! کارگران اخراجی شرکت واحد به حمایت فوری ما نیاز دارند

در پی اعتراضات کارگران شرکت واحد که برای بدست آوردن خواسته های ابتدایی و حقوق بدیهی خود در شش ماه گذشته در جریان بود، تعداد زیادی از رانندگان و فعالین این سندیکا، جدا از ضرب و شتم و بازداشت و احضار های مکرر به اطلاعات جمهوری اسلامی، از کار بیکار شده اند و در این مدت در بلاتکلیفی تمام به سر می برند. به تمام اینها باید بازداشت منصور اسانلو دبیر هیت مدیره سندیکائی شرکت واحد را نیز اضافه کرد که علاوه بر وخامت شدید حالت جسمی و اعتراضات وسیع بین اللملی برای آزادی ایشان هنوز در زندان های مخوف جمهوری اسلامی بسر می برد.
شاید باورش دشوار باشد که تعداد زیادی از رانندگانی که عضو سندیکا بودند اخراج شدند . با گذشت مدت شش ماه از برخورد با این کارگران هنوز وضعیت شغلی انها مشخص نشده است. و معلوم نیست که بر سر آینده شغلی آنان چه می آید. با گذشت ماه ها تعقیب و فشار از طرف مقامات قضائی، اطلاعاتی و پلیس جمهوری اسلامی هنوز هیچ مقامی حاضر به رسیدگی به این پرونده نشده است. و در حال حاضر هم مدیریت شرکت واحد به یک شرط حاضر به بازگشت کارگران اخراجی شده است. و آن این است که تعهد محضری و ثبتی بدهند که اولا از حقوق ایام بیکاری خود که در اخراج به سر می بردند، دست بردارند، ثانیا در هیچ گونه تجمع و اعتراضی شرکت نکنند. و آنان را مجبور به توبه نامه نویسی کنند و اینکه متعهد شوند که از حق خود دفاع نکنند، و هر آنچه مدیریت و کارفرمای مفت خور شرکت واحد فرمودند یک " بله " تحویل بدهند و دم برنیاورند .

لازم به توضیح است که بیش از یکصد و هشتاد نفر از این کارگران بعد از گذشت شش ماه هنوز بلاتکلیفند، و خانواده های انها در مضیقه شدید مالی به سر می برند. و حتی چندرغازی که کارگران در گذشته می گرفتند را نیز قطع نموده اند و به نوعی آنان را به فلاکت مطلق دچار کرده اند به شکلی که توان تامین ابتدائی ترین نیازها چون غذای مناسب، کرایه خانه، بهداشت و خرج های مختص کودکانشان را نیز ندارند. و این همان "مهرورزی" ای بود که احمدی نژاد با توسل به آن شعار ها توانست به قدرت برسد. این ها همه نشانه توحش و بربریت نظام ددمنش جمهوری اسلامی است. و باید قاطعانه و محکم این سیاستهای به شدت ضد بشری را محکوم و به آن اعتراض نمود. و این وظیفه همه ما کارگران بخصوص فعالین این جنبش و کارگران صنایع بزرگ مانند نفت، پتروشیمی، فولاد، خودرو سازی و کارخانه ها بزرگ است. که با اعتراض و اعتصاب خود با خواست فوری آزادی منصور اسانلو و بازگشائی سندیکا و بازگشت به کار فوری اخراجیون سندیکائی شرکت واحد دولت را به زانو دربیارند.

این شتری است که دم در خانه همه کارگران میخوابد. و اگر از همین حالا به فکر اقدام جدی و اساسی نباشیم فردا همه ما گرفتار این وضعیت بغرنج میشویم. اگر جمهوری اسلامی در برابر تعرضات ضد کارگری ای که نموده است، سکوت و تکمین ما کارگران را ببیند قطعا در آینده با بخش های دیگر طبقه کارگر رفتاری به مراتب خصمانه تر خواهد داشت. و آنگاه به سختی می توان جلوی این بربریت را گرفت. جمهوری اسلامی با اخراج هر کارگر، خود و خانواده اش را به یک مرگ تدریجی می کشاند. آیندگان این بی تفاوتی و لا قیدی را بر ما نخواهند بخشید. باید به حمایت از کارگران اخراجی برخیزیم. و از هیچ گونه کمک و یاری به آنها و خانواده هایشان دریغ نورزیم.
حمایت از کارگران سندیکائی شرکت واحد وظیفه همه ماست و باید قاطعانه و محکم از خواست آنها حمایت نمائیم. و در تمام اعتراضات و تجمعات آنها تا رسیدن به خواستهایشان در کنار و همراهشان باشیم.

برهان دیوارگر

١٨/٤/٨۵

Borhandivargar2006@yahoo.com