریالیستی، افشاء ماهیت ارتجاعی جنگ سرمایه داران، طرح خواستهای کلیدی از جمله دستمزد و حقوق پایه متناسب با یک زندگی انسانی، تشکل‌های مستقل و خودگردان کارگری، تحقق ازادی‌های سیاسی و دمکراتیک برای همگان، رهایی زنان از قید و بندهای‌ پدر/مردسالاری و آزادی کلیه زندانیان سیاسی فرامی‌خواند.

کارگران جهان متحد شوید!

نه به جنگ امپریالیستی، نه به میلیتاریسم!

زنده باد همبستگی بین‌المللی کارگران!

زنده باد آزادی! زنده باد سوسیالیسم!