پخش اخبار و عکسهای شکنجه شدگان و نمايش بيدادگاهها در جهت پروژه تواب سازی، موضوع شکنجه و تجاوز به زندانيان سياسی در زندانهای جمهوری اسلامی را بار ديگر و اين بار از زبان کسانی که چشمانشان را طی سه دهه بسته بودند، می شنويم.
نه می بخشيم و نه فراموش می کنيم. هنوز غم و رنج و اندوه قتل دختران باکره ای که شب قبل از اعدام توسط بازجويان و شکنجه گران به دستور خمينی مورد تجاوز قرار گرفتند بر دل مادرانی که با جعبه شيرينی در فردای آن روز روبرو می شدند، بر جا مانده است. اين عمل شنيع به دستور مستقيم خمينی در سال ۶۰ صورت گرفت. در زندانهای جمهوری اسلامی، از تجاوز به عنوان ابزاری جهت شکستن روحيه و تحقير زندانی از سال ۶۰ به بعد استفاده شده است. مسئولان زندان اين جنايت را با حکم شرعی انجام می دادند. شواهد و آثار آن جنايتها موجود است و تاکنون در کتابها و فيلمهای منتشر شده توسط زندانيان ثبت شده است.
کروبی در نامه ای به رفسنجانی خبر از شنيده هايی دال بر شکنجه و تجاوز به زندانيان اخير می دهد. وی آرزو دارد که اين شنيده ها غير واقعی بوده و تکذيب شود.
مهدی کروبی در نامه اش می نويسد:«عده ای از افراد بازداشت شده مطرح نموده اند که برخی افراد با دختران بازداشتی با شدتی تجاوز نموده اند که منجر به ايجاد جراحات و پارگی در سيستم تناسلی آنان گرديده است. از سوی ديگر افرادی به پسرهای جوان زندانی با حالتی وحشيانه تجاوز کرده اند...»
نامه افشاگرانه آقای کروبی به ويژه اين که وی خواهان پيگيری اين موضوع شده است، دستاورد ايستادگی مادران و خانواده های زندانيان است. هنوز تعدادی از زنان و دخترانی که در سياهچالهای جمهوری اسلامی به آنها تجاوز شده است در قيد حيات هستند. شکنجه های وحشيانه و منجمله تجاوز يکی از ابزارهای اصلی شکنجه گران برای اعترف گيری و تحقير زندانی است. پس آقای کروبی و امثال آنها می توانند به اين اسناد مراجعه کنند و آن را باور کنند.
اين که فرمانده نيروی انتظامی می گويد ۳ مامور به صورت خودسرانه اين کار را کرده اند، حرف پوچی است. حميدرضا کاتوزيان عضو کميته ای از مجلس رژيم که بدين منظور تشکيل شده است گفت:«بر اساس بررسيهای ما گزارشهای روزانه به اين مسئولان داده می شده است. از اين رو رفتارهای خودسرانه در بازداشتگاهها را خيلی بعيد می دانم.»
تمامی جنايتهايی که در زندانهای رژيم ايران تا کنون اتفاق افتاده است دستاورد مستقيم سياستهای راس هرم قدرت برای برپا نگاه داشتن نظم مستبدانه است. به همين دليل برای دستيابی به حقيقت آن چه که بر جوانان ما در زندانها و بازداشتگاهها رفته است کميته ای مستقل زير نطر نهادهای بين المللی بايد تشکيل شود. اين جنايتکاران البته با حضور وکيلانشان، بايد محاکمه شوند. تنها راه از بين بردن شکنجه و اعدام، محاکمه آمران و عاملان آن و لغو شکنجه و اعدام است.
زينت ميرهاشمی
zinat_mirhashemi
۰۰۳۳۶۶۰۰۷۴۴۸۹