حمله به تظاهرات مردم به پا خواسته برای احقاق حقوق خودشان در دو ماه ی اخیر هر روز ابعاد گسترده‌تری می‌یابد. به همان میزان که مردم در خواسته‌های خود استوارتر و محکم‌تر حرکت می‌کنند، پایمال‌کنندگان حقوق مردم نیز به اعمالی خشن‌تری دست می‌زنند. کشتار مردم معترض با شلیک مستقیم، ضرب وشتم شدید، باتوم‌های الکتریکی و دستگیری هزاران اعتراض‌کننده گویا به نظر قدرت‌مداران کافی نبوده است که اکنون دست به کشتار بازداشت شدگان زده‌اند. آمارهای غیررسمی حاکی از کشته شدن ده‌ها نفر در بازداشتگاه‌های نیروهای نظامی و انتظامی است. اغلب بازداشت‌شدگان بر اثر ضرب و جرح و شکنجه‌های درون بازداشتگاه‌ها جان خود را از دست داده‌اند.
اوج به کارگیری این شیوه‌های کشتار زندانیان و بازداشت‌شدگان به وسیله ی نیروهای امنیتی را در دهه‌ی شصت شاهد بودیم که همواره با سکوت مقامات رسمی آن روز روبرو بوده است. برخی از عاملان و تاییدکنندگان آن خشونت‌های ضدانسانی، امروز در کنار مردم، در زندان‌ها به سر می‌برند و خود در معرض همان رفتارهایی هستند که روزگاری خودشان آن رفتارها را سازماندهی و یا تایید می‌کردند. این نشان‌دهنده‌ی این واقعیت است که خشونت مانند بیماری مسری به راحتی سرایت کرده و گسترش می‌یابد و در گسترش خود همه چیز را به نابودی می‌کشاند.....
اما اگر آمران کشتار زندانیان در دهه‌ی شصت، قتل های زنجیره‌ای و کوی دانشگاه مورد تعقیب قرار می‌گرفتند و این صاحب‌منصبان دیروز و زندانیان و مغضوبان امروز در برابر این رفتارهای غیرانسانی سکوت نمی‌کردند، امروز شاهد تکرار این اعمال به شیوه‌های جدید نبودیم.
از سوی دیگر به دنبال حمایت وسیع پناهندگان ایرانی خارج از کشور از اعتراضات مردم، پلیس فاشیست عراق نیز با چراغ سبز امریکا به اردوگاه پناهندگان ایرانی(اشرف) درعراق حمله کرده و به حشیانه‌ترین شکل تعدادی از آنان را به قتل می‌رسانند. صرف نظر از آن که این پناهندگان چه عقیده‌ای داشته باشند، این تهاجم وحشیانه نیز باید مورد اعتراض همگان قرار گیرد و به حکومت امریکا و عراق،(این مدعیان حقوق بشر) هشدار داده شود که این اعمال غیرانسانی و وحشیانه از دید مردم ما فراموش نخواهد شد.
این اعمال غیرانسانی در حالی انجام می‌شود که خبرهای تایید شده حاکی از غارت اموال مردم و خروج دسترنج زحمتکشان با ارقام نجومی به خارج از کشور در طی یک سال اخیر است. گویا سرمایه‌داران و غارتگران اموال در پناه کشتارها و اعمال غیرانسانی به راه افتاده از جانب نیروهای سرکوبگر بهترین فرصت را برای چپاول و غارت اموال آنان بدست آورده و به فکر ذخیره‌ی این اموال در کشورهای دیگر هستند تا یا در جهت سرکوب بیشتر مردم و استخدام نیروهای خارجی و یا خرید وسایل سرکوب هزینه شود و یا اگر مجبور شدند در برابر خواسته‌های مردم تسلیم شوند، زندگی راحتی را برای آینده‌ی خود از دسترنج مردم ما تدارک ببینند .
بی‌حقوقی بیکاری، عدم امنیت شغلی و خصوصی سازی اموال زحمتکشان در سی سال گذشته کفایت طمع سرمایه‌داران را نکرده است که اکنون در پناه کشتار آنان به پاکسازی آنچه از غارت‌های گذشته به جای مانده است دست می‌زنند.
ما رفتارهای خشونت‌آمیز و اعتراف‌گیری‌ها را علیه هر نیروی مخالف و دگراندیشی محکوم می‌کنیم. هم چنین معتقدیم که این رفتارهای خشونت‌آمیز علیه مخالفان، مجوز تهاجم به پایگاه‌های پناهندگان در کشورهای دیگر است.
کانون مدافعان حقوق کارگر ضمن محکوم کردن این اعمال غیرانسانی، خواهان تعقیب و افشای آمران و عاملان شکنجه و سرکوب و قتل بازداشت شدگان و پیگیری برای بازگردان اموال غارت شده ی مردم است.
ما خواهان آزادی بدون قید و شرط تمام زندانیان سیاسی و عقیدتی و انحلال تمامی نهادهای سرکوب هستیم.
و محاکمه‌ی آمرین و عاملان کشتار و شکنجه و سرکوب مردم را خواستاریم و معتقدیم تنها قانونی مفید است که حافظ منافع مردم باشد. چنین قوانینی حق برپایی اعتصاب و هر گونه اعتراض برای مردم را به رسمیت می‌شناسد و ضامن آزادی، عدالت و برابری برای مردم خواهد بود.
کانون مدافعان حقوق کارگر - ١٢مرداد ٨٨