گرامی باد اول ماه مه روز جهانی کارگر!

تاریخ مبارزه طبقاتی نشان می دهد که مبارزه طبقه کارگر با طبقه سرمایه دار آشتی ناپذیر است

سال ۱۸۸۶ اول ماه مه در آمریکا ، چرخ های تولید متوقف شد،از دودکش کارخانه ها دودی بیرون نیامد و هزاران اعتصاب با حضور صد ها هزار کارگر شروع شده بود.
در اول ماه مه۱۸۸۶ پلیس شیکاگو به سوی کارگران تظاهر کننده شلیک کردند که در جریان این تیر اندازی تعدادی از کارگران زخمی، کشته، بازداشت و اعدام شدند.
طبقه سرمایه دار با در دست داشتن قدرت های مالی، نیروهای نظامی وسرکوبگر، روزنامه، رادیو و‌تلویزیون، نهاد های فرهنگی، دروغ پراکنی، خرافه پرستی و تسلیم پرستی و… و ده ها و صد ها نهاد و سازمان دیگر در تلاشی شبانه روزانه بوده و هستند تا مبارزه طبقاتی کارگران را سرکوب و یا به انحراف بکشانند و لبه تیز و ضد استثمارگرانه مبارزه کارگران را کّند کرده و با استفاده از شخصیت های کاذب و دروغین و بظاهر کارگری و وعده های پوچ و وجود تشکل های به ظاهر کارگری به نیات شوم خود برسند.
اول ماه مه یکی از فرصت های تاریخی برای طبقه کارگر جهانی است که با درس گرفتن از نقاط مثبت و انگشت گذاشتن بر ضعف ها، به ارزیابی از مبارزه خود بر علیه کلیت نظام سرمایه داری بپردازد. روز جهانی کارگر روزی است که کارگران در اکثر کشور های (غیر از ایران) این امکان را دارند که با حضور در خیابان ها زمین زیر پای سرمایه داری را به لرزه در آورند.
متاسفانه امسال به دلیل وجود ویروس کرونا مارش طبقاتی برگزار نخواهد شد، اما باید تمام کارگاه ها و کارخانه ها و‌مراکز کار و تولید را تعطیل کرد و کارگران و خانواده های کارگری در محافحل خانواده گی و یا از طریق فضای مجازی به برگزاری و گرامی داشت این‌ روز بپردازند.
ما در شرایطی اول ماه ۱۳۹۹ را گرامی می داریم که میلیون‌ها انسان کارگر و زحمتکش( کارگران شاغل و بیکار) بیشتر از گذشته دچار فقر، تنگدستی و نداری شده اند.
اکثریت جمعیت ایران یعنی کارگران و مزد بگیران توان یک زندگی بخور و نمیر را از دست داده اند.
بیکاری و اخراج سازی های روزانه، عدم پرداخت مطالبات و دستمزد ها، عدم امنیت شغلی و وجود قرار داد های سفید امضاء، وجود شرکت های پیمانکاری، لشکر عظیم بیکاران، اخراج و زندانی کردن فعالین و نماینده گان کارگران،سرکوب اعتراضات و اعتصابات کارگران، صدور احکام بغایت وحشیانه زندان و شلاق، وجود کودکان کار، کولبری، اعتیاد، فساد و صدهامصیبت دیگر،تنها گوشه هایی از توحش افسار گسیخته و مناسبات استثمارگران صاحبان زر و زور در ایران است.
امسال هم به مانند سال های گذشته سرمایه داران و مدافعان سر سخت آنها برای میلیون های انسان کارگر و زحمتکش تصمیم گیری کرده و مزد سال ۱۳۹۹ را تعیبن کردند؛ مبلغ بسبار ناچیز که چندین مرتبه پایین تر از خط فقر قرار دارد. تعیین این‌مبلغ در حالی است که کارگران و تشکل های مستقل کارگری مبلغ ۹ میلیون تومان را اعلام کرده اند.

کارگران؛
سود پرستان در نبود اتحاد و همبستگی ما کارگران اینگونه یکه تاز میدان شده اند.
طبقه کارگر در ایران می تواند با استفاده از ظرفیت های مبارزاتی، بدون توهم به جناح بندی های موجود و بدون توهم به کسانی که به دروغ خود را نماینده کارگران معرفی می کنند ( شورا های اسلامی کار،خانه کارگری ها و … ) که بیش از ۴۰ سال است با تعیین دستمزد های بغایت برده وار حامی و شریک سرمایه داران در تحمیل فقر، فلاکت و سرکوب کارگران بوده اند، متحدانه دست به مبارزه بزند. در اول ما مه امسال باید مروری داشته باشیم‌ بر اعتصابات و اعتراضات کارگری در سال گذشته با این هدف که بتوانیم نقاط ضعف خود در امر مبارزه را پیدا کرده و در صورت امکان آنرا به حداقل ممکن برسانیم.
در اول ماه مه امسال باید یاد کنیم از شورش گرسنگان( در دی ماه و ابان ماه ) در ایران که برای برخورداری از یک زندگی شایسته، برای داشتن رفاه و آسایش، برای داشتن خدمات تامین اجتماعی، خدمات پزشکی رایگان، برای برخوردار شدن از تحصیل رایگان، برای داشتن پوشش اختیاری، برای داشتن امنیت شغلی،برای داشتن تشکل، برخوردار بودن از آزادی بیان و در یک کلام برای نان، کار و آزادی به خیابان‌ها آمدند و بسیاری از این‌ عزیزان در جریان تظاهرات جان باختند، را گرامی بداریم و لازم است خواستار آزادی کارگران و دیگر زندانیان سیاسی در بند باشیم.
امسال باید بیشتر از گذشته به نیروی طبقاتی خود باور داشت باشیم و بیشتر از گذشته بر علیه مناسبات تبعیض آمیز ، سود پرست و استثمارگرانه نظام سرمایه داری متحدانه دست به مبارزه بزنیم. ما باید با درس گرفتن از تجارب تاکنونی و با اتکاه به دانش، عقلانیت و خرد جمعی، راه مبارزه برای رسیدن به خواست هایمان‌ را مشخص کنیم.
داشتن زندگی شایسته و انسانی، داشتن رفاه، آسایش و امنیت، داشتن جامعه ای آزاد و برابر بدور از هر گونه ستم و تبعیضی امکان پذیر است.
ناتوانی مناسبات سرمایه داری در ارائه خدمات و‌ تامین زندگی شایسته و برابر برای تمامی شهروندان، نشان از کهنه بودن آن دارد.
نظامی که در آن حتی برای برخوردار شدن از خدمات درمانی، بهداشتی و تحصیلی مورد نیاز، مستلزم به داشتن امکانات مالی می باشد. این یعنی گندیدگی و کثافت نظام سرمایه داری، نظامی پر از نابرابری های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی.
کارگران و زحمتکشان؛ برای برخوردار شدن از نعمات مادی که ما خود تولید کننده آن هستیم، و برای داشتن زندگی شایسته بدور از فقر و فلاکت، بدور از تبعیض و نابرابری ها، باید متشکل شویم و در کنار هم برای داشتن یک زندگی انسانی تلاش کنیم.

کارگران، هم زنجیران؛

با اتحاد، همبستگی و متشکل شدن به استثمار انسان از انسان پایان دهیم.

اول ماه مه روز جهانی کارگر بر شما مبارک باد!