اسماعیل عبدی دبیر کل کانون صنفی معلمان ایران بعد ازبیش از دو هفته اعتصاب غذا سرانجام روز شنبه ۲۵ اردیبهشت ۱۳۹۵ برابر با ۱۴ مه ۲۰۱۶ با قرار وثیقه از زندان آزاد شد. ما آزادی اسماعیل عبدی را به ایشان و خانواده، و به همه معلمان و دیگر کارگران مبارز تبریک می گوییم. اعتصاب غذای همزمان اسماعیل عبدی و جعفر عظیم زاده، دبیر هیئت مدیره اتحادیه آزاد کارگران ایران، موجی از اعتراضات در داخل و در سطح بین المللی را به دنبال داشت. رژیم کارگر ستیز جمهوری اسلامی زیر فشار این اعتراضات که همزمان با روز جهانی کارگر و نیز در آستانه برگزاری یکصد و پنجمین اجلاس سازمان جهانی کار صورت گرفت، مجبور شد که به آزادی عبدی اگر چه با قید و شرط و دریافت وثیقه تن در دهد. با وجود مشروط بودن آزادی عبدی و همچنین آزادی مشروط محمود بهشتی لنگرودی در روزهای گذشته، این یک پیروزی نسبی اما مهم برای مبارزات بخش های مختلف طبقه کارگر در ایران محسوب می شود و تاکید دیگری است بر این واقعیت که با مبارزه متحد و هماهنگ در داخل و در عرصه بین المللی می توان این رژیم سرکوب گر را مجبور به عقب نشینی کرد.
عبدی و عظیم زاده در بیانیه مشترکی که پیش از آغاز اعتصاب انتشار دادند و برای تحقق مطالبات مندرج در آن دست به اعتصاب غذای نامحدود زدند، خواهان پایان دادن به امنیتی شمردن مبارزات و اعتراضات کارگری و نسبت دادن اتهامات امنیتی به فعالین کارگری شدند، و به سرکوب تشکل های مستقل کارگری، دستمزدهای چندین مرتبه زیر خط فقر و نقض گسترده و صریح حقوق پایه ای کارگران و بگیر و ببند فعالین کارگری توسط رژیم و سکوت و بی عملی سازمان جهانی کار در قبال آن اعتراض کردند.
جمهوری اسلامی مجبور شد که اسماعیل عبدی را آزاد کند، اما برای تحقق خواسته ها و مطالبات بخش های مختلف طبقه کارگر که این دو فعال کارگری نیز در بیانیه مشترک به بخش های مهم آن تاکید کرده اند، راه طولانی در پیش است. افزون بر این جعفر عظیم زاده همچنان در بند است و سلامتی اش در خطر جدی قرار دارد. به نظر می رسد که رژیم اسلامی با آزاد کردن مشروط عبدی و در زندان نگاه داشتن جعفر عظیم زاده می کوشد در بین مبارزات و اعتراضات بخشهای مختلف طبقه کارگر تفرقه و شکاف ایجاد کند، و به ویژه حرکت اعتراضی معلمان را از مبارزات و اعتراض های سایر بخش های طبقه کارگر مجزا سازد. این ترفند حآکمیت باید از سوی همه بخش های طبقه کارگر افشا شود و پاسخ در خور بگیرد. مطالبات، خواسته ها و منافع همه بخش های طبقه کارگر مشترک است؛ دستمزدهای چند مرتبه زیر خط فقر، عدم پرداخت به موقع دستمزد ها، نداشتن امنیت شعلی، بیکارسازی ها، تشدید کار و بدتر کردن شریط کار، بازنشستگی با حقوقی که کفاف حداقل نیازها را نیز نمی دهد، و نقض فاحش و گسترده حقوق بنیادی کارگران، از جمله حق ایجاد تشکل مستقل، از معضلاتی است که رژیم اسلامی سرمایه برکل طبقه کارگر اعم از معلمان، پرستاران و کارگران مراکز تولیدی و خدماتی تحمیل کرده است. در همان حال، سرکوب گر و دشمن نیز یکی است: نیروهایی که به تجمع اعتراضی معلمان حمله می کنند همان هایی هستند که به تجمع اعتراضی پرستاران و یا به کارگران معترض در پتروشیمی ها یورش می برند. نظام قضایی و دادگاهایی که فعالین معلمان را با اتهامات بی پایه و کلیشه ای چون "اقدام علیه امنیت ملی" به زندانهای طولانی محکوم می کنند همانی هستند که کارگران عضو سندیکای شرکت واحد و... را درست با همان اتهامات به زندان می فرستند. در یک سخن در همه جا حرکت و مبارزه کارگران برای رسیدن به خواسته های خود با سد سرکوب رژیم اسلامی روبرو می شود. در چنین شرایطی، تنها اتحاد طبقاتی و مبارزه هماهنگ و مشترک بخش های منختلف طبقه کارگر می تواند این توازن قوای نابرابر را به نفع همه کارگران تغییر دهد. آزادی همه کارگران زندانی، تمام زندان سیاسی، و لغو کلیه احکام زندان اعم از تعلیقی و تعزیری و رفع اتهامات امنیتی علیه فعالین کارگری را می توان با مبارزه هماهنگ و متحدانه به این رژیم سرکوب گر تحمیل کرد.
ما ضمن ابراز خوشحالی از آزادی مشروط اسماعیل عبدی و محمود بهشتی لنگرودی خواهان لغو کلیه اتهامات علیه آنان و آزادی بدون قید و شرط این دو معلم زحمتکش هستیم. نباید اجازه داد که جمهوری اسلامی با ترفندی دیگر در دادگاههای تجدید نظر احکام ظالمانه زندان علیه این فعالین را تایید کند. ما همچنین نگران وضع سلامتی جعفر عظیم زاده وخواهان آزادی فوری و بدون قید و شرط او از زندان هستیم. ما رژیم ضد کارگر جمهوری اسلامی و مقامات زندان را مسئول عواقب اعتصاب غذای او می دانیم.
اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران
۱۷ مه ۲۰۱۶
info@workers-iran.org