امسال در شرایطی به استقبال روز جهانی کارگر می‌رویم که مبارزات کارگران در اعتراض به بیعدالتی در سرتاسر جهان ابعاد تازه‌ای به خود گرفته است. بعد از اعتراضات گسترده کارگران در کشورهای اروپائی یونان و اسپانیا و بخصوص مبارزات درخشان و گسترده کارگران و جوانان فرانسه در اعتراص به سیاست ریاضت اقتصادی و کاهش دستمزدها و حمله به دستاوردهای بازنشستگی نوبت به کارگران و جوانان محروم کشورهای عربی و شمال آفریقا رسید که با جنبش انقلابی با شکوه خود سرفصل تازه‌ای از مبارزات کارگری را بازگشائی کردند. اکنون نیز با الهام از مبارزات کارگران در کشورهای عربی و مصر، جنبش کارگری در آمریکا با خیزش کارگران ویسکانسین دور جدیدی از مبارزه بر علیه سرشکن کردن بار بحران سرمایه داری بر دوش زحمتکشان را آغاز کرده و تاکنون نیز به پیروزیهای چشمگیری نائل آمده است. همه این تحولات نشان می‌دهند که کارگران درهمه نقاط دنیاباچه مصائب ودشواریهایی مواجه هستند.وبرای تغییرشرایطی که برروی زندگی آنها حاکم شده است تلاش می کنند.
در ایران نیز از یک سو ما شاهد اقدامات دولت و نهادها بر علیه منافع کارگران هستیم و از سوی دیگر شاهد رشد اعتصابات کارگری در نقاط مختلف کشور می باشیم. تصویب حداقل دستمزد ٣٣٠ هزار تومانی در شرایطی که هدفمند کردن یارانه ها فشار سنگینی را بخصوص بر خانوارهای ساکن مناطق شهری وارد می‌کند و اقدامات دیگری از جمله تغییر قوانین مربوط به کار و محاسبه بازنشستگی نشانه‌های روشنی از سیاستهای رسمی بر خلاف منافع کارگران هستند. در آخرین اقدام بر علیه منافع کارگران مجلس شورای اسلامی نیز قانونی را به تصویب رسانده است که بر طبق آن تنها دارندگان مدرک کارشناسی ارشد می‌توانند برای نمایندگی مجلس شورای اسلامی کاندید شوند. به این ترتیب تریبون نمایندگی مردم رسما مانع حضور توده کارگران می‌شود و چیزی نمانده است که میزان معینی از دارائی را شرط انتخاب شدن قرار دهند.
گستردگی کار کودکان و افزایش بیکاری و همچنین رواج کامل قراردادهای موقت وسفیدامضا، از یک طرف و از طرف دیگر افزایش تعداد میلیاردرها نشان می‌دهد که شکاف طبقاتی نه تنها کاهش نیافته، بلکه افزایش نیز یافته است. در حالی که حداقل دستمزد اعلام شده رسمی، کفاف تأمین یک زندگی بخور و نمیر را هم نمی‌دهد و در حالی که در تعداد زیادی از کارگاهها و واحدهای تولیدی و خدماتی حقوق کارگران ماههای طولانی به تعویق می‌افتد و یا حتی اصلاً پرداخت نمی شود، رسانه‌های دولتی افزایش تولید و فروش هواپیماهای شخصی را از جمله افتخارات و پیشرفتهای کشور اعلام می کنند. این در حالی است که متأسفانه دولت از یک سو از قرار دادن هیچ امکانی در خدمت کارفرمایان برای ایجاد تشکلهای خویش خودداری نمی‌کند و در همان حال کوچکترین تلاشهای کارگران برای ایجاد تشکلهای مستقل خود را با زندان و بازجوئی و اخراج از کار پاسخ می دهد.
با این همه، اعتراضات رو به رشد هفته‌ها و ماههای اخیر در واحدهای تولیدی نشان می‌دهند که کارگران ایران نیز به مانند کارگران مصر و فرانسه و آمریکا برای دفاع از حقوق خود و برای یک زندگی انسانی و شرافتمندانه می کوشند. اعتصاب کارگران پتروشیمی منطقه اقتصادی ماهشهر به عنوان آخرین نمونه به خوبی این را نشان می دهد.
در آستانه روز جهانی کارگر می‌توان به سال آینده امیدوار بود و با نیرویی بیشتر و دست در دست کارگران سایر کشورهای جهان برای تحقق مطالبات کارگری خود مبارزه کرد.
ممنوعیت کامل و فوری کار کودکان همراه با تأمین آموزش رایگان و امکانات لازم برای برخورداری از دوران کودکی شاد
لغو فوری و بدون قید و شرط همه قراردادهای موقت و سفید امضاء کارو و تبدیل آنها به قراردادهای ثابت با دستمزد برابر در ازای کار برابر
برابری کامل بین زن و مرد در مناسبات کار و پرداخت حقوق برابر در ازای کار برابر به زنان
آزادی کامل حق ایجاد تشکلهای مستقل کارگری، آزادی حق اعتصاب برای کارگران، آزادی بیان و اجتماعات و آزادی زندانیان عقیده تی وبویژه کلیه کارگرانی که تنها
به جرم مبارزه برای ایجاد تشکل مستقل خود زندانی شده‌اند.همچنین بازگشت بکارکارگرانی که بخاطردفاع ازمنافع کارگری خود اخراج شده اند.
افزایش سطح حداقل حقوق به میزانی که کفاف یک زندگی شرافتمندانه و انسانی برای یک خانوار چهار نفره را تأمین نماید وافزایش هرسه ماه یک بارحقوق کارگران باتوجه به میزان واقعی تورم
افزایش سهم دهکهای پائین جامعه و حذف دهکهای ثروتمند جامعه از اختصاص یارانه هاوهمچنین افزایش یارانه به تناسب تأثیرات تورمی اجرای طرح یارانه ها
اعلام رسمی تعطیلی اول ماه مه به عنوان روز جهانی کارگران
این‌ها فوری ترین خواستهای ما کارگران هستند. علاوه بر این ما کارگران همانند فدراسیون مستقل اتحادیه های کارگران مصر اعلام می‌کنیم که ما جامعه‌ای را نمی‌خواهیم که در آن اقلیتی معدود در ویلاها و کاخها و آپارتمانهای متعدد میلیاردی به عیش و نوش مشغولند و جمع کثیری از شهروندان در زاغه ها و کپر ها و مسکنهای فاقد هر گونه استاندارد یک زندگی شرافتمندانه مجبور به گذران زندگی اند. به قول کارگران مصری ما جامعه‌ای را نمی‌خواهیم که در آن تعدادی قلیل با هواپیمای شخصی به مسافرت بروند و اکثریت توده محروم حتی توان پرداخت هزینه حمل و نقل با وسایل عمومی را نداشته باشند. جامعه‌ای که در آن عده قلیلی در کاخها و ویلاهای متعدد در اقصی نقاط جهان از قبل کار کارگران به تفریح و تفرج می پردازند و در مقابل توده عظیمی از جامعه از فقر و گرسنگی به خودفروشی و اعتیاد و فروش ارگانهای بدن خود رو می آورند، نشان از جامعه‌ای فاقد عدالت است. برای برقراری عدالت اجتماعی، برای بهره بردن همه شهروندان جامعه از امکانات و نعمتهای زندگی،
ما خواهان آن هستیم که حداکثر درآمدها به هیچ وجه از ده برابر حداقل دستمزدها بیشتر نباشد.
اگر دولت مدعی عدالت است، این عدالت را باید در عمل نشان دهد.
خجسته باد روزجهانی کارگر
سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه
١١ اردیبهشت ١٣٩٠