طبق اطلاعات موجود، در یکی دو سال گذشته تلاشهایی از طرف تشکل حکومتی "مجمع عالی نمایندگان کارگران ایران" برای ارتباط و همکاری با بخش آسیا و اقیانوسیه " کنفدراسیون بین المللی اتحادیه های کارگری" ( آی تی یو سی - آسیا و اقیانوسیه) صورت گرفته است. از جمله طبق گزارشی که در زیر به آن اشاره می شود، امکان عضویت این تشکل دست ساز رژیم جمهوری اسلامی در کنفدراسیون بین المللی اتحادیه های کارگری با نظر مثبت، مورد بحث قرار گرفته است و احتمال دارد که در این مورد تصمیم گیری شود.
در گزارش آی تی یو سی-آسیا و اقیانوسیه به شورای عمومی منطقه ای در ماه اکتبر ۲۰۱۴ که ما به تازگی به آن دسترسی پیدا کرده ایم، چنین آمده است:
"دبیر کل آی تی یو سی - آسیا و اقیانوسیه تا به حال دو نشست با رهبران مجمع عالی نمایندگان کارگران ایران ( CIWR) در هنگام برگزاری صد و سومین اجلاس سازمان جهانی کار در ماه ژوئن ۲۰۱۴ در ژنو داشته است. به نظر می رسد که.CIWR دارای یک ساختار رسمی است، و آنها اظهار می دارند که از قرارداد دست جمعی برخوردار بوده و امکان مذاکره با دولت و کارفرمایان را دارند. رئیس "مجمع عالی نمایندگان کارگران ایران" نماینده بخش صنعت است. پس از عضویت خانه کارگر جمهوری اسلامی ایران (WH) در "فدراسیون جهانی اتحادیه های کارگری" (دبیلیو، اف، تی، یو) اکنون زمان نزدیک شدن آی تی یو سی / آی تی یو سی- اسیا و اقیانوسیه به ایران فرا رسیده است، و CIWR می تواند یکی از تشکلات برای این شروع باشد - البته با در نظر گرفتن سیاست های بین المللی در رابطه با ایران. برای پیگیری جلسات با CIWR، پیشنهاد می شود که دبیر کل آی تی یو سی- آسیا و اقیانوسیه ارتباط رسمی با آنها را به منظور جمع آوری اطلاعات بیشتر در مورد تشکلشان آغاز کند، بدون آنکه به مسائل مربوط به عضویت سازمانی آنها (در آی تی یو سی) اشاره ای شود."
مختصری درباره مجمع عالی نمایندگان کارگران
در سال ۱۳۸۴ جناح احمدی نژاد پس از در اختیارگرفتن قوه مجریه، در رقابت با جناح رفسنجانی وشاخه "کارگری" آن - خانه کارگر- تصمیم گرفت که شاخه "کارگری" وابسته به خود را ایجاد کند. جناح احمدی نژاد با چنین هدفی با استناد به تبصره ۴ ماده ۱۳۱ قانون کار در مورد تشکلات مجاز کارگری و بطور مشخص با استناد به مجاز بودن کارگران برای انتخاب نماینده، تصمیم گرفت که نهادی خارج از واحدهای تولیدی و خدماتی - همچون خانه کارگر که در بیرون از واحدهای تولیدی وخدماتی است- را ایجاد کند. به این گونه طرح ایجاد مجمع نمایندگان کارگران که در هیچ واحد تولیدی وخدماتی تشکلی ندارد وفقط افرادی از آنها در برخی از واحدها تحت عنوان نماینده کارگر حضور دارند، ریخته شد.
عملی کردن طرح فوق بعهده وزیر کار وقت، سید محمد جهرمی، گذاشته شد و حدود وظایف و اختیارات و نحوه عملکرد مجامع نمایندگان کارگران استان ها و مجمع عالی نمایندگان کارگران دردولت نهم در تاريخ ٨٧/۳/۱۳ به تصويب وزير كارو امور اجتماعي رسيد. سپس در ۵ مرداد سال۱۳٨٧ طی نشستی که با پیام جهرمی آغازشد، مجمع نمایندگان کارگران موجودیتش را اعلام کرد(ضمیمه ۱، ۲ و۳).
با آغاز فعالیت مجمع نمایندگان کارگران ازسال ۱۳٨٨ جناح احمدی نژاد از اعضای این مجمع همچون مهره ای برای پیشبرد اهداف خود درمجامع و نهاد های داخلی ازجمله در هیئت امنای سازمان تامین اجتماعی، شورای عالی کار، شورای عالی حفاظت، ایمنی وبهداشت کشور و همچنین در مجامع بین المللی مانند اجلاس سالیانه سازمان جهانی کار، بهره گرفت.
این مجمع دررقابت درون حکومتی درانتخابات شورای اسلامی شهر تهران، لیستی را تحت نام جبهه کار و تولید به عنوان نامزد معرفی کرد. سردبیر این جبهه آرش فراز دبیرکل مجمع نمایندگان کارگران بود. این جبهه در بیانیه اعلام موجودیت خود نوشت: "جبهه کار و تولید ملی ایران با همیاری و مشارکت جمعی از فعالان و اعضای تشکل های صنفی در لبیک به فرمان رهبر معظم انقلاب با هدف تلاش و فعالیت در مسیر حماسه آفرینی در صحنه سیاسی و فضای اقتصادی کشور فعالیت خود را آغاز کرد."
تعدادی از نامزد های این جبهه، نمایندگان اتاق بازرگانی و عضو بسیج بودند، ازجمله:
- طاهره سادات ايرانی، عضو فعال بسيج جامعه پزشكی،
- محسن بهرامي ارض اقدس، معاون سابق وزير بازرگاني و رئيس سازمان بازرسی و نظارت و عضو هيئت نمايندگان اتاق بازرگانی و صنايع و معادن ايران و تهران،
- فاطمه دانشور، عضوهيئت نمايندگان اتاق بازرگانی و صنايع و معادن ايران و تهران و رئيس هيئت مديره موسسه مهر آفرين (رجوع شود به ضمیمه های ۵،۴ و٦).
یکی دیگر ازاقدامات مجمع نمایندگان کارگران جمهوری اسلامی ایران تشکیل کمیته مشترک همکاری با اتاق بازرگانی است.(ضمیمه٧)
هنگامی که جناح احمدی نژاد قوه مجریه را از دست داد و جناح روحانی به قدرت رسید، خانه کارگری ها به قوه مجریه بازگشتند و یکی از اعضای شورای مرکزی خانه کارگر یعنی علی ربیعی به سمت وزیر کار بر گزیده شد. به این گونه مجمع نمایندگان کارگران در دولت روحانی تقریبا بی یاور شد. برای نمونه، سید محمد یاراحمدیان، رئیس هیئت مدیره مجمع عالی نمایندگان کارگران ازطرف علی ربیعی ازهیئت امنای سازمان تامین اجتماعی کنار زده شد. گفتنی است که سید محمد یاراحمدیان هنگامی که درهیئت امنای سازمان تامین اجتماعی عضویت داشت، همراه با سه عضو دیگر این هیئت به دریافت ۴٨٠ ميليون ريال از سعید مرتضوی، رئیس سابق سازمان تامین اجتماعی، متهم شده بود(ضمیمه ٨ مورد٢١).
همچنین در تابستان سال جاری دفتر مجمع عالی نمایندگان کارگران در خیابان زنجان از دست مدیران این تشکل خارج شد؛ در دوران احمدی نژاد با حمایت وزیر کار وقت، سازمان تامین اجتماعی با مدیریت سعید مرتضوی مکانی را دراختیار این مجمع برای فعالیت قرارداده بود. پس ازجابجایی قدرت و افتادن وزارت کار بدست تشکل رقیب، یعنی خانه کارگر، این مکان از آنها پس گرفته شد.
در دی ماه سال١٣٩٢، دومین دوره انتخابات هیئت مدیره مجمع عالی نمایندگان کارگران جمهوری اسلامی ایران برگزار شد و نمایندگان آنان در سراسر کشور اعضای جدید هیئت مدیره را برای یک دوره سه ساله انتخاب کردند. ترکیب هیئت مدیره این تشکل که دربرگیرنده دوبخش صنعت و حرفه است، نشان ازحضورمدیران، کارشناسان و صاحب منصبان ادارات وصاحبان حرفه در رهبری این تشکل دارد: در بخش صنعت، سید ابراهیم اسلامی از استان کرمان، سید محمد یاراحمدیان از استان اصفهان و مجید فیروزآبادی از خراسان رضوی و بیت اله حسین زاده از آذربایجان شرقی، محمدرضا راهداری زاده از خوزستان و محمد کاری از خراسان جنوبی به عنوان اعضای اصلی هیئت مدیره و همچنین سودم علی پور معصوم از آذربایجان غربی، اکبر حمزه ای از کرمان و سیدعلی اکبر علوی نژاد از مازندران به عنوان اعضای علی البدل انتخاب شدند. در بخش حرفه، نیز احمد عبدی زاده از لرستان، الله شکر جوادی از اردبیل، سید احمد موسوی از فارس، محمدرضا تاجیک از تهران و علی قنبری غدیری از چهارمحال و بختیاری به عنوان اعضای اصلی هیئت مدیره و داود قنبری از سیستان و بلوچستان، حسین داد آفرین از یزد و ابراهیم سورگی از سیستان و بلوچستان به عنوان اعضای علی البدل انتخاب شدند.
علاوه برترکیب رهبری، نگاهی به روابط این تشکل با نمایندگان کارفرمایان ازجمله نمایندگان اتاق بازرگانی، صاحب منصبان -سابق و کنونی- و از جمله رابطه با چهره های سرشناس جناح احمدی نژاد ونیروهای امنیتی وبسیجی همچون محمد طالبی فرمانده بسیج کارگری کشور، به خوبی وابستگی این تشکل به یک جناح از حکومت و بخشی از کارفرمایان را نشان می دهد( ضمیمه ٩).
همانطور که در گذشته خبررسانی و افشا کرده بودیم، فدراسیون جهانی اتحادیه های کارگری (دبیلیو، اف، تی یو) سال هاست که با خانه کارگر جمهوری اسلامی ایران روابط بسیار نزدیک و دوستانه ای دارد و مدتی ست که خانه کارگر را به عضویت خود در آورده است. و این در حالی است که فدراسیون فوق، به روشنی از ماهیت خانه کارگر به عنوان یک تشکل حکومتی آگاه است. مجمع عالی نمایندگان کارگران نیز در همین مسیر و در رقابت با خانه کارگر از مدتی پیش، بویژه از زمانی که در جدال بین جناح های حکومتی دستش در دولت جدید تا حدودی بسته شد، در تلاش بوده است که با بزک کردن چهره خویش، در سطح بین المللی خود را یک تشکل واقعی کارگری جا بزند و زمینه های عضویت خود در فدراسیون رقیب دبلیو اف تی یو، یعنی آی تی یو سی، را فراهم نماید. بدیهی است که هم خانه کارگر و هم مجمع عالی نمایندگان کارگران، جدا از نزاع هایی که با هم دارند ، تشکلاتی کاملا دست ساز و ضد کارگری هستند و اساسا بخشی از دستگاههای کنترل و به تطمیع کشاندن کارگران توسط حکومت سرمایه داری و استبدادی جمهوری اسلامی می باشند.
اتحاد بین الملی طی سالهای گذشته گزارشات متعددی در ارتباط با مماشات سازمان جهانی کارگر با تشکلات به اصطلاح کارگری اما وابسته به جمهوری اسلامی منتشر کرده است. ما در آخرین گزارش خود از اجلاس سال پیش سازمان جهانی کار که در جولای ۲۰۱۵ منتشر شد، نوشتیم : "نمایندگان همین تشکلات به اصطلاح کارگری اما وابسته به دولت، هر سال به عنوان نماینده کارگران ایران در اجلاس سالیانه سازمان جهانی کار شرکت می کنند که این امر به درستی مورد اعتراض شدید تشکلات و فعالین کارگری قرار گرفته است؛ تشکل ها و فعالین مستقل کارگری در ایران و خارج از کشور، تعدادی از تشکلات کارگری بین المللی و همچنین فعالین اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران درایران، سالهای طولانی است که بطور مرتب با ارائه اسناد و مدارک به سازمان جهانی کار نشان داده اند که این به اصطلاح "تشکلات کارگری" کاملا وابسته به رژیم هستند و نه تنها کارگران ایران را نمایندگی نمی کنند بلکه ابزاری هستند در دست رژیم برای سرکوب مبارزات کارگران."
با اطمینان می توان گفت که تا کنون افشاگری های گسترده ای بر علیه این تشکلات وابسته حکومتی به زبانهای بین المللی صورت گرفته است و هیچ تشکل کارگری در سطح بین المللی نمی تواند مدعی بی اطلاعی در مورد ماهیت این تشکلات حکومتی باشد. از این رو هر گونه نشست، همکاری و یا اقدامی در جهت به عضویت در آوردن مجمع عالی نمایندگان کارگران توسط آی تی یو سی- آسیا و اقیانوسیه، دهن کجی و توهین آشکار به تشکلات و فعالین مستقل کارگری در ایران است که سالهای سال برای کسب حقوق بنیادی کارگران از جمله حق ایجاد تشکل واقعی و مستقل کارگری مبارزه کرده اند و در این راه با انواع سرکوب از سوی دولت، مانند تعقیب، اخراج، ضرب و شتم ، زندان و اعدام روبرو بوده اند.
ما، کارزار علیه این تشکلات وابسته به رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی را کماکان ادامه خواهیم داد و از کلیه تشکلات کارگری و چپ ایران و جهان در خواست می کنیم که همچنان به اعتراضات خود علیه همکاری بین آی سی یو تی و مجمع عالی نمایندگان کارگران و همچنین علیه عضویت خانه کارگر در دبیلیو، اف، تی، یو ادامه دهند. صرف نظر از خط سیاسی این دو فدراسیون اتحادیه ای، باید برای آنها روشن باشد که هر سطحی از همکاری با نهادهای وابسته حکومتی که ادعای نمایندگی کارگران ایران را دارند ضربه ای است به تلاش فعالین کارگری و تشکلات مستقل کارگری در ایران و آنها نسبت به عواقب این همکاری ها مسئول خواهند بود.
اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران
۱۸ ژانویه ۲۰۱۶
info@workers-iran.org / www.workers-iran.org/ www.etehadbinalmelali