در آستانه اول ماه مه، روز جهانی کارگر امسال، «خانه کارگر» به روال سال گذشته نهایتاً پس از کِش و قوس های فراوان و تعیین به اصطلاح «هفته کارگر»، فراخوان به راهپیمایی در روز شنبه، مورخ ۱۱ اردیبهشت ماه ۱۳۹۵ (ساعت ۹ الی ۱۱، از خیابان ابوریحان، جنب خیابان انقلاب) داده است. خانه کارگر، به عنوان یک نهاد عمیقاً ضد کارگری برای مهار جنبش کارگری، پس از قریب به یک دهه، سال گذشته «مجوز» لازم برای این راهپیمایی را دریافت کرد تا این بار نیز با هدایت اعتراضات و نارضایتی کارگران به پشت یک مراسم فرمایشی و تبلیغاتی، «اعتبار» خود را در مقابل کارگران و نهادهایی مانند «سازمان جهانی کار» به نمایش گذارد، و با این برگ برنده، وارد پروژه های ایجاد تشکلات دست ساخت آتی برای کارگران به دنبال توافقات اخیر برود. تجربه مراسم فرمایشی خانه کارگر در سال ۱۳۹۴ نشان داد که در غیاب حضور فعالین کارگری پیشرو، خانه کارگر چه طور می تواند با به دست گرفتن تریبون، بی هیچ دردسری شعارهای ارتجاعی خود را جایگزین مطالبات و خواسته های حقیقی جنبش کارگری کند. این گونه بود که شعارهای تهوع آور و خالی از محتوا علیه کارگران عزیز افغان، در میانه سکوت و بی میلی بسیاری از کارگران جوانِ حاضر در مراسم، غالب می شد و فرصتی برای اعتراض به فقر، بیکاری، تورم، مشکلات روانی ناشی از این معضلات و هزاران بیماری سرمایه داری باقی نمی گذاشت.
در حالی که تجربه درخشان مراسم اول ماه مه سال ۸۶ در استادیوم شیرودی، که زنده یاد شاهرخ زمانی نیز از سازماندهان آن بود، نشان داد که حضور سازمان یافته و متشکل فعالین کارگری مستقل حول مطالبات مشخص، چگونه می تواند با اتکا به خشم و پتانسیل اعتراضی کارگران، به سادگی یک مراسم فرمایشی را به ضد خود تبدیل کند. در آستانه اول ماه مه امسال، در شرایطی که توازن قوا اجاره برگزاری یک مراسم مستقل و تأثیرگذار را از فعالین جنبش کارگری سلب می کند، ما پیشنهاد می کنیم که فعالین کارگری، در میان کارگرانی که «خانه کارگر» به عنوان ابزار تبلیغاتی خود گرد می آورد، حضور پیدا کنند و با طرح شعارها و مطالبات مستقل جنبش کارگری اجازه ندهند این نهاد ارتجاعی برنامه خود را پیش ببرد:
آزادی بی قید و شرط فعالین کارگری زندانی، تشکل مستقل کارگری، افزایش حداقل دستمزد با حضور نمایندگان منتخب کارگران، رفع تبعیض علیه کارگران مهاجر، و غیره. تنها با اتحاد عمل میان طیف وسیع فعالین جنبش کارگری و چنین حضور سازمان یافته و هدفمندی است که می توان ضمن دخالتگری، ماهیت نهادهایی مانند خانه کارگر را پیش روی کارگران افشا و بدیل مستقلی را ارائه کرد. ما کارگران، بیکاران، زنان، دانشجویان و تمامی اقشار تحت ستم را فرامی خوانیم، تا در این روز با حضور مستقل خود مطالبات واقعی خود را فریاد بزنند.
زنده باد اول ماه مه، روز همبستگی بین المللی کارگران
سندیکای نقاشان استان البرز
۱۰ اردیبهشت ۱۳۹۵