آقای سعید ترابیان، عضو هیئت مدیره ی سندیکای کارگران شرکت واحد و حومه تهران، اخیراً مطلبی با عنوان " رنسانس تشکل کارگری یا شب بی تقدیر" انتشار داده اند، و بدین وسیله خشم و عصبانیت خود را نسبت به تحرکاتی که خارج از اراده ی ایشان در ارتباط با مسائل سندیکای شرکت واحد انجام می گیرد، نشان داده اند، ایشان هم چنین در پایان گفت و گوی خود با تلوزیون برابری در تقابل با این گونه تحرکات، ناراحتی خود به بیان این که: بعضی ها کاسه ی داغتر از آش شده اند، نشان داده است.
آقای ترابیان بدون نام بردن از اطلاعیه ای که چندی پیش با عنوان" رضا شهابی در دالان فراموشی" به تنظیم کنندگان و هم چنین پخش وسیع آن در بین رانندگان و پایانه های مختلف در تهران، حمله کرده است. پرسش این است که چرا آقای ترابیان از این موضوع ناراحت و عصبانی ست. مگر ایشان از بابت ربوده شدن شهابی، وضعیت وخیم جسمی وی و نگرانی همسر و فرزندان رضا شهابی ناراحت و نگران نیست!
پس چرا این گونه به تکثیر و پخش این اطلاعیه در بین همکاران شرکت واحد می تازد!
در پاسخ باید گفت؛ ایشان ابتدا به ساکن، از مطرح و برجسته شدن این گونه ی رضا شهابی به عنوان یار صدیق و راستین زحمت کشان، کارگری که به گواه همکارانش، منش و شخصیت بسیار پاکی دارد، اهل باند بازی نیست، و برای کمک و همیاری تنها به بدنه ی کارگری شرکت واحد متکی ست و در نزد همکاران و دیگر کارگران چهره ای دوست داشتنی ست و از محبوبیت بسیار بالایی برخوردار است.
آقای ترابیان، با داشتن شخصیت تمامیت خواه و جاه طلبانه، عادت در به کار بردن شیوه های مافیایی در درون سندیکای شرکت واحد و از میان به در کردن مخالفین خود به شیوه های غیر کارگری و زد و بند و دم خور بودن با افراد همفکر خود در خارج از سندیکا، بیشترین ضربات را به پیکر سندیکای واحد وارد آورده است، سندیکایی که با خون دل هزاران کارگر شرکت واحد برپا شده است، به خاطرشیوه های ناسالم عناصری چون ترابیان که نگاه و نظر خود و هم پالگی هایش را به جای اراده و نظر
همکارانش نشانده است، امروز در وضعیت مناسبی به سر نمی برد. او از زندگی سالم کارگری در این سندیکا هراس دارد، چرا که می ترسد بُرجُ عاجی که در این چند سال به یُمنِ اسارت منصور اسانلو و ابراهیم مددی به دست آورده است آسیب ببیند. با چنین روحیه ای، او باید بسیار شادمان باشد که سه تن از اعضای هیئت مدیره ی سندیکا در زندان باشند، و خاطره اش آسوده باشد که به یُمن اختناق و سرکوب حاکم، ظاهراً توجیح قابل قبولی برای عدم برگزاری مجمع عمومی دارد! آقای سعید ترابیان از شفافیت وحشت دارد و از گل آلود بودن آب سود می برد، اما ایشان و عناصری چون وی باید بدانند، که روز کارگران فرا خواهد رسید و آن روز انتخاب کارگران شرکت واحد
انتخابی دگر خواهد بود.
عباس وحیدی پور
٢٧/٦/١٣٨٩
همکاران عزیز در صورت امکان تکثیر و پخش کنید
---------------------------------
رنسانس تشکل کارگری یا شب بی تقدیر
بیش از 5 سال از احیای سندیکای کارگران شرکت واحد میگذرد، پنج سالی که بسیاری از فعالین و اعضای هیئت مدیره شبهای دشواری را به صبح رسانده اند هر شب به سان سالها برای خود ، خانواده و عزیزانشان گذشته است بسان آن ضرب المثلی که میگوید: "غم این خفته خواب بر چشم تر میشکند" چرا که احیای این تشکل کارگری برای بوجود آورندگانش بهای بسی سنگین داشته و دارد، تقدیرآن شبی شده که نوید بخش صبحی سپید می باشد که بر دوش بسیاری هنوز سنگینی میکند ، معلوم نیست بهای آن چقدر خواهد بود و تا کجا پیش میرود، آنهم در جایی که مزد گورکن از جان آدمی بیشتر است ، آیا نور از انتهای تونل هویدا است و صبر باید ش کرد؟ آیا مبارزه را با تمام شرایط سخت ادامه باید داد ؟ آیا میتوان گفت این رخوت نیز میگذرد؟ و در این دوره عکس العمل اعضا، دوستان و دیگران چه باید باشد؟
با نگاهی به مجموعه تحولات سال گذشته میتوان این موضوع را بیشتر مشاهده کرد که موانع و مشکلات این دوره چه تأثیرات منفی برکل مبارزات جنبش کارگری ایران و در این رهگذر کارگران شرکت واحد داشته است؟ مبارزات سندیکای کارگران شرکت واحد آیینه بخشی از کل این جنبش کارگری است چرا که در مبارزات سندیکای کارگران شرکت واحد ،ما درعین پیشرفت و عقب گردش میتوانیم شاهد پیشروی و عقب نشینی کل جنبش کارگری باشیم
هرگونه انتقال اخبار و ارتباطات خارج از حیطه صنفی کارگران مجازات سختی را به همراه خواهد داشت و برای ما که در چند سال گذشته با مشخصات واقعی خود در این مبارزه شرکت کرده ایم و در تمام زوایای کاری بصورت علنی فعالیت کرده‌ایم و بسیاری از خط قرمز ها را پس زده وقله های موفقیت زیادی را فتح کرده‌ایم (عقب نشینی خانه کارگر و شوراهای اسلامی کار-به رسمیت شناخته شدن در عرصه بین الملل کارگری و غیره) که دیگر حاضر به پس دادن آن نیستیم و نمیخواهیم که این شرایط وضعیتی را برای ما بوجود آورد که عقب بشینیم، تنها راه اصولی که برایمان مانده ادامه همان مسیری است که از سالیان گذشته آنرا آغاز کرده‌ایم و آنهم حق داشتن تشکل مستقل و مبارزه برای رسیدن به زندگی شرافتمندانه و پیگیری حقوق صنفی کارگران می باشد
در یک سال گذشته بجز سرکوب وسیع، مشکلات جانبی زیادی بر سر راه ما قرار گرفته است که نیاز داریم به آن بپردازیم و با اعلام آن امید داریم دیگران وضعیت ما را درک کرده و در این راه ما را یاری دهند، سندیکای کارگران شرکت واحد در حد توان توانسته اخبار و مشکلات خودش را انعکاس دهد و در بسیاری از موارد بسیار هم موفق بود و ما با روح جمعی اگر صلاح دیدیم اخباری را مطرح کنیم، منتشر کرده و هیچ وقت کوتاهی نکرده‌ایم و با علم به شرایط خطیر خود همیشه مراقب بوده‌ایم که اخبار کذب را منعکس نکنیم تا برایمان دردسر ساز نشود .سایت ما در چندین نوبت فیلتر شده ولی همیشه فعال بوده و نیاز به بلندگوی دیگری نداشته است. (در چندین مورد نهادهای حقوق بشری با اخبار نادرست خودشان و پخش آن در سایتها به دروغ متوسل شده) به دلیل مد شدن در این دوره نخواستیم با بحث در مورد آقایان موسوی و کروبی و جنبش سبز خودمان را سوپر انقلابی جا بزنیم (بسیاری تازه پیدا شدگان میخواهند با این نوع بحثها که هزینه هم ندارد و یا همانند بعضی فرقه ها ،با کارهای متعلق به گذشته با پخش اطلاعیه خودشان را مطرح کنند) ،بدون نام سندیکا نمیخواهیم خودمان را بزرگ جلوه داده و بگوییم که چقدر برای زندانیان کارگر نگران هستیم چرا که ریگی در کفش نداریم و احساس گناه هم نمیکنیم که این نوع کارها را انجام بدهیم ونه حاضریم با نامه نگاری به روسای جمهور دیگر کشورها و یا با امضاهای جمعی غیر سندیکایی و تشکل کارگری مسائلمان را مطرح و در ادمه آن راه حل پیدا کنیم. همانطوری که بارها در بیانیه های خود گفته‌ایم وضعیت وخیم اقتصادی حاضر از وضعیت جهانی سازی دولتهای بر می آید و در اساس از دل پذیرفتن نسخه های بانک جهانی و سازمان تجارت جهانی بیرون آمده و مجریان این سیاستها در تمام بخشهای قدرت سیاسی ایران هستند ولی هیچکدام نمیخواهند این ذلتی که برای زحمتکشان ایران بوجود آمده را به گردن بگیرند تاریخ خود میتواند بزرگترین قضاوت را انجام دهد و روسیاهی بر ذغال خواهد ماند و زحمتکشان ما هیچ‌وقت آن‌ها را نخواهند بخشید
فعالیت صنفی در کشورهایی مانند ایران با مسائل سیاسی گره خورده است و کارکرد نهاد صنفی را بسیار پیچیده میکند که در کجا باید چگونه برخورد کنیم چرا که این فعالین کارگری هستند که باید جوابگویی کار خودشان باشند نه کسانی که از راه دور دستی به آتش دارند، امید است با همیاری همه بتوانیم این دوره را نیز بگذرانیم و سعادت و بهروزی را برای مردم زحمتکش میهنمان بدست بیاوریم
سعید ترابیان - ٢۴/٠٦/١٣٨٩
مسئول روابط عمومی
سندیکای کارگران شرکت واحد
شهریور ١٣٨٩