!از خواسته های محمود بهشتی ... حمایت کنیم

از خواسته های محمود بهشتی لنگرودی برای پایان دادن به اعتصاب غذایش حمایت کنیم!

محمود بهشتی لنگرودی، سخنگوی کانون صنفی معلمان، بارها توسط رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی دستگیر شده و در شهریور ماه سال ۹۴ در اعتراض به دستگیری خود اعتصاب غذا کرد.
محمود بهشتی این بار اعتصاب غذای خشک خود را از تاریخ ۵ آذر آغاز و اعلام کرده است اعتصاب غذایش را تا رسیدن به خواسته هایش، مبنی برلغو حکم ظالمانه نه سال زندان دردادگاه چند دقیقه ای و محاکمه اش دردادگاهی علنی با حضور هیئت منصفه و برخورداری از وکیل مستقل، ادامه خواهد داد.
معلمان به عنوان بخشی از طبقه کارگر ایران برای رسیدن به مطالبات بحق خود رژیم جمهوری اسلامی را بارها به چالش کشیده اند، اما پاسخ رژیم همواره تهدید، ارعاب، سرکوب و زندان بوده است.
در دهه هشتاد معلمان زنجيره‌ای از تجمعات و اعتصاب های گسترده را در بسیاری از شهرهای ایران با خواست دستمزد بالای خط فقر، حق تشکل مستقل، آموزش رایگان، استانداردسازی مدارس متناسب با استانداردهای بین المللی و مخالفت با سیاست خصوصی سازی مدارس و تبدیل آموزش و پرورش به یک نهاد تجاری سازمان دادند. اما حکومت به این خواست های به حق معلمان با سرکوب و بگیر و ببند پاسخ داد. اعتراضات گسترده و سراسری معلمان در دی و اسفند ماه ۹۳ و پس از آن در ٢٧ فروردین، ۱٧ اردیبهشت و سپس در ۳۱ تیرماه ۹۴ با همان مطالبات انباشته شده از دهه هشتاد، بار دیگر نشان داد که معلمان به رغم همه سرکوب های رژیم از مطالبات خود دست نخواهند کشید.
اعتراضات اخیر معلمان از دی ماه ۹۳ تا اردیبهشت ۹۴ در حال رشد بود و تجمعات رو به افزایش. در ۳۱ تیر ماه اگرچه رژیم خود را از پیش برای سرکوب کامل اعتراض آماده کرده بود و با ایجاد جو رعب و وحشت و تهدید توانست تعداد شرکت کنند گان در تجمع ۳۱ تیر را به حداقل ممکن برساند اما نتوانست کل این جنبش و مطالباتش را فرو نشاند.
دستگیری علیرضا هاشمی، علی اکبر باغانی، اسماعیل عبدی و تعداد دیگری از معلمان و بریدن حکم ۳ سال زندان دیگر برای رسول بداقی بعد از پایان ٦ سال حبس و حکم نه سال برای بهشتی لنگرودی، هزینه سنگین و ضد انسانی ای است که جمهوری اسلامی به معلمان ایران تحمیل کرده است.
اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران حمایت خود را از مطالبات بحق محمود بهشتی لنگرودی اعلام می کند و به سهم خود کوشش خواهد کرد که حمایت تشکل های کارگری بین المللی به ویژه تشکلهای معلمان را از خواسته های بهشتی لنگرودی و آزادی فوری و بدون قید و شرط او و تمامی کارگران و معلمان زندانی جلب کند. ما ضمن ابراز نگرانی از وضعیت بهشتی لنگرودی، رژیم سرکوب گر جمهوری اسلامی را مسئول حفظ جان و امنیت او می دانیم.

۷ دسامبر ۲۰۱۵

*******************

کارزار بین المللی علیه سرکوب فعالین کارگری و معلمان را هر چه گسترده تر به پیش بریم

پس از به قتل رساندن شاهرخ زمانی توسط رژیم جنایتکار جمهوری اسلامی ایران، کارزارهای بین المللی در اعتراض به قتل شاهرخ و در خواست تحقیق مستقل بین المللی در این مورد و خواست آزادی فوری و بدون قید شرط کلیه کارگران و معلمان زندانی ادامه داشته است. تا کنون دهها تظاهرات اعتراضی نسبت به قتل شاهرخ زمانی در کشورهای مختلف و مراسم های گرامیداشت این مبارز جنبش کارگری و سوسیالیستی برگزار شده اند. بعلاوه، اطلاع رسانی در مورد کشته شدن شاهرخ در زندان جمهوری اسلامی به زبانهای مختلف و پخش خبر در میان تشکلات کارگری و حقوق مدنی در سطح بین المللی واکنش گسترده ای داشته و موجب گردید که اعتراضات و شکایاتی در این خصوص از طرف این نهادهای بین المللی طرح و پیگیری شوند.
همان گونه که در اطلاعیه های اخیر خود تاکید کردیم قتل شاهرخ زمانی بر متنی از دور جدید هجوم و سرکوب فعالین کارگری و اجتماعی توسط رژیم جمهوری اسلامی صورت گرفته است: بازداشت علی نجاتی، که اکنون بیش از۲۵ روز است بدون هیچ حکم زندانی شده است، صدور حکم ۹ سال زندان برای محمود صالحی، صدور حکم جدید هفت سال زندان برای بهنام ابراهیم زاده و حکم جدید سه سال زندان علیه رسول بداقی، و پرونده سازیهای گوناگون علیه معلمان در بند و دیگر فعالین تشکلات و کمیته های مستقل کارگری، همچون سندیکای کارگران شرکت واحد، اتحادیه آزاد کارگران و کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری، نمونه هایی است از تشدید سرکوب گری های رژیم سرمایه داری اسلامی ایران و انتقام گیری این رژیم از تشکلات و فعالینی که با اراده راسخ و پذیرش همه خطرات از حقوق پایه ای کارگران از جمله از حق ایجاد تشکل مستقل طبقاتی دفاع کرده اند.
این فعالین از جمله افتخارات طبقه کارگر در ایران هستند و نامشان هم اینک نیز در تاریخ جنبش کارگری ایران که بیش از صد سال سابقه مبارزه علیه سرمایه داری و حکومتهای آن و برای حق خواهی و برابری طلبی را پشت سر خویش دارد به ثبت رسیده است. علی نجاتی از فرزندان شریف طبقه کارگر ایران کسی است که به همراه دیگر کارگران زحمتکش در شرکت نیشکر هفت تپه سهم بسیار ارزنده ای در تشکیل سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه داشته است. کارگران نیشکر هفت تپه نمونه ای از اتحاد و دموکراسی کارگری را با ایجاد سندیکای خود از طریق مجمع عمومی کارگران و آنهم به رغم همه تهدید ها و سرکوب گری ها ی رژیم به نمایش گذاشتند. علی نجاتی و همکارانش تا کنون بهای سنگینی برای این تاریخ سازی خویش پرداخته اند، اما او همچنان با شهامت از حقوق کارگران و استقلال طبقاتی آنان در برابر طبقه استثمارگر سرمایه دار ایران و دولت سراپا فاسد، غارتگر و جنایت پیشه ای که کارگر زندانی را مخفیانه در زندان می کشد، دفاع می کند.
محمود صالحی از مبارزین جسور طبقه کارگر و از چهره های شناخته شده جنبش کارگری در ایران و سطح بین المللی است که در بر آمد و عروج اخیر جنبش کارگری ایران که از جمله در مراسم اول ماه مه سال ۱۳۸۳ تبلور یافت نقشی برجسته داشته است. او تاوان این جسارت طبقاتی و مبارزه پیگیر علیه سرمایه داری را با سال های طولانی زندان، اعتصاب غذای های دراز مدت و تحمل انواع شکنجه های جسمی و روحی بارها پرداخته است. هر دوکلیه او از کار افتاده اند و او در وضعیت جسمی خطرناکی بسر می برد. با این حال حکومت اسلامی سرمایه در محمود، دشمن طبقاتی ای را می بیند که دست بردار نیست، خاموش نمی ماند، از پرداخت هزینه مبارزه پروا ندارد و همچنان در راه تشکل یابی و حق خواهی کارگران قدم برمی دارد. صدور حکم ۹ سال زندان برای محمود نشان دهنده آن است که وجود او خاری است در چشم سرمایه داران حاکم. حکم ۹ سال زندان برای محمود صالحی با نظر گرفتن وضعیت سلامتی او در واقع حکم کشتن او است، حکم اخطار خونین علیه کارگرانی است که به فقر و استثمار و بی حقوقی معترض اند.
بهنام ابراهیم زاده، فعال کارگری و حقوق کودکان بیش از پنج سال است که در زندان است و اینک هفت سال زندان دیگر برایش بریده اند. ستمی که بر بهنام ابراهیم زاده رفته و می رود نمونه آشکاری است از پایمال کردن همه حقوق اولیه انسان و استانداردهای بین المللی کارگری توسط رژیم اسلامی در ایران. بهنام جرمش این بوده است که برای ایجاد تشکل مستقل کارگری کوشیده است و از حقوق کودکان دفاع کرده است. او پنچ سال گذشته را در زندان بسر برده است و از انجام وظیفه پدری در قبال تنها فرزندش که سرطان دارد محروم شده است. جرم جدید بهنام نیز این است که به پایمال شدن حقوق پایه ای زندانیان در زندان های رژیم اسلامی اعتراض کرده و در دوران حبس نیز از باورها و نظرات خویش دفاع کرده است.
رسول بداقی، یک معلم، شش سال حکم ظالمانه زندان را سپری کرده است؛ اما او اکنون باید سه سال دیگر نیز در زندان محبوس بماند. جرم نخست اش این بوده است که دراه تشکل یابی معلمان فعالیت کرده است و جرم جدیدش نیزاین است که همچنان برسر باورها و اهداف خود ایستاده است. رسول بداقی از جمله معلمین دربندی است که هیچگاه سکوت اختیار نکرد. فعالیت های او نمونه بارزی است از تلاش برای تقویت اتحاد طبقاتی میان کارگران و معلمان.
لیست اسامی فعالین کارگری و معلمین در بند ادامه دارد: محمود بهشتی لنگرودی از سخنگویان کانون صنفی معلمان ایران بیش از شش روز در اعتصاب غذای خشک در اعتراض به بازداشتش به سر برد و جانش در خطر قرار گرفت. اسماعیل عبدی دبیرکل کانون صنفی معلمان ایران چند ماه است که بدون هیچ حکمی در زندان بسر می برد. لیست اسامی کارگران و معلمین زندانی را هنوز هم می توان ادامه داد، از جمله محمد جراحی، علیرضا هاشمی، اکبر باغانی و عبدالرضا قنبری.... همچنین باید تهدید های عوامل اطلاعاتی رژیم علیه تعداد زیادی از معلمین فعال و اعضای کانون صنفی معلمان را به آن افزود. اما مگر معلمان فعال و کانون صنفی معلمان چه کرده اند که این چنین مورد سرکوب قرار دارند. آیا جز این است که آنان ابتدایی ترین حقوق معلمین و دانش آموزان کشور را طرح و برای دست یابی به آن کوشیده اند؟ سرکوب معلمین و دستگیری نمایندگان آنها بیش از هر چیز نمایان گر ماهیت طبقاتی جمهوری اسلامی به عنوان یک رژیم سرکوبگر سرمایه داری است که تحمل کوچکترین تلاش برای سازماندهی طبقاتی، مستقل و از پایین را ندارد.
به رغم رقابت ها و نزاع های درون حکومتی بین جناح های این رژیم، واقعیت این است که همه این جناح ها در سرکوب فعالین کارگری و معلمان و هر نوع تشکل یابی مستقل و از پایین با یکدیگر اشتراک نظر و منافع دارند. عملکرد دولت "تدبیر و امید" باید تاکنون به آن بخش از کارگران و مردم زحمتکشی که شاید از سر توهم و یا استیصال به روحانی امید بسته بودند نشان داده باشد که این امید کاملا واهی بوده است. دستیابی به یک زندگی بهتر برای کارگران و زحمتکشان تنها با تکیه به خود و اتحاد، همبستگی، استقلال طبقاتی و سازماندهی و تشکل و مبارزه امکان پذیر است. راه دیگری وجود ندارد.
در این شرایط، و در مواجهه با تشدید سرکوب فعالین کارگری و معلمان توسط رژیم جمهوری اسلامی، تا آنجا که به خارج از کشور مربوط می شود، گسترش و تقویت همبستگی طبقاتی بین المللی با مبارزات کارگری در ایران بیش از هر زمان دیگری ضروری است. نباید اجازه داد که جمهوری اسلامی و سرمایه جهانی ودولت های امپریالیستی در زیر چتر تفاهم هسته ای بر سرمنافع طبقه کارگر و فعالین و رهبران کارگری معامله کنند. باید هر چه بیشتر این تهاجم سرمایه به طبقه کارگر ایران را در تمامی سطوح آن افشا کرد و متحدین طبقه کارگر ایران، یعنی کارگران و تشکل های کارگری و جنبش های ضد سرمایه داری، سوسیالیستی و آزادی خواه و برابری طلب در سراسر جهان، را به حمایت همه جانبه تر از جنبش کارگری ایران فرا خواند. اتحاد بین المللی به عنوان بخشی از کارزار جهانی حمایت از جنبش کارگری ایران، برای مقابله با این دور جدید سرکوب ها، بیش از پیش تلاش خواهد کرد و با نیروی متمرکزتری به کارزارهای جاری بین المللی برای آزادی کلیه کارگران و معلمین زندانی ادامه خواهد داد. لغو حکم زندان علیه محمود صالحی و آزادی بدون قید و شرط و فوری علی نجاتی، بهنام ابراهیم زاده، رسول بداقی، محمد جراحی، محمود بهشتی لنگرودی، اسماعیل عبدی ... و دادخواهی طبقاتی در رابطه با قتل شاهرخ زمانی از جمله محورهای این کارزار جهانی در ماههای آتی خواهد بود.

۱۰ اکتبر ۲۰۱۵

****************

تهاجم رژیم علیه معلمان در آستانه مهرماه و بازگشایی مدارس را محکوم می کنیم

در آستانه مهر ماه و بازگشایی مدارس، رژیم جمهوری اسلامی ایران در نگرانی و هراس از سرگیری اعتراضات معلمان و با هدف ایجاد فضای ترس و تهدید در میان آنان، یک بار دیگر به اهرم دستگیری و زندانی کردن معلمان فعال روی آورده است؛ در ٣١ مرداد ماه، ميلاد درويش، فعال كارگری و حقوق كودك، عضو افتخاری كانون صنفی معلمان ايران و عضو كميته دفاع از حقوق بشر در ايران، به دنبال هجوم نیروهای اطلاعاتی به خانه پدری وی که محل زندگی او بود، توسط نیروهای سرکوب گر ربوده شد. همچنین محمد رضا نیک نژاد ومهدی بهلولی در روز دوشنبه ٩ شهریور ماه توسط نیروهای امنیتی در محل سکونت خود بازداشت شدند. این دو معلم علاوه بر تلاش های موثر در دفاع از حقوق معلمان، با نگارش مطالب و مقالات آگاه گرانه در مورد فعالیت های معلمان و چگونگی بالا بردن کیفت آموزش و حمایت از آموزش رایگان و حقوق دانش آموزان به صدایی رسا در نقد وضعیت کنونی آموزش در ایران بدل شده بودند.
معلمان در چند سال اخیر شیوه های مختلفی را برای رسیدن به مطالبات به حق خود آزموده اند: به مقامات دولتی نامه نوشتند و خواسته های خود را با آنان در میان نهادند، در شهرها و استانهای مختلف با نمایندگان مجلس اسلامی دیدار و مسائل و مشکلات شان را بازگو کردند، به مطبوعات نامه نوشتند و وضع تاسف آور آموزش و زندگی معلمان را طرح کردند. تجمع اعتراضی و اعتصاب، از جمله آخرین گزینه هایی بودند که معلمان بعد از بی نتیجه ماندن همه این راه ها به آن متوسل شدند. پاسخ رژیم تا کنون نسبت به تجمع اعتراضی و اعتصاب معلمان، تهدید، ارعاب، دستگیری و زندانی کردن معلمان فعال با اتهامات کلیشه ای و ساختگی همچون توطئه علیه نظام و بر هم زدن نظم عمومی بوده است.
بعد از تجمع های اعتراضی معلمان در دی و اسفند ماه ١٣٩٣ ، از آغاز سال ١٣٩۴ تا کنون علاوه بر اعتراضات محلی و نامه نگاری ها، سه تجمع اعتراضی سراسری توسط معلمان صورت گرفته است: نخستین تجمع در ٢٧ فروردین به صورت خودجوش توسط نمایندگان استان ها برپا شد. دومین تجمع اعتراضی سراسری در ١٧ اردیبهشت و با فراخوان کانون صنفی معلمان بر پا گردید و سومین تجمع در ٣١ تیر ماه صورت گرفت که توسط شورای مرکزی کانون های صنفی فرا خوانده شده بود.
مهمترین خواسته هایی که معلمان برای آن مبارزه می کنند عبارت است از: افزایش دستمزد به سطح بالای خط فقر، به رسمیت شناختن تشکل های مستقل معلمان و اجازه برگزاری مجامع عمومی این تشکل ها، آزادی فعالین در بند، حق دخالت معلمان در تدوین متون آموزشی، رایگان بودن آموزش عمومی و توقف تجاری سازی در آموزش و پرورش، رعایت استاندارد های ایمنی در مدارس، رفع تبعیض در پرداخت ها، بهبود بیمه درمانی و استخدام رسمی معلمان پیمانی و حق تدریسی.
به رغم اعتراضات طولانی و گسترده، معلمان تا کنون نه تنها به خواسته های اساسی خود دست نیافته اند، بلکه رژیم با توسل به سرکوب عریان هزینه بیشتری را بر آنان تحمیل کرده است. اگر چه جای خوشحالی و تبریک است که آقای محمود باقری پس از طی دوران محکومیت خود آزاد شده است، اما در مواجهه با خواست معلمان برای آزادی کلیه همکاران در بندشان، حاکمیت نه تنها دیگر معلمان در بند را آزاد ننموده است بلکه رسول بداقی را با وجود اتمام شش سال حکم با اتهاماتی جدید کماکان در حبس نگه داشته است؛ علیرضا هاشمی دبیر کل سازمان معلمان که در ٣٠ فروردین ماه ٩۴دستگیر شده بود کماکان در حبس است. همچنین از آزادی علی اکبرباغانی، نایب رئیس هیات مدیره کانون صنفی معلمان ایران که پس ازحضور در دادسرای زندان اوین در ۴ خرداد ماه برای اجرای حکم به زندان رجایی شهرمنتقل گردید، خبری نیست. در تیرماه، اسماعیل عبدی دبیر کل کانون صنفی معلمان ایران (تهران) که قصد شرکت در کنگره آموزش بین الملل در کانادا را داشت،هنگام سفر به ارمنستان برای دریافت ویزای کانادا دستگیر و زندانی شد و کماکان در بند است.
معلمان در سراسر ایران نسبت به دستگیری اسماعیل عبدی و دیگر همکاران خود واکنش نشان دادند و اعتراضات علیه دستگیری ها در بین محافل معلمان شدت گرفت. روز ٣١ تیر با فراخوان شورای مرکزی کانون های صنفی برای اعتراض به دستگیری معلمان فعال، تعداد بسیار زیادی از معلمان از اقصی نقاط کشور به همکارانشان در تهران پیوستند و برای برپایی تجمع در مقابل مجلس شورای اسلامی به سمت مجلس رفتند. رژیم اما با آمادگی قبلی و با گسیل نیروهای سرکوب گر به خیابانهای اطراف مجلس، مانع از برگزاری این تجمع شد. بیش از ١٣٠ نفر از معلمان به اتهام شرکت در تجمع اعتراضی بازداشت شدند؛ همه بازداشت شدگان عصر همان روز آزاد شدند. رژیم بطور خفت باری مجبور به عقب نشینی شد، اما بیکار ننشست و در روزهای بعد تعداد دیگری از معلمان از جمله علی پیروز را احضار کرد.
خبر دستگیری اسماعیل عبدی و سرکوب و دستگیری معلمان معترض در سطح جهانی انعکاس گسترده یافت. کنگره آموزش بین الملل و تعداد زیادی از اتحادیه های کارگری از جمله در انگلستان ، فرانسه، کانادا و سوئد با انتشار نامه و اطلاعیه های اعتراضی، دستگیری اسماعیل عبدی و دیگر معلمان را محکوم کردند و قطعنامه های اضطراری متعددی در این خصوص توسط مجامع معلمین در سطح بین المللی به تصویب رسیده است.
دستگیری مهدی بهلولی و محمد رضا نیک نژاد و احضار و تهدید دهها نفر از معلمان فعال پیش از بازگشایی مدارس، نشان دهنده ترس و وحشت رژیم سرمایه دای جمهوری اسلامی از برآمد دور جدید اعتراضات توسط معلمان است. معمولا معلمان در ایران، روز ١٣ مهر ماه که توسط يونسكو روز جهانی معلم نام گذاری شده را به روز اعتراض به شرایط کار و وضعیت خود تبدیل می کنند. رژیم با توجه به بی پاسخ ماندن خواست معلمان به خوبی از امکان اعتراض گسترده در این روز و یا روزهای اطراف آن آگاه است و به همین دلیل می کوشد که با توسل به سرکوب و تهدید از برآمد مجدد اعتراض معلمان جلو گیری کند.
اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران همچون گذشته از مبارزات و مطالبات معلمان در ایران حمایت می کند و سرکوب، تهدید، ضرب و شتم و زندانی کردن معلمان را به شدت محکوم می کند. ما خواهان آزادی فوری و بی قید شرط همه فعالین کارگری در بند هستیم و در این راه کماکان به کارزارهای بین المللی ادامه خواهیم داد.

اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران

۵ سپتامبر ۲۰۱۵

info@worker-iran.org
www.etehadbinalmelali.com