اعتراضات کارگری در سال ۱۴۰۰

تشدید فشار بر معلمان نمی تواند از تداوم اعتراضات جلوگیری کند

جمهوری اسلامی در مواجهه با اعتراضات معلمان تلاش می کند که با بگیر و ببند و تشدید سیاست سرکوب، از روند رو به رشد جنبش معلمان جلوگیری کند. دهها معلم به اخراج، انفصال از خدمت و تبعید، تهدید شده اند و شماری دیگر به دفاتر نیروهای امنیتی احضار شده و یا حکم زندان دریافت کرده اند.
جعفر ابراهیمی، بازرس شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران، بدون داشتن وکیل، به صورت غیابی به چهار سال و شش ماه زندان محکوم شده است. یکی از علتهای اصلی این پرونده سازی جدید و صدور حکم زندان برای ایشان، اوج گرفتن مبارزات معلمان و نقش مهم و برجسته ای است که شورای هماهنگی در این مبارزات ایفا کرده است.
شعبان محمدی را خودسرانه در خانه خود بازداشت و به زندان مریوان منتقل کردند. بعد از اعتراضات معلمان و خانواده دانش آموزان نسبت به بازداشت این معلم آزاده و مبارز، وی را به بازداشتگاهی در شهر سنندج منتقل کردند. شعبان محمدی پیش تر و در آخرین تماسی که با خانواده داشته از شرایط جسمی و محل نگهداری اش شکایت و عنوان کرده بود که در مدت بازداشت به جز دقایق محدود حتی مورد بازجویی هم قرار نگرفته است.
رسول بداقی عضو هیات مدیره کانون صنفی معلمان اسلام شهر و نماینده این کانون در شورای هماهنگی تشکل های صنفی معلمان در روز دوشنبه ۲۰ آذر در خانه مسکونی خود توسط پلیس امنیت با هتک حرمت و بطور خشونت آمیز دستگیر شد. در جریان این دستگیری ماموران امنیتی وسایل ارتباطی ایشان و گوشی تلفن همسر او را نیز ضبط کردند و بی شرمانه حتی حق پوشیدن لباس مناسب را نیز از او سلب کردند. رسول بداقی پیش تر ، مدت هفت سال را به دلیل فعالیت های خود در تشکل یابی معلمان و در دفاع از حقوق آنان در زندان گذرانده است. او اینک به قید وثیقه آزاد است.
پیش از اینها، خانم نصرت بهشتی در ۱۳ مرداد به اتهام اجتماع و‌ تبانی به قصد اقدام علیه امنیت ملی بازداشت و توسط شعبه‌ی یک دادگاه انقلاب مشهد به پنج سال زندان محکوم شد. ایشان ۴ماه از این حکم را در زندان گذرانده و اینک به علت مشکلات کلیوی با قید وثیقه یک میلیارد و‌ دویست میلیون تومان آزاد است. او بعد از اتمام درمان، موظف است که خود را برای تحمل کامل این حکم، به زندانبانان رژیم معرفی کند.
خانم زینب همرنگ معلم باز نشسته در ۱ شهریور ماه ۱۳۹۹ هنگام سفر به شهر خوی در استان آذربایجان غربی بازداشت و بعد از سپری کردن پنج روز در بازداشتگاه‌ اداره اطلاعات، برای تحمل دوران محکومیت خود به بند زنان زندان اوین منتقل شد. زینب همرنگ به اتهام "اجتماع و تبانی علیه امنیت کشور" توسط دادگاه انقلاب تهران به پنج سال حبس تعزیری و به اتهام "تبلیغ علیه نظام" به یک سال حبس تعزیری محکوم شده است.
در مهر ماه ۱۴۰۰ از طرف هیئت تخلفات اداری آموزش و پرورش حکمی به محمد حبیبی، عضو و سخنگوی هیئت مدیره کانون صنفی معلمان تهران مبنی بر تجدیدنظر در حکم بدوی و تغییر آن به بازخرید اجباری و در واقع اخراج محمد حبیبی از آموزش و پرورش ابلاغ شد.
محمدرضا رمضان زاده از اعضای انجمن صنفی فرهنگیان خراسان شمالی روز دوشنبه ۲۹ دیماه ۱۴۰۰ جهت تحمل دوره محکومیت یک ساله خود، راهی زندان بجنورد شد.
محمد تقی فلاحی، دبیر کانون صنفی معلمان تهران، روز چهارشنبه ۲۹ دی ماه ۱۴۰۰، بازداشت و به زندان اوین منتقل شد تا حکم نهایی شش ماه زندان را سپری کند.
همچنین، معلمان مبارز، پیروز نامی، علی کروشات و فرنگیس نسیم‌پور از فعالین معلمان استان خوزستان در اوایل دیماه ۱۴۰۰ به دادگاه انقلاب اهواز احضار شدند.
همه اینها در حالی است که اسماعیل عبدی دبیر سابق کانون صنفی معلمان تهران بیش از ۵ سال است که در زندان بسر می برد. مقامات جمهوری اسلامی به قصد جلوگیری از آزادی اسماعیل عبدی، حکم تعلیقی ۱۰ سال حبس علیه وی را که مربوط به پرونده ای در سال ۲۰۱۱ بود، در پایان دوران محکومیت او در ۱۱ ژانویه ۲۰۲۱، به اجرا در آورند و به این ترتیب او را تا سال ۲۰۳۱ به تحمل زندان محکوم کرده اند.
این لیست به جز مورد اسماعیل عبدی تنها شامل برخی از فعالین صنفی معلمان است که در یک سال اخیر احضار و بازداشت شده اند، حکم گرفته اند و یا در حال سپری کردن حکم زندان هستند.
در چند هفته اخیر با گسترش اعتراضات سازمان یافته و سراسری معلمان، رژیم اسلامی بیش از پیش، فعالین کانون های صنفی معلمان و بخصوص اعضای شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان را هدف گرفته است. ترس و وحشت حاکمیت این است که اعتراضات سراسری معلمان همچنان گسترش یابد و در مسیر خود در پیوند با اعتصابات و اعتراضات سایر بخش های طبقه کارگر از جمله بازنشستگان، بیکاران، و نیز خانواده ۱۵ میلیون دانش آموز و در پیوند با دیگر مبارزات حق طلبانه و آزادی خواهانه به سیل خروشانی تبدیل شود و بساط این حاکمیت بنا شده بر فقر ، بی حقوقی، جنایت و سرکوب بر چیند. شبح خونین خیزش های دی ماه ۹۶ و آبان ۹۸ و اعتراضات مردم خوزستان و اصفهان برای آب و نان و صدها اعتراض حق طلبانه توسط مردمی که کارد به استخوان شان رسیده ، آستانه پرتگاه و سقوط را به رژیم نشان می دهد.
جمهوری اسلامی باید بداند که تشدید آزار و اذیت، تهدید و ارعاب و صدور احکام زندان علیه فعالین معلمان نمی تواند جنبش معلمان را از حرکت باز دارد.
ما ضمن محکوم کردن سیاست های سرکوب گرانه حکومت اسلامی، خواهان آزادی فوری و بدون قید شرط همه معلمان زندانی و لغو کلیه احکام صادر شده برای معلمان و فعالین کارگری هستیم و در این راه همچنان به وظایف خود در کسب حمایت تشکل بین المللی کارگری و معلمان، از جنبش معلمان و دیگر مبارزات طبقه کارگر در ایران ادامه می دهیم.

اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران

۱۱ فوریه ۲۰۲۲

************
فرانسه: گزارش فدراسیون ملی آموزش، فرهنگ و کار آموزی حرفه ای

سندیکای نیروی کارگری از اعتصاب ۱۳ ژانویه و تدارک برای اعتصاب و تظاهرات سراسری در روز ۲۷ ژانویه

اعتصاب روز پنجشنبه ۱۳ ژانویه در نظام آموزش دولتی یک موفقیت تاریخی بود: یک اعتصاب گسترده که موجب شد هزاران مدرسه و حتی ادارات نیز تعطیل شوند. تظاهرات ها نیز با پرقدرت بر گزار شدند. والدین دانش آموزان در همه جا از کارکنان اعتصابی حمایت کردند. نخست وزیر کاستکس مجبور شد تا به تقاضای ملاقات که از سوی همه اتحادیه های کارگری در بخش آموزش و FCPE ( والدین انجمن دانش آموزان) مطرح شده بود، در عصر همان روز تن بدهد.
نخست وزیر چه گفت؟ آیا او به خواسته های ما پاسخ داد؟
در مورد پست ها و استخدام فوری، اعلام شده که معلمان از لیست تکمیلی۱ در رده اول آموزش ابتدایی به عنوان کارمند دولتی جذب می شوند. FNEC FP-FO که ماه هاست این تقاضا را مطرح کرده، اینرا در نظر می گیرد اما خاطرنشان می کند که این فقط به سطوح اول در مدارس ابتدایی مربوط می شود و علی‌رغم درخواست‌های مکرر از نخست‌وزیر، هنوز تعداد این پست ها مشخص نشده است. علاوه بر این، سخنی در باره چگونگی پر کردن این لیست تکمیلی گفته نشده ضمن اینکه در بسیاری از بخش‌ها چنین لیستی وجود ندارد.
از سوی دیگر، چیزی که به صورت مشخص و با ارقام به آن اشاره شده مشاغل ناپایداربا دستمزد های اندک است. نخست وزیر قصد دارد این شغل ها افزایش دهد: ۳۳۰۰ شغل کوتاه مدت برای دوره پیش رو. ۱۵۰۰ نیروی کمک آموزشی تا پایان سال تحصیلی . ۱۵۰۰ کارمند موقت برای کمک های اداری. به طور خلاصه، بی ثباتی در آموزش دولتی ادامه خواهد یافت
به رغم در خواست ارائه داده شده توسط FNEC FP-FO به نخست وزیر، در مورد حقوق و دستمزد ها هیچ چیز اعلام نشده است! در حالی که کارمندان دولت ۲۱ درصد از قدرت خرید خود را از سال ۲۰۰۰ تا کنون از دست داده اند، کارکنان بیمارستان توانسته اند بطور خالص ۱۸۳ یورو در ماه بیشتر حقوق دریافت کنند. ... اما هنوز برای کارکنان آموزش و پرورش دولتی، به جز پرداخت مجدد مزایا تا ماه فوریه آن هم در ازای پذیرش دانش أموزان با الویت های خاص، هیچ چیز دیگری وجود ندارد. این برای ما غیر قابل قبول است! نخست وزیر تایید کرده که پروتکل Blanquer حفظ خواهد شد؛ پروتکلی که بدون شک به زودی نسخه پنجاه و یکم و پنجاه و دوم آن نیز به دنبال خواهند آمد که مانند نسخه های پیشین غیر قابل اجرا خواهند بود. نخست وزیر قول داده که تا پایان ماه ژانویه ماسک های بهداشتی که قبلا خبرش را داشتیم و ماسک های FFP2 برای مربیان مهدکودک ارائه داده خواهند شد. این برای ما کافی نیست؛ بطور کلی این پاسخ ها با خشمی که در ۱۳ ژانویه ابراز شد، مطابقت نمی کنند.
درخواست های FNEC FP-FO عبارتند از:
- استخدام فوری کارکنان ، طبق رتبه بندی ها در مدارس، مؤسسات و بخش های اداری و به اندازه نیازها!
- افزایش ۲۰ درصدی ارزش نقطه شاخص، و افزایش فوری شاخص به ۱۸۳ یورو خالص در ماه برای کارکنان آموزش و پرورش دولتی!
- پایان دادن به پروتکل های غیرقابل اجرا!
FNEC FP-FO بیش از هر زمان دیگر از کارکنان می خواهد تا گرد هم آیند و خواسته های خود را فهرست کنند. ما از همه تصمیم گیری های ابتکاری توسط GA پشتیبانی می کنیم . این فدارسیون خواستار تدارک اعتصاب گسترده ی بین حرفه‌ای در پنج‌شنبه ۲۷ ژانویه، برای افزایش حقوق ها، ایجاد شغل در مدارس و درهمه بخش های خدمات عمومی، همراه با کارکنان و سایر کارگران خدمات عمومی است که مانند ما قربانی اقدامات دولتی هستند. اعتراضات ما دولت را به لرزه انداخته است . آیا بحث اعتصاب و تظاهرات سراسری در دستور وزارتخانه قرار ندارد؟
۲۰۲۲/۰۱/۱۶

ترجمه و تکثیر از اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران

___________________________

۱ لیست انتظار پرسنلی که در رقابت های استخدامی به دلیل نبود تعداد لازم برای استخدام موفق نشدند.



************

حمایت "فدراسیون ملی آموزش، فرهنگ و کارآموزی حرفه‌ای

سندیکای نیروی کارگری" (فرانسه) از اعتراضات معلمان در ایران و درخواست آزادی فعالین اتحادیه ای

فدراسیون ملی آموزش، فرهنگ و کارآموزی حرفه‌ای - سندیکای نیروی کارگری با انتشار بیانیه ای ضمن پشتیبانی از اعتراضات اخیر معلمان ایران، خواهان آزادی فوری همه فعالین اتحادیه ای در ایران شد. ترجمه این بیانیه را در زیر می خوانید:
فدراسیون FNEC FP-FO از اعتصاب معلمان در ایران، در روز های دهم، یازدهم، دوازدهم و نیز بیست و سوم دسامبر، برای افزایش حقوق معلمان و مستمری بازنشستگان و خواست آنها برای آزادی معلمانی که به دلیل عضویت در تشکلات اتحادیه ای و فعالیت های پیشرو زندانی شده اند، پشتیبانی می کند. تظاهرات در حدود ۱۰۰ شهر برگزار شد. حرکتی به این گستردگی در ۴۰ ساله گذشته سابقه نداشته است.
در جریان این تظاهراتها تعدادی از فعالان بازداشت شدند. این گونه اقدامات به معنای جرم شناختن فعالیت های اتحادیه ای و یورش به آزادی های بنیادی است؛ آزادی هایی اساسی که فدراسیون ما با تمام وجود به آن ها تکیه دارد و مقاوله نامه های ۸۷ و ۹۸ سازمان جهانی کار آن ها را به رسمیت می شناسد.
ما همراه با آموزش بین المللEI ) ( از اسماعیل عبدی، دبیر سابق کانون صنفی معلمان ایران، که عضو آموزش بین الملل است، پشتیبانی می کنیم. او از سال ۲۰۰۶ تا کنون به مناسبتهای مختلف زندانی شده است. اسماعیل عبدی در سال ۲۰۱۶ از جمله به اتهام " تبلیغ علیه نظام" و "اجتماع و تبانی به قصد ارتکاب جرم علیه امنیت ملی" به پنج سال زندان محکوم شد. مقامات ایران برای آنکه از آزادی او، که طبق حکم باید در ژانویه ۲۰۲۱ انجام می شد، جلو گیری کنند حکم تعلیقی ده سال زندان برای او که مربوط به موردی در سال ۲۰۱۱ بود را به اجرا گذاشتند. به این ترتیب، دوران زندان اسماعیل عبدی تا سال ۲۰۳۱ افزایش یافته است. تحمیل زندان طولانی مدت و بد رفتاری با عبدی در زندان به شدت بر وضع سلامتی او تاثیر گذاشته است. فدراسیون ملی آموزش، فرهنگ و کارآموزی حرفه‌ای - سندیکای نیروی کارگری همراه با آموزش بین الملل خواهان آزادی فوری اسماعیل عبدی و همه فعالین اتحادیه ای در ایران است.

فدراسیون ملی آموزش، فرهنگ و کارآموزی حرفه‌ای - سندیکای نیروی کارگری (فرانسه) - ۴ ژانویه ۲۰۲۲

اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران
************

حکم پنج سال حبس علیه لیلا حسین زاده فوری و‌ بدون قید و شرط لغو باید گردد

طبق ابلاغیه‌ی اجرای احکام کیفری، صادره از طرف دادسرای عمومی و انقلاب ناحیه ۳۳، زیر پوشش دادگستری کل استان تهران، لیلا حسین زاده باید طی ۵ روز از تاریخ هیجدهم دی‌ماه، خود را جهت اجرای حکم ۵ سال حبس، به زندان اوین معرفی کند. این در حالی است که این دانشجوی انسان شناسی دانشگاه تهران و از حامیان جنبش کارگری به تازگی از یک بازداشت خشونت آمیز و حبس ۲۶ روزه با قرار وثیقه سنگین آزاد شده و در عین حال گواهی قطعی عدم توانایی ایشان در تحمل کیفر از جانب پزشکی قانونی صادر شده است.
حکم پنج سال حبس برای لیلا حسین زاده به اتهام «راه‌اندازی یک تجمع کوچک از دانشجویان» و حضور او در این تجمع صادر شده است. مراسم یاد شده برای تبریک سالروز تولد و با یاد محمد شریفی‌ مقدم، از زندانیان عقیدتی، مقابل دانشگاه صنعتی شریف، برگزار شده بود.
لیلا حسین زاده، در دوران حبس قبلی خود در سال ۹۸ بطور شدید به بیماری خود ایمنی (کرون) مبتلا شد که تنها با مصرف دوز بالای دارو قابل کنترل است. با توجه به وضعیت وخیم زندان های ایران و بدرفتاری ماموران با زندانیان به ویژه با زندانیان سیاسی، سلامتی ‌و‌ جان لیلا حسین زاده چنانچه زندانی شود در معرض خطر جدی قرار خواهد گرفت. زندانهای جمهوری اسلامی به محلی مساعد برای ابتلا به کرونا و دیگر بیماری ها و عوارض که جان زندانیان را در معرض خطر جدی و حتی مرگ قرار می دهد، تبدبل شده اند. روز گذشته بکتاش آبتین بر اثر ابتلا به کرونا در زندان و‌ عدم رسیدگی عامدانه مسئولین زندان و‌مقامات جمهوری اسلامی در واقع توسط حکومتی که او‌ را ظالمانه به زندان‌محکوم‌کرده بود، به قتل رسید. زندانی کردن لیلا حسین زاده با توجه به بیماریش، بازی با جان اوست. حکومت جمهوری اسلامی مسئول هرگونه صدمه احتمالی به سلامتی لیلا حسین زاده در زندان خواهد بود .
اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران ایران این حکم ظالمانه و بی شرمانه را قویا محکوم می کند، خواستار لغو‌ این ‌حکم و آزادی بدون ‌قید و شرط لیلا حسین زاده است و در این راستا در سطح بین المللی تلاش خواهد کرد.

اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران

نهم ژانویه ۲۰۲۲
************

جنایت کاران حاکم بکتاش آبتین را کشتند

بکتاش آبتین، شاعر، فیلم ساز و عضو کانون نویسندگان ایران، در روز شنبه ۱۸ دی ماه در حالی چشم بر جهان فرو بست که جانیان حاکم، مقدمات آن را عامدانه فراهم نموده بودند. تعلل آگاهانه مقامات قضایی و زندان جمهوری اسلامی در دستیابی بکتاش به مراقبت های پزشکی پس از مبتلا شدن به کرونا سرانجام منتهی به جان باختن او شد. مسئولیت جان زندانی که نیاز به مراقبت های پزشکی دارد در همه جای دنیا با حکومت هاست. بنابراین حکومت ایران مسئول مستقیم مرگ آبتین است.
"جرمی" که رژیم جمهوری اسلامی بابت آن بکتاش آبتین را به زندان محکوم کرده بود، خود حاکی از تعهد عمیق او به کرامت انسانی و آزادی و برابری، و در همان حال نشان دهنده درجه آزادی ستیزی جمهوری اسلامی است. بکتاش آبتین به همراه دو عضو دیگر کانون نویسندگان ایران، رضا خندان و کیوان باژن، در سال ۱۳۹۷ بابت "انتشار خبرنامه داخلی کانون نویسندگان"، "آماده کردن کتاب پژوهشی در باره تاریخ پنجاه ساله کانون نویسندگان" و حضور بر مزار جان باختگان قتل های زنجیری، زنده یادان محمد مختاری و محمد جعفر پوینده، و شرکت در مراسم سالگرد احمد شاملو، هر کدام به شش سال زندان محکوم شدند. نسبت دادن اتهامات کلیشه ای دستگاه قضایی رژیم به آنان، از جمله "تبلیغ علیه نظام" و "اجتماع و تبانی به قصد اقدام علیه امنیت کشور" مانند هزاران مورد دیگر، روپوشی چرکین برای جرم تراشی و ساکت کردن این سه عضو فعال کانون نویسندگان ایران بود.
ما جان باختن بکتاش آبتین را به همه اعضای خانواده او، کانون نویسندگان ایران و یاران و همبندان او تسلیت می گوییم و خود را در غم آنان شریک میدانیم. این جنایت بی پاسخ نخواهد ماند.

یادش گرامی باد

اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران

هشتم ژانویه ۲۰۲۲
************

تسلیت به گیتی ایرانپور

زبیده خانم از نسل زنان و مادرانی بود که کار و رنج دوران کودکی اشان، و سپس دلهره و نگرانی از سرنوشت فرزندان زندانی، مسیر زندگی اشان را دگرگون کرد. تحت دو حکومت پهلوی و جمهوری اسلامی پنج فرزند زبیده در راه مبارزه برای آزادی و برابری زندانی شدند. پسر اول او زندانی سیاسی دوران استبداد پهلوی بود و سه پسر دیگر و یکی از دو دختر او، گیتی، در دهه شصت زندانی رژیم جمهوری اسلامی بودند.
زبیده خانم بار سنگین یک خانواده کارگری و زحمتکش و مبارز را در تمام عمر با استقامت و بردباری، و آسیب های عمیقی که به همراه داشت، به دوش کشید.
ما درگذشت زبیده گرامی را به رفقایمان، گیتی ایرانپور و شریک زندگیش فرید پرتوی، و همچنین به برادر ایشان خلیل ایرانپور، و دیگر اعضای خانواده گرامیشان، تسلیت می گوییم، در اندوهشان شریکیم و برای همه این عزیزان بردباری آرزو می کنیم.

یادش گرامی باد.

اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران

دوم ژانویه ۲۰۲۲
************

دولت ایران باید نقض مداوم حقوق معلمان را متوقف کند!

انتشار: ۲۱ دسامبر ۲۰۲۱

حقوق سندیکایی، همانا حقوق بشر و دموکراسی است

آموزش بین‌الملل و سازمان‌های عضو آن از دولت ایران می‌خواهند تا به فرهنگیان اجازه دهد که بدون ترس از خشونت یا دستگیری های خودسرانه، از حق خود برای درخواست حقوق عادلانه و آزادی همکاران زندانی استفاده کنند. این فراخوان به دنبال دستگیری یکی از رهبران شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان و تداوم بازداشت سایرین، صورت می گیرد.
در ۱۳ دسامبر، معلمان و فرهنگیان در ۱۱۰ شهر در سراسر ایران در اعتراض به شرایط بد معیشتی و حقوق های پایین، دست به تحصن و تجمع زدند.
معلمان به‌عنوان یکی از سازمان‌یافته‌ترین بخش‌های کارگری کشور، طی سالها تجمعات اعتراضی گسترده‌ای برگزار کرده اند و خواسته‌های خود از جمله خواسته های زیر را با صدای بلند بیان داشته اند:
• دستمزد منصفانه
• آزادی رهبران کارگری (معلمان) زندانی
• تحقق وعده های داده شده در مورد بیمه درمانی و مزایای بازنشستگی
• پایان دادن به تبعیض در نظام آموزشی
• ممانعت از خصوصی سازی آموزش و پرورش و حفظ آموزش عمومی رایگان
• تعمیر ساختمان های مدارس
معلمان در تحصن ها و تجمعات اخیر، پلاکاردهایی در دست داشتند که بر روی آنها نوشته شده بود: "آموزش رایگان حق همه دانش آموزان است"، " جای معلم زندان نیست"، "معلمان زندانی باید آزاد باید گردند"، "اعتصاب، تجمع و تشکل مستقل حق مسلم ما است."، " معلم به پا خیز برای رفع تبعیض " و "معلمان؛ تبعیض، بی عدالتی و فقر را بر نمی تابند."
شورای هماهنگی تشکل های صنفی معلمان ایران، که عضو آموزش بین الملل است، اعلام کرده است که" نه دولت و نه مجلس هیچ توجهی به خواسته های ما نشان نداده اند» و در عوض، بودجه اعلام شده برای سال آینده کاهش یافته است.
شورا ی هماهنگی در ادامه با ابراز تاسف اعلام کرده است که : « بودجه تخصیص یافته به نهادهای نظامی و نهاد های غیر پاسخگو چندین برابر افزایش یافته در حالی که وضع معیشت اکثریت مردم و بطور مشخص معلمان، نادیده گرفته شده است".

بازداشت مسئول شورای هماهنگی تشکل های صنفی معلمان ایران را محکوم می کنیم

دبیر کل آموزش بین الملل، دیوید ادواردز، اخیرا ضمن ابراز نگرانی های فدراسیون جهانی اتحادیه های معلمان، تاکید کرد که: "ما دستگیری فعالان تشکل های معلمان در ایران را به شدت محکوم می کنیم و خواستار آزادی فوری و بدون قید و شرط آنها هستیم".
در ایران ده ها تن از فعالانی که به صورت مسالمت آمیز از حقوق معلمان دفاع کرده اند، با اتهاماتی که بیان گر جرم بودن ابراز عقاید مخالف، اعتراضات و تجمعات مسالمت آمیز و فعالیت مستقل کارگری است، زندانی هستند.
بین سال‌های ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۹، حداقل چهار معلم به اتهام فعالیت علیه دولت به اعدام محکوم شدند و سه نفر از آنها به نام های، هادی راشدی، هاشم شعبانی‌نژاد و فرزاد کمانگر، فعال معلم کرد اعدام شدند.

قطعنامه هیئت اجرایی آموزش بین الملل

در اول دسامبر امسال، هیئت اجرایی آموزش بین‌الملل، قطعنامه‌ای درباره ایران به تصویب رساند؛ قطعنامه، خواستار آزادی اسماعیل عبدی و دیگر رهبران اتحادیه ‌های کارگری زندانی شده است . به ویژه تاکید شده که سلامتی عبدی مایه نگرانی است؛ زیرا که زندانی بودن به مدت طولانی و در شرایط وخیم، بر وضع سلامتی وی به شدت تأثیر گذاشته است.
این قطعنامه همچنین تاکید می کند که حکومت ایران باید به "حقوق معلمان و کارکنان آموزش و پرورش در رابطه با خود سازمان دهی، آزادی تشکل و آزادی بیان از جمله حق تجمع مسالمت آمیز، بدون ترس و نگرانی از مداخله "مقامات" احترام بگذارد.
هیئت اجرایی همچنین از سازمان‌های عضو خواست تا به فراخوان آموزش بین‌الملل برای آزادی فوری اسماعیل عبدی و دیگر رهبران زندانی بپیوندند و همگام با آموزش بین‌الملل برای تضمین امنیت این رهبران زندانی و و رفاه اعضای خانواده آنها تلاش کنند
سال ها است که آموزش بین‌الملل وضعیت دشوار فعالان اتحادیه‌ ای و فرهنگیان در ایران را زیر نظر دارد. آموزش بین الملل همچنین کمپین هایی را برای آزادی معلمان و دیگرانی که به طور مسالمت آمیز از حقوق خود دفاع کرده اند، سازماندهی و هدایت کرده است.

ترجمه و تکثیر: اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران
************

دستگیری رسول بداقی را به شدت محکوم می کنیم

رسول بداقی، عضو هیات مدیره کانون صنفی معلمان اسلام شهر و نماینده این کانون در شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران، در روز شنبه ۲۰ آذر ۱۴۰۰ در خانه مسکونی خود توسط پلیس امنیت با هتک حرمت و بطور خشونت آمیز دستگیر شد. در جریان این دستگیری ماموران امنیتی وسایل ارتباطی ایشان و گوشی تلفن همسر او را نیز ضبط کردند و بی شرمانه حتی حق پوشیدن لباس مناسب را نیز از او سلب کردند.
رسول بداقی، این فعال برجسته و سخت کوش معلمان، پیش تر، مدت هفت سال را به دلیل فعالیت های خود در تشکل یابی معلمان و در دفاع از حقوق آنان در زندان گذرانده است. دستگیری رسول بداقی در اولین روز تحصن، اعتصاب و اعتراض سه روزه معلمان با خواست رتبه بندی معلمان و همسان سازی بازنشستگان و دیگر خواسته های معلمان صورت می گیرد. از آغاز سال تحصیلی جدید، معلمان در چندین نوبت به اعتراض و تجمع سراسری اقدام کرده اند؛ دور جدید اعتراضات، سومین حرکت اعتراضی معلمان تنها در یک ماه گذشته است.
هدف حکومت از دستگیری رسول بداقی ایجاد ترس و واهمه بین معلمان و جلوگیری از گسترش بیشتر این حرکت های اعتراضی در میان معلمان است. پیش از دستگیری رسول بداقی نیز ماموران و عوامل رژیم تلاش کرده بودند که با احضار و تهدید عده ای از فعالین معلمان از برگزاری این تجمعات اعتراضی و اعتصاب جلوگیری کنند. با این وجود، بنا به اطلاعیه شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران، روز گذشته در بیش از ۲۰۰ شهر و منطقه در سراسر کشور اعتصاب و تحصن برگزار گردید.
ما دستگیری رسول بداقی را به شدت محکوم می کنیم و خواهان آزادی فوری و بدون قید و شرط ایشان هستیم . ما همزمان در تماس با تشکلات بین المللی معلمان از آنها در خواست خواهیم کرد که بر کارزار خود برای آزادی اسماعیل عبدی، رسول بداقی، و دیگر معلمان دربند شدت بخشند.

اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران

۱۲ دسامبر ۲۰۲۱
************

لیلا حسین زاده و هیراد پیربداقی فوری و بدون قید و شرط آزاد باید گردند

سرکوب و پرونده سازی امنیتی علیه فعالین و حامیان جنبش کارگری ایران همچنان ادامه دارد.

لیلا حسین ‌زاده دانشجوی انسان شناسی دانشگاه تهران و از حامیان جنبش کارگری است. بنا به اخبار منتشر شده از جمله در کانال تلگرامی "شوراهای صنفی دانشجویان کشور" لیلا حسین زاده در شب سه شنبه ۱۶ آذر مصادف با روز دانشجو در ایران در حالیکه در شهر شیراز مسافر بود بازداشت شده است. بنا به گفته ی نزدیکان وی به نظر می رسد نهاد بازداشت کننده وی وزارت اطلاعات بوده و توسط عده ای از ماموران امنیتی همراه با ضرب و شتم بازداشت شده است. این در حالیست که تنها دو روز از تایید حکم پنج سال حبس تعزیری وی گذشته بود و این پرونده هنوز به اجرای احکام ارجاع داده نشده بود. به گفته وکیل مدافع او، حکم پنج سال حبس به اتهام «راه‌اندازی یک تجمع کوچک از دانشجویان» و حضور لیلا حسین‌زاده در این تجمع بوده است. مراسم یاد شده برای تبریک سالروز تولد و یاد کردن از محمد شریفی‌ مقدم مقابل دانشگاه صنعتی شریف تشکیل شده بود.
لیلا حسین زاده نخستین بار در جریان اعتراضات سراسری مردم در دی ماه ۱۳۹۶ به همراه عده ای دیگر از دانشجویان دستگیر و پس از ۱۶ روز بازداشت، با تودیع قرار وثیقه آزاد شد. او سپس در تاریخ ۱۶ اسفند ماه ۹۶ توسط شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به اتهام واهی "اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی" به تحمل ۵ سال حبس تعزیری و از بابت اتهام "تبلیغ علیه نظام" به تحمل ۱ سال حبس و به عنوان مجازات تکمیلی به ۲ سال "ممنوعیت خروج از کشور" محکوم شد. این حکم در تاریخ ۳ تیرماه ۹۸ توسط شعبه ۳۶ دادگاه تجدید نظر استان تهران به سه سال و نیم حبس تعزیری و همچنین مجازات تکمیلی ۲ سال ممنوعیت از خروج از کشور تقلیل یافت. اما بنا به ماده ۱۳۴ قانون مجازات اسلامی، اشد مجازات برای او تحمل ۳۰ ماه حبس تعزیری اعلام شد . لیلا حسین زاده در تاریخ ۶ مردادماه ۹۸، توسط ماموران امنیتی در منزل خود بازداشت و پس از ده روز نگهداری در یکی از خانه های امن اطلاعات سپاه، جهت اجرای حکم ۲ سال و ۶ ماه حبس تعزیری به بند زنان زندان اوین منتقل شد. لیلا حسین‌زاده در اواخر اسفند سال ۹۸ به مرخصی پزشکی اعزام شد و سپس با بخشنامه قوه قضائیه مبنی بر عدم تحمل کیفر آزاد شده بود.
لیلا حسین زاده در دوران زندان خود در سال ۹۸ به شکل حاد بیماری خود ایمنی (کرون) مبتلا شد که تنها با مصرف دوز بالای دارو قابل کنترل است، به همین دلیل او نتوانسته که واکسن کرونا دریافت کند. با توجه به دستگیری خشنونت آمیز او توسط ماموران امنیتی و وضعیت وخیم زندان های ایران و بدرفتاری ماموران با زندانیان به ویژه با زندانیان سیاسی، سلامتی لیلا حسین زاده در معرض خطر جدی قرار دارد.
هیراد پیربداقی، فعال کارگری و اجتماعی، در روز ۱۵ آبان ۱۳۴۰ همراه با عسل محمدی توسط نیروهای امنیتی بعد از بازرسی منزل او بازداشت شد و به بند ۲۰۹ زندان اوین که در کنترل وزارت اطلاعات است، انتقال داده شد. مادر او، ستاره جلالی، با انتشار ویدئویی در رسانه های اجتماعی ضمن ابراز نگرانی از وضعیت هیراد به عدم اجازه دیدار او با قاضی پرونده و اطلاع از وضعیت فرزندش اعتراض کرده و از مردم خواسته است تا برای آزادی فرزندش، صدای او باشند. علیرغم پیگیری روزانه خانواده هیراد پیربداقی، تاکنون پاسخ روشنی به نگرانیهای آنها داده نشده است. اخبار موجود حاکی از آن است که بازجویان شکنجه گر جمهوری اسلامی هیراد پیربداقی را تحت فشار شدید واذیت و آزار قرار داده اند. مادر هیراد پیربداقی در اعتراض به تداوم بازداشت او بطور روزانه در مقابل زندان اوین دست به تحصن زده است.
هیراد پیربداقی مرداد ۱۳۹۸ در تجمع اعتراضی خانواده کارگران دستگیر شده در مجتمع نیشکر هفت تپه، مقابل ساختمان دادگاه انقلاب، بازداشت و با اتهام "اخلال در نظم عمومی" زندانی شد. او سرانجام در مهر همان سال با تودیع قرار وثیقه ۴۰۰ میلیون تومانی از زندان آزاد گردید. وی سپس در تاریخ ۳ اسفند ۱۳۹۸ توسط شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران، به اتهام "اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی" به ۶ ماه حبس تعزیری محکوم شد. او در تاریخ شنبه ۲۵اردیبهشت۱۴۰۰ زمانی که برای بازپس‌گیری لوازم ضبط‌‌ شده‌اش در تظاهرات روز جهانی کارگر، به پلیس امنیت مراجعه کرد ه بود، توسط ماموران بازداشت و به زندان اوین منتقل شد تا حکم ۶ ماه حبس که قبلا برای او صادر شده بود را تحمل کند.
عسل محمدی از فعالین اجتماعی و حامیان جنبش کارگری پیش‌تر به دلیل فعالیت‌های خود در حمایت از کارگران بازداشت وزندانی شده بود. آخرین بازداشت او روز یکشنبه ۱۳ مرداد ۱۳۹۸، به دنبال حضور در شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران اتفاق افتاد . او در تاریخ ۱۴ آبان ‌ماه امسال همراه با هیرداد پیر بداقی و هفت نفر دیگر از فعالین اجتماعی با حضور در دفتر قضایی نسبت به نگهداری متهمان در سلول‌های انفرادی اعلام شکایت کرد. او سپس در تاریخ ۱۵ آبان همراه با هیراد پیربداقی دستگیر شد. عسل محمدی در روز دوشنبه اول آذر ۱۴۰۰ با قرار کفالت به طور موقت از زندان آزاد شد.
پروین محمدی، فعال کارگری و عضو اتحادیه آزاد کارگران ایران است. او از سال ۱۳۹۷ تا کنون چندین بار دستگیر و در یک نوبت حدود ۳۰ روز را در سلول انفرادی بسر برد. اخیرا مقامات جمهوری اسلامی با انتشار ابلاغیه ای از او خواسته اند که خود را برای اجرای حکم یک سال زندان که مدعی هستند در سال ۹۶ برای او صادر شده ظرف مدت ۵ روز به شعبه اجرای حکم معرفی کند. این در حالی است که به گفته پروین محمدی در آن سال هیچ اتهامی علیه او و یا هیچ دادگاهی با حضور او بر گذار نشده بود و او تا این زمان از صدور چنین حکمی بی اطلاع بوده است. صدور حکم غیابی در ایران معمول است اما طبق موازین قانونی تنها وقتی باید انجام بگیرد که مقامات به متهم دسترسی نداشته باشند. پروین محمدی در ویدئویی که علیه این ابلاغیه منتشر کرده می گوید مقامات حکومتی از محل سکونت و شماره تلفن ایشان در طی سالهای گذشته اطلاع داشته اند؛ بنابراین تنها علت صدور این ابلاغیه اراده مقامات حکومتی برای دستگیری و حبس ایشان بدون حتی رعایت تشریفات حقوقی خودشان است.
در ایران تحت حاکمیت جمهوری اسلامی، کارگران حق ایجاد تشکل مستقل خود را ندارند و هر تلاش آنان برای ایجاد تشکل یابی با سرکوب خشن حکومتی و دستگیری و زندانی شدن فعالین کارگری پاسخ می گیرد. با این وجود موج اعتصابات و اعتراضات کارگری در اقصی نقاط کشور همچنان جریان دارد. در این مبارزه ، کارگران ایران تنها نیستند. آنها از حمایت و همدلی قابل توجه اقشار محروم جامعه و بویژه از حمایت جنبش دانشجویی بر خوردارند. این شعار دانشجویان که " فرزند کارگرانیم، کنارشان می مانیم: از شعار های مطرح در ایران است.
فعالین کارگری و تشکل های مستقل کارگری در ایران، سرکوب حامیان کارگران و مردم معرض را به درستی بخشی جدایی ناپذیر از همان سرکوب سیستماتیک و سراسری توسط رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی می دانند که فقر و فلاکت غیر قابل تحمل را به طبقه کارگر ایران تحمیل کرده است.
ما از تشکل های کارگری، نیروها و جریان مترقی و سازمان مدافع حقوق انسان می خواهیم که نسبت به موج سرکوب های جمهوری اسلامی علیه فعالین کارگری و حامیان آنان، و پرونده سازی های امنیتی و بازداشت و حبس، اعتراض کنند و تلاش برای آزادی آنها و همه زندانیان سیاسی را در اولویت خود قرار دهند.

کلیه فعالین کارگری و زندانیان سیاسی و عقیدتی فوری آزاد باید گردند

اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران

۱۱ دسامبر ۲۰۲۱
************

قطعنامه و کارزار جدید آموزش بین الملل برای آزادی اسماعیل عبدی

و دیگر معلمان و فعالان اتحادیه ای در ایران

آموزش بین الملل، فدراسیون جهانی تشکلات معلمان و سایر کارکنان آموزش و پرورش در ۱۷۸ کشور و منطقه، از جمله ایران، کارزار جدیدی در حمایت از معلمان ایران و برای آزادی معلمان زندانی و بطور مشخص اسماعیل عبدی که با حبس طولانی مدت روبروست، اعلام نموده است. ترجمه بیانیه و قطعنامه آموزش بین الملل را در زیر می خوانید.

ایران: اتحادیه های بخش آموزش در جهان، نگران دستگیری فعالین اتحادیه ای در این کشور و خواهان آزادی آنان هستند.

آموزش بین الملل EI ) (به عنوان یک نهاد متعهد به حقوق اتحادیه ای و انسانی، خواهان آزادی اسماعیل عبدی و دیگر فعالین اتحادیه ای در ایران است. ما بویژه نگران وضع سلامتی اسماعیل عبدی در نتیجه تحمل حبس طولانی و در شرایط وخیم هستیم .
هیات اجرایی آموزش بین الملل طی جلسه خود در دوم دسامبر امسال قطعنامه ای را به تصویب رساند که خواهان احترام به " حقوق معلمان و کارگران عرصه آموزش برای سازماندهی و آزادی تشکل و آزادی بیان، شامل حق تجمع مسالمت آمیز بدون ترس از دخالت نهادی های حکومتی" است.
هیات اجرایی، همچنین از تشکل های عضو این نهاد در خواست کرد که هم صدا با آموزش بین الملل، آزادی فوری اسماعیل عبدی و دیگر رهبران زندانی را درخواست نمایند و همراه با این نهاد برای تضمین سلامتی و بهبود وضعیت اعضای خانواده این زندانیان تلاش کنند.
سالهاست که آموزش بین الملل، پیگیر وضعیت دشوار فعالین اتحادیه ای و معلمان در ایران بوده و نقش برجسته ای در کمپین ها برای آزادی معلمان زندانی و دیگرانی که بطور مسلمت آمیز بر حق خود پای فشرده اند، ایفا کرده است.

متن قطعنامه هیات اجرایی آموزش بین الملل
قطعنامه هیات اجرایی خواهان آزادی اسماعیل عبدی و دیگر رهبران بازداشت شده در ایران است.
هیات اجرایی آموزش بین الملل در نشست خود در تاریخ اول دسامبر ۲۰۲۱
ا- با نگرانی شدید به موارد زیر توجه نمود:
الف. اسماعیل عبدی دبیر سابق کانون صنفی معلمان تهران از سال ۲۰۰۶ تا کنون بارها با اتهامات واهی مانند " تبلیغ علیه نظام " و " جاسوسی" به زندان افتاده است.
ب. او در سال ۲۰۱۶ با اتهام واهی " تبلیع علیه نظام" و " اجتماع و تبانی به قصد ارتکاب جرم علیه امنیت ملی " به ۵ سال زندان محکوم شد.
پ. مقامات ایران به قصد جلوگیری از آزادی اسماعیل عبدی، حکم تعلیقی ۱۰ سال حبس علیه وی را که مربوط به پرونده ای در سال ۲۰۱۱ بود، در پایان دوران محکومیت او در ۱۱ ژانویه ۲۰۲۱، به اجرا در آورند و به این ترتیب او را تا سال ۲۰۳۱ به تحمل زندان محکوم کرده اند.
ت. دوران طولانی زندان و بدرفتاری با اودر زندان، وضع سلامت او را به شدت تحت تاثیر قرار داده است.
ث. خانواده عبدی ( همسر، دو دختر و یک پسر-مترجم) توسط نیروهای امنیتی مورد اذیت و آزار قرار گرفته اند و در معرض خطر جدی قرار دارند.
۲- با در نظر گرفتن و تایید اینکه:
الف- اسماعیل عبدی تنها به دلیل فعالیت های مسالمت آمیز اتحادیه ای از جمله به دلیل ارتباط با آموزش بین الملل، سازمان دهی تظاهرات مسالمت آمیز در مقابل مجلس در سال ۲۰۱۵ در اعتراض به دستمزد های پایین و بودجه نامکفی آموزش و پروش و مخالفت با زندانی کردن فعالین معلمان، زندانی شده است.
ب. بازداشت او و دیگر فعالین اتحادیه ای و مدافعان حقوق بشر، مصداق نقض آزادی تشکل یابی، سازماندهی و آزادی بیان است.
۳ - از حکومت ایران می خواهد که:
الف. همه اتهامات را بدون قید و شرط کنار بگذارد و اسماعیل عبدی و دیگر فعالین اتحادیه ای و مدافعان حقوق بشر را آزاد کند.
ب. به حق معلمان و دیگر کارگران عرصه آموزش برای سازمان یابی، آزادی در ایجاد تشکل و آزادی بیان از جمله حق تجمع مسالمت آمیز و بدون ترس از دخالت نهاد های حکومتی، احترام بگذارد.
پ. گفتگو با تشکل های نمایندگی معلمان و کارکنان عرصه آموزش در ارتباط با مسایل مربوط به سیاست آموزشی و معلمان را نهادینه کند.
ت. به حقوق و حریم خصوصی اعضای خانواده اسماعیل عبدی و دیگر رهبران زندانی احترام بگذارد و امنیت و رفاه آنان را تضمین نماید.
۴- از تشکل های عضو می خواهد که:
الف. به فراخوان آموزش بین الملل برای آزادی اسماعیل عبدی و دیگر رهبران بپیوندند.
ب. به تلاش های آموزش بین الملل برای تضمین امنیت و رفاه اعضای خانواده اسماعیل عبدی بپیوندند.

ترجمه و تکثیر: اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران

۷ دسامبر ۲۰۲۱
************

ایران: اطلاعات تکمیلی در مورد تشدید سرکوب و اذیت و آزار فعالین کارگری و اجتماعی در ماه های اخیر

طی ماه های گذشته، به ویژه با رسیدن ابراهیم رئیسی به مقام ریاست جمهوری، سرکوب و اذیت و آزار فعالین کارگری، معلمان، نویسندگان، وکلا، فعالین اجتماعی و مدافعان حقوق بشر توسط رژیم جمهوری اسلامی به شدت افزایش یافته است. ابراهیم رئیسی، پیش از انتخاب شدنش به عنوان رئیس جمهور، ریاست قوه قضاییه را به عهده داشت. او در قبل " عضو هیئت مرگ بود؛ هیئتی که در سال ۱۳۶۷ بطور پنهانی و فرا قضایی، حکم اعدام هزاران زندانی سیاسی را در اوین و گوهر دشت را صادر کرد" ۱
از آغاز ماه اکتبر تا کنون بیش از ۵۰ نفر از فعالین کارگری و اجتماعی در سراسر کشور توسط ارگان های امنیتی رژیم جمهوری اسلامی احضار شده و یا مورد بازخواست قرار گرفته اند. این سرکوب گری ها حتی شامل کسانی شده است که دوران محکومیت خود را در زندان های رژیم می گذرانند.

نمونه هایی از این سرکوب گریها را در زیر می خوانید:
عسل محمدی و هیراد پیربداقی، از مدافعان حقوق کارگران و فعالین اجتماعی، روز شنبه ۶ نوامبر ۲۰۲۱ توسط نیروهای امنیتی بعد از بازرسی منزل آنها بازداشت شدند. هیراد پیر بداقی از طریق تماس تلفنی به خانواده خود اطلاع داده است که او را به بند ۲۰۹ زندان اوین که در کنترل وزارت اطلاعات است، انتقال داده اند.
در آخرین نمونه ها از سرکوب معلمان، جعفر ابراهیمی، بازرس شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران در ۳۱ اکتبر ۲۰۲۱ در دادگاه مرکزی کرج به اتهام واهی محاکمه شد. بعلاوه قرار است که ایشان در ۱۷ نوامبر ۲۰۲۱ در دادگاه انقلاب کرج به اتهام " تبلیغ علیه نظام و اقدام علیه امنیت ملی" محاکمه شود. در استان آذربایجان شرقی، لطیف روزیخواه از اعضای هئیت مدیره کانون صنفی معلمان این استان، توسط دادگاه انقلاب جلفا فرا خوانده شده و قرار است که در ۱۰ نوامبر ۲۰۲۱ به اتهامات بی پایه مانند " تبلیغ علیه نظام " مورد محاکمه قرار گیرد. همچنین محمود ملاکی از اعضای هیئت مدیره کانون صنفی معلمان بوشهر به " تبلیغ علیه نظام، توهین به رهبری، توهین به مقدسات و شایعه پراکنی" متهم شده و قرار است که در ۱۶ نوامبر دادگاهی شود.
سپیده قلیان، دانشجو، شهروند - خبرنگار و مدافع حقوق کارگران، در ۱۱ اکتبر ۲۰۲۱ هنگامی که در مرخصی خارج از زندان بسر می برد با یورش حدود ۳۰ نفر از ماموران امنیتی به خانه والدین او بطور خشونت آمیز دستگیر شد. در ابتدا او را به مکان نامعلومی منتقل کردند و سپس در ۱۴ اکتبر او را از اهواز به بوشهر و از آنجا به بند ۲۰۹ زندان اوین انتقال دادند. سپیده قلیان به زندان برگردانده شده تا بقیه حکم زندان که به دلیل گزارش دهی و حمایت از اعتصاب کارگران نیشکر هفت تپه در سال ۲۰۱۸ علیه او صادر شد را بگذراند. او در مجموع به تحمل ۱۹ سال زندان محکوم شده است.
همچنین شش نفر از فعالین کارگری و سیاسی که حکم زندان خود را در زندان بزرگ تهران می گذرانند از جمله قربانیان این نوع اقدامات خشونت بار و بی رحمانه بوده اند. در ۹ اکتبر ۲۰۲۱ شاپور احسانی راد، فعال کارگری و از اعضای اتحادیه آزاد کارگران ایران و اسماعیل گرامی معلم بازنشسته و همچنین چهار فعال سیاسی دیگر، به اسامی پویا قبادی، اکبر باقری، اکبر فراجی و اکبر شیرازی، توسط گروهی از زندانیان خطرناک بدون دلیل مورد حمله و ضرب و شتم قرار گرفتند. به گزارش تشکلات مستقل کارگری در ایران، این حمله با هماهنگی مقامات زندان و به قصد تهدید و انتقام گیری از زندانیان سیاسی صورت گرفته است. طبق گزارش ها افراد مهاجم، به چاقو و تیزی مسلح بودند و در نتیجه تعدادی از مضروبین این حمله خشونت آمیز به مراقبت های پزشکی نیاز پیدا کردند. رژیم جمهوری اسلامی وجود "زندانی سیاسی" را به رسمیت نمی شناسد و بنابراین، زندانیان سیاسی را غالبا و بطور آگاهانه با زندانیان خطرناک در یک بند یا سلول قرار می دهد.
مورد دیگر وضعیت خسرو صادقی بروجنی، روزنامه نگار و پژوهش گر حوزه کار و اقتصاد سیاسی است، که اولین بار در ۸ ماه مه ۲۰۱۹ دستگیر شد. او در شعبه ۳۶ دادگاه تجدید نظر تهران به اتهام "اجتماع و تبانی به قصد ارتکاب جرم علیه امنیت ملی و بین المللی کشور" مورد محاکمه قرار گرفت و به ۵ سال حبس محکوم شد . او مجددا در ماه اوت ۲۰۲۰ دستگیر و در زندان مخوف اوین جایی که هم اینک دوران محکومیت اش را می گذارند منتقل گردید. در روز های اخیر وضعیت سلامتی او به وخامت گراییده اما مقامات زندان مانع از از دسترسی او به مراقبت های پزشکی شده اند.
افزون بر این، وکلا مصطفی نیلی، و آرش کیخسروی، و مهدی محمودیان، فعال اجتماعی، حدود یک ماه پیش زمانی که در حال تهیه کیفر خواست علیه علی خامنه ای، رهبر جمهوری اسلامی، و حسن روحانی، رئیس جمهور سابق، و وزیر بهداشت سابق به اتهام قتل غیر عمد مردم در جریان شیوع بیماری کرونا بودند، دستگیر شدند . آنان اخیرا در نامه ای خطاب به "هیات نظارت مرکزی بر حسن اجرای قانون و احترام به آزادی های مشروع" ، اعلام کرده اند که به دلیل خود داری از امضای تعهد کتبی مبنی بر انصراف از تعقیب کیفر خواست، در زندان تحت فشار روانی قرار گرفته اند و در سلول انفرادی محبوس شده اند .
همچنین خانم فرزانه زیلابی، وکیل مدافع، در سپتامبر ۲۰۲۱ توسط دادگاه انقلاب اهواز به یک سال زندان و دو سال محرومیت از مسافرت به خارج محکوم شد. علت محکومیت خانم زیلابی دفاع ایشان از حقوق کارگران است. او وکیل مدافع کارگران هفت تپه بوده است. وکیل خانم زیلابی در خواست تشکیل دادگاه تجدید نظر را کرده است و در همان حال کارگران هفت تپه، لغو فوری و بدون قید شرط اتهامات علیه خانم زیلابی را خواستار شده اند.

افزایش اعتراضات کارگری
به باور تشکل های مستقل کارگری، تشدید سرکوب گری ها و اذیت و آزار فعالین کارگری توسط چمهوری اسلامی، به قصد کنترل و سرکوب اعتصاب ها و اعتراض های کارگری انجام می گیرد که در اقصی نقاط کشور در جریان است. . برای مثال تنها طی ماه گذشته شاهد چندین اعتراض توسط معلمان در سراسر کشور بودیم که خواستار افزایش حقوق، بهبود حقوق بازنشستگی و پایان دادن به خصوصی کردن آموزش هستند. بنابر فراخوان شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران، امروز، پنجشنبه ۲۰ آبان ۱۴۰۰، فرهنگیان بازنشسته و شاغل تجمعات اعتراضی با مطالبه "رتبه‌بندی ‌شاغلان هشتاد درصد حقوق‌ هیات‌ علمی" و "همسان‌ سازی‌ بازنشستگان مبتنی بر قانون مدیریت خدمات کشوری" در حداقل ۲۷ استان‌ و ۶۲ شهرستان برگزار شد.
در ۱۹ ژوئن ۲۰۲۱ هزاران کارگر پیمانی در پتروشیمی ها و صنایع گاز در عسلویه با خواست افزایش دستمزد، بهبود شرایط کار و خلع ید از شرکت های پیمانی دست به اعتصاب زدند. این اعتصاب به فاصله کوتاهی به بخش های دیگر صنایع نفت، گاز و پتروشیمی گسترش یافت و دهها هزار نفر از کارگران پیمانی به اعتصاب پیوستند. این اعتصاب از سوی تشکلات معلمان، بازنشستگان، دیگر تشکل های مستقل کارگری و خانواده هایی که عزیزان شان در جریان خیزش آبان ۱۳۹۸ توسط نیروهای سرکوب گر رژیم کشته شدند، مورد حمایت قرار گرفت. هنوز نیز گروهی از کارگران پیمانی در بخش های از صنایع گاز و پتروشیمی ها از آنجا که به خواسته های خود نرسیده اند، در اعتصاب بسر می برند.
در شرکت نیشکر هفت تپه، کارگران در طول ۵ سال گذشته بارها دست به اعتصاب و اعتراض زده اند و خواهان پرداخت حقوق های معوقه، لغو مالکیت خصوصی شرکت و محاکمه مالکان خصوصی به جرم اختلاس و فساد مالی شده اند. سرانجام در اوایل ماه اکتبر امسال مسئولین حکومتی مجبور به عقب نشینی نسبت به کارگران شدند و با انتشار رسمی حکم دادگاه، اعلام شد که مالکان خصوصی این شرکت به اتهام اختلاس و فساد مالی به زندان های طویل محکوم شده اند و شرکت رسما به مالکیت دولت بر گردانده شده است.
بطور کلی گزارشهایی که توسط "اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران" در ایران جمع آوری و انتشار یافته حاکی است که در سال شمسی گذشته، حدود ۱۹۰۰ مورد اعتصاب و اعتراض کارگری توسط کارگران شاغل چه در بخش خصوصی و چه در بخش دولتی در سراسر کشور به وقوع پیوسته است. این اعتراضات در حالی صورت گرفته و می گیرد که جمهوری اسلامی با شدت تمام در حال سرکوب تشکلات مستقل کارگری و پایمال کردن حق تشکل یابی است. کارگران اما با بکار گیری تاکتیک ها و راه کارهای گوناگون ازجمله ایجاد کمیته های اعتصاب، برگزاری مجمع عمومی و انتخاب نمایندگان خود، همچنان در راه رسیدن به خواسته های خود و برای آنکه صدایشان شنیده شود مبارزه می کنند.

اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران

۱۱ نوامبر ۲۰۲۱

تلخیص و ترجمه از متن انگلیسی اتحاد بین المللی

************

بازداشت وکلای دادگستری، فعالین کارگری و فشار علیه زندانیان سیاسی را محکوم می کنیم.

فیلم های منتشر شده از ضرب و شتم زندانیان، بر خورد تحقیر آمیز، ضد انسانی و انزجار آور با کسانی که دوران محکومیت شان را می گذرانند همان گونه که عده ای از زندانیان سیاسی در نامه سر گشاده خود از زندان به درستی تاکید کرده اند تنها نشان دهنده بخشی از رفتار وحشیانه رژیم اسلامی با زندانیان و بازداشت شده گان است. بخش دیگر و بزرگتر این رفتار وحشیانه به ویژه با فعالان کارگری، اجتماعی و زندانیان سیاسی، پرونده ای است قطور، به همان اندازه هولناک و شاید تصویر ناپذیر؛ پرونده ای که برگ برگ آن روایتی است از سلب آشکار حقوق اولیه انسان های معترض، نگاهداری بازداشت شدگان در سلول های انفرادی، اعمال انواع شکنجه از جمله شکنجه سفید - مانند حبس زندانی برای مدت طولانی در سلول انفرادی- تهدید زندانی، تواب سازی، وادار کردن زندانی به اعتراف علیه خود، تحقیر و آزار و اذیت خانواده های زندانیان و ... این لیست را همچنان می توان ادامه داد.
پرونده حکم شش سال زندان برای فعال کارگری، کامران ساختمانگر بعد از تلاش های دوساله او برای یک بررسی عادلانه در روز شنبه ۴ شهریور ۱۴۰۰ برای اظهار نظر و دستور به دفتر دادستانی عمومی سنندج ارجاع شده است. کامران ساختمانگر حدود دوسال پیش با اعمال نفوذ بازجویان دستگاه امنیتی، توسط شعبه اول دادگاه انقلاب سنندج به شش سال حبس محکوم شد. اعتراضات و دفاعیات او علیه این حکم نا عادلانه مورد توجه قرار نگرفت و دادگاه تجدید نظر حکم داد گاه اول را تایید کرد. کامران ساختمانگر در حالی دو سال گذشته را در زیرشبح حکم شش سال حبس سپری کرده است که تمام تلاش های او برای دادخواهی راه به جایی نبرده است و او همچنان در برزخ بین آزادی و زندان بسر می برد.
بازداشت عده ای از وکلای دادگستری که درصدد طرح شکایت علیه مقامات و مسئولان حکومتی درارتباط با سومدیریت کرونا در کشور بودند، بازداشت و پرونده سازی برای فعالان کارگری و تشدید فشار های عوامل امنیتی بر تعدادی از زندان سیاسی از آخرین برگ های پرونده جنایتکارانه رژیم در نقض فاحش حقوق انسانی و حقوق زندانیان سیاسی است.
نوع بر خورد رژیم اسلامی نسبت شیوع ویروس کرونا را اگر تصمیم آگاهانه این رژیم برای گسترش این بیماری به منظور تحت شعا قرار دادن وضعیت فلاکت بار اجتماعی و همچون وسیله ای برای به تاخیر انداختن اعتراضات اجتماعی ندانیم، بدون تردید می توانیم بگوییم که نوع مواجهه این حکومت با پاندمی کرونا مصداق قتل عام مردم است. در نتیجه سیاست های این حکومت هر روز صدها نفر توسط این ویروس مرگ زا جانشان را از دست می دهند و هزاران خانواده در سوگ عزیزان از دسته رفته خود فرو می روند. همان زمان که علی خامنه ای ورود واکسن های انگلیسی و آمریکایی را ممنوع اعلام کرد و دیگر نهادها و ارگانهای رژیم از آن استقبال و پیروی کردند، مشخص بود که مردم در معرض چه فاجعه ای قرار گرفته اند. تشکل های کارگری، معلمان و بازنشستگان از جمله نیروها و صداهایی بودند که بارها نسبت به سیاست های فاجعه بار رژیم در رابطه با کرونا اعتراض کردند و خواهان واکسیناسیون سریع و رایگان شهروندان شدند. اما صرف نظر از عامل عمد، بی لیاقتی، ناکاردانی و منافع اقتصادی باندها و نهادهای حکومتی که از واردات و فروش داروهای کرونا فربه و فربه تر می شوند منجر به وضعیت هولناکی شده است که اینک شاهد آن هستیم . ایران از نظر درصد جمعیت واکسینه شده در پایین ترین رده در میان کشورها قرار دارد و کرونا مردم بی دفاع را گروه گروه درو می کند. عاملان وضع موجود باید پاسخگوی این شرایط باشند و این حق طبیعی مردم و از جمله وکلای دادگستری و فعالین اجتماعی است که خواهان دادخواهی و پاسخگویی از طرف حکومت باشند. اما رژیم سراپا فاسد و جنایت کار حاکم نه تنها در این مورد نیز هیچ مسئولیتی را نمی پذیرد و خود را موظف به پاسخگویی نمی داند بلکه چاره را در حذف و خاموش کردن پرسش گران و شاکیان می داند. به این ترتیب پیش از آنکه وکلا و فعالین اجتماعی بتوانند شکایت خود را به ثبت برسانند، خود آنان دستگیرشدند. هم اکنون مصطفی نیلی، آرش کیخسروی، محمدرضا فقیهی، مهدی محمودیان و مریم افرا افزار در بازداشت بسر می برند. در جمهوری اسلامی، زور عریان حکومت کننندگان، خود قانون است.
در همان حال، بگیر و ببند و پرونده سازی علیه فعالان کارگری و دیگر فعالان اجتماعی ادامه دارد. روز چهارشنبه دهم شهریور ۱۴۰۰ مأموران وزارت اطلاعاتی با مراجعه به منزل امیرعباس آزرم ‌وند، روزنامه نگار اقتصادی و از فعالین کارگری او را بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل کردند. اتهام مطرح شده علیه او تبلیغ علیه نظام عنوان شده است. در جریان این بازداشت، ماموران همچنین وسایل شخصی و‌ کتاب‌های امیر عباس را ضبط کردند و با خود بردند.
در همان حال فایل صوتی ای از محمد داوری، فعال دانشجویی و از مدفعان حقوق کارگران منتشر شده که گوشه ای دیگر از برخورد های ضد انسانی ماموران اطلاعات و قضایی علیه بازداشت شدگان و پرونده سازی علیه آنان را افشا می کند. محمد داوری در سال ۹۸ به اتهام تبلیع علیه نظام از طریق تشویق کارگران بید بلند بهبان به اعتصاب و حمایت از اعتصابات کارگری و همچنین به اتهام اقدام علیه امنیت ملی از طریق عضویت در گروهای مارکسیستی دستگیر شد. محمد داوری در این فایل صوتی شرح می دهد که او بر اساس پرونده سازی نهاد های امنیتی، در دادگاه بدوی که تنها ده دقیقه طول می کشد به ۹ سال حبس محکوم می شود که این حکم سپس در دادگاه تجدید نظر به سه سال و ۹ ماه کاهش می یابد . او در این فایل می گوید که در دوران بازداشت موقت در یاسوج، ماموران اطلاعاتی با سو استفاده از شرایط خانواده، او را مورد تهدید قرار داده بودند که در صورت عدم همکاری با نهاد های اطلاعاتی، حکم ارتداد را برایش تدارک خواهند دید. بنا به گفته او موارد همکاری مورد نظر ماموران اطلاعاتی عبارت بوده است: از همکاری اطلاعاتی و نفوذ در گروهای سیاسی، نوشتن کتاب تحت عنوان کج راهه علیه عقاید فکری و مشی سیاسی خود و نشستن جلوی دوربین و شرکت در تهیه مستند علیه جنبش طبقه کارگر. او توضیح می دهد که در در دادگاه تجدید نظر وقتی قاضی می گوید که اتهام وابستگی به گروهای " معاند" از انجا که این گروها در دهه شصت متلاشی شده اند، ادله کافی نیست ماموران اطلاعاتی استدلال می کنند که عضویت محمد داوری به صورت تعلق فکری بوده است، و او از جمله به همین اتهام نیز محکوم می شود. محمد داوری ۱۷ ماه است که در حبس بسر می برد و اکنون در زندان عادل آباد شیراز دوران حبس خود را می گذراند. قوانین مربوط به عفو مشروط، شامل او نیز می شود به همین دلیل اخیرا از طرف حفاظت اطلاعات زندان، اداره اطلاعات استان و وزارت اطلاعات که با جدیدت می کوشند که مانع ازادی او گردند، مورد تهدید و فشار مضاعف قرار گرفته است. دلیل این فشارها اطلاع رسانی محمد داوری از وضعیت وخیم زندان عادل آباد و وضعیت برداران افکاری است. در طول مدت حبس، اعضای خانواده محمد داوری به انواع مختلف مورد آزار قرار گرفته اند. با توجه به وضع سلامتی و شرایط سخت خانوداگی و دوری راه، ۹ ماه است که ایشان هیچ ملاقاتی نداشته است.
اتحاد بین المللی بازداشت وکلا و فعالین اجتماعی به دلیل تلاش برای طرح شکایت علیه مقامات حکومتی، دستگیری و پرونده سازی علیه فعالین کارگری و فشار علیه زندانیان سیاسی و خانواده آنها را به شدت محکوم می کند و خواهان آزادی فوری همه بازداشت شدگان و زندانیان سیاسی است.

اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران

۲۱/۹/۳
************

در همبستگی با اعتراضات جوانان و مردم محروم خوزستان

اعتراضات گسترده مردم خوزستان در حالی وارد دهمین روز خود شد که در چندین استان دیگر نیز مردم به حمایت از خوزستان به خیابان آمده اند. اعتراض مردم به بی آبی با هر معیاری که سنجیده شود، حق طبیعی و بدیهی بشمار می رود. اما سرکوب گری و جنایت پیشگی رژیم اسلامی سرمایه هیچ حد و مرزی نمی شناسد. فریاد مردم علیه تشنگی را با گلوله پاسخ می دهد و بیشرمانه آدم می کشد. بنا به گزارش ها تا کنون دست کم ۸ نفر از جوانان معترض با سلاح های جنگی به قتل رسیده اند، دهها نفر مجروح و صدها نفر دیگر دستگیر شده اند. در خوزستان دسترسی به اینترنت مختل شده و در بعضی از شهرهای این استان، با وجود گرمای شدید، برق قطع شده است که گمان می رود هدف از آن جلوگیری از ارتباط گیری و گزارش دهی از اعتراضات باشد. در خیزش مردم در آبان ۹۸ نیز حکومت برای جلوگیری از گسترش بیشتراعتراضات و سرپوش نهادن بر کشتار مردم، اینترنت را برای چندین روز قطع کرد.
بحران آب در خوزستان و بطور کلی در ایران، بیش از آنکه ناشی از تغییرات اقلیمی باشد، نتیجه دهها سال سیاست های فاجعه بار حکومت اسلامی در مدیرت آب است؛ سیاستی که از یک سو در جهل و بی لیاقتی ریشه داشته و از سوی دیگر در خدمت کامل به منافع نهاد های حکومتی و باند های قدرت و ثروت به اجرا گذاشته شده است. سفره های آب زیر زمینی را با برداشت بی رویه خالی کرده اند، با سد سازی های فاجعه بار و پروژه های زیان بار انتقال آب، خوزستان و بسیاری از مناطق ایران را به بحران تشنگی دچار کرده اند. سیاست های کلان رژیم در طول ۴۲ سال گذشته، علاوه بر بحران آب، موجب تخریب مداوم محیط زیست، قطع و آتش سوزی جنگل ها، بحران ریز گرد ها، خشک شدن دریاچه ها و تالاب ها شده؛ به گونه ای که زیست بوم بخش بزرگی از کشور به صورت برگشت ناپذیر در معرض خطر نابودی قرار گرفته است .
تحت حاکمیت رژیم جمهوری اسلامی ایران، مردم هنوز از فاجعه ای رها نشده با فاجعه دیگر رو برو می شوند: بحران ریزگرد ها با بحران آب گره می خورد. فاجعه مدیریت کرونا با بحران قطع برق همراه می شود. فاجعه کشتار مردم معترض در دی ۹۶ به کشتار آبان ۹۸ می پیوندد و این هر دو با سرنگون کردن هواپیمایی مسافربری در دی ۹۸ بدست پدافند سپاه پاسداران تکمیل می شود.
بر متن چنین شرایطی است که اعتراض مردم خوزستان علیه کم آبی و اعتراض مردم در دیگر استانها بلافاصله و به درستی به اعتراض علیه کلیت نظام حاکم تبدیل می شود. شعارهایی مانند مرگ بر اصل ولایت فقیه، مرگ بر دیکتاتور و مرگ بر جمهوری اسلامی به خوبی نشان می دهد که مردم معترض، رژیم حاکم را بانی و مسبب وضع موجود می دانند.
اعتراضات کنونی مردم این بار با اعتراضات وسیع کارگری همزمان شده است. بیش از یک ماه است که دهها هزار کارگر پیمانی در صنعت نفت، گاز و پتروشیمی در اعتراض به شرایط بسیار سخت کار و با درخواست افزایش دستمزدها به بیش از ۱۲ میلیون تومان و بیست روز کار و ده روز مرخصی و بهبود شرایط زیستی کمپ ها در اعتصاب بسر می برند. همزمان، کارگران نیشکر هفت تپه بار دیگر در اعتراض به بلاتکلیفی مالکیت شرکت و با خواست خلع ید قطعی از مالک اختلاس گر کنونی و پرداخت حقوق معوقه، دست به اعتصاب زده اند. و این همه در حالی است که در طول ماه های گذشته اعتراضات کارگری از جمله اعتراض و تجمعات بازنشستگان در ابعاد و وسعت بی سابقه در جریان بوده است.
همزمانی گسترش اعتراضات و اعتصاب های کارگری با اعتراضات مردم محروم و تحت ستم خوزستان و دیگر نقاط کشور، اکنون بیش از پیش زمینه ایجاد پیوند بین جنبش کارگری و اعتراضات فرودستان و حذف شدگان را فراهم کرده است. این پیوند می تواند توازن قوای طبقاتی را به نفع جنبش کارگری و مردم معترض تغییر دهد.
اعتراض حق اولیه و مسلم مردم است. در خوزستان علاوه بر استثمار و ستم شدید طبقاتی، سالیان متمادی شاهد سرکوب شدید فعالین عرب و بیکاری، فقر، و تبعیض سیستماتیک علیه ساکنین عرب و لر این استان بوده ایم. ما از اعتراضات حق طلبانه مردم محروم و تحت ستم که دیگر تاب تحمل وضعیت موجود را ندارند، حمایت می کنیم، و در همان حال سرکوب و کشتار معترضان توسط نیروهای سرکوب گر رژیم اسلامی را به شدت محکوم می کنیم. ما به رژیم اسلامی هشدار می دهیم که با توسل به خشونت و کشتار مردم حتی اگر بتواند برای چند مدت به عمر خویش بیافزاید اما نمی تواند بقای خود را تضمین کند. هیچ حکومتی با هر درجه ای از خشونت گری، موفق نخواهد شد که دهها میلیون نفر از مردم را به تحمل شرایطی وادار کند که دیگر تحمل پذیر نیست.
ما از همه رسانه ها و خبرنگاران مستقل در ایران می خواهیم که در اعتراض به سرکوب مردم خوزستان و دیگر فرودستان قلم بزنند و زیر بار تحمیل و تهدید حکومت برای انتشار اخبار دروغین و سرپوش نهادن کشتار فرودستان معترض نروند و همراه آنها به وضعیت فاجعه بار معیشت و زیست کارگران و فرودستان اعتراض کنند.
ما از همه تشکل های کارگری و نهادهای مترقی و مدافع حقوق انسانی در سطح بین المللی می خواهیم که سرکوب مردم و به خصوص جوانان معترض و کارگران توسط رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی ایران را قویا محکوم کنند و مقامات حکومتی را تحت فشار شدید قرار دهند که سرکوب مردم را متوقف کند.

اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران

۲۵ ژوئیه ۲۰۲۱
************

از اعتصاب کارگران نفت پشتیبانی می کنیم

موج اعتصاب کارگران شرکت های پیمانی و پروژه ای در بخش های نفت، گاز و نیروگاهها همچنان در حال گسترش است. ابتدا در ۲۸ خرداد ماه کارگران رسمی نفت در پایانه نفتی خارک اعتصاب کردند. سپس در ۲۹ خرداد هنگامی که کارگران پیمانی نیروگاه بید خون، دست از کار کشیدند کارگران شاغل در دهها شرکت پیمانی به اعتصاب پیوستند؛ اعتصابی که هر روز دامنه دار تر می شود و جنبه سراسری به خود گرفته است.
افزایش دستمزدها و پرداخت به موقع آن، ایمن سازی محیط کار، تغییر در نوبت کار به صورت ۲۰ روز کار و ۱۰ روز مرخصی، لغو قوانین برده داری مناطق ویژه اقتصادی و برچیدن شرکت های پیمانی - این دلالان نیروی کار انسانی- از جمله خواسته های کارگران اعتصابی است. پرداخت نشدن بخشی از دستمزد کارگران با وجود پایان یافتن مدت قرارداد و نیز کسر حق بیمه از دستمزد کارگران و عدم ارسال لیست بیمه‌ها به سازمان تامین اجتماعی، به روال عادی فعالیت شرکت های پیمانی تبدیل شده است.
کارگران ارکان ثالث، فصلی، ساعتی، پروژه‌ای و قرارداد مدت معین که با پیمانکاران مختلف کار می‌کنند، بطور گسترده در این اعتراض سراسری شرکت کرده اند . اعتصاب های جاری دومین اعتصاب سراسری کارگران نفت و گاز و نیروگاها بعد از اعتصاب مرداد ماه سال گذشته است. با این حال، مقامات حکومتی در مواجهه با این اعتصاب و اعتراض گسترده، غافل گیر شده اند. کمیسیون انرژی مجلس و دیگر مقامات حکومتی به دست پا افتاده اند و در حال سبک و سنگین کردن نوع واکنش رژیم جمهوری اسلامی به این اعتصاب هستند. سازمان دهندگان اعتصاب با هشیاری اعلام کرده اند که این اعتصاب، اخطار آنان به کارفرمایان و حکومت است و در صورت بر آورده نشدن خواسته های خود، به اعتصاب ۹ تیرماه که توسط کارگران رسمی نفت اعلام شده، خواهند پیوست و مطالبات خود را در همبستگی و مبارزه مشترک با آنان پیگیری خواهند کرد. در همین ارتباط شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت اعلام کرده است که دور تازه ای از اعتراضات به زودی آغاز خواهد شد. تا کنون تعدادی از تشکل های کارگری در ایران و در سطح بین المللی و همچنین جمعی از معلمان، دانشجویان و خانواده های جان باختگان اعتراضات آبان ۹۸ و خانواده های جان باختگان سقوط هوایپمای اوکراینی از کارگران اعتصابی پشتیبانی کرده اند. انتظار می رود که این حمایت ها همچنان گسترش یابد.
ما همبستگی خود را با کارگران اعتصابی در شرکت های پیمانی نفت، گاز و نیروگاها اعلام می داریم، از خواست های به حق آنان پشتیبانی می کنیم و بنا به وظیفه خود از تشکل های بین المللی کارگری می خواهیم که از مبارزات کارگران نفت در ایران پشتیبانی کنند.

اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران ایران

۲۶ ژوئن ۲۰۲۱

https://etehadbinalmelali.com/
info@workers-iran.org
alliance@workers-iran.org