سلام بر همکاران آگاه و زحمتکش
ما کارگران طبق قانون و مقررات دارای حقوقی هستیم که در صورت نا آگاهی و پیگیری نکردن به مرور زمان این حقوق دچار فراموشی شده و در نتیجه شرایط کار و زندگی روز به روز سخت تر می شود.
به طور مثال طبق ماده ٣١ قانون کار حداقل دستمزد کارگران باید تامین کننده مخارج یک خانوار پنج نفره باشد ویا
بر اساس اصل ٣١ قانون اساسی دولت موظف به تامین مسکن کارگران است، اما شاهد هستیم که این حقوق رعایت نمی شود.
طبق قوانین و مقررات بین المللی پذیرفته شده و اصل ٢٦ قانون اساسی ما کارگران حق داریم برای دفاع و پیگیری
حقوقمان بدون دخالت کارفرما و دولت و هر مقام دیگری سندیکای کارگری تشکیل دهیم.
همکاران گرامی
شوراهای اسلامی کار به دلیل دخالت کارفرما و دولت در تشکیل آنها فرمایشی بوده و قادر به دفاع از حقوق کارگران نیستند، همکاری شوراهای اسلامی کار به ویژه در جریان سرکوب، دستگیری، زندان و اخراج کارگران شرکت واحد در سال
١٣٨٤ ثابت کننده کارفرمائی بودن این شوراها می باشد. سازمان بین المللی کار، سازمان ملل متحد و سایر قوانین ومقررات بین المللی شوراهای را تشکل واقعی کارگران ندانسته و آنها را مردود اعلام کرده اند.
بر اثر شکایت سندیکای کارگران شرکت واحد به سازمان بین المللی کار اعضا شوراهای اسلامی اعزامی منجمله
علی اکبر عیوضی شورائی منطقه یک، ضارب آقای منصور اسانلو و سارق موتور سیکلت و اموال کارگران سندیکائی
در اجلاس خرداد ماه این سازمان به رسمیت شناخته نشده و به این اجلاس راه نیافتند.
طبق قوانین و مقررات پذیرفته شده بین المللی، اصل ٢٦ قانون اساسی و با توجه به اینکه سندیکای کارگری نهادی مستقل و با انتخابات کاملا آزاد و بدون دخالت دیگران فقط توسط خود کارگران تشکیل و رهبری می شود، مدافع منافع و حقوق کارگران است بنا براین سندیکاهای کارگری از جمله سندیکای کارگران شرکت واحد نماینگان واقعی کارگران محسوب می شوند.
با توجه به مطالب مطرح شده و صراحت کامل قانون بر اجباری نبودن شرکت در انتخابات ما کارگران شرکت واحد با قاطعیت اعلام می نمائیم :
در انتحابات شوراهای اسلامی کار شرکت نمی کنیم
سندیکای کارگران شرکت واحد
اتوبوسرانی تهران و حومه
١٤/٤/١٣٨٥
( همکاران گرامی لطفا تکثیر و پخش بفرمائید)